23/1/09

Τούρκος ηθοποιός "αποκαλύπτει" πόσους σκότωσε κατά την εισβολή του "Αττίλα" στην Κύπρο


"Σκότωσα δέκα άτομα",δήλωσε γνωστός τούρκος ηθοποιός,αναφερόμενος στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974,όπου πολέμησε,καθώς υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία.
"Ο πρώτος που σκότωσα,ήταν ένας 19χρονος αιχμάλωτος στρατιώτης",είπε ο ηθοποιός Ατίλα Ολγκάτς.
Μιλώντας σε εκπομπή στο τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι Star,ο ηθοποιός είπε ότι καθώς ξεκινούσε η εισβολή του 1974,είχε...μόνο μία μέρα για να απολυθεί, αλλά μόλις ξεκίνησε η επιχείρηση,έφυγε από τη Μερσίνα για την Κύπρο.
Κατά τη διάρκεια της εκπομπής ανέφερε: "είπα στο διοικητή μας ότι εγώ είμαι καλλιτέχνης και ότι δεν μπορώ να σκοτώσω.Εδώ τελειώνει η τέχνη,εδώ αρχίζει η αληθινή ζωή,ο πόλεμος.Σου έδωσα εντολή κι εσύ θα σκοτώσεις,μου είπε".
Ο Ολγκάτς συνέχισε λέγοντας: "ο πρώτος που σκότωσα,ήταν ένας 19χρονος αιχμάλωτος στρατιώτης.
Όταν έτεινα το όπλο προς το μέρος του με έφτυσε.
Τον πυροβόλησα στο μέτωπο και πέθανε.Στη συνέχεια,σκότωσα άλλους εννιά.
Κι αφού τους σκότωνα,πήγαινα στο αρχηγείο και έκλαιγα,αλλά την επομένη, σκότωνα και πάλι.Δεν λένε να βγουν από τα όνειρά μου οι εικόνες αυτές.Για αρκετό διάστημα έκανα ψυχολογική θεραπεία.
Για το λόγο αυτό, δεν μπορώ ακόμη να φάω κρέας,δεν μπορώ να δω αίμα,γιατί αμέσως θυμάμαι τα παιδιά που σκότωσα".
Ο ηθοποιός είπε πως αποκαλύπτει για πρώτη φορά την αλήθεια αυτή και σημείωσε: "Ο πόλεμος με επηρέασε για μεγάλο διάστημα και επαγγελματικά.Δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.
Ακόμη και σήμερα θυμάμαι το διοικητή να μου λεει, νομίζεις ότι πάντα θα σκοτώνεις πάνω σκηνή;Πάρε το όπλο και σκότωσε κάποιον στα αλήθεια,να δεις πώς είναι".
Πηγή: APE-STRATEGY-GEOPOLITICS

7 σχόλια:

  1. Λένε ότι σε κάθε πόλεμο γίνονται έκτροπα, δεν έχω ζήσει πόλεμο, λένε ότι ο άνθρωπος γίνετε κτήνος, δεν νομίζω ότι παύει να είναι ποτέ.Τον λυπάμαι σαν άνθρωπος αλλά μέχρι εκεί.Αυτοί μας λένε γκιαούρειδες ακόμα και τώρα .Εμαθα άπό τους δικούς μου ότι οι Τούρκοι δεν έχουν μπέσα, αλλά αυτοί εισέβαλαν στην πατρίδα μας όχι εμείς αυτό λέει πολλά...
    Καλημέρα Χριστίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Την εντολή "σκότωσε σε μάχη" την καταλαβαίνω και την σέβομαι...

    Την εντολή "σκότωσε εν ψυχρώ έναν ή δέκα ή εκατό αιχμαλώτους" αρνούμαι να την αποδεχτώ...

    Όπως και την εντολή "σκότωσε πολίτες άμαχους"....

    Η διαφορά στον πολιτισμό φαίνεται ακριβώς εκεί...

    Και αυτές οι καταγγελίες θα έπρεπε να είναι αρκετές για να σύρουν στο εκτελεστικό απόσπασμα όποιον διοικητή δίνει τέτοιες εντολές...

    Και αν τα κράτη αποσιωπούν τέτοια περιστατικά, θα έπρεπε το Διεθνές ποινικό δικαστήριο να κάνει καλύτερα τη δουλειά του και όχι επιλεκτικά αφήνοντας απ' έξω πχ Αμερικανούς και Τούρκους και διώκοντας πχ Σέρβους, Κούρδους και λοιπούς απλούς θνητούς...

    Δεν κατανοώ ας πούμε γιατί να είναι φυλακή ο Οτσαλάν για εγκλήματα πολέμου και όχι Τούρκοι Στρατηγοί για ακόμη χειρότερα εγκλήματα πολέμου...

    (Το "δεν κατανοώ" είναι φυσικά σχήμα λόγου...είναι γνωστή η πρωτοκαθεδρία της πολιτικής του ισχυροτέρου..."δεν αποδέχομαι" είναι η σωστή έκφραση...αλλά εκεί μπαίνουμε στην συζήτηση περί σοβαρής ενίσχυσης του ΟΗΕ εις βάρος των κρατών-εθνών...μεγάλη συζήτηση)

    Όσο για τις ευθύνες του απλού στρατιώτη που εντέλει υπακούει στις αρρωστημένες εντολές ενός αξιωματικού τι να πεις?

    Κάποια στιγμή θα πρέπει να προβλεφθεί - απο τον ΟΗΕ ίσως - ένας τρόπος προστασίας αυτών των στρατιωτών απο τέτοιες αυθαιρεσίες της δολοφονικής διοίκησης και της πολιτικής αρρωστημένων καθεστώτων όπως τα τουρκικά...

    Απο την άλλη, είναι γνωστή η τακτική αυτών ακριβώς των καθεστώτων του να υποχρεώνουν "όλους τους παρευρισμόμενους σε ένα έγκλημα να συμμετάσχουν σε αυτό ώστε να μην υπάρχει περίπτωση κανείς απο αυτούς να το καταγγείλει αργότερα"...

    Και όπως λέμε πάντα ως επωδό:

    "...η θεωρία γνωστή είναι...στην πράξη δεν βλέπουμε να αλλάζει ιστορικά τίποτα στο δίπολο "Σφαγή και Πολιτισμός"...."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ach ton kaimeno...
    Vasika o anthropos eine yperifanos g'afta pou echi praxi. Ki'as pa lei pos echi tipsis.
    Mono etsi bori na milisi sto kino gai ton "iroismo" tou dichos na fani san omos dolofonos.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σαν εικόνα Αγ. Τεσσάρων μαρτύρων μαζί με το δήμιο. Τα φωτοστέφανα στο κεφάλι ποιός τα έφτιαξε;

    Άσμα ηρωϊκό και πένθιμο για το χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας.

    ...αναζητάς στο σκοτάδι φηλαφητά
    τη λόγχη τη προορισμένη να τρυπήσει
    τη καρδιά σου ,
    για να την ανοίξει στο φως...

    Για την Ελλένη... ρε ...

    ---------------
    Άγνωστος Αγωνιστής

    Η σφαίρα που σε σκότωσε
    πέρασε δίπλα απ΄ τη καρδιά μου,
    δίπλα απ΄τη καρδιά μου έπεσες νεκρός,
    δίπλα απ΄τη καρδιά μου σ΄έθαψαν,
    απάνω στο τάφο σου χτυπά.

    Κώστας Μόντης
    --------------------

    Τουρκικη εισβολή

    Θάλασσα που τους έφερες
    πάρ’ τους και γύρνα πίσω
    κι όσο και να σε μίσησα
    θα σε ξαναγαπήσω.

    Κ. Μόντης

    ------------------
    Ἐπιστροφή

    Μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου
    βρῆκα τὸ πατρικό μου σπίτι νὰ κοιτάζει,
    μὲς ἀπ᾿ τὶς φυλλωσιές, σὰν ἄλλοτε, τὴ δύση.

    -μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου.

    Γοργὰ τὸ νζάκι ἡ μάνα μου τρέχει ν᾿ ἀνάψει.
    Κ᾿ ἐνῷ ἀπ᾿ τὴν πόρτα βλέπω τὶς γλυκές του λάμψεις,
    μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου
    δὲ μπαίνω μέσα. Ἀπέξω κάθομαι καὶ κλαίω...

    Νικηφόρος Βρεττάκος

    -----------------------
    Ἐλεγεῖο πάνω στὸν τάφο ἑνὸς μικροῦ ἀγωνιστῆ

    Πάνω στὸ χῶμα τὸ δικό σου λέμε τ᾿ ὄνομά μας.
    Πάνω στὸ χῶμα τὸ δικό σου σχεδιάζουμε τοὺς κήπους
    καὶ τὶς πολιτεῖς μας
    Πάνω στὸ χῶμα σου εἴμαστε. Ἔχουμε πατρίδα.
    Ἔχω κρατήσει μέσα μου τὴ ντουφεκιά σου.
    Γυρίζει μέσα μου ὁ φαρμακερὸς ἦχος τοῦ πολυβόλου.
    Θυμᾶμαι τὴν καρδιά σου ποὺ ἄνοιξε,
    κ᾿ ἔρχονται στὸ μυαλό μου
    κάτι ἑκατόφυλλα τριαντάφυλλα
    ποὺ μοιάζουνε
    σὰν ὁμιλία τοῦ ἀπείρου πρὸς τὸν ἄνθρωπο
    -ἔτσι μας μίλησε ἡ καρδιά σου.
    Κ᾿ εἴδαμε πὼς ὁ κόσμος εἶναι μεγαλύτερος,
    κ᾿ ἔγινε μεγαλύτερος γιὰ νὰ χωρᾷ ἡ ἀγάπη.
    Τὸ πρῶτο σου παιγνίδι: Ἐσύ.
    Τὸ πρῶτο σου ἀλογάκι: Ἐσύ.
    Ἔπαιξες τὴ φωτιά. Ἔπαιξες τὸ Χριστό.
    Ἔπαιξες τὸν Ἀη-Γιώργη καὶ τὸ Διγενῆ.
    Ἔπαιξες τοὺς δεῖκτες τοῦ ρολογιοῦ ποὺ κατεβαίνουνε
    ἀπ᾿ τὰ μεσάνυχτα.
    Ἔπαιξες τὴ φωνὴ τῆς ἐλπίδας, ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπῆρχε φωνή.
    Ἡ πλατεῖα ἦταν ἔρημη. Ἡ πατρίδα εἶχε φύγει.
    Ἦταν καιρός! Δὲ βάσταξε ἡ καρδιά σου περισσότερο
    ν᾿ ἀκοῦς κάτω ἀπ᾿ τὴ στέγη σου τ᾿ ἀνθρώπινα μπουμπουνιτὰ τῆς Εὐρώπης!
    Ἄναψες κάτω ἀπ᾿ τὸ σακκάκι σου τὸ πρῶτο κλεφτοφάναρο...
    Καρδιὰ τῶν καρδιῶν! Σκέφτηκες τὸν ἥλιο, καὶ προχώρησες...
    Ἀνέβηκες στὸ πεζοδρόμιο κ᾿ ἔπαιξες τὸν ἄνθρωπο!

    Ν. Βρεττάκος
    ---------------------------

    Τὸ παιδὶ μὲ τὴ φυσαρμόνικα

    Θὰ βγῶ στὸν κάμπο νὰ μαζέψω
    τὰ πεσμένα φύλλα τοῦ ἥλιου,
    νὰ πλάσω τὶς ἀκτίδες του -τοῦτο τὸ καλοκαίρι-,
    νὰ πλάσω τὶς ἀκτίδες του σὲ φύλλα γιὰ νὰ γράψω
    τὸν οὐρανὸ καὶ τὸ τραγούδι σου, Ἑλληνόπουλο!
    Γιατὶ τὸ χῶμα δὲ μὲ φτάνει! Δὲ μὲ φτάνει τὸ αἷμα μου!
    Γιατὶ τὰ δάκρια μου δὲ φτάνουνε νὰ πλάσω τὸν πηλό μου!
    Τί νὰ τὸ κάνω τὸ σπίτι μου; Ἔξω σὲ τραγουδᾶνε!
    Ἔξω μιλοῦν γιὰ σένανε! Δέ μου φτάνει ἡ φωνή μου!
    Θὰ τρέξω ἐκεῖ ποὺ σ᾿ ἄκουσα νὰ λὲς «Ὄχι» στὸ θάνατο.
    Θὰ τρέξω ἐκεῖ ποὺ πήγαινες σφυρίζοντας ἀντίθετα
    στ᾿ ἀστροπελέκι,ἀντίθετα στὴ διαταγὴ
    καὶ στὸ γλυκὸ ψωμὶ τῆς γῆς! Ἀντίθετα
    στὰ γαλανά σου μάτια ποὺ ἦταν γιὰ τὸν ἔρωτα!
    Ν. Βρεττάκος

    ---------------------------

    Κάνε με ἀηδόνι Θεέ μου, πᾶρε μου ὅλες
    τὶς λέξεις κι ἄφησέ μου τὴ φωτιά,
    τὴ λαχτάρα, τὸ πάθος, τὴν ἀγάπη,
    νὰ τραγουδῶ ἔτσι ἁπλά, ὅπως τραγουδοῦσαν
    οἱ γρῦλοι μία φορὰ κι ἀντιλαλοῦσε
    ἡ Πλούμιτσα τὴ νύχτα. Ὅπως ἡ βρύση
    τοῦ Πουλιοῦ μὲς στὴ φτέρη. Νὰ γιομίζω
    μὲ τὸ μουμούρισμά μου τὴ μεγάλη
    κυψέλη τ᾿ οὐρανοῦ. Νὰ θησαυρίζω
    τὰ νερὰ τῶν βροχῶν καὶ τὶς ἀνταύγειες
    ἀπ᾿ τὸ θαῦμα τοῦ κόσμου. Νὰ μ᾿ ἁπλώνουν
    τὶς φοῦχτες τους οἱ ἄνθρωποι κι ἕνας ἕνας
    νὰ προσπερνοῦν. Κι ἀδιάκοπα νὰ ρέω
    τὴ ζωή, τὴν ἐλπίδα, τὴ λάμψη τοῦ ἥλιου,
    τοῦ ἡλιογέρματος τὸ γαρουφαλένιο
    ψιχάλισμα στὰ ὅρη, τὴ χαρά,
    τὰ χρώματα νὰ ρέω τοῦ οὐράνιου τόξου
    καὶ τὴ βροχούλα τῆς ἀστροφεγγιᾶς.
    Ὢ τί καλὰ πού ῾ναι σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο!

    Ν. Βρεττάκος
    -----------------------

    Μιὰ μυγδαλιὰ καὶ δίπλα της,
    ἐσύ. Μὰ πότε ἀνθίσατε;
    Στέκομαι στὸ παράθυρο
    καὶ σᾶς κοιτῶ καὶ κλαίω.

    Τόση χαρὰ δὲν τὴν μποροῦν
    τὰ μάτια.
    Δός μου, Θεέ μου,
    ὅλες τὶς στέρνες τ᾿ οὐρανοῦ
    νὰ στὶς γιομίσω.

    Ν. Βρεττάκος
    --------------------
    Σοῦ στήνω μία καλύβα, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων,
    ἕνα κῆπο νὰ περπατᾷς,ἕνα ρυάκι νὰ καθρεφτίζεσαι,
    μιὰ πλούσια πράσινη φραγὴ νὰ μὴν σὲ βρίσκει ὁ ἄνεμος
    ποὺ βασανίζει τοὺς γυμνοὺς - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!
    Σοῦ στήνω τ᾿ ὅραμά σου πάνω σ᾿ ὅλους τοὺς λόφους,
    νὰ σοῦ φυσάει τὸ φόρεμα ἡ δύση μὲ δυὸ τριαντάφυλλα,
    νὰ γέρνει ὁ ἥλιος ἀντίκρυ σου καὶ νὰ μὴ βασιλεύει,
    νὰ κατεβαίνουν τὰ πουλιὰ νὰ πίνουνε στὶς φοῦχτες σου
    τῶν παιδικῶν ματιῶν μου τὸ νερὸ - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!

    Ν. Βρεττάκος


    ----------------------------
    Γράμμα


    Δὲν ἔχω ἕνα φύλλο ἀπ᾿ τὰ παλιὰ πράσινα δέντρα.

    Σοῦ γράφω τὴ λύπη μου σ᾿ αὐτὸ τὸ χαρτί.
    τόσο ἐλαφριὰ ποὺ νὰ στὴ φέρει ὁ ἄνεμος,
    τόσο καλὴ καὶ τρυφερὴ ποὺ νὰ μὴ παραξενευτεῖ ὁ ἥλιος,
    εὐγενικὴ σὰν τὴ σιωπὴ ποὺ περπατεῖ στὸ χορτάρι
    τὴ νύχτα, ἁπλὴ καὶ καθαρὴ σὰν τὸ νεράκι ποὺ τρέχει
    καὶ δὲ μαντεύεις πὼς τὸ γέννησε ἡ χτεσινὴ καταιγίδα.

    Πολλοὶ σκοτώθηκαν. Πολλοὶ ζοῦμε. Ὅλοι μας εἴμαστε
    λαβωμένοι. Εἶναι βαρὺς ἀπὸ τὸν πόνο μας ὁ κόσμος.

    Μὲ τὴ σιωπὴ τῆς θάλασσας θὰ λάβεις τὴ λύπη μου.
    Σοῦ στέλνω αὐτὸ τὸ αἰώνιό μου Μή με λησμόνει!
    Εἶναι ἕνα φῶς διπλωμένο ἀνάμεσα σ᾿ ἕνα μικρὸ συννεφάκι.
    Σοῦ στέλνω αὐτὸ τὸ ἀρνάκι, μιὰ κ᾿ εἶσαι κοντὰ στὸ θεό,
    νὰ τ᾿ ὁδηγήσεις σ᾿ ἕνα πράσινο κῆπο του.

    Σοῦ στέλνω αὐτὸ τὸ βρέφος μὲ τὸ τσακισμένο ποδαράκι.
    Ἀνεβασέ το στὸ παράθυρο μὲ τὸν αὐγερινό,
    κοντὰ στὸν κόσμο, κοντὰ στὸ ὄνειρο,
    κοντὰ στὴν καλοσύνη σου,ποὺ εἶναι ζεστὴ σὰ μιὰ ἀνάσα μητέρας,
    κοντὰ στὸ τζάκι ποὺ ὀνειρεύεσαι μὲ τὸ χέρι στὸ μέτωπο
    τὴν εὐτυχία τοῦ πεινασμένου, τοῦ στρατιώτη, τοῦ ἄρρωστου.
    Βάλτο κοντὰ στὴν πράσινη σημαία. Κοντὰ στὸ κόκκινο
    ἄλογο. Στὴ μητέρα σου πλάι, ποὺ τριγυρισμένη
    ἀπ᾿ τοῦ Γενάρη τοὺς σπουργῖτες, γνέθει τὴν ἐλπίδα.
    ἄλτο κοντὰ στὸ στεναγμὸ τῆς φιλίας. Κοντὰ-κοντά.
    Βάλτο νὰ κάτσει, κι ἄνοιχτου σὰν ἕνα γέλιο τὸ παράθυρο
    νὰ ἰδεῖ τὸν κόσμο.

    Ν. Βρεττάκος
    ------------------------
    Τὸ παιδὶ μὲ τὴ σάλπιγγα


    Ἂν μποροῦσες νὰ ἀκουστεῖς
    θὰ σοῦ ἔδινα τὴν ψυχή μου
    νὰ τὴν πᾶς ὡς τὴν ἄκρη τοῦ κόσμου.
    Νὰ τὴν κάνεις περιπατητικὸ ἀστέρι ἢ ξύλα
    ἀναμμένα γιὰ τὰ Χριστούγεννα-στὸ τζάκι τοῦ Νέγρου
    ἢ τοῦ Ἕλληνα χωρικοῦ. Νὰ τὴν κάνεις ἀνθισμένη μηλιὰ
    στὰ παράθυρα τῶν φυλακισμένων. Ἐγὼ
    μπορεῖ νὰ μὴν ὑπάρχω ὡς αὔριο.
    Ἂν μποροῦσες νὰ ἀκουστεῖς
    θὰ σοῦ ἔδινα τὴν ψυχή μου
    νὰ τὴν κάνεις τὶς νύχτες
    ὁρατὲς νότες, ἔγχρωμες,
    στὸν ἀέρα τοῦ κόσμου.

    Νὰ τὴν κάνεις ἀγάπη.

    Ν. Βρεττάκος
    ---------------------------
    Προς Τούρκους εισβολείς

    Κι αυτή η σελήνη η ματωμένη και μισή
    που μας την κουβαλήσατε!
    Αλήθεια πέστε μου, μετρήσατε
    πόσοι άλλοι πέρασαν απ΄ το νησί
    πριν από εσάς πανίσχυροι κ’ επιφανείς

    κι ούτε για δείγμα καν δεν έμεινε κανείς;

    Κώστας Μόντης
    -------------------------
    25η Μαρτίου 1821


    Χαιρετώ την Κλεφτουριά.
    Αιώνιοs Kλέφτηs
    να 'ναι η συνείδηση.

    'Οσο υπάρχουν “Ευγενείs”
    τα μαύρα κάγκελα θα περιμένουν
    κι ο Κλέφτηs αιώνιοs δραπέτηs.

    Και το χώμα
    πιο λευκό θα γίνεται
    μαζεύονταs
    τηs Κλεφτουριάs
    το σπόρο.
    ----------------------------

    Η μέρα εκείνη δεν θ΄αργήσει
    κυνηγημένο μου πουλί
    .....
    το φώς του ήλιου θα ραγίσει ....

    Λοϊζος


    Τι να πω ....
    Τι αδέξια ψελλίσματα να τραγουδήσω;

    Θανάσης Μ.


    Υ.Γ.:http://www.youtube.com/watch?v=QVflukHGRp0&feature=PlayList&p=92A5D7E10EECA30B&playnext=1&index=90

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιατί δεν την κοπάναγε; Γιατί εκτέλεσε τέτοια εντολή; Κι αν εκτέλεσε την πρώτη γιατί εκτέλεσε και τις άλλες 9; Τόσο φόβο εμπνέουν στους Τούρκους πολίτες οι ένπολπες δυνάμεις της χώρας; Να εκτελούν ακόμα και αιχμαλώτους, κληρωτοί φαντάροι έτσι εν ψυχρώ; Ακόμα και για το 1974, ακόμα για Τούρκους, μου φαίνεται φρικτό. Ακόμα και ένας Τούρκος δεν θα το έκανε. Ο συγκεκριμένος, θα συμφωνήσω με έναν προλαλλήσαντα, βαθειά μέσα του ίσως να αισθάνεται ακόμα και υπερήφανος...
    ΙοΠ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτά όλα εγώ τα ακούω "επί πιστώσει" (τουρκιστί=βερεσέ).

    Το μόνο που μπορώ να συμπληρώσω στα σχόλιά σας είναι αυτό που μου έμαθαν στις Ειδικές Δυνάμεις (Β' ΜΑΛ)που υπηρέτησα: Στην απευκτέα περίπτωση πολέμου με την Τουρκία, αιχμάλωτοι ΔΕΝ πρόκειται να υπάρξουν. Εγώ, αν και λίγο μεγάλος πιά για να με στείλουν στην πρώτη γραμμή, είμαι προετοιμασμένος για παν ενδεχόμενο.

    Αιχμάλωτους ΔΕΝ θα πάρω, αλλά και αιχμάλωτο ΔΕΝ πρόκεται να με πάρουν.

    Νομίζω είμαι σαφής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έτσι είναι φίλε μου Δημήτρη.
    "To ’χεις"

    Θανάσης Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.