20/5/09

Τουρκία: Έντονες επικρίσεις για κωλυσιεργία από την Ε.Ε.

Το έδαφος κάτω από τα πόδια της Τουρκίας επιχείρησε να τρίξει η Ε.Ε. καλώντας τη χώρα να συμμορφωθεί με όλες τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθώς από το 2005 έχουν ανοίξει μόλις 10 από τα 35 κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.Η Τουρκία θα πρέπει να συμμορφωθεί με όλες τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και θα πρέπει να τηρήσει όλες τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι της Ε.Ε. Αυτό διαμήνυσαν οι 27 στον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Αχμετ Νταβούτογλου, στη διάρκεια του Συμβουλίου Σύνδεσης στις Βρυξέλλες.
Η τσεχική προεδρία ήταν ιδιαίτερα αυστηρή μετά από τη στασιμότητα που διαπιστώθηκε από πλευράς της Τουρκίας στην τήρηση των δεσμεύσεων, είτε αυτές αφορούν τις μεταρρυθμίσεις είτε άλλες δεσμεύσεις, όπως οι θρησκευτικές ελευθερίες (δικαιώματα Οικουμενικού Πατριαρχείου) και οι σχέσεις με την Κύπρο.

Ενδεικτικό των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ενταξιακή πορεία της χώρας είναι ότι από τον Οκτώβριο του 2005 που ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις μέχρι σήμερα έχουν ανοίξει μόνο 10 από τα 35 κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Όπως είπε ο Τσέχος προεδρεύων του Συμβουλίου στην καλύτερη περίπτωση μέχρι το τέλος Ιουνίου θα ανοίξει ένα ακόμη κεφάλαιο, αυτό της φορολογίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που η Ε.Ε. καλεί την Τουρκία να συμμορφωθεί αμέσως με όλες τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η καταδίκη της Αγκυρας για παραβίαση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου σχετικά με το κτήριο του ορφανοτροφείου της Πριγκήπου. Παράλληλα, καλείται να διασφαλίσει ότι οι μη μουσουλμανικές θρησκευτικές κοινότητες μπορούν να καταστούν νομικά πρόσωπα, να ασκήσουν τα περιουσιακά τους δικαιώματα και να εκπαιδεύσουν τον κλήρο τους. Στο πλαίσιο αυτό η Ε.Ε. υπογραμμίζεται ότι η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης θα έχει σαν συνέπεια να διαπιστωθεί πως η Τουρκία υλοποιεί την υποχρέωση σε ό,τι αφορά την ελληνορθόδοξη κοινότητα.

Οσον αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η κοινή θέση της Ε.Ε. αναφέρει ότι η Τουρκία οφείλει να δεσμευθεί χωρίς περιστροφές στην ειρηνική επίλυση διαφορών, σύμφωνα με τη χάρτα του ΟΗΕ, με προσφυγή αν χρειασθεί στη Χάγη.

Οι «27» εκφράζουν τη θλίψη τους διότι η Τουρκία δεν έχει υλοποιήσει την υποχρέωσή της σχετικά με το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων σε κυπριακά πλοία και αεροπλάνα, καθώς επίσης και γιατί δεν έχει σημειώσει πρόοδο στην κατεύθυνση της ομαλοποίησης των σχέσεών της με την Κυπριακή Δημοκρατία.

Από την πλευρά του, ο κ. Νταβούτογλου απέφυγε να αναφερθεί στα παραπάνω εκκρεμή ζητήματα και επικεντρώθηκε στις μεταρρυθμίσεις διαβεβαιώνοντας τους συνομιλητές του ότι η χώρα του θα επιταχύνει τη διαδικασία για τον εκσυγχρονισμό της χώρας.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ

8 σχόλια:

  1. Είπαμε, η πολιτική της υπό αυστηρούς όρους στήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας είναι ορθή, υπό την προϋπόθεση ότι η ΕΕ θα ασκεί ουσιαστική πίεση στην Τουρκία για να συμμορφώνεται όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στα έργα, σε όσα και ό,τι θέτει ως όρους η Ε.Ε.
    -Άρση Casus belli
    -Αναγνώριση της Κύπρου και αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής
    -Αναγνώριση του δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στΑ 12.ΝΜ.
    -Αναγνώριση της Οικουμενικότητας του Πατριαρχείου
    -Λειτουργία της Θ.Σ. Χάλκης
    -Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ Skal

    Τζάμπα χαλάς μελάνι και φαιά ουσία, αναφέροντας τις προϋποθέσεις και όρους της εισδοχής στην ΕΕ, της Τουρκίας.
    Με δεδομένο την διαχρονική επιθετική πολιτική της γείτονος, είναι απλώς ευχολόγια εκ μέρους μας. Μόνον η πολιτική αλλαγή κατεστημένων νοοτροπιών, και η ανατροπή του βαθέως κράτους, είναι βέβαιο ότι θα επιφέρει την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων.
    Επομένως η διάλυση της σημερινής Τουρκίας, σε δυο -τρια νέα κράτη, θα είναι απαρχή των εξελίξεων σε όλους τους τομείς.
    Οι παραπάνω όροι θα είναι ουσιαστικοί τότε, εφόσον θα διαπραγματευόμαστε με ισομεγέθες προς την Ελλάδα τμήμα, που θα αποτελεί την νέα Τουρκία. Τότε αδύναμη, η ίδια θα αναγκασθεί να τείνει χείρα φιλίας, και συγκατάθεσης στις όποιες προϋποθέσεις της ζητηθούν.
    Τότε και μόνον οι εταίροι θα την δεχτούν, ώς μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας. Όμως, όπως όλα τα θηρία γίνονται πιο επικίνδυνα όταν πληγώνονται, θα πρέπει να γρηγορούμε και να ενισχύουμε την αποτρεπτική μας δύναμη. Δυστυχώς τα τελευταία νέα, μας αποκαρδιώνουν και μας ανησυχούν π.χ(Τούρκος αξιωματικός επικεφαλής του Νατοϊκού στρατηγείου Λάρισσας και άλλα δυσάρεστα νέα που αναρτάς στο δικό σου μπλόκ).

    Αργικέραυνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δηλαδή κύριε Σάββα κατά την άποψή σας η πολιτική της Ελλάδας μέχρι στιγμή είναι προς στην σωστή κατεύθυνση ή υπάρχουν σε αυτή σοβαρές παραλείψεις , οι οποίες την καθιστούν ελλιπή ?
    Σας ρωτάω γιατί αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχουμε συμφέρον-το αντίθετο μάλιστα- από αυτό που προτείνει Γαλλία-Γερμανία , απλά δεν είμαι σίγουρος για το αν εμείς κάνουμε καλά την δουλειά μας .

    PRO

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η μόνη περίπτωση να μπει είναι να πει ψέμματα η ΕΕ στον εαυτό της ότι η Τουρκία πληροί τα κριτήρια, αλλά φυσικά τότε δεν θα πρόκειται περί ΕΕ αλλά περί ενός ΑμερικανοΒρετανοΤουρκικού τουρλουμπουκίου. Οίκοθεν νοείται ότι η Ελλάδα ήδη είναι έτσι. Γιατί πώς αλλιώς εξηγείται, όταν όλες οι μελέτες δείχνουν ότι ακόμα και μια "καλή" Τουρκία σε τίποτα δεν συμφέρει την Ελλάδα ως πλήρες μέλος, αλλά ούτε ακόμα και ειδική σχέση χωρίς σκληρούς για αυτήν όρους, που πρέπει να θέσουμε ιδιαίτερα εμείς (όνειρο θερινής νυχτός αυτό βέβαια), πώς εξηγείται επαναλαμβάνω η λυσσαλέα υποστήριξη της τουρκικής πορείας στην ΕΕ; Θεωρώ ότι αυτό είναι προϊόν της διπλωματίας της ήττας και της υποτέλειας και του φόβου.

    ΙοΠ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Παιδιά το θέμα είναι σοβαρό και σύνθετο.
    Για άλλους λόγους στηρίζουν την είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. οι ΗΠΑ-Αγγλία, για άλλους λόγους η Ελλάδα, για άλλους λόγους οι Κούρδοι, για άλλους οι Αλεβίτες, για άλλους οι ισλαμιστές και για άλλους οι διάφορες μειονότητες που ζουν στην Τουρκία.
    Επαναλαμβάνω, το θέμα είναι σοβαρό και εξαιρετικά σύνθετο.
    Πάντως, θα πρέπει να αναλογιστούμε όλοι την πορεία της διαμάχης Κεμαλιστών-Ισλαμστών, την εξέλιξή της και το τί σημαίνει αυτό για τα εθνικά μας συμφέροντα.
    Η Ε.Ε. απαιτεί τον περιορισμό των αρμοδιοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων και την προσαρμογή τους σε όσα επιτάσσει η Ε.Ε.
    Τί σημαίνει αυτό για τα στρτηγικά συμφέροντα της Ελλάδας και του Ελληνισμού;
    Η άποψή μου είναι ότι η πολιτική στήριξης της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας υπό τους πολύ αυστηρούς και συγκεκριμένους όρους που έγραψα στο προηγούμενο σχόλιό μου, επί της βάση της αρχής είναι μια ορθή και εφυέστατη πολιτική σύλληψη.
    Απλά, δεν πρέπει να την αφήνουμε στον "αυτόματο" πιλότο. Χρειάζεται προσεκιτκούς χειρισμούς και συνεχή στήριξη με διάφορες επιφανειακές, αλλά και άλλες, πιο "βαθειές" ενέργειες.

    φιλικά προς όλους

    Σαββας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να τεθεί θέμα άρσης του casus belli γιατί δεν μπορεί να επιδιώκουν ότι θα μπουν στην ΕΕ συνεχίζοντας να απειλούν με πόλεμο την Ελλάδα, όπως και το θέμα αναγνώρισης της Κύπρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Προσωπικά πιστεύω ότι η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα σήμαινε αυτόμάτος την αποδυνάμωση σε σημείο εκμηδένισης της ΕΕ. Σκεφτείτε: Η Τουρκία θα αποτελεί την ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία της Ευρώπης, την ισχυρότερη στρατιωτικά και σε ανθρώπινο δυναμικό χώρα επίσης, θα προβάλει των εαυτό της ως χώρα προστάτιδα όλων των μουσουλμάνων της Ευρώπης παίρνοντας πρωτοβουλίες για την ειδική μεταχείριση τους, θα έχει μειονότητες σε όλες της χώρες της Ευρώπης, θα πρόβαλλε το ενεργειακό ως μοχλό πίεσης προς την Ευρώπη σε κάθε ευκαιρία, θα αυτοαναγορευτεί ως η πύλη στην Κ. Ασία δεσμεύοντας ευρωπαϊκούς πόρους για αυτό και θα αποτελέσει κερκόπορτα ακατάσχετης εισβολής εξαθλιωμένων μεταναστών στις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πόσα προβλήματα έχει προκαλέσει η μικροσκοπική Τσεχία στην Ευρώπη, για να καταλάβει ότι η ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα ήταν τουλάχιστον κα-τα-στρο-φι-κή. Καταστροφική σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό για την «Παλαιά Ευρώπη» παρά για τις περιφέρειες. Φανταστείτε Γαλλία-Γερμανία να θέλουν να παίρνουν την άδεια της Τουρκίας για κάθε πρωτοβουλία τους. Εμείς απλός θα χάσουμε και το τελευταίο ουσιαστικό διαπραγματευτικό χαρτί μας απέναντι στην Τουρκία.
    Βέβαια είναι καλό που σταματήσαμε να βάζουμε διαρκές βέτο στην έναρξη συνομιλιών για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη για τους έξεις απλούς λόγους: Πρώτων, έμενε στην Ελλάδα να επωμιστεί κάθε φορά το πολιτικό κόστος του να βάλει βέτο στην Τουρκία όταν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι διακύβευαν πολλά περισσότερα. Έπρεπε δηλαδή, να δικαιολογούμε κάθε φορά την «αναχρονιστική» στάση μας απέναντι στη Τουρκία.
    Δεύτερων, η σταθερή εμμονή της Ελλάδας κατά της ένταξης έδινε ένα ισχυρό άλλοθι στην Τουρκία να μην αλλάζει την στάση της όσο αν αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα στο εσωτερικό της (περιορίζοντας και τους λόγους για να το κάνει). Στην πραγματικότητα η Τουρκία είναι πλέον εκτεθειμένη (και στο βαθμό που επιθυμεί πλήρη ένταξη, υποχρεωμένη) να κάνει βήματα εξευρωπαϊσμού. Σε ένα περιβάλλον διαρκούς ένταξης, η Ελλάδα μπορεί να πιέσει σε αλλαγή στάσης σε πολλά διμερή ή όχι ζητήματα.
    Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως η Τουρκία, παίζει πολύ σκληρό παιχνίδι. Τελικά η άρση του Ελληνικού βέτο ήρθε από εκεί που δεν το περίμεναν. Από τους μουσουλμάνους. Τους δίνει το προνόμιο αυτού που έκανε την Ελλάδα να αλλάξει την σκληρή στάση της και να επιτρέψει στην Τουρκία να μπει στις ράγες του εξευρωπαϊσμού. Η ανυπομονησία όμως και το ψυχολογικό φορτίο ενός σημαντικού ποσοστού του εκλογικού σόματος που βλέπει την χώρα του να πλησιάζει στην πηγή και τελικά να μην φτάνει κοντά για να πει νερό, ενδέχεται να αυξήσει την εσωτερική πίεση για νέα μέτρα.
    Το αίσθημα ότι το Ρεπουμπλικανικό κόμμα ήταν ότι πιο ευρωπαϊκό είχε να επιδείξει η χώρα τους, εξαλείφθει. Αυτό και μόνο, μπορεί να πυροδοτήσει έναν ανταγωνισμό μεταξύ των δύο δυνάμεων για το ποιος πραγματικά είναι σε θέση να επιτύχει την πλήρη ένταξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η προσωπική μου άποψη πάνω σ’ αυτό το θέμα είναι ότι η Τουρκία δεν μπορεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση για μια σειρά από λόγους. Λόγους πολιτικούς, λόγους οικονομικούς, λόγους εσωτερικών συμφερόντων των μεγάλων χωρών της Ε.Ε., λόγους εσωτερικούς της ίδιας της Τουρκίας. ¨Όταν έχεις ένα κράτος που έχει σαν κεντρική φιγούρα κάποιον που πέθανε πριν από 70 χρόνια… Δηλαδή την εποχή που ο Φράνκο αναλάμβανε να κυβερνήσει την Ισπανία και πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς. Αν αναλογιστείς ότι σήμερα που μιλάμε ακόμα υπάρχουν εν ζωή στην Τουρκία οι «παρακαταθήκες» αυτού του πολιτικού που αυτές συντηρούν πολιτικά κόμματα. Ας σκεφτεί κάποιος πόση ιστορία κύλησε στο πέρασμα του χρόνου από την εποχή του φρανκισμού στην Ισπανία ή την εποχή του Μεταξά στην Ελλάδα. Πόσες μεταλλάξεις έγιναν, πόσες ζυμώσεις μέσα στην κοινωνία και πόσα γεγονότα άλλαξαν την ζωή σε αυτές τις δύο χώρες. Αλλά στην Τουρκία ακόμα μιλάνε για τον Κεμάλ. Είναι ποτέ δυνατό μια χώρα με τόσες αγκυλώσεις και υστερήσεις να προσαρμοστεί σε ευρωπαϊκές οδηγίες που όλοι μας έχουμε την εμπειρία πώς λαμβάνονται πως εφαρμόζονται και πόσο αλλάζουν την καθημερινή ζωή του καθενός μας! Η Αμερική θέλει. Η Τουρκία «θέλει» επειδή θέλει η Αμερική… Η Ευρώπη θέλει; Δηλαδή είναι ένας γάμος που μόνο ο προξενητής τον θέλει και ο προξενητής είναι ξένος... Υπάρχει περίπτωση να είναι πετυχημένος ο γάμος αυτός;
    Από την άλλη ποια πρέπει να είναι η θέση της Ελλάδας; Η θέση πρέπει να είναι «πλήρης συμμόρφωση, πλήρης ένταξη» και μόνο. Δηλαδή ανικανότητα πλήρους συμμόρφωσης σημαίνει ότι δεν υπάρχει το έδαφος ούτε για ειδική σχέση. Ή αν θέλουν οι υπόλοιποι να επιβάλλουν ειδική σχέση να δεχτεί πρώτα η Τουρκία να παραχωρήσει τα ανταλλάγματα της πλήρους ένταξης. Και πάνω απ’ όλα να αποβάλλουμε το «γείτονες είμαστε, πέντε πάνω πέντε κάτω, το σημαντικό είναι να τα βρούμε»… ΟΧΙ είμαστε ευρωπαίοι και οι ευρωπαίοι τα τελευταία 30 χρόνια δεν μας χαρίστηκαν σε τίποτα. Έτσι και εμείς δεν χαριζόμαστε σε κανένα. Έχουμε προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Αν δεν είναι τόσο σημαντική για την Τουρκία η πορεία αυτή ώστε να κάνει αυτές τις παραχωρήσεις τότε για εμάς είναι ακόμα ποιο ασήμαντη μια πιθανή πλήρης αποτυχία της. Στο κάτω, κάτω ο χώρος που έχουμε επιλέξει είναι ο Ευρωπαϊκός και δεν είμαστε πλέον κοινός πολιτικός χώρος με την Τουρκία, όπως απέδειξε και η πρόσφατη επίσκεψη Ομπάμα. Άρα καλό θα ήταν οι φίλοι τούρκοι να ξέρουν πως δεν καιγόμαστε και ιδιαίτερα για την κατάληξη της πορείας που έχουν διαλέξει. Σε τελική ανάλυση μόνοι τους θα τα καταφέρουν ή θα αποτύχουν σ’ αυτή την επιλογή τους αλλά πριν θα πρέπει να εφαρμόζουν τα συμφωνημένα γιατί έτσι λειτουργεί η Ευρώπη. Οι συμφωνίες για εφαρμογή πολιτικών φιλελευθεροποίησης θα απαιτήσει χρόνο. Άραγε θα αντέξουν αυτή την πορεία; Εγώ πιστεύω πως όχι αλλά ο χρόνος θα δείξει.-

    Ελευθέριος Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.