Του Σάββα Καλεντερίδη
Πριν από δυο χρόνια η ελληνική κοινή γνώμη, εντυπωσιάστηκε από έναν καινούργιο όρο που εισήχθη στο καθημερινό μας λεξιλόγιο: Στρατηγικό βάθος. Η αγαπημένη έκφραση και έννοια του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος βάλθηκε να πείσει τις χώρες που προέκυψαν από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ότι η οθωμανική κατοχή ήταν ευλογία, την οποία πρέπει να επαναφέρουμε με όρους 21ου αιώνα. Αυτό ήταν το στρατηγικό βάθος, η ανάδειξη των θετικών -σύμφωνα με την τουρκοάποψη- ιστορικών και πολιτισμικών στοιχείων που άφησε η οθωμανική κατοχή, για να ακολουθήσει η νεοοθωμανική επέλαση.
Υποστηρικτικό της εφαρμογής του νεοοθωμανικού δόγματος του στρατηγικού βάθους ήταν μια άλλη εφεύρεση: η πολιτική μηδενικών προβλημάτων. Με βάση αυτή, η Τουρκία θα έπρεπε να ακολουθήσει πολιτική μηδενικών προβλημάτων με όλες τις γειτονικές χώρες και με όλες τις χώρες που προέκυψαν από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στόχος της πολιτικής αυτής ήταν όχι η επίλυση, αλλά το «κουκούλωμα» των υφισταμένων προβλημάτων, για να ανοίξει ο δρόμος της νεοοθωμανικής επέλασης. Η πολιτική αυτή βρήκε αρκετούς αφελείς και μερικούς νεοραγιάδες στις πρώην υπόδουλες χώρες να την αποδεχτούν και να την υπερασπιστούν. Στα πλαίσια αυτά είδαμε να γίνονται κοινά υπουργικά συμβούλια και άλλες κωμικοτραγικές καταστάσεις στην Αθήνα, τη Δαμασκό και αλλού.Η πολιτική μηδενικών προβλημάτων, απαραίτητος πυλώνας για την υλοποίηση το δόγματος του στρατηγικού βάθους, κατέρρευσε με το ξέσπασμα της κρίσης στη Συρία. Εκεί που η Άγκυρα οραματιζόταν οικονομική ακόμα και πολιτική ενοποίηση με τη Δαμασκό, τώρα προετοιμάζεται να εισβάλλει στο συριακό έδαφος, για να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας στους τρεις νομούς που συνορεύουν με την Τουρκία. Και για να φθάσουμε στο σημείο αυτό, προηγήθηκε η ανοιχτή υποστήριξη με χρήματα και όπλα των αντικαθεστωτικών από την Άγκυρα, υποστήριξη της οποίας η «ουρά» φθάνει μέχρι το Ριάντ και την Ουάσιγκτον.
Η κατάσταση αυτή, προκαλεί την αντίδραση της Τεχεράνης, η οποία φιλοδοξεί να γίνει ακόμα πιο ισχυρός γεωπολιτικός παίκτης στην ευρύτερη περιοχή, μετά την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, το τέλος του τρέχοντος έτους. Τότε, η Τεχεράνη σκοπεύει να γίνει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού σε μεγάλο μέρος της επικράτειας του Ιράκ, το οποίο κατοικείται κατά 60% από σιίτες. Το ενδεχόμενο αυτό προκαλεί εφιάλτες στο Ριάντ, την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ και την Άγκυρα. Αν δε συνυπολογιστεί ότι το Ιράν ασκεί γεωπολιτική επιρροή στη Συρία, μέσω των ισχυρών δεσμών που διατηρεί με το καθεστώς Άσαντ, και στο Λίβανο, μέσω της σιιτικής Χεζμπολάχ, τότε η κατάσταση που τείνει να δημιουργηθεί, μοιάζει με εφιάλτης για τις προαναφερθείσες πρωτεύουσες. Γι’ αυτό όλοι οι παραπάνω, άσχετα με τα προβλήματα που υπάρχουν μεταξύ τους, όπως για παράδειγμα μεταξύ Τουρκίας-Ισραήλ, ακολουθούν πολιτικές που συγκλίνουν στο στόχο, που είναι η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ.
Όμως, η στάση της Τουρκίας στο ζήτημα της Συρίας, προκαλεί έντονη δυσφορία στην Τεχεράνη, με αποτέλεσμα να καταρρέει και κει η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων, πολιτική που κατέρρευσε και στο μέτωπο του Ισραήλ, το οποίο αρνείται πεισματικά να ζητήσει συγνώμη από την Τουρκία, για τους εννιά νεκρούς του Μαβί Μαρμαρά.
Τη στιγμή, όμως που η Τουρκία σύρεται σε μια πολιτική ενεργούς εμπλοκής στη Συρία, χωρίς όμως να έχει τη δυνατότητα να ενταχτεί στον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ, η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων καταρρέει και σε ένα άλλο μέτωπο, στο Κουρδικό. Εκεί, ο Ερντογάν, μεθυσμένος από την εκλογική νίκη και από την νίκη που πέτυχε στο ανοιχτό μέτωπο που διατηρεί με τους στρατηγούς, αρνείται να προχωρήσει σε πρακτικά βήματα για την ειρηνική, πολιτική επίλυση του Κουρδικού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη λήξη της μονομερούς εκεχειρίας που είχε κηρυχτεί από την κουρδική πλευρά, με αποτέλεσμα την έναρξη των ένοπλων επιθέσεων των Κούρδων ανταρτών. Μέχρι στιγμής, το αποτέλεσμα είναι τραγικό για την τουρκική πλευρά, που μετρά δεκάδες νεκρούς, μόλις δυο εβδομάδες μετά την έναρξη του πολέμου. Να σημειωθεί ότι ήδη η Τουρκία άρχισε να εκφράζει φόβους για επανέναρξη της στήριξης του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος από τις μυστικές υπηρεσίες της Συρίας και επανάληψη του εφιαλτικού σκηνικού που επικρατούσε προ του 1999, όταν η Συρία ήταν ο βασικός υποστηρικτής του ΡΚΚ.
Ενώ λοιπόν το σκηνικό είναι αυτό που αναφέρθηκε στις προηγούμενες παραγράφους, η Τουρκία καλείται να διαχειριστεί μια κατάσταση, που ίσως αποτελεί το πιο σημαντικό εθνικό ζήτημα μετά το Κουρδικό και συνάμα το μεγαλύτερο στοίχημα για την τουρκική εξωτερική πολιτική. Πρόκειται για το ζήτημα της οριοθέτησης της ΑΟΖ από πλευράς της Κύπρου με την Αίγυπτο, το Ισραήλ, το Λίβανο και τη Συρία (βρίσκεται σε εξέλιξη) και την εκμετάλλευση των υποθαλασσίων αποθεμάτων στην ορισθείσα κυπριακή ΑΟΖ. Η Κύπρος, σε συνεργασία με την αμερικανική εταιρεία Noble Energy, προχωρεί στις απαραίτητες έρευνες, για να ακολουθήσει η φάση της εκμετάλλευσης των υποθαλασσίων αποθεμάτων.
Τα γεωτρύπανα θα πιάσουν δουλειά στις 21 Σεπτεμβρίου και η Τουρκία, με ανοιχτά όλα τα μέτωπα που προαναφέρθηκαν και την οικονομία της να εμφανίζει τους πρώτους τριγμούς, προσπαθεί να εφαρμόσει και πάλι την πολιτική και την πρακτική της τρομοκρατίας και των εκφοβισμών, όπως πράττει από τη δεκαετία του 1970 μέχρι σήμερα στο Αιγαίο, με θύμα την Ελλάδα. Τη φορά αυτή, όμως, η Άγκυρα, αντί για σύμμαχο και απροκάλυπτο υποστηρικτή, έχει απέναντί της την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ, και όλα τα άλλα μέτωπα ανοικτά, με το Κουρδικό να επικρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη στην επίπλαστη «ενότητα του τουρκικού έθνους και κράτους».
Τώρα που «πατώνει» το στρατηγικό βάθος της Άγκυρας και του Νταβούτογλου, εκτός από την επιφυλακή και τη δέουσα προσοχή που πρέπει να επιδείξουμε, για να αντιμετωπίσουμε τις αντιδράσεις της Άγκυρας στις επικείμενες γεωτρήσεις στο Οικόπεδο 12, καλό είναι να επανεξετάσουμε και τον τρόπο με τον οποίο αναλύσαμε και αντιμετωπίσαμε το δόγμα και το φαινόμενο Νταβούτογλου. Επίσης, χρήσιμο θα ήταν να αναλύσουμε τις πολιτικές που ακολουθήσαμε απέναντι στο νεοοθωμανισμό, να κάνουμε την αυτοκριτική μας, και να προετοιμαστούμε αναλόγως, αφού τα όσα διαδραματιστούν στην ΑΟΖ της Κύπρου το επόμενο διάστημα, θα αποτελέσουν οδηγό και για το Αιγαίο. Γι’ αυτό, αν υπάρχουν κάποιοι που σκέφτονται να παραπέμψουν το σύνολο του Αιγαίου στη Χάγη, καλό είναι να το ξανασκεφτούν. Απαιτείται υπευθυνότητα και εγρήγορση, αδέλφια!
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 19 Αυγούστου 2011
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 19 Αυγούστου 2011
ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗΣ Γ., «Η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική, Σκέψεις και. Προβληματισμοί στο κατώφλι του 21ου αιώνα», Αθήνα 1999 , Εκδόσεις. Σιδέρη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσοι το διάβασαν άραγε;
Ας το αντιπαραθέσουν με "Αχμέτ Νταβούτογλου, Στρατηγικό βάθος, η διεθνής θέση της Τουρκίας (Εκδόσεις Ποιότητα 2010
Μην εκπλαγείτε με το αποτέλεσμα
Η Ελληνική πολιτική σκέψη τουλάχιστον μπροστά μια δεκαετία
ΑΚΡΙΤΑ ΜΑΛΟΝ ΠΡΑΣΙΝΟΦΡΟΥΡΟΣ ΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΦΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ!!!.ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΘΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΠΟΥ ΕΤΡΩΓΑ ΚΑΙ ΕΠΙΝΕ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ .ΣΤΑ ΤΑΞΙΔΑΚΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΕΠΕΡΝΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ,ΛΕΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ.Α..ΕΙ ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννη
ΑπάντησηΔιαγραφήκάνεις δυο λάθη και αδικίες ταυτόχρονα.
Το πρώτο αφορά τον Κρανιδιώτη, ο οποίος είναι ο αρχιτέκτονας της εισόδου της Κύπρου στην Ε.Ε., που θεωρείται στρατηγικής σημασίας νίκη του Ελληνισμού.
Το δεύτερο αφορά τον Ακρίτα. Ο Ακρίτας αγωνίζεται εδώ και χρόνια να προσφέρει σφαιρική και έγκυρη ενημέρωση στους αναγνώστες μας και συ τον βρίζεις.
Είναι σωστή συμπεριφορά αυτή;
Ε τον έρμο τον Ακρίτα . Οι δεξιοι τον λέμε Πρασινοφρουρό , οι αριστεροι Φασίστα , οι άλλοι τον λένε πράκτορα της ΜΙΤ . Σε λίγο θα αρχίσει να παίρνει χάπια . Κράτα γερά ρε φίλε .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον «υπερτιμημένος» και υπερεκτιμημένος ο Νταβούτογλου.... Σύντομα θα έχει άσχημο τέλος σαν αυτό που επεφύλαξαν στο παρελθόν οι Τούρκοι σε αποτυχημένους πολιτικούς τους. Μην ξεχνάτε ότι η Τουρκία δεν είναι Ελλάδα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Νταβούτογλου είναι αποτυχημένος επειδή δεν κατάφερε να μας φάει το μισό Αιγαίο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει, δεν είναι και εύκολο πράγμα, ούτε το 'χε και σίγουρο.
Ωστόσο, υπάρχει ακόμα η Δυτική Θράκη γι' αυτόν.
Ακρίτα, γράψε και κανά ποδοσφαιρικό ρε φίλε (για να μπορούμε μετά να σε λέμε γαύρο, βάζελο, και ότι άλλο γουστάρουμε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι από μαγειρική, αν παίζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυγε φιλε Ακριτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘελω να προσθεσω, πως η εξευτελιστικη αδιαφορια των πολιτων, απενατι στο βαθυτατα ριζωμενο εγκλημα του προοδευτικου Εθνομηδενισμου, ειναι τουλαχιστον δολοφονικη και αποτελει ενα επιπλεον δειγμα της ολικης χρεωκοπιας.
- Π. Ήφαιστος, http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/08/blog-post_9569.html?showComment=1313824467132#c1485002565097708003
- Π. Κονδυλης 1997, "Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου"
http://kondylis.wordpress.com/2008/11/24/geopolitikes/
- Β. Μαρκεζίνης, "Η Ελλάδα να ασκήσει πολιτική ίσων αποστάσεων"
http://www.antibaro.gr/node/3291
- Ν. Λυγερός, "Η Γαύδος, το άλλο μας Καστελλόριζο"
http://www.lygeros.org/lygeros/7638-gr.html
επειδή η πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος , μπορούμε εύκολα να πούμε ότι ο συγχωρεμένος (πλέον) Γιάννος Κρανιδιώτης υπήρξε μία εξέχουσα πολιτική προσωπικότητα που σημάδεψε το πολιτικό τοπίο ανεξίτηλα , όπως η μπαρουφολογία του κυρίοι καθηγητά νταβούτογλου ξεσκεπάστηκε , όταν μέσα στην ίδια σου τη χώρα έχεις τρομακτικά εσωτερικά προβλήματα , αβυσσαλέες οικονομικές αντιθέσεις που δεν ξεπερνιούνται με εξαγγελίες για φαραωνικού τύπου έργα . Η εξωτερική πολιτική θέλει χρήμα , ιστορική βάση και πολιτισμική επάρκεια οι τούρκοι στερούνται και τα τρία και τα μόνα τρία που υπάρχουν στο τραπέζι ... είναι του νταβουτ και αυτά είναι ανάξια λόγου , όπως αποδεικνύεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο στρατηγικό βάθος τού Νταβούτογλου έκανε ένα παφ και έσκασε σαν σαπουνόφουσκα (virtual reality που λέμε και στα ελληνικά). Και τώρα που ανακατεύεται η τράπουλα με την εύρεση και εκμετάλλευση τού φυσικού αερίου στην Αν. Μεσόγειο, τελειώνει και το στρατηγικό φάρδος τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Ρε παιδιά, κοιτάξτε στη φωτογραφία πώς σφίγγεται για να γελάσει ο virtual διδάκτωρ, νομίζεις ότι θα χστεί στο τέλος!
Πιγκουίνε, προτιμώ να το λέμε τσιχλόφουσκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάσαι τις μπαζούκες που κάναμε μικρά ή δεν τις πρόλαβες;
Οχι τίποτα άλλο, αλλά κάποιοι εδώ είχαν βιαστεί να δείξουν "αποσβολομένοι" με το περίφημο "όραμα Νταβούτογλου".
Μωραίνει κύριος όν βούλεται απωλέσαι.
Ελίνα
Ελίνα, τις πρόλαβα για λίγο (μια φορά είχα κάνει μια μεγάλη φούσκα που έσκασε και μού κόλλησε σε όλο το μούτρο).
ΑπάντησηΔιαγραφή"...είχαν βιαστεί να δείξουν "αποσβολομένοι" με το περίφημο "όραμα Νταβούτογλου"."
Μπορεί να είχαν καπνίσει τίποτα, ταιριάζει και με τα οράματα και στο τέλος σε αφήνει με ανοιχτό το στόμα...
Η μέγιστη νίκη της ελληνικής διπλωματίας θα είναι να πείσει Η.Π.Α, Ρωσία και Ε.Ε ότι είναι προς το συμφέρον όλων τους να επιταχύνουν τον διαμελισμό της Τουρκίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Τουρκία καλά θα κάνει να πάει στο σπίτι της και να κοιτάξει τα δικά της μαλλιά-κουβάρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όλοι οι άλλοι, να δούνε καθαρά με ποιά χώρα συζητάνε τόσα χρόνια "υποψηφιότητες" στην ΕΕ και αγαστές συμμαχίες.
Ελίνα
Ω! Ο Νταβούτης πνίγηκε στα βαθιά του στρατηγικού βάθους! Εμ, έτσι είναι...είναι όπως τα μεταξωτά βρακιά: δεν έχει ο καθένας τα προσόντα να τα υποστηρίξει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν δεδομένο ότι θα έβρισκε σε ύφαλο η κοσμοθεωρία του, ακριβώς γιατί είναι εξωπραγματική και βασισμένη σε μία απολύτως εθνικιστική θεώρηση των πραγμάτων, λες και οι άλλοι λαοί περιμένουν την Τουρκία για να της υποκληθούν και να δεθούν στο άρμα της.
Ποτέ δεν θα αλλάξουν αυτοί, με Νταβούτογλου ή χωρίς, πάντα θα ονειρεύονται είτε ότι 'ξαναεισβάλουν' στη Βαλκανική και την Αφρική -ειρηνικα αυτή τη φορά- είτε ότι ηγούνται μίας ένωσης των τουρανικών φυλών της περιοχής τους.
Δεν μπορούν να ζήσουν σε μία συνάθροιση λαών χωρίς να ξεχωρίζουν (για τη ναρκισσιστική βλακεία και ματαιοδοξία τους).