Η νίκη «ξεπέρασε και τα πιο τρελά μας όνειρα». Τα λόγια ενός εκ των αρχιτεκτόνων του επικοινωνιακού στρατηγικού σχεδιασμού του Κόμματος του Κογκρέσου δίνουν γλαφυρά την εικόνα της σαρωτικής νίκης που κατήγαγε το κόμμα της δυναστείας των Νεχρού-Γκάντι, της πιο απροσδόκητης τις τελευταίες δεκαετίες στην Ινδία. Μπορεί η εκλογική διαδικασία σε αυτό το ετερόκλητο έθνος των 1,17 δισ. ψυχών να διήρκεσε πάνω από ένα μήνα και οι πάντες, στην καλύτερη περίπτωση, να εξέφρασαν ανησυχία για την προοπτική αβέβαιων συμμαχιών και στη χειρότερη να κινδυνολόγησαν, όμως η κεντροαριστερή κυβερνώσα συμμαχία υπό το Κόμμα του Κογκρέσου διέψευσε όλα τα προγνωστικά. Λαμβάνει 262 από τις 543 έδρες, που πρακτικά σημαίνει ότι χρειάζεται μόλις 10 έδρες για την απόλυτη πλειοψηφία. Και όλοι ξέρουν ότι δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να τις βρει από μικρά κόμματα, χωρίς να απαιτηθεί προσφυγή του στους για πολλά χρόνια συμμάχους του κομμουνιστές. Η συμμαχία των κομμουνιστικών κομμάτων υπέστη συντριβή χάνοντας τις μισές έδρες από όσες κατείχε στην προηγούμενη Βουλή. Ο δε κυριότερος αντίπαλος του Κογκρέσου, η Εθνική και Δημοκρατική Συμμαχία υπό το δεξιό ινδουιστικό Μπαρατίγια Τζανάτα, έμεινε στη δεύτερη θέση (160 έδρες) και η ηγεσία της παραδέχτηκε την ήττα.
Ενότητα κι ελπίδα
Οι πολιτικοί παρατηρητές είδαν τη νίκη του Κογκρέσου ως πρόθεση του λαού να τερματιστούν οι διχασμοί και η αβεβαιότητα, ως μήνυμα μιας Ινδίας «που κοιτά προς το μέλλον με ταπεινότητα, ενότητα και ελπίδα», όπως έγραψαν οι «Hindustan Times». Στις εκλογές ψήφισε το 60% των 714 εκατ. εγγεγραμμένων. Εκατό εκατομμύρια ήταν νέοι ψηφοφόροι, τη συντριπτική πλειοψηφία των οποίων έφερε στο κόμμα ο 38χρονος Ραούλ Γκάντι, γιος της προέδρου του κινήματος, Ιταλίδας Σόνιας Γκάντι. Η Γκάντι, ο απερχόμενος πρωθυπουργός Μανμοχάν Σινγκ και άλλα στελέχη άρχισαν ήδη τις διαβουλεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης έχοντας προηγουμένως καλέσει φίλους και αντιπάλους να κοιτάξουν μπροστά ενωμένοι. Ο 76χρονος Σινγκ πιστεύεται ότι θα παραμείνει στο πόστο του πρωθυπουργού, αν και πολλά γράφονται για το νέο αστέρι της πολιτικής, τον Ραούλ Γκάντι.
Το Κογκρέσο βασίστηκε για την επιτυχία του στην πολιτική της «συνεκτικής ανάπτυξης», ήτοι την προώθηση της ελεύθερης αγοράς σε συνδυασμό με πολιτικές που θα βοηθήσουν τις χαμηλότερες τάξεις. Η πρόκληση θα είναι μεγάλη, κατά κύριο λόγο οικονομική, αν και οι παγκόσμιες αγορές ανέπνευσαν με ανακούφιση θεωρώντας ότι πλέον είναι εγγυημένη η σταθερότητα, αλλά και ότι οι σχέσεις με το Πακιστάν θα περάσουν σε νέα φάση. *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΑΧΑΡΑΓΙΑΔΕΣ, ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΔΩ, ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ, ΜΟΝΟ ΤΑ ΣΤΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΟΙΝΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΑΦΩΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ?
δτ
Η Ελλάδα πρέπει να οικοδομήσει μακροχρόνια σταθερή συμμαχία με την Ινδία. Να στηρίξει διπλωματικά την Ινδία στην αντιπαράθεση με το Πακιστάν, με αντάλλαγμα την διπλωματική στήριξη της Ινδίας στα Ελληνικά θέματα. Επίσης η συμμαχία θα μπορούσε να επεκταθεί εκτός από την διπλωματία, και σε οικονομική συνεργασία, και αλλού, καθώς και μελλοντικά η Ελλάδα θα έπρεπε να ενθαρρύνει την "Ανατολική Συμμαχία" Ρωσσίας-Κίνας-Ινδίας, ως αντίβαρο στην Δύση-Ισλάμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντίβαρο east δεν χρειάζεται να γίνουμε αλλά η συμμαχία που περιγράφεις καλή είναι!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ανατολική Συμμαχία" Ρωσίας-Κίνας-Ινδίας δεν μου φαίνεται εφικτή. Η Κίνα έχει ανταγωνιστικά συμφέροντα με τις άλλες 2 (κ.Ασία) και εδαφικές διαφορές στα σύνορα με την Ινδία. Η Κίνα έχει καλύτερες σχέσεις με το Πακιστάν παρά με την Ινδία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι το σκάνδαλο με τα αυτοκινούμενα πυροβόλα Μπόφορς δλδ τα 280 εκτμρια $$$ που δόθηκαν μίζα από το Ουλαφ Πάλμε(Νόμπελ Ιντουστριες) στον Γκάντι μέσω ελβετικής Τράπεζας.Και οι δύο εκτελέστηκαν......Από την Θεσσαλονίκη Α.Λ
ΑπάντησηΔιαγραφή@ δτ 18 Μάϊος 2009 1:19 μμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, εγώ διαφωνώ. Στην Ινδία κυβερνά ΜΙΑ οικογένεια από το 1947, αυτή του Νεχρού.
Στην Ελλάδα υπάρχει πλουραλισμός. Κυβερνούν τρεις οικογένειες :(