ΚΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΦΕΣΗ
του Ιωάννη - Πέτρου Μακρίδη
Στην Ελλάδα από τότε που γεννήθηκε η Δημοκρατία, η πλήρης κοροϊδία δεν ήταν ποτέ το πρώτο κόμμα όταν υπήρχαν εκλογές. Υπήρχαν και εποχές με Δικτατορία – Δικτατορία που ο λαός σιγόβραζε στα σωθικά του για το σώθηκα, που θα ερχόταν σε 5-6-7 χρόνια.
Οι Δικτάτορες ενδεδυμένοι τη Δημοκρατία, και που το μαύρο το κάνουν άσπρο ομιλούν ο ένας πάνω στον άλλον μέσα στην Ελλάδα (ενώ στο εξωτερικό το παίζουν «μούγγα φιόγκο») για να μην συνειδητοποιείται το ρηχό της συζήτησης, το αδιέξοδο μέσω του λόγου της γλώσσας και της μη διαυγούς σύλληψης των εννοιών των συλλαβών της, που κατά την Αρβελέρ «οι συλλαβές της ελληνικής γλώσσας είναι το λογισμικό του πολιτισμού της».
Μετά απορούνε το πώς προέκυψε «το χρυσό σκοτάδι», λησμονώντας και αδιαφορώντας το ότι στην κοινωνία, στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος και το ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, άρα τα αδιέξοδα που καλείται να πληρώσει ο λαός είναι αποτέλεσμα της κατάχρησης και διαστρέβλωσης της Δημοκρατίας που αυτούς ανέδειξε ως διαχειριστές και όχι τον λαό, ο οποίος αν τα πληρώσει θα αποδεχθεί ότι αυτός ήταν ο Δικτάτορας της καταστροφής της χώρας του.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μπήκε στην Ε.Ε. χωρίς δικές της προτάσεις. Και η Μάλτα ακόμη κατέθεσε και επέβαλλε τις δικές της προτάσεις για να εισέλθει. Ποιοι είναι αυτοί με ονοματεπώνυμο που μας έβαλαν στην Ε.Ε. και με ποιο σχέδιο πρότασης; Μπορούν να μας πουν τα ονόματά τους; Κανένα όνομα δεν υπάρχει γιατί δεν υπάρχει κανένα σχέδιο. Μόνο παμφολογίες που τις γνωρίζουν οι κυβερνώντες την Ελλάδα και την Ευρώπη. Αλλά και τα δις € που μας έδωσαν πρόσφατα ως ΔΝΤ και Ευρωζώνη, μας τα έδωσαν ως χαριστική βολή «ευθανασίας» σε θανατοποινίτες, αφού γνώριζαν το πώς λειτουργούσε το σύστημα απονομής Δικαιοσύνης και ασφάλειας του κράτους, που εξασφάλιζε τις απατεωνιές και όχι τον απλό λαό. Αποδεικνύεται ότι αυτό ήταν που τους ενδιέφερε, εκεί στηρίζεται πάντα η μαφία των αρχιαπατεώνων να αγκαλιάζουν ως νονοί το λαό -μαζί τα φάγαμε- για να τον προστατέψουν από τους... εν χλιδή διαβιώντες.
Τώρα τελευταία πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ξεπουλιέται και το έδαφος της Ελλάδας, όχι μόνο για την αξία του αλλά και για το κλίμα του, γιατί αυτά είναι «η κλώσσα που γεννάει τα χρυσά αυγά». Έλληνες ξυπνήστε, στα χέρια μας είναι η λύση και όχι σε προδότες και καθάρματα. Δεν είναι ότι ο λαός τους ψήφισε, είναι ότι το Σύνταγμα και οι νόμοι δεν προστάτεψαν το λαό μαζί και αυτούς που δεν τους ψήφισαν ή και δεν ψήφισαν καθόλου.
Άρα το ήξεραν οι πάντες ότι κάποια στιγμή θα ομιλήσει ο λαός, αυτόν μόνον φοβούνται, ο οποίος δεν ψόφησε ακόμα γιατί «...Να ΄τος, Να ΄τος πετιέται από ΄ξαρχής, θεριεύει και αντριεύει και καμακώνει το θερίο με το καμάκι του Ήλιου». (Ρωμιοσύνη, Ρίτσος).
Με τις τελευταίες δύο απανωτές εκλογές 6.5ου και 17.6ου του 2012, το πρώτο κόμμα που ανεδείχθη με μεγάλη διαφορά από όλα τα άλλα με 35–37,5% ήταν ο Έλλην πολίτης της αποχής και είναι αυτός που δικαιούται βάσει της απλής αναλογικής τους 180 βουλευτές και που έχει σιχαθεί την κοροϊδία και τη συμμετοχή στα πιο βρωμερά παιχνίδια που έχουν ποτέ παιχθεί στην ιστορία του πολιτισμού μας. Αυτό είναι το πιο βαρύ και σοβαρό νόημα των ως άνω εκλογών και όχι οι αμπελοφιλοσοφίες για να υποστηρίξουν τα προσωπικά τους συμφέροντα στα κόμματα ή την αποτυχία τους ή και την αποτυχία των άλλων.
Επί 5 χρόνια ακούμε πάντα τις ίδιες κουβέντες από τα ίδια πρόσωπα που κανέναν Ηρακλή δεν φωνάξανε για την κάθαρση της κόπρου του Αυγεία (των Ανακτόρων της Βουλής) παρά μόνο αφήνουν να κυκλοφορούν ως ελεύθεροι Ηρακλείς οι: Χριστοφοράκος, Τσοχατζόπουλος, SIEMENS και ΣΙΑ. Άραγε ο Αρχιεπίσκοπος που τους όρκισε, τους εξομολόγησε προηγουμένως, αυτούς τους συγκεκριμένους που συμμετείχαν στην προηγούμενη κυβέρνηση;
Έτσι μεγαλώνουμε τα παιδιά μας να βιώνουν καθημερινώς την εξίσωση της ηθικότητας με την ανηθικότητα, την επιβράβευση των παράνομων και την αδυναμία επιβολής της Δημοκρατίας.
ΔΗΛΑΔΗ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΩΣ ΛΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ.
Την Ελλάδα όσοι την κυβέρνησαν τα τελευταία 46 χρόνια, κανένας τους δεν επαίνεσε το λαό της. Όλα τα ευχαριστώ στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας ήταν στους πραίτορες και στους στυγνούς καταχραστές των πανανθρώπινων αξιών Δικαιοσύνης – Ελευθερίας – Δημοκρατίας – Ειρήνης.
Ας είναι καλά ο Santos που τους χόρεψε, της πρώτης ευκαιρίας δοθείσης, με τον τρόπο του ελληνικού πολιτισμού στο φως της οικουμένης και όχι της κλωτσιάς, αποδειχθείς προπονητής άθλων, ένας άλλος άξιος Ρεχάγκελ.
Τις μέρες αυτές, διαδραματίζονται γεγονότα που αφορούν την Ελλάδα και την παγκόσμια τύχη και που έχουν σπαρθεί με «ανθελληνικά προγράμματα ανάπτυξης» χωρίς καμία ιεροσύνη και σεβασμό στο χωροχρόνο δεδομένα, που όμως αυτοί που μας εκπροσωπούν προσπαθούν διεστραμμένως και πορωμένοι αντί να παίζουμε στο δικό μας γήπεδο, να ανέχονται τους επικριτές μας να μας φέρονται ως να είμεθα έκθετα αντικείμενα σε δημοπρασία εκποίησης που χρειαζόμεθα την συμπόνια Μέρκελ – Ολλάντ και όλων των Εμίρηδων – κακομοίριδων, οι οποίοι δεν έρχονται για ψίχουλα αλλά μόνο για το καθημερινό λουκούλλειό τους γεύμα.
Η διάσκεψη που έγινε στο Ρίο της Βραζιλίας το 2012 επισημαίνει τους ίδιους στόχους που είχαν ληφθεί στην αντίστοιχη διάσκεψη πριν από είκοσι χρόνια.
Στην διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στο Ρίο της Βραζιλίας το 1992, με πρόγραμμα της Ελλάδος από τον Μιχαήλ Δεκλερή (επίτιμο Αντιπρόεδρο του Σ.Ε. και Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας) πάνω στην έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης στην οποία πήραν μέρος 178 χώρες δεσμεύτηκαν, μέσω της Agenda 21 και με τη συμμετοχή των τότε Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε. καθώς και των εκπροσώπων του ελεύθερου εμπορίου, στην παράλληλη με την οικονομική βιωσιμότητα (= οικονομικό Μνημόνιο), ανάπτυξη και των άλλων 3 Πυλώνων Μνημονίων κοινωνικοπολιτικής - περιβαλλοντικής και πολιτισμικής βιωσιμότητας. Δηλαδή το οποιοδήποτε οικονομικό Μνημόνιο ως πυλώνας ανάπτυξης απεδέχθησαν τα 178 κράτη στη Συνθήκη του Ρίο, ότι δεν αρκεί μόνο του ως πρόταση υποστήριξης, ενίσχυσης ενός κράτους από οικονομικής πλευράς, αν δεν συνυπάρχουν ταυτόχρονα και τα προγράμματα – Μνημόνια και για τους άλλους 3 Πυλώνες περιβάλλοντος – πολιτισμού – κοινωνικών παροχών. Εξάλλου η λέξη Μνημόνιο δεν υπονοεί, δεν έχει καμία σχέση με την οικονομία. Ο αποχωρισμός του από τους άλλους Πυλώνες απέβλεψε στο να ακυρώσει την ύπαρξη χιλιάδων ετών ανάπτυξης του ανθρώπινου πολιτισμού και των άλλων παραγόντων του. Καταρχήν του περιβάλλοντος και κατόπιν με ισομέρεια την του πολιτισμού και των κοινωνικών παροχών. Ο διαχωρισμός αυτών των σκελών αποδεικνύει το εγκληματικό της εσκεμμένης προσπάθειας που διακατέχει τους υποστηριχτές του, καθότι στην ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού τα οικονομικά θέματα ήταν τα επιφαινόμενα γεγονότα και όχι τα της ουσίας.
Μη μας διαφεύγει το γεγονός της εννοίας της λέξης «οικονομία» που δεν έχει καμία σχέση με χρήματα (τα οποία είναι... ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ) αλλά με το πώς νέμω τον οίκο. Δηλαδή το πώς να νέμει - οργανώνει ο πολίτης την οικογένειά του - οίκον του για να επιζήσουν έξυπνα παππούς, γιαγιά, παιδιά, εγγόνια, αδέλφια, ξαδέλφια. Όλα αυτά δεν θέλουν χρήματα αλλά ιδρώτα, εργασία, κυνήγι, γη, όργωμα και μέσα σε όλα αυτά απαραίτητη είναι να υπάρχει η αγάπη. Όχι το χρήμα. Δηλαδή στον οίκο όταν συνυπήρχαν εργασία, αγάπη, φροντίδα, γη, περιβάλλον, θάλασσα, αέρας τότε πλήθαιναν τα αγαθά και φέρναν τα χρήματα. Όλα αυτά τα είχε από αρχαίους χρόνους σε συνεχή ροή η Ελλάδα και με αυτό αναπτύχθηκε σε αυτοκρατορίες πολιτισμού. Σε αυτά μπορεί να στηριχθεί και τώρα με την αναγνωρίσιμη πια μεσογειακή διατροφή της, όπως και ο Ελύτης αναγνωρίζει ότι η Ελλάδα ανασταίνεται από το «λάδι, το κρασί και μια βάρκα». Αλλά ας επανέλθουμε στα της διαπραγμάτευσης θέματα, που οφείλουν να κατέχουν οι διαπραγματευτές ώστε η διαπραγμάτευση να μην είναι για το ξεπούλημα και εξαφάνιση των εννοιών του τι είναι Ελλάδα. Ακούγονται αναπτύξεις τεράστιων έργων τουρισμού για να βρουν εργασία Έλληνες χωρίς να συνεκτιμάται ότι αυτή η ανάπτυξη των τεράστιων έργων είναι επικίνδυνη διότι θα εξαφανίσει το ευαίσθητο ελληνικό περιβάλλον που αυτό είναι «η κλώσσα που σου φέρνει τα χρυσά αυγά» αν το σεβαστείς. Η δε καταστροφή του θα σημάνει οπωσδήποτε την παντοτινή εξαφάνιση της Ελλάδος ως προσφορά στο διηνεκές της ιστορίας της «το από παντού και για πάντα» που λέει ο Πήτερ Οικονομίδης ο διεθνούς κύρους διαφημιστής οικονομολόγος.
Αυτά τα προς διαπραγμάτευση θέματα είναι 40 κεφάλαια πάνω σε περιβαλλοντικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς τομείς και περιέχουν οδηγίες δια την ανάπτυξη των διαδικασιών λήψης αποφάσεων με στόχο τη βιωσιμότητα των αναπτυξιακών προγραμμάτων. Τα ανωτέρω επεξεργάζονται από 1987 με την ενιαία ευρωπαϊκή πράξη, με το άρθρο 2 της Συνθήκης του Μάαστριχτ το 1992, ως προαγωγή της αρμονικής και ισορροπημένης ανάπτυξης των οικονομικών δραστηριοτήτων. Ακολουθεί η Συνθήκη του Άμστερνταμ το 1997 που επισημαίνεται η άρρηκτη σύνδεση των 4 ανωτέρω πυλώνων (περιβάλλον, πολιτισμός, κοινωνικές παροχές, οικονομία) στα πλαίσια της στρατηγικής της Ε.Ε. για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Έτσι η επανενσωμάτωση του ανθρώπου στη φύση ακολουθεί τον αιώνα της αντίληψης ότι η οικονομική πρόοδος επιτυγχάνεται μόνο μέσα από την έντονη βιομηχανοποίηση το εμπόριο και την αστικοποίηση. Αυτά είναι που επέβαλαν την παγκοσμιοποίηση και επέφεραν την κατάρρευσή της από το 1985-2005.
Ο Καναδός φιλόσοφος, ιστορικός αλλά και οικονομικός στοχαστής Τζών Σόουλ αναφέρεται σε συγγράμματά του στην κατάρρευση της παγκοσμιοποίησης και την απανεφεύρεση του κόσμου που ζούμε σήμερα και που γι’ αυτήν πρέπει να δώσουμε το είναι μας. Μάλιστα είναι ενδιαφέρον ότι προτείνει σαν διέξοδο την κινητοποίηση των νέων από την ηλικία των δημοτικών σχολείων ώστε να είναι οι φορείς του νέου μηνύματος στα 450.000.000 των Ευρωπαίων πολιτών. Δηλαδή με άλλα λόγια προτείνει την διαπλανητική αγωγή του πολίτη η οποία είναι αυτή που θα στρώσει το χαλί για να βρεθεί η λύση στην ύφεση των όποιων αξιών της ζωής μας.
Οι φυσικές πρώτες ύλες συμπεριλαμβανομένου και του συστήματος διατήρησης της ζωής του πλανήτη, πρέπει να διατηρηθούν ως θεμελιώδεις συνθήκες για την ανθρώπινη πρόοδο και ανάπτυξη, με δεδομένα τα οικολογικά προβλήματα που η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει ήδη προκαλέσει στα γήινα οικοσυστήματα.
Η τεχνολογία καλείται σήμερα να συμμετάσχει όχι στην εντατική αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών αλλά στην περιβαλλοντική βελτίωση μέσα από «αγνές» διαδικασίες καθαρότερης παιδείας κατανάλωσης.
Οι προτάσεις άμεσης παραγωγής και εξαγωγής προϊόντων που χαρακτηρίζουν την Ελλάδα περιγράφονται και από τον Πήτερ Οικονομίδη Brand strategist παγκοσμίου οπτικής και από τους 22 νομπελίστες επιστήμονες που συνυπογράφουν επιστολή την οποία αποστέλλουν στον πρόεδρο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, στον πρόεδρο του ευρωπαϊκού συμβουλίου και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ.κ. Μάρτιν Σουλτς, Χέρμαν Βαν Ρομπέι και Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και υποδεικνύουν συγκεκριμένα ευρωπαϊκά προγράμματα μέσω των οποίων θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν σημαντικά κονδύλια για τη χρηματοδότηση της παιδείας, της έρευνας και της τεχνολογίας τα οποία δεν εισέρρευσαν τα 2 τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Επισημαίνουν ότι οι παραπάνω τομείς μπορούν να υποστηρίξουν την έξοδο της χώρας από την κρίση και καλούν τους Ευρωπαίους να εγγυηθούν για την επιβίωση των τεχνολογικών ινστιτούτων της χώρας, προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα: α) την απελευθέρωση των κοινωνικών κονδυλίων των διαρθρωτικών ταμείων, που προσδιορίζονται για την Ελλάδα και τη διάθεσή τους σε καινοτόμα ελληνικά προγράμματα επιστήμης και τεχνολογίας, β) την εφαρμογή προγράμματος συνεργασίας μεγάλων ευρωπαϊκών κέντρων έρευνας και τεχνολογίας με ελληνικές επιστημονικές ομάδες και γ) τη δημιουργία νέων κοινών ευρωπαϊκών - ελληνικών ιδρυμάτων αριστείας με έμφαση σε επιστημονικά πεδία στα οποία η Ελλάδα έχει ισχυρή παρουσία στην Ευρώπη.
Όλα αυτά θεμελιώνουν, ότι ήρθε ο καιρός για την πρόταση της διαπλανητικής αγωγής του πολίτη, η οποία θα στηρίζεται στο Ολυμπιακό Πνεύμα και την ευγενή άμιλλα για την κατάκτηση των επιζητούμενων πνευματικών γεγονότων, η έλλειψη των οποίων έχει επιφέρει την διεθνή ύφεση σε όλες τις αξίες του ανθρώπινου πολιτισμού.
1ον. Ένα τέτοιο πρόγραμμα καλύπτει τις απαιτήσεις που θα έχουν σε κτιριακές εγκαταστάσεις λειτουργικών χρήσεων για την απόκτηση των πνευματικών αξιών τα εκάστοτε 880 εκ. της νεολαίας όλου του κόσμου ακολουθώντας το υπόδειγμα της λειτουργικής σχέσης που υπάρχει στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις της Αρχαίας Ολυμπίας και τα οποία συγκεντρώνουν ένα ποσό της τάξης 5 τρις € επένδυσης στη σταδιακή πραγμάτωσή τους, όπως και 2ον. Ένα άλλο πρόγραμμα ιστοσελίδας για συμμετοχή σε αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες με τους ίδιους στόχους παιδείας – κοινωνικής μόρφωσης, όπου η διαφήμιση στο διαδίκτυο (που απευθύνεται σε 7 δις πολίτες – πελάτες) θα επέφερε πολύ μεγάλα κέρδη, που αυτή τη στιγμή καρπούνται μεγάλες εταιρείες που στοχεύουν άνευ προσφοράς πνευματικών κατευθύνσεων στους ίδιους πελάτες.
Εκείνο που έχει σημασία είναι η διαπραγμάτευση όλων των ανωτέρω να γίνεται έχοντας επίγνωση ότι η δημόσια πολιτική διαφέρει από την ιδιωτική πολιτική. Διότι στην μεν δημόσια αναζητούμε την άριστη λύση και όχι το εφικτό, τη διεισδυτική λύση και όχι το πρακτικό, το δημόσιο συμφέρον και όχι τη συναίνεση, τη δίκαιη κατανομή των θυσιών και όχι το πολιτικό κόστος όπου χαρακτηρίζουν την αντίθετη πλευρά από τη δημόσια, που είναι η ιδιωτική πολιτική.
Και όποιοι πολιτικοί ανακατεύτηκαν με τη δημόσια πολιτική να μην λησμονούν ότι τα όποια συστήματα της φύσης, τα διέπει η αυτοκάθαρση, στο δε το του ανθρώπου οι «νόμοι της Δικαιοσύνης του Ήλιου του νοητού», και όταν ανθρώπινα όντα παραβλέπουν τους νόμους της πολιτείας τότε την κάθαρση την αναλαμβάνουν τα σκουλήκια από μόνα τους, που τρώνε πριν από τις σάρκες τις ψυχές τους. Σωκράτης (αυτός με το κώνειο και όχι αυτός με την…. …..σφαίρα των ποδιών).
ΙΩΑΝΝΗΣ-ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ – ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΜΗΧ/ΚΟΣ
Τηλέφωνο: 2114022615 / 6936528528
e mail: ioannismakridis@hotmail.gr
Στην Ελλάδα από τότε που γεννήθηκε η Δημοκρατία, η πλήρης κοροϊδία δεν ήταν ποτέ το πρώτο κόμμα όταν υπήρχαν εκλογές. Υπήρχαν και εποχές με Δικτατορία – Δικτατορία που ο λαός σιγόβραζε στα σωθικά του για το σώθηκα, που θα ερχόταν σε 5-6-7 χρόνια.
Οι Δικτάτορες ενδεδυμένοι τη Δημοκρατία, και που το μαύρο το κάνουν άσπρο ομιλούν ο ένας πάνω στον άλλον μέσα στην Ελλάδα (ενώ στο εξωτερικό το παίζουν «μούγγα φιόγκο») για να μην συνειδητοποιείται το ρηχό της συζήτησης, το αδιέξοδο μέσω του λόγου της γλώσσας και της μη διαυγούς σύλληψης των εννοιών των συλλαβών της, που κατά την Αρβελέρ «οι συλλαβές της ελληνικής γλώσσας είναι το λογισμικό του πολιτισμού της».
Μετά απορούνε το πώς προέκυψε «το χρυσό σκοτάδι», λησμονώντας και αδιαφορώντας το ότι στην κοινωνία, στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος και το ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, άρα τα αδιέξοδα που καλείται να πληρώσει ο λαός είναι αποτέλεσμα της κατάχρησης και διαστρέβλωσης της Δημοκρατίας που αυτούς ανέδειξε ως διαχειριστές και όχι τον λαό, ο οποίος αν τα πληρώσει θα αποδεχθεί ότι αυτός ήταν ο Δικτάτορας της καταστροφής της χώρας του.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μπήκε στην Ε.Ε. χωρίς δικές της προτάσεις. Και η Μάλτα ακόμη κατέθεσε και επέβαλλε τις δικές της προτάσεις για να εισέλθει. Ποιοι είναι αυτοί με ονοματεπώνυμο που μας έβαλαν στην Ε.Ε. και με ποιο σχέδιο πρότασης; Μπορούν να μας πουν τα ονόματά τους; Κανένα όνομα δεν υπάρχει γιατί δεν υπάρχει κανένα σχέδιο. Μόνο παμφολογίες που τις γνωρίζουν οι κυβερνώντες την Ελλάδα και την Ευρώπη. Αλλά και τα δις € που μας έδωσαν πρόσφατα ως ΔΝΤ και Ευρωζώνη, μας τα έδωσαν ως χαριστική βολή «ευθανασίας» σε θανατοποινίτες, αφού γνώριζαν το πώς λειτουργούσε το σύστημα απονομής Δικαιοσύνης και ασφάλειας του κράτους, που εξασφάλιζε τις απατεωνιές και όχι τον απλό λαό. Αποδεικνύεται ότι αυτό ήταν που τους ενδιέφερε, εκεί στηρίζεται πάντα η μαφία των αρχιαπατεώνων να αγκαλιάζουν ως νονοί το λαό -μαζί τα φάγαμε- για να τον προστατέψουν από τους... εν χλιδή διαβιώντες.
Τώρα τελευταία πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ξεπουλιέται και το έδαφος της Ελλάδας, όχι μόνο για την αξία του αλλά και για το κλίμα του, γιατί αυτά είναι «η κλώσσα που γεννάει τα χρυσά αυγά». Έλληνες ξυπνήστε, στα χέρια μας είναι η λύση και όχι σε προδότες και καθάρματα. Δεν είναι ότι ο λαός τους ψήφισε, είναι ότι το Σύνταγμα και οι νόμοι δεν προστάτεψαν το λαό μαζί και αυτούς που δεν τους ψήφισαν ή και δεν ψήφισαν καθόλου.
Άρα το ήξεραν οι πάντες ότι κάποια στιγμή θα ομιλήσει ο λαός, αυτόν μόνον φοβούνται, ο οποίος δεν ψόφησε ακόμα γιατί «...Να ΄τος, Να ΄τος πετιέται από ΄ξαρχής, θεριεύει και αντριεύει και καμακώνει το θερίο με το καμάκι του Ήλιου». (Ρωμιοσύνη, Ρίτσος).
Με τις τελευταίες δύο απανωτές εκλογές 6.5ου και 17.6ου του 2012, το πρώτο κόμμα που ανεδείχθη με μεγάλη διαφορά από όλα τα άλλα με 35–37,5% ήταν ο Έλλην πολίτης της αποχής και είναι αυτός που δικαιούται βάσει της απλής αναλογικής τους 180 βουλευτές και που έχει σιχαθεί την κοροϊδία και τη συμμετοχή στα πιο βρωμερά παιχνίδια που έχουν ποτέ παιχθεί στην ιστορία του πολιτισμού μας. Αυτό είναι το πιο βαρύ και σοβαρό νόημα των ως άνω εκλογών και όχι οι αμπελοφιλοσοφίες για να υποστηρίξουν τα προσωπικά τους συμφέροντα στα κόμματα ή την αποτυχία τους ή και την αποτυχία των άλλων.
Επί 5 χρόνια ακούμε πάντα τις ίδιες κουβέντες από τα ίδια πρόσωπα που κανέναν Ηρακλή δεν φωνάξανε για την κάθαρση της κόπρου του Αυγεία (των Ανακτόρων της Βουλής) παρά μόνο αφήνουν να κυκλοφορούν ως ελεύθεροι Ηρακλείς οι: Χριστοφοράκος, Τσοχατζόπουλος, SIEMENS και ΣΙΑ. Άραγε ο Αρχιεπίσκοπος που τους όρκισε, τους εξομολόγησε προηγουμένως, αυτούς τους συγκεκριμένους που συμμετείχαν στην προηγούμενη κυβέρνηση;
Έτσι μεγαλώνουμε τα παιδιά μας να βιώνουν καθημερινώς την εξίσωση της ηθικότητας με την ανηθικότητα, την επιβράβευση των παράνομων και την αδυναμία επιβολής της Δημοκρατίας.
ΔΗΛΑΔΗ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΩΣ ΛΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ.
Την Ελλάδα όσοι την κυβέρνησαν τα τελευταία 46 χρόνια, κανένας τους δεν επαίνεσε το λαό της. Όλα τα ευχαριστώ στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας ήταν στους πραίτορες και στους στυγνούς καταχραστές των πανανθρώπινων αξιών Δικαιοσύνης – Ελευθερίας – Δημοκρατίας – Ειρήνης.
Ας είναι καλά ο Santos που τους χόρεψε, της πρώτης ευκαιρίας δοθείσης, με τον τρόπο του ελληνικού πολιτισμού στο φως της οικουμένης και όχι της κλωτσιάς, αποδειχθείς προπονητής άθλων, ένας άλλος άξιος Ρεχάγκελ.
Τις μέρες αυτές, διαδραματίζονται γεγονότα που αφορούν την Ελλάδα και την παγκόσμια τύχη και που έχουν σπαρθεί με «ανθελληνικά προγράμματα ανάπτυξης» χωρίς καμία ιεροσύνη και σεβασμό στο χωροχρόνο δεδομένα, που όμως αυτοί που μας εκπροσωπούν προσπαθούν διεστραμμένως και πορωμένοι αντί να παίζουμε στο δικό μας γήπεδο, να ανέχονται τους επικριτές μας να μας φέρονται ως να είμεθα έκθετα αντικείμενα σε δημοπρασία εκποίησης που χρειαζόμεθα την συμπόνια Μέρκελ – Ολλάντ και όλων των Εμίρηδων – κακομοίριδων, οι οποίοι δεν έρχονται για ψίχουλα αλλά μόνο για το καθημερινό λουκούλλειό τους γεύμα.
Η διάσκεψη που έγινε στο Ρίο της Βραζιλίας το 2012 επισημαίνει τους ίδιους στόχους που είχαν ληφθεί στην αντίστοιχη διάσκεψη πριν από είκοσι χρόνια.
Στην διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στο Ρίο της Βραζιλίας το 1992, με πρόγραμμα της Ελλάδος από τον Μιχαήλ Δεκλερή (επίτιμο Αντιπρόεδρο του Σ.Ε. και Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας) πάνω στην έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης στην οποία πήραν μέρος 178 χώρες δεσμεύτηκαν, μέσω της Agenda 21 και με τη συμμετοχή των τότε Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε. καθώς και των εκπροσώπων του ελεύθερου εμπορίου, στην παράλληλη με την οικονομική βιωσιμότητα (= οικονομικό Μνημόνιο), ανάπτυξη και των άλλων 3 Πυλώνων Μνημονίων κοινωνικοπολιτικής - περιβαλλοντικής και πολιτισμικής βιωσιμότητας. Δηλαδή το οποιοδήποτε οικονομικό Μνημόνιο ως πυλώνας ανάπτυξης απεδέχθησαν τα 178 κράτη στη Συνθήκη του Ρίο, ότι δεν αρκεί μόνο του ως πρόταση υποστήριξης, ενίσχυσης ενός κράτους από οικονομικής πλευράς, αν δεν συνυπάρχουν ταυτόχρονα και τα προγράμματα – Μνημόνια και για τους άλλους 3 Πυλώνες περιβάλλοντος – πολιτισμού – κοινωνικών παροχών. Εξάλλου η λέξη Μνημόνιο δεν υπονοεί, δεν έχει καμία σχέση με την οικονομία. Ο αποχωρισμός του από τους άλλους Πυλώνες απέβλεψε στο να ακυρώσει την ύπαρξη χιλιάδων ετών ανάπτυξης του ανθρώπινου πολιτισμού και των άλλων παραγόντων του. Καταρχήν του περιβάλλοντος και κατόπιν με ισομέρεια την του πολιτισμού και των κοινωνικών παροχών. Ο διαχωρισμός αυτών των σκελών αποδεικνύει το εγκληματικό της εσκεμμένης προσπάθειας που διακατέχει τους υποστηριχτές του, καθότι στην ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού τα οικονομικά θέματα ήταν τα επιφαινόμενα γεγονότα και όχι τα της ουσίας.
Μη μας διαφεύγει το γεγονός της εννοίας της λέξης «οικονομία» που δεν έχει καμία σχέση με χρήματα (τα οποία είναι... ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ) αλλά με το πώς νέμω τον οίκο. Δηλαδή το πώς να νέμει - οργανώνει ο πολίτης την οικογένειά του - οίκον του για να επιζήσουν έξυπνα παππούς, γιαγιά, παιδιά, εγγόνια, αδέλφια, ξαδέλφια. Όλα αυτά δεν θέλουν χρήματα αλλά ιδρώτα, εργασία, κυνήγι, γη, όργωμα και μέσα σε όλα αυτά απαραίτητη είναι να υπάρχει η αγάπη. Όχι το χρήμα. Δηλαδή στον οίκο όταν συνυπήρχαν εργασία, αγάπη, φροντίδα, γη, περιβάλλον, θάλασσα, αέρας τότε πλήθαιναν τα αγαθά και φέρναν τα χρήματα. Όλα αυτά τα είχε από αρχαίους χρόνους σε συνεχή ροή η Ελλάδα και με αυτό αναπτύχθηκε σε αυτοκρατορίες πολιτισμού. Σε αυτά μπορεί να στηριχθεί και τώρα με την αναγνωρίσιμη πια μεσογειακή διατροφή της, όπως και ο Ελύτης αναγνωρίζει ότι η Ελλάδα ανασταίνεται από το «λάδι, το κρασί και μια βάρκα». Αλλά ας επανέλθουμε στα της διαπραγμάτευσης θέματα, που οφείλουν να κατέχουν οι διαπραγματευτές ώστε η διαπραγμάτευση να μην είναι για το ξεπούλημα και εξαφάνιση των εννοιών του τι είναι Ελλάδα. Ακούγονται αναπτύξεις τεράστιων έργων τουρισμού για να βρουν εργασία Έλληνες χωρίς να συνεκτιμάται ότι αυτή η ανάπτυξη των τεράστιων έργων είναι επικίνδυνη διότι θα εξαφανίσει το ευαίσθητο ελληνικό περιβάλλον που αυτό είναι «η κλώσσα που σου φέρνει τα χρυσά αυγά» αν το σεβαστείς. Η δε καταστροφή του θα σημάνει οπωσδήποτε την παντοτινή εξαφάνιση της Ελλάδος ως προσφορά στο διηνεκές της ιστορίας της «το από παντού και για πάντα» που λέει ο Πήτερ Οικονομίδης ο διεθνούς κύρους διαφημιστής οικονομολόγος.
Αυτά τα προς διαπραγμάτευση θέματα είναι 40 κεφάλαια πάνω σε περιβαλλοντικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς τομείς και περιέχουν οδηγίες δια την ανάπτυξη των διαδικασιών λήψης αποφάσεων με στόχο τη βιωσιμότητα των αναπτυξιακών προγραμμάτων. Τα ανωτέρω επεξεργάζονται από 1987 με την ενιαία ευρωπαϊκή πράξη, με το άρθρο 2 της Συνθήκης του Μάαστριχτ το 1992, ως προαγωγή της αρμονικής και ισορροπημένης ανάπτυξης των οικονομικών δραστηριοτήτων. Ακολουθεί η Συνθήκη του Άμστερνταμ το 1997 που επισημαίνεται η άρρηκτη σύνδεση των 4 ανωτέρω πυλώνων (περιβάλλον, πολιτισμός, κοινωνικές παροχές, οικονομία) στα πλαίσια της στρατηγικής της Ε.Ε. για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Έτσι η επανενσωμάτωση του ανθρώπου στη φύση ακολουθεί τον αιώνα της αντίληψης ότι η οικονομική πρόοδος επιτυγχάνεται μόνο μέσα από την έντονη βιομηχανοποίηση το εμπόριο και την αστικοποίηση. Αυτά είναι που επέβαλαν την παγκοσμιοποίηση και επέφεραν την κατάρρευσή της από το 1985-2005.
Ο Καναδός φιλόσοφος, ιστορικός αλλά και οικονομικός στοχαστής Τζών Σόουλ αναφέρεται σε συγγράμματά του στην κατάρρευση της παγκοσμιοποίησης και την απανεφεύρεση του κόσμου που ζούμε σήμερα και που γι’ αυτήν πρέπει να δώσουμε το είναι μας. Μάλιστα είναι ενδιαφέρον ότι προτείνει σαν διέξοδο την κινητοποίηση των νέων από την ηλικία των δημοτικών σχολείων ώστε να είναι οι φορείς του νέου μηνύματος στα 450.000.000 των Ευρωπαίων πολιτών. Δηλαδή με άλλα λόγια προτείνει την διαπλανητική αγωγή του πολίτη η οποία είναι αυτή που θα στρώσει το χαλί για να βρεθεί η λύση στην ύφεση των όποιων αξιών της ζωής μας.
Οι φυσικές πρώτες ύλες συμπεριλαμβανομένου και του συστήματος διατήρησης της ζωής του πλανήτη, πρέπει να διατηρηθούν ως θεμελιώδεις συνθήκες για την ανθρώπινη πρόοδο και ανάπτυξη, με δεδομένα τα οικολογικά προβλήματα που η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει ήδη προκαλέσει στα γήινα οικοσυστήματα.
Η τεχνολογία καλείται σήμερα να συμμετάσχει όχι στην εντατική αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών αλλά στην περιβαλλοντική βελτίωση μέσα από «αγνές» διαδικασίες καθαρότερης παιδείας κατανάλωσης.
Οι προτάσεις άμεσης παραγωγής και εξαγωγής προϊόντων που χαρακτηρίζουν την Ελλάδα περιγράφονται και από τον Πήτερ Οικονομίδη Brand strategist παγκοσμίου οπτικής και από τους 22 νομπελίστες επιστήμονες που συνυπογράφουν επιστολή την οποία αποστέλλουν στον πρόεδρο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, στον πρόεδρο του ευρωπαϊκού συμβουλίου και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ.κ. Μάρτιν Σουλτς, Χέρμαν Βαν Ρομπέι και Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και υποδεικνύουν συγκεκριμένα ευρωπαϊκά προγράμματα μέσω των οποίων θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν σημαντικά κονδύλια για τη χρηματοδότηση της παιδείας, της έρευνας και της τεχνολογίας τα οποία δεν εισέρρευσαν τα 2 τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Επισημαίνουν ότι οι παραπάνω τομείς μπορούν να υποστηρίξουν την έξοδο της χώρας από την κρίση και καλούν τους Ευρωπαίους να εγγυηθούν για την επιβίωση των τεχνολογικών ινστιτούτων της χώρας, προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα: α) την απελευθέρωση των κοινωνικών κονδυλίων των διαρθρωτικών ταμείων, που προσδιορίζονται για την Ελλάδα και τη διάθεσή τους σε καινοτόμα ελληνικά προγράμματα επιστήμης και τεχνολογίας, β) την εφαρμογή προγράμματος συνεργασίας μεγάλων ευρωπαϊκών κέντρων έρευνας και τεχνολογίας με ελληνικές επιστημονικές ομάδες και γ) τη δημιουργία νέων κοινών ευρωπαϊκών - ελληνικών ιδρυμάτων αριστείας με έμφαση σε επιστημονικά πεδία στα οποία η Ελλάδα έχει ισχυρή παρουσία στην Ευρώπη.
Όλα αυτά θεμελιώνουν, ότι ήρθε ο καιρός για την πρόταση της διαπλανητικής αγωγής του πολίτη, η οποία θα στηρίζεται στο Ολυμπιακό Πνεύμα και την ευγενή άμιλλα για την κατάκτηση των επιζητούμενων πνευματικών γεγονότων, η έλλειψη των οποίων έχει επιφέρει την διεθνή ύφεση σε όλες τις αξίες του ανθρώπινου πολιτισμού.
1ον. Ένα τέτοιο πρόγραμμα καλύπτει τις απαιτήσεις που θα έχουν σε κτιριακές εγκαταστάσεις λειτουργικών χρήσεων για την απόκτηση των πνευματικών αξιών τα εκάστοτε 880 εκ. της νεολαίας όλου του κόσμου ακολουθώντας το υπόδειγμα της λειτουργικής σχέσης που υπάρχει στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις της Αρχαίας Ολυμπίας και τα οποία συγκεντρώνουν ένα ποσό της τάξης 5 τρις € επένδυσης στη σταδιακή πραγμάτωσή τους, όπως και 2ον. Ένα άλλο πρόγραμμα ιστοσελίδας για συμμετοχή σε αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες με τους ίδιους στόχους παιδείας – κοινωνικής μόρφωσης, όπου η διαφήμιση στο διαδίκτυο (που απευθύνεται σε 7 δις πολίτες – πελάτες) θα επέφερε πολύ μεγάλα κέρδη, που αυτή τη στιγμή καρπούνται μεγάλες εταιρείες που στοχεύουν άνευ προσφοράς πνευματικών κατευθύνσεων στους ίδιους πελάτες.
Εκείνο που έχει σημασία είναι η διαπραγμάτευση όλων των ανωτέρω να γίνεται έχοντας επίγνωση ότι η δημόσια πολιτική διαφέρει από την ιδιωτική πολιτική. Διότι στην μεν δημόσια αναζητούμε την άριστη λύση και όχι το εφικτό, τη διεισδυτική λύση και όχι το πρακτικό, το δημόσιο συμφέρον και όχι τη συναίνεση, τη δίκαιη κατανομή των θυσιών και όχι το πολιτικό κόστος όπου χαρακτηρίζουν την αντίθετη πλευρά από τη δημόσια, που είναι η ιδιωτική πολιτική.
Και όποιοι πολιτικοί ανακατεύτηκαν με τη δημόσια πολιτική να μην λησμονούν ότι τα όποια συστήματα της φύσης, τα διέπει η αυτοκάθαρση, στο δε το του ανθρώπου οι «νόμοι της Δικαιοσύνης του Ήλιου του νοητού», και όταν ανθρώπινα όντα παραβλέπουν τους νόμους της πολιτείας τότε την κάθαρση την αναλαμβάνουν τα σκουλήκια από μόνα τους, που τρώνε πριν από τις σάρκες τις ψυχές τους. Σωκράτης (αυτός με το κώνειο και όχι αυτός με την…. …..σφαίρα των ποδιών).
ΙΩΑΝΝΗΣ-ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ – ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΜΗΧ/ΚΟΣ
Τηλέφωνο: 2114022615 / 6936528528
e mail: ioannismakridis@hotmail.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.