Φανταστείτε ότι είστε ο πρωθυπουργός, Μπέντζαμιν Νετανιάχου και ότι επιστρέφετε από την πρώτη σας συνάντηση με τον Μπαράκ Ομπάμα στο Λευκό Οίκο.Πριν από την επίσκεψη, οι σχολιαστές στα τηλεοπτικά δίκτυα, προέβλεπαν ότι θα σηματοδοτούσε ένα διάλειμμα στις σχέσεις ΗΠΑ και Ισραήλ, μιας και ο πρόεδρος Ομπάμα είναι επιφυλακτικός όσον αφορά σε μια ενδεχόμενη επίθεση στο Ιράν, κάτι με το οποίο εσείς διαφωνείτε, και την ίδια ώρα εσείς δεν επιθυμείται τη δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους, ενώ εκείνος δείχνει να εγκρίνει κάτι τέτοιο.Αυτό που προτείνει η κυβέρνηση Ομπάμα είναι δύο κράτη, για δύο λαούς και είναι μια πρόταση που κι εσείς στο παρελθόν έχετε διατυπώσει. Η αποδοχή αρχικά της λύσης των δύο κρατών έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Αρχικά, εξουδετερώνει τη βόμβα που κινδυνεύει να εκραγεί στις σχέσεις ΗΠΑ - Ισραήλ.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι εάν επιδείξετε μια ευελιξία στο Παλαιστινιακό ζήτημα σας δίνει πρόσθετη μόχλευση με τους Αμερικανούς, στο πιο σημαντικό ζήτημα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Δηλαδή, αν ο κ. Ομπάμα δεν είναι προετοιμασμένος να πάρει τον έλεγχο, όταν έρθει η ώρα να σταματήσει το Ιράν, γιατί θα πρέπει εσείς να κάνετε οποιαδήποτε προσπάθεια για την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους, ειδικά όταν υπάρχει η ισχυρή πιθανότητα το Ιράν να το προμηθεύει όπλα, όπως κάνει στη Γάζα;
Από την άλλη, δεν υπάρχουν όρια στην πρόοδο που μπορεί να υπάρξει αν υποθέσουμε βέβαια ότι ο κ. Ομπάμα δώσει στο Ιράν ένα τελεσίγραφο με περιορισμένη χρονική διάρκεια για να απαντήσει και έπειτα αναλάβει δράση στην περίπτωση που απορριφθεί η προσφορά του.
Κάποια στιγμή, πάντως, θα πρέπει να πάρετε μια απόφαση για το αν θα επιτεθείτε στο Ιράν. Μια επίθεση του Ισραήλ εναντίον του Ιράν θα σημαίνει μεγάλα προβλήματα για τα αμερικανικά συμφέροντα στη Μέση Ανατολή. Το ενδεχόμενο αυτό δίνει στις ΗΠΑ το κίνητρο είτε να εντείνει τις κυρώσεις εναντίον του Ιράν, είτε να βοηθήσει εσάς στην επίθεσή σας, ώστε να είναι επιτυχημένη.
Υπάρχει βέβαια πάντα η πιθανότητα ο πρόεδρος να μην κάνει απολύτως τίποτα για να σταματήσει το Ιράν, αλλά αντίθετα να εμποδίσει εσάς από το να κάνετε κάτι. Τότε η επιλογή σας είναι να μετατρέψετε το Ισραήλ σε πυριτιδαποθήκη, να πάρετε σκληρά μέτρα εναντίον των Παλαιστινίων και να σχεδιάσετε ένα πόλεμο εναντίον του Ιράν, παρά τις συνέπειες που θα έχει αυτό για τις ΗΠΑ.
ΒRET STEPHENS, αρθρογράφος της Wall Street Journal
ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Πρώτη φορά ,στη ζωή μου ,βλέπω πανέξυπνους ανθρώπους ,όπως οι Ισραηλινοί να αποδυναμώνουν και να καταστρέφουν τη μόνη φυσική ασπίδα που θα μπορούσαν να έχουν και αυτή είναι οι Παλαιστίνιοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τη δράση τους πλέον δεν εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του Ισραήλ αλλά διαρκή πόλεμο και διαμάχη μέχρι τα δισσέγγονά τους.
Οι Παλαιστίνιοι θα μπορούσαν να είναι οι μόνοι που θα είχαν συμφέρον από ένα Ισραήλ σταθερό και οικονομικά ανεπτυγμένο ώστε να επωφεληθούν στον ά ή β βαθμό και οι ίδιοι. Αντ΄αυτού σπρώχτηκαν σε καταστάσεις αδιέξοδες όπως η σημερινή.
Οι ισραηλινοί στηριζόμενοι στην υπεροπλία τους και στην συστράτευση του πληθυσμού τους κρατούν αδιακόπως τον λαό αυτό σε κατάσταση ,λυπάμαι που το λέω,μιας ζωώδους ομηρίας.
Όμως για το Ισραήλ η πρώτη φορά θα είναι και η τελευταία.Λάθη και ήττες δεν επιτρέπονται.Κάποτε όμως θα γίνουν.Και ο κόσμος του κάποια στιγμή θα κουραστεί με τις στολές και τα όπλα σε σημείο όπου η συσπείρωση δεν θα είναι αυτή που θα πρέπει.Από την άλλη έχομε και μεγάλη διασπορά πυρηνικών,ιδίως αυτών που λέγονται "ήπιας μορφής" ξέρετε σε βαλίτσες,σε συσκευασίες διάφορες κλπ.
Εθελοντές ,φαντάζομαι ,υπάρχουν πλέον πολλοί.Και τότε τι γίνεται;
To Ισραήλ δεν είναι και κανένα μεγάλο οικόπεδο!Δεν είναι πρώην ΕΣΣΔ να αποκλείσει ολόκληρες περιοχές.
Να μην κινδυνολογούμε αλλά και να μην αποκλείουμε τίποτε.Όταν κάποιος αποφασίσει να πεθάνει τότε το πρόβλημά του είναι να το κάνει κατά τρόπον οδυνηρότερο για τον αντίπαλο. Ε! λοιπόν είναι πιό εύκολο να λύσει ένα τέτοιο πρόβλημα.
Από την άλλη πλευρά εμείς οι Έλληνες σκεπτόμαστε και τα παιδιά της Παλαιστίνης.Δεν υπάρχουν ,ίσως, δυστυχέστεροι και αξιοπρεπέστεροι άνθρωποι από τους γονείς των παιδιών αυτών στην μεσογειακή λεκάνη.Κάθε τόσο βλέπομε στις οθόνες της "μάνας" τηλεόρασης μικρές φιγούρες τυλιγμένες σε πλεκτά σάλια ή σε κουβέρτες,παγωμένες και αλύγιστες να περνούν ψηλά απάνω από τα κεφάλια του πλήθους ώσπου να φτάσουν στους μικρούς τάφους μακριά από τα βάσανα που πρόλαβαν να ζήσουν.
Τη στιγμή εκείνη καίγονται τα επιχειρήματα των ισραηλινών και ξεπλένονται οι λεκέδες από τις βόμβες σε καφετέριες.Ταυτόχρονα μέσα στα τσιμεντολίθινα δωμάτια της Γάζας ακούγεται παρηγορητικός ο λόγος των καθοδηγητών: no future.
Και ο χορός καλά κρατεί.