27/1/09

«Γίγαντας με γυάλινα πόδια η Τουρκία»

Ο Ν. Κουρής, με το νέο βιβλίο του «Αιγαίο: Η μακροχρόνια διαμάχη και ο ρόλος των Αμερικάνων», προσπαθεί να δείξει τον κίνδυνο από τις επεκτατικές διαθέσεις της Τουρκίας

Η πολιτική της Τουρκίας είναι εγγύτατα της «κόκκινης γραμμής» σύμφωνα με τον πτέραρχο Ν. Κουρή, ο οποίος ωστόσο εκτιμάει ότι η Τουρκία είναι «γίγαντας με γυάλινα πόδια», που κάθε φορά που συναντάει την αποφασιστικότητα της Ελλάδας υποχωρεί! Την επισήμανση αυτή κάνει ο Ν. Κουρής, επίτιμος αρχηγός ΓΕΑ και ΓΕΕΘΑ, τέως
υφυπουργός Αμυνας, σε συνέντευξή του στο «Εθνος» με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του: «Αιγαίο: Η μακροχρόνια διαμάχη και ο ρόλος των Αμερικάνων», από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Συνέντευξη στον Δήμο Βερύκιο

Κύριε Αρχηγέ, «ξαναχτυπήσατε» πάλι με το καινούργιο σας βιβλίο...
Προσπάθειά μου είναι να καταδείξω τον κίνδυνο από τις επεκτατικές διαθέσεις της γειτονικής χώρας που επιδιώκει τη βίαιη ανατροπή του καθεστώτος της Συνθήκης της Λοζάνης και τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας.

Η Ελλάδα είχε εγκαίρως αντιληφθεί τον στρατηγικό στόχο της Τουρκίας;
Δυστυχώς, όχι. Η ελληνική πολιτική ηγεσία δεν αντελήφθη τον κίνδυνο και μένοντας προσηλωμένη στον Ατλαντισμό είχε δημιουργήσει μια «λυκοφιλία» με την Αγκυρα, με τις δύο χώρες να παριστάνουν τους φρουρούς των Στενών έναντι της εικαζόμενης σοβιετικής απειλής.

Οπως περιγράφετε λεπτομερώς στο βιβλίο σας, τις τελευταίες πέντε δεκαετίες η ελληνική διπλωματία υπέστη σοβαρές ήττες εξαιτίας τόσο δικών της λαθών όσο και λόγω των ξένων παρεμβάσεων Βρετανών και Αμερικάνων στην Κύπρο και στο Αιγαίο.
Οντως. Αποτέλεσμα της υποχώρησής μας αυτής είναι σήμερα τον επιχειρησιακό έλεγχο στους αιθέρες του Αιγαίου στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ να ασκούν οι Αμερικάνοι με τον διοικητή Αεροπορικών Δυνάμεων Νότου, που είναι δικός τους πτέραρχος. Οι Τούρκοι, εν τω μεταξύ, έχουν αποθρασυνθεί και αλωνίζουν στο Αιγαίο. Προ καιρού επιχείρησαν να επιβάλουν στο ΝΑΤΟ τη διεκδίκησή τους για αποστρατιωτικοποίηση του Αϊ-Στράτη.
Πολύ πρόσφατα επιχείρησαν να απαγορεύσουν την προσγείωση ελικοπτέρου μας στο Φαρμακονήσι ισχυριζόμενοι ότι η περιοχή αυτή ανήκει στην Τουρκία! Φαίνεται ότι εισερχόμαστε σε μια νέα φάση των τουρκικών διεκδικήσεων. Η Αγκυρα διεκδικεί πλέον κατοικημένα ελληνικά εδάφη!
Η πολιτική της είναι εγγύτατα της «κόκκινης γραμμής».

Αυτό τι σημαίνει, πόλεμο;
Πόλεμος είναι βαριά λέξη! Πριν φτάσουμε εκεί υπάρχουν άλλες δυνατότητες που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε για να αποτρέψουμε ενέργειες όπως οι πρόσφατες στο Φαρμακονήσι.
Οι χειριστές των μαχητικών μας αεροσκαφών σίγουρα γνωρίζουν τα όρια των Τούρκων πιλότων. Μπορούν να εκπονήσουν τακτικές που θα κάνουν «δύσκολη» τη ζωή των παραβατών του εθνικού μας χώρου. Μην ξεχνάμε και το γεγονός ότι στο Αιγαίο έχουμε αναπτύξει συστοιχίες πυραύλων εδάφους-αέρος και επιφανείας-επιφανείας, που θα μπορούσαν να συμπληρώσουν τον αποτρεπτικό ρόλο των μαχητικών μας.
Αποστολή των ΕΔ μας είναι η αποτροπή του πολέμου και η προάσπιση των νομίμων συμφερόντων μας. Αν μας επιβληθεί θα αγωνιστούμε για την προάσπιση των συνόρων μας και των συμφερόντων της χώρας.

Στο βιβλίο σας περιγράφετε τρεις σοβαρές κρίσεις που παραλίγο να καταλήξουν σε πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στις δύο χώρες. Τι συμπεράσματα εξάγονται από αυτές;
Στην αποβατική ενέργεια στην Κύπρο οι Τούρκοι παρουσίασαν πολλές αδυναμίες. Εχω τη γνώμη ότι, παρά τη βοήθεια που τους προσφέρθηκε από τις ΗΠΑ προ και κατά τις επιχειρήσεις, η αποβατική ενέργεια θα αποτύγχανε αν στην Κύπρο εφαρμόζονταν τα υπάρχοντα σχέδια και αν η ελληνική ηγεσία δεν βρισκόταν σε κατάσταση σύγχυσης και ενεργούσε με στοιχειώδη αποφασιστικότητα.
Ο χειρισμός της κρίσης του Μαρτίου 1987 είναι υπόδειγμα θαυμαστής συνεργασίας της διπλωματίας και της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων. Υπήρξε απόλυτη συναντίληψη πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας που είχε φροντίσει το τελευταίο διάστημα να ασκήσει εντατικά τις δυνάμεις μας εγγύς των ανατολικών συνόρων μας. Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου δεν ζήτησε τη βοήθεια των «φίλων» και συμμάχων, βασίστηκε στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού μας και στην ομοψυχία στρατού και λαού.

Στο τέλος του βιβλίου σας αναφέρετε ότι πρέπει να απαλλαγούμε από τα σύνδρομα του παρελθόντος και ότι οι Τούρκοι είναι «γίγαντας με γυάλινα πόδια». Τι εννοείτε στο σημείο αυτό;
Οπως ανέφερα και στην περίπτωση της απόβασης της Κύπρου, οι τουρκικές ΕΔ έδειξαν χτυπητές αδυναμίες. Αυτές τις αδυναμίες είχαν υπόψη τους οι Αμερικάνοι και σχεδίασαν την υποστήριξή τους με μυστικές επιχειρήσεις. Η αδυναμία των Τούρκων είναι αποτέλεσμα της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης στη χώρα αυτή και της έλλειψης κοινωνικής συνοχής.
Πιστεύω πως οι στρατηγοί δεν θα επιχειρήσουν να μας επιτεθούν. Αν το επιχειρήσουν και αποτύχουν, αυτό θα σημάνει το τέλος τους. Ολα αυτά καθιστούν τις τουρκικές ΕΔ ευάλωτες.
ΕΘΝΟΣ

7 σχόλια:

  1. Δεν ξέρω, αλλά μου φαίνεται πολύ "αισιόδοξη" η προσέγγιση. Η Τουρκία είναι μία χώρα με έμπειρους και ικανούς διπλωμάτες (βυζαντινή κληρονομιά ίσως) και με ένα στράτευμα το οποίο είναι εμπειροπόλεμο λόγω Κουρδιστάν(όχι όλο βέβαια, αλλά ένα σημαντικό κομμάτι, το οποίο και θα κληθεί να δράσει σε περίπτωση θερμού επεισοδίου με την Ελλάδα). Η Τουρκία ξέρει να διαχειρίζεται κρίσεις καλή τη στιγμή που δεν μπορώ να φαντασθώ την "απώλεια στήριξης" στην οποία θα έπεφτε η κάθε ελληνική ηγεσία εάν θα είχε να διαχειρισθεί πληγή αντίστοιχη του Κουρδικού ζητήματος. Κυρίως όμως διαθέτει ένα λαό ο οποίος είναι εξοικειωμένος με την ιδέα της σύρραξης και των ανθρώπινων απωλειών, τη στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση αποχαύνωσης μέσα σε μία διάχυτη ροζ ανεμελιά που ούτε να ακούσει δεν θέλει για τέτοιου είδους πράγματα. Και μόνο το τελευταίο είναι θέτει την Ελλάδα σε τρομερά μειονεκτική θέση ακόμα και σε καταστάσεις στις οποίες θα είχε το πλεονέκτημα.
    Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του κ. Κουρή και επομένως δεν μπορώ να το κρίνω. Αλλά εάν βασίζει τα συμπεράσματά του μόνο στην Κύπρο και το 1987, φοβάμαι ότι οι εποχές άλλαξαν προς το χειρότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αρχηγέ έπρεπε να τους είχατε κάνει από γίγαντα με γυάλινα πόδια σε γίγαντα χωρίς πόδια τότε που μπορούσατε να τους τα κόψετε απο τον γοφό... τους αφήσατε όμως πολύ χώρο να τσαμπουκαλεύονται και δημιουργήθηκε ολόκληρη γενιά πολιτικών, οικονομικών, στρατιωτικών παραγόντων και πολιτών που θερούν ότι είναι κάτι αδιανόητο να ζητήσουμε το δίκιο μας απέναντι στον πασά...ούτε στην χειρότερη αδυναμία μας δεν ειμασταν τόσο πανικοβλημένοι, ακόμα και επί τουρκοκρατίας είμαι σίγουρος ότι θα υπήρχαν και κάποιοι κοτσαμπάσηδες που δεν φοβόντουσαν και τόσο την υψηλή πύλη όπως τρέμουν τώρα σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα οι πάσης φύσεως διοικούντες εδώ...οι ευθύνες της παράταξής σας και υμών προσωπικά είναι τεράστιες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ με το δεύτερο σχόλιο και όχι τόσο πολύ με το πρώτο, ίσως διότι συμμερίζομαι την αισιοδοξία του κ. Κουρή.

    Όντως, όμως, το 1987 έπρεπε να τους είχαν κόψει τα πόδια. Ήταν η ευκαιρία να ανατραπεί η επαίσχυντη συμφωνία της Βέρνης του 1976, που μας έδεσε τα χέρια και έκανε αμφισβητούμενο το Αιγαίο και το αναφαίρετο δικαίωμά μας να κάνουμε έρευνες σε αυτό. Έπρεπε να βγάλουμε τα δικά μας πλοία για έρευνεες εκεί που μας έλεγαν οι Τούρκοι να μην κάνουμε έρευνες. Μην ξεχνούμε ότι το Σισμίκ πήγαινε να βγει για να κάνει έρευνες σε αντίπραξη της δικής μας ερευνητικής δραστηριότητας εκτός των 6 μιλίων.

    Τι καταφέραμε τελικά το 1987; Μια εξαιρετική κινητοποίηση, όντως μόνον με τις δικές μας δυνάμεις, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση των αμερικανικών βάσεων για μερικές ώρες (σαχ ματ σε όλα τα μέτωπα δηλαδή), που κατέληξε στην... αποδοχή της απαίτησης της Τουρκίας να μην βγει η Ελλάδα για έρευνες έξω από τα 6 μίλια! Μα αυτό το πετυχαίναμε και χωρίς κινητοποίηση! Δεν χρειαζόταν να κάνουμε την κινητοποίηση. Η κινητοποίηση χρειαζόταν για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα να βγούμε έξω απο τα 6 μίλια χωρίς να αναγνωρίσουμε στην Τουρκία αντίστοιχο δικαίωμα.

    Μεγάλος μάγκας ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά και μεγάλος παπατζής. Η κρίση του Μαρτίου 1987, το αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο. Έκανε όλη τη μαγκιά και τελικά τζάμπα την έκανε. Γυρίσαμε πίσω στο 1976 και ακόμη πιο πίσω...

    Ιωάννης Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλά, καλά...

    Αξιότιμε στρατηγέ
    (όποιος κι αν είσαι τότε και με όποια κυβέρνηση)
    αν αποστρατικοποιήσουνε τον Αι Στράτη και θέλεις να τους τη "σπάσεις" στείλε εμένα και πάλι στο νησί. Τη τσάντα τη χακί έτοιμη την έχω στο σπίτι. Και της αρβύλες στην αποθήκη. Λίγα σπίρτα, κανα σουγιά και το σχοινάκι. Α, και το φακό.

    Μαζί με τους εξόριστους και τον Καπετάν Μιχάλη, μια μικρή φωτογραφία του γιού μου και την Παναγιά τη Γλυκοφιλούσα.

    Κι αν θέλουνε ας έρθουν.

    Θανάσης Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. «….Αθήνα , Δευτέρα, 8.00 το πρωί. Στην Πλατεία Συντάγματος η κίνηση είναι μεγάλη.

    Ο σταθμός του Μετρό είναι γεμάτος από κόσμο. Πλημμυρίζουν όλες τις πλατφόρμες περιμένοντας τους συρμούς που θα τους μεταφέρουν στις εργασίες τους.

    Ξαφνικά, μια τρομακτική λάμψη, μία πίεση στον αέρα και κατόπιν μία εκκωφαντική έκρηξη πλημμύρισαν την ατμόσφαιρα. Θραύσματα από γυαλιά, σίδερα και τσιμέντα εκτοξεύθηκαν προς κάθε κατεύθυνση εξοντώνοντας κάθε άνθρωπο σε ακτίνα δεκάδων μέτρων. Τα ουρλιαχτά πόνου και πανικού αμέσως γέμισαν την ατμόσφαιρα. Ο κουρνιαχτός από την σκόνη και τον καπνό έπνιγαν τα πάντα. Κανείς δεν μπορούσε να δει τίποτε.

    Έξω από το Σταθμό, οι περαστικοί μόλις άκουσαν τον κρότο της έκρηξης, κοντοστάθηκαν ξαφνιασμένοι. Όταν είδαν τους καπνούς να βγαίνουν από τις εισόδους του Μετρό, η περιέργεια τους ώθησε να πάρουν θέση για να δουν τι συνέβη.

    Όταν άρχισαν να βγαίνουν οι πρώτοι μαυρισμένοι επιβάτες, σαν χαμένοι, όντας κουφοί από την έκρηξη και αποπροσανατολισμένοι από το σοκ, κάποιοι με τσακισμένα καταματωμένα μέλη και ματωμένα πρόσωπα, οι θεατές άρχισαν να σπρώχνονται ο ένας επάνω στον άλλο για να δουν το αποτρόπαιο θέαμα, σοκαρισμένοι αλλά και γητεμένοι λες από τη φρίκη.

    Σε ελάχιστο χρόνο είχαν συγκεντρωθεί εκατοντάδες άτομα γύρω από το «Ελληνικό Σημείο 0». Κάποιοι αστυνομικοί προσπάθησαν να βοηθήσουν τα θύματα.

    Ένας αστυφύλακας άρχισε να λέει στον κόσμο να κάνει πιο πίσω όταν ένοιωσε τα άτομα που βρίσκονταν μπροστά του να πέφτουν με τρομακτική πίεση επάνω του και να τον ρίχνουν με βία στο έδαφος.

    Ταυτόχρονα, ένοιωσε να σπάνε τα τύμπανα στα αυτιά του από μια ισχυρή έκρηξη που προήλθε μέσα από το πλήθος. Χτύπησε με δύναμη το κεφάλι του στο πλακόστρωτο και άρχισε να βυθίζεται στην ανυπαρξία.

    Την ώρα που λιποθυμούσε, στο βάθος του μυαλού του, με τις τελευταίες αισθήσεις του ένοιωθε μια δεύτερη ισχυρή έκρηξη κάπου στα αριστερά του και πάλι μέσα από το πλήθος.

    Ήταν επιθέσεις αυτοκτονίας μέσα στο πλήθος με δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.

    Δυο ώρες μετά, μια προκήρυξη στο Διαδίκτυο, προερχόμενη από την Ισλαμική Επανάσταση των Τούρκων Μουτζαχεντίν, αναλαμβάνει την ευθύνη του χτυπήματος.

    Το Τουρκικό καθεστώς ακαριαία ισχυρίζεται πως δεν υπάρχει τέτοια Οργάνωση και πως όλα είναι προβοκάτσια.

    ΗΠΑ και ΕΕ πιστεύουν τα ίδια.

    Η Ισλαμική Διάσκεψη, η Χαμάς, η Χεζμπολάχ, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι αλλά και η ίδια η Αλ Κάϊντα τείνουν επίσης προς την «προβοκάτσια».

    Οι Ελληνικές Υπηρεσίες Ασφαλείας αμφιταλαντεύονται.

    Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να πιστοποιεί και να ταυτοποιεί με κάποιον τρόπο την πραγματική ύπαρξη της Τρομοκρατικής Οργάνωσης.

    Αλλά και ποτέ κανείς δεν ξέρει όμως.

    Ποιος ή ποιοι θα είχαν συμφέρον άραγε να προκαλέσουν ένα τέτοιο «εξαιρετικά αιματηρό χτύπημα» στην Ελλάδα;

    Δεν είχαν παρά να στρέψουν όλοι το βλέμμα τους στην Οργή που ανέβλυζε από την Συλλογική Ψυχή των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων συλλήβδην μετά από τον τεράστιο αυτό φόρο Ελληνικού αίματος…

    Οι Έλληνες μετά από αυτή την δική τους 11η Σεπτεμβρίου, μετά από αυτό το δικό τους οδυνηρό Περλ Χάρμπορ είχαν βγει από την ραστώνη του καναπέ τους και του ωχαδερφισμού τους και ζητούσαν αίμα και εκδίκηση…

    Από την μια μέρα στην άλλη η Ελλάδα γέμισε από παραστρατιωτικές οργανώσεις οπλισμένων ανθρώπων που χτυπούσαν οποιονδήποτε μιλούσε για ειρήνη…

    Η μιλιταριστική αντεκδικητική πίεση της κοινωνίας προς τις Πολιτικές Ηγεσίες ήταν αφόρητη…

    Οποιοσδήποτε πολιτικός τολμούσε να κάνει φιλειρηνικές δηλώσεις και εκκλήσεις για ηρεμία και σωφροσύνη λοιδωρούνταν από το ίδιο το πλήθος.

    Ένας βουλευτής της αριστεράς μάλιστα λυντσαρίστηκε κιόλας όταν τόλμησε δημόσια να αποκαλέσει όλα αυτά – ακόμη και τις βομβιστικές ενέργειες – ως φιλοπόλεμες προβοκάτσιες από μέρους ακραιφνών Ελλήνων εθνικιστών.

    Θα μπορούσε άραγε να είναι έτσι?

    Να είναι όλα αυτά έργο Ελλήνων που ήθελαν την τελική πολεμική σύγκρουση με την Τουρκία?

    Θα μπορούσε μήπως να είναι έργο όντως κάποιας Τρομοκρατικής Οργάνωσης Τούρκων ακραιφνών εθνικιστών-ισλαμιστών που αποσκοπούσαν στο να σύρουν στην τελική πολεμική ρήξη τις δύο χώρες?

    Θα μπορούσε μήπως να είναι ακόμη και συνεργασία Ελλήνων και Τούρκων ακραίων στοιχείων που αποσκοπούσαν στο ίδιο εμπόλεμο αποτέλεσμα?

    Θα μπορούσε μήπως να είναι «πράξη» κάποιας άλλης δύναμης που είχε συμφέρον από μια πολεμική σύρραξη Ελλάδας – Τουρκίας?

    Και ποιες θα μπορούσαν να ήταν άραγε αυτές οι δυνάμεις?

    Όποιοι και αν ήταν οι υπεύθυνοι, γνώριζαν πως οι «εξευγενισμένοι Έλληνες» θα έβγαιναν από την «ραστώνη του καναπέ» μόνον εάν ένοιωθαν την απώλεια του δικού τους ανθρώπου. Του αδερφού τους, του παιδιού τους, του φίλου, της οικογένειάς τους.

    Μόνον εάν ένοιωθαν να απειλούνται πραγματικά θα ξυπνούσαν τα πολεμικά τους ένστικτα και ζητώντας αιματηρή εκδίκηση θα έμπαιναν στην Λογική του Πολέμου.

    Κι επειδή η Τουρκία, ότι κι αν έκανε δεν φαινόταν να είχε σκοπό να τους δώσει αυτή την «τελική μεγάλη πολεμική πρόκληση» κηρύσσοντάς τους τον πόλεμο, γνώριζαν αυτοί οι «καλοθελητές» πως θα έπρεπε να «αυτοσχεδιάσουν» ένα «Ελληνικό Περλ Χάρμπορ»….

    Έλληνες παραστρατιωτικοί παίρνοντας την πολεμική πρωτοβουλία άρχισαν να χτυπούν ως εκδίκηση τον έναν μετά τον άλλον Τουρκικούς πολιτικούς στόχους σε Ελλάδα, Κύπρο, Εξωτερικό αλλά και μέσα στην ίδια την Τουρκία.

    Τούρκοι παραστρατιωτικοί άρχισαν να ανταπαντούν χτυπώντας ελληνικούς και κυπριακούς στόχους επίσης ανά τον κόσμο.

    Τα θύματα στις τάξεις των πολιτών των δύο χωρών αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο.

    Οι Έλληνες εθελοντές μαχητές στα βουνά του Κουρδιστάν αυξάνονταν μέρα με τη μέρα.

    Μέχρι που κάποια χαράματα Έλληνες με πέντε αλιευτικά πήγαν στα Ίμια και ψαρεύοντας μπήκαν σε Τουρκικά ύδατα.

    Τουρκική ακταιωρός τους προσέγγισε και ξεκίνησε τη διαδικασία αναγνώρισης όταν πέντε RPG και από τα πέντε αλιευτικά εκτόξευσαν τις ρουκέτες τους. Το κεντρικό πολυβόλο της ακταιωρού πρόλαβε να πλήξει θανάσιμα το πλήρωμα του ενός ελληνικού σκάφους πριν τιναχτεί στον αέρα.

    Ταυτόχρονα MG – 30, Καλασνίκωφ και οι βομβίδες των Ελλήνων των σώων σκαφών σάρωναν ότι έμεινε από την τουρκική ακταιωρό.

    Ήδη πλησίαζε την περιοχή ένα τουρκικό αντιτορπιλικό σε ενίσχυση της πληγείσας ακταιωρού τους.

    Ταυτόχρονα προσέγγιζε ταχέως η πλησιέστερη Ελληνική Φρεγάτα.

    Το Τουρκικό αντιτορπιλικό καταφτάνοντας πρώτο άρχισε να βάλλει κατά των Ελληνικών αλιευτικών για να διασώσει την ακταιωρό.

    Τα ελληνικά F- 16 που προσέγγισαν πρώτα την περιοχή έπληξαν καίρια το τουρκικό αντιτορπιλικό προτού εμπλακούν σε αερομαχία με τα άρτι αφιχθέντα τουρκικά μαχητικά.

    Στην περιοχή πλησίαζαν ταχύτατα όλο και περισσότερες πολεμικές δυνάμεις και των δύο χωρών.

    Το μίσος των Ελλήνων για το Ελληνικό χυμένο αίμα των πολλών βομβιστικών και μη αλλά πάντα θανατηφόρων επιθέσεων κατά Ελλήνων πολιτών ήταν τέτοιο που ήταν αδύνατον να συγκρατηθεί από τους όποιους «σώφρωνες» πολιτικούς.

    Το ίδιο ασυγκράτητο ήταν και το μίσος των Τούρκων, ένεκα του δικού τους χυμένου αίματος από τις αντεκδικητικές επιθέσεις των Ελλήνων.

    Ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος είχε αρχίσει…

    Ταυτόχρονα έπεφτε η κυβέρνηση των Αθηνών κάτω από τις διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων οργισμένων Ελλήνων….

    …..Το τι και ποια κυβέρνηση θα αναλάμβανε να διεξάγει αυτόν τον πόλεμο που φαινόταν να έχει μια δική του αυτοτροφοδοτούμενη εξελικτική δυναμική και που κανείς και τίποτα δεν φαινόταν ικανό να τον σταματήσει, ήταν το πιο καυτό και άμεσο ερώτημα για την Ελλάδα…

    …..που όμως δεν φαινόταν να έχει και τόσο «ευχάριστη απάντηση»….

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Γιώργος Ανεστόπουλος" είπε τα ανωτέρω....
    ------------------
    Εγώ θα του θυμίσω το ρηθέν του 'Καίσαρα", ότι άν θέλει ΕΙΡΗΝΗ, ας ετοιμάζεται για πόλεμο.
    ΌΧΙ απλά να περιμένει και να υπομένει το αναπόφευκτο.
    Δηλαδή την υποδούλωσή μας απ' τους Πασάδες, που δεν ξεχνούν ότι οι Προ-Παπούδες μας, τους αποκαθήλωσαν απο ΑΥΤΟΙΚΡΑΤΟΡΕΣ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. GorgiaS, φυσικά και συμφωνώ μαζί σου και με τον Καίσαρα.

    Λάθος συμπέρασμα έβγαλες απο το παραπάνω "σενάριο" που παρέθεσα.

    ..........

    Διάβασα το βιβλίο του Πτέραρχου κου Κουρή και θά'θελα να σημειώσω κάτι που μου έκανε εντύπωση.

    Όχι θετική...

    Περιγράφει την κρίση του 1987 και καταλήγει στις σελ. 85 - 86 :

    "...Οι γείτονες εν τω μεταξύ αξιολογούν τις δυνατότητες των δυνάμεών μας, όπως τις είχαν παρατηρήσει στις μεγάλες ασκήσεις τους στις ανατολικές μας περιοχές, την αποφασιστικότητα της ηγεσίας και την ομοψυχία λαού και στρατού, εκτιμούν πως οι πιθανότητες επιτυχίας μιας επιθετικής ενέργειας είναι μηδαμινές και αποφασίζουν να αναδιπλωθούν.

    Ο Εβρεν σε τηλεοπτικό του διάγγελμα υπόσχεται :

    "...να πράξει καθετί δυνατό για να αποφύγει ο τουρκικός λαός νέες περιπέτειες.."

    Απο τις ΗΠΑ όπου βρίσκεται ο Οζάλ δηλώνει :

    "...Δεν υπάρχει λόγος να κλιμακώνουμε την ένταση. Η Τουρκία δεν θα προβεί σε έρευνες σε αμφισβητούμενες περιοχές, εφόσον και η Ελλάδα δεν θα πραγματοποιήσει έρευνες..."

    Και καταλήγει ευθύς αμέσως ο Πτέραρχος :

    Ως συμπέρασμα της κρίσης του Μάρτη του 1987 μπορεί να διατυπωθεί η άποψη ότι ο χειρισμός της υπήρξε απόλυτα επιτυχής...."


    ...............

    Και αναρωτιέται κανείς δικαιολογημένα :

    "...Ποιός είναι ο επιτυχής χειρισμός της Κρίσης του '87?..."

    Το ότι οι Τούρκοι δια στόματος Οζαλ δήλωσαν πως δεν θα κάνουν έρευνες σε "αμφισβητούμενες περιοχές" εφόσον και η Ελλάδα δεν θα πραγματοποιήσει έρευνες?

    Για μας - και βάση του Διεθνούς Δικαίου - δεν υπάρχουν "αμφισβητούμενες περιοχές".

    Για τους Τούρκους μόνον υπάρχουν.

    Σύμφωνα και με την περιγραφή του πτέραρχου, ο τρόπος λοιπόν που χειρίστηκαν την κρίση του '87 οι δήθεν εθνοσωτήρες "Πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ" έδωσε στους Τούρκους το δικαίωμα να έχουν λόγο και δικαιώματα στις έρευνες στο Αιγαίο.

    Τους νομιμοποίησαν τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο...

    Τους έβαλαν στο Αιγαίο...

    Έχει άραγε σημασία εαν η Ελλάδα επέδειξε "στρατιωτική πυγμή" στο ξεκίνημα αυτής της κρίσης?

    Το "τελείωμα" πάντα μετράει κύριοι κύριοι "πολιτικοί"...

    Το "τελείωμα"...

    Και δυστυχώς, η αριστοτεχνική παράσταση που δώσατε τότε στο Αιγαίο ήταν απο τις μεγαλύτερες εθνικές προδοσίες.

    Κοντολογίς, καλά το ξεκινήσατε κύριοι, πλην όμως έπρεπε να το ολοκληρώσετε.

    Δεν έπρεπε να δεχτείτε να μην κάνει η Ελλάδα πετρελαϊκές έρευνες κι εκμετάλλευση στο Αιγαίο.

    Και δυστυχώς το δεχτήκατε.

    (εκτός εαν εκμεταλλευόμαστε τα πετρελαϊκά κοιτάσματα του Αιγαίου τόσα χρόνια και δεν το ξέρουμε εμείς οι κοινοί θνητοί - και δη η "πλέμπα" κατ' εσάς και τους φίλους σας τους "ευγενείς" της Ελληνικής κοινωνίας)

    Η στρατιωτική κινητοποίηση που κάνατε τότε ήταν απλώς η "στάχτη στα μάτια" του λαού, το "χρύσωμα του χαπιού" για να βγείτε κι απο πάνω για την προδοσία που κάνατε.

    Προφανώς και αυτό το βιβλίο εντάσσεται στην ευρύτερη επικοινωνιακή προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ, τον τελευταίο καιρό να ηρωοποιηθεί όσον αφορά στα Εθνικά Θέματα εν όψει εκλογών.

    Κρίμα!

    Αν και ο Ελληνικός Στρατός και η κοινωνία χρειάζονται αναμφισβήτητα "φρεσκάρισμα των Εθνικών Συμβόλων" τους, ο Μάρτης του '87 δεν ανήκει σε αυτά...

    Άλλη μια εθνική πανωλεθρία σαν τα Μικρασιατικά, τον διωγμό του '55, την Κύπρο και τα Ίμια ήταν.

    Κρίμα γιατί θα μπορούσε όντως να είναι ένα εθνικό Σύμβολο αυτή η Κρίση...

    Αν δεν ήταν άλλη μια Μαύρη Μέρα για το Γένος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.