του Στέφανου Κασιμάτη
Κυκλοφορούν κάτι φήμες στην αγορά τελευταία, που αν τις πιστέψω (και αφού συγκρατήσω τα γέλια μου...), τότε νομίζω ότι έχουμε μπροστά μας τις πρώτες σοβαρές ενδείξεις ότι η κυβέρνηση επιχειρεί την «έφοδο προς τον ουρανό» για την πραγμάτωση της ουτοπίας.
Συγκεκριμένα, ακούω ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να περιορίσει τη φλυαρία του Γιάννη Βαρουφάκη. Ευγενής και ωραίος ο στόχος - δεν λέω. Νομίζω όμως ότι η κυβέρνηση θα είχε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας αν καταπιανόταν με κάτι ευκολότερο, π.χ., να συνέχιζε τις αρχικές προσπάθειές της για την ανατροπή του καπιταλισμού σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Να καταφέρει, πάντως, να βάλει μέτρο στον ναρκισσισμό του υπουργού Οικονομικών είναι απλώς εξωπραγματικό...
Ο Γ. Βαρουφάκης ήταν το λάθος που η κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε αποφύγει, εν αντιθέσει με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία ήταν το λάθος που η κυβέρνηση δεν μπορούσε με τίποτε να αποφύγει. Ολοι καταλάβαιναν ότι η σημερινή πρόεδρος της Βουλής λειτουργεί με ωρολογιακό μηχανισμό ακριβείας και ότι η έκρηξη είναι μόνον θέμα τόπου και χρόνου: σήμερα ή σε ένα μήνα; Εδώ στην κυβέρνηση ή εκεί στη Βουλή; Καλώς ή κακώς, αφού ουδείς είχε τη δυνατότητα να μελετήσει τον ωρολογιακό μηχανισμό της και από τους πυροτεχνουργούς του στρατού δεν ζητήθηκε (κακώς!) η συνδρομή τους, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε τη Βουλή. Ποια θα είναι η έκταση των ζημιών από την έκρηξη θα το δούμε στο μέλλον.
Οτι ο Γιάννης Βαρουφάκης, όμως, θα ξεκινούσε τις ζημιές από την πρώτη μέρα και θα συνέχιζε ακάθεκτος χωρίς την παραμικρή αίσθηση του μέτρου επί ένα μήνα και βάλε, αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να το έχουν προβλέψει εκείνοι που σχημάτισαν την κυβέρνηση. Διότι ο εγωκεντρικός Βαρουφάκης αδυνατεί να εκπροσωπήσει μία κυβέρνηση. Εκπροσωπεί τον εαυτό του και, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, το μέγεθος της ευθύνης είναι τέτοιο ώστε, εκ των πραγμάτων, δεν περισσεύει χώρος για άλλους.
Από το σημείωμα που έγραψαν για τον χαρακτήρα του οι συμμαθητές του στη Σχολή Μωραΐτη (στον «Εφηβο» του 1978) μέχρι το βιογραφικό που ο ίδιος προτάσσει στο μπλογκ του, είναι φανερό ότι πρόκειται για άνθρωπο ο οποίος κουβαλάει αυτό που θα λέγαμε κόμπλεξ ανωτερότητας· άνθρωπο ο οποίος επιδιώκει μονίμως να προβάλλεται ως αιρετικός, προκλητικός, ξεχωριστός. Η θέση του υπουργού Οικονομικών είναι γι’ αυτόν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ενισχύσει την εικόνα της «ιδιοφυούς μοναδικότητάς» του, όπως φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεται ο ίδιος την κατάστασή του. Δεν είναι ανάγκη να μείνει πολύ στη θέση αυτή για να πετύχει τον σκοπό του. Μερικοί θορυβώδεις μήνες, κατά τους οποίους θα περιφέρει την αλαζονεία του και θα μοιράζει προσβολές δεξιά και αριστερά, αρκούν, ώστε να περάσει τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια αμειβόμενος αδρά για να δίνει διαλέξεις ως, λ.χ., «ο άνθρωπος που ταρακούνησε το ευρωπαϊκό κατεστημένο», στις οποίες θα αποκαλύπτει και διάφορα πικάντικα για τον Σόιμπλε ή τον Ντάισελμπλουμ για να διατηρείται στην επικαιρότητα. Εν ολίγοις, δεν περιμένω να μακροημερεύσει ως υπουργός ο Βαρουφάκης.
Ομως, η επιλογή του προσώπου αυτού, παρά τα εμφανή μειονεκτήματά του, αντανακλά τον βαθμό της άγνοιας, με την οποία η «κυβέρνηση των αγανακτισμένων» (σ.σ.: υιοθετώ τον όρο που εισήγαγε ο Κ. Ιορδανίδης) ανέλαβε την εξουσία. Τώρα πια είναι προφανές ότι δεν είχαν ιδέα για τα ευρωπαϊκά - άλλωστε, θυμίζω ότι μόλις ένα χρόνο πριν από τις εκλογές ο Αλ. Τσίπρας ξεκίνησε τις επαφές με Ευρωπαίους πολιτικούς και μάλιστα με πολλά προβλήματα. Επίσης, ούτε τους ενδιέφεραν στην πραγματικότητα οι σχέσεις μας με την Ευρώπη, όπως φαίνεται και από την ποιότητα των προσώπων που έστελναν τόσα χρόνια στην Ευρωβουλή. Ο μεγαλομανής Βαρουφάκης, λοιπόν, με την υπερβολική αυτοπεποίθηση, τον κοσμοπολιτισμό και την εξαιρετική δεινότητα στις «βαρούφες», φάνταζε ως η ιδανική λύση. Τώρα πια, ξέρουμε κι εμείς, ξέρουν και αυτοί ότι δεν ήταν. Περιμένω μόνο να δω πότε θα συμβεί η αντικατάστασή του - και είμαι βέβαιος ότι θα τους προλάβει παραιτούμενος προτού τον παραιτήσουν: ένας Βαρουφάκης μόνο παραιτείται και ποτέ δεν απολύεται!
Ας κλείσω, λοιπόν, αυτό το σημείωμα με μια φράση από το Βατερλώ, που ταιριάζει θαυμάσια στον τρόπο με τον οποίο νομίζω ότι ο Γ. Βαρουφάκης εξετάζει μέσα του το φάσμα της αποτυχίας: La Guard meurt, elle ne se rend pas! Ελέχθη από τα υπολείμματα της Παλαιάς Φρουράς του Βοναπάρτη, όταν τους ζήτησαν να παραδοθούν: η Φρουρά πεθαίνει, δεν παραδίδεται. Του ταιριάζει, γιατί ο Γιάννης Βαρουφάκης κλείνει μέσα του τον Ναπολέοντα, τους στρατάρχες του και τη φρουρά του ολόκληρη...
Καθημερινή
Συγκεκριμένα, ακούω ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να περιορίσει τη φλυαρία του Γιάννη Βαρουφάκη. Ευγενής και ωραίος ο στόχος - δεν λέω. Νομίζω όμως ότι η κυβέρνηση θα είχε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας αν καταπιανόταν με κάτι ευκολότερο, π.χ., να συνέχιζε τις αρχικές προσπάθειές της για την ανατροπή του καπιταλισμού σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Να καταφέρει, πάντως, να βάλει μέτρο στον ναρκισσισμό του υπουργού Οικονομικών είναι απλώς εξωπραγματικό...
Ο Γ. Βαρουφάκης ήταν το λάθος που η κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε αποφύγει, εν αντιθέσει με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία ήταν το λάθος που η κυβέρνηση δεν μπορούσε με τίποτε να αποφύγει. Ολοι καταλάβαιναν ότι η σημερινή πρόεδρος της Βουλής λειτουργεί με ωρολογιακό μηχανισμό ακριβείας και ότι η έκρηξη είναι μόνον θέμα τόπου και χρόνου: σήμερα ή σε ένα μήνα; Εδώ στην κυβέρνηση ή εκεί στη Βουλή; Καλώς ή κακώς, αφού ουδείς είχε τη δυνατότητα να μελετήσει τον ωρολογιακό μηχανισμό της και από τους πυροτεχνουργούς του στρατού δεν ζητήθηκε (κακώς!) η συνδρομή τους, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε τη Βουλή. Ποια θα είναι η έκταση των ζημιών από την έκρηξη θα το δούμε στο μέλλον.
Οτι ο Γιάννης Βαρουφάκης, όμως, θα ξεκινούσε τις ζημιές από την πρώτη μέρα και θα συνέχιζε ακάθεκτος χωρίς την παραμικρή αίσθηση του μέτρου επί ένα μήνα και βάλε, αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να το έχουν προβλέψει εκείνοι που σχημάτισαν την κυβέρνηση. Διότι ο εγωκεντρικός Βαρουφάκης αδυνατεί να εκπροσωπήσει μία κυβέρνηση. Εκπροσωπεί τον εαυτό του και, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, το μέγεθος της ευθύνης είναι τέτοιο ώστε, εκ των πραγμάτων, δεν περισσεύει χώρος για άλλους.
Από το σημείωμα που έγραψαν για τον χαρακτήρα του οι συμμαθητές του στη Σχολή Μωραΐτη (στον «Εφηβο» του 1978) μέχρι το βιογραφικό που ο ίδιος προτάσσει στο μπλογκ του, είναι φανερό ότι πρόκειται για άνθρωπο ο οποίος κουβαλάει αυτό που θα λέγαμε κόμπλεξ ανωτερότητας· άνθρωπο ο οποίος επιδιώκει μονίμως να προβάλλεται ως αιρετικός, προκλητικός, ξεχωριστός. Η θέση του υπουργού Οικονομικών είναι γι’ αυτόν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ενισχύσει την εικόνα της «ιδιοφυούς μοναδικότητάς» του, όπως φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεται ο ίδιος την κατάστασή του. Δεν είναι ανάγκη να μείνει πολύ στη θέση αυτή για να πετύχει τον σκοπό του. Μερικοί θορυβώδεις μήνες, κατά τους οποίους θα περιφέρει την αλαζονεία του και θα μοιράζει προσβολές δεξιά και αριστερά, αρκούν, ώστε να περάσει τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια αμειβόμενος αδρά για να δίνει διαλέξεις ως, λ.χ., «ο άνθρωπος που ταρακούνησε το ευρωπαϊκό κατεστημένο», στις οποίες θα αποκαλύπτει και διάφορα πικάντικα για τον Σόιμπλε ή τον Ντάισελμπλουμ για να διατηρείται στην επικαιρότητα. Εν ολίγοις, δεν περιμένω να μακροημερεύσει ως υπουργός ο Βαρουφάκης.
Ομως, η επιλογή του προσώπου αυτού, παρά τα εμφανή μειονεκτήματά του, αντανακλά τον βαθμό της άγνοιας, με την οποία η «κυβέρνηση των αγανακτισμένων» (σ.σ.: υιοθετώ τον όρο που εισήγαγε ο Κ. Ιορδανίδης) ανέλαβε την εξουσία. Τώρα πια είναι προφανές ότι δεν είχαν ιδέα για τα ευρωπαϊκά - άλλωστε, θυμίζω ότι μόλις ένα χρόνο πριν από τις εκλογές ο Αλ. Τσίπρας ξεκίνησε τις επαφές με Ευρωπαίους πολιτικούς και μάλιστα με πολλά προβλήματα. Επίσης, ούτε τους ενδιέφεραν στην πραγματικότητα οι σχέσεις μας με την Ευρώπη, όπως φαίνεται και από την ποιότητα των προσώπων που έστελναν τόσα χρόνια στην Ευρωβουλή. Ο μεγαλομανής Βαρουφάκης, λοιπόν, με την υπερβολική αυτοπεποίθηση, τον κοσμοπολιτισμό και την εξαιρετική δεινότητα στις «βαρούφες», φάνταζε ως η ιδανική λύση. Τώρα πια, ξέρουμε κι εμείς, ξέρουν και αυτοί ότι δεν ήταν. Περιμένω μόνο να δω πότε θα συμβεί η αντικατάστασή του - και είμαι βέβαιος ότι θα τους προλάβει παραιτούμενος προτού τον παραιτήσουν: ένας Βαρουφάκης μόνο παραιτείται και ποτέ δεν απολύεται!
Ας κλείσω, λοιπόν, αυτό το σημείωμα με μια φράση από το Βατερλώ, που ταιριάζει θαυμάσια στον τρόπο με τον οποίο νομίζω ότι ο Γ. Βαρουφάκης εξετάζει μέσα του το φάσμα της αποτυχίας: La Guard meurt, elle ne se rend pas! Ελέχθη από τα υπολείμματα της Παλαιάς Φρουράς του Βοναπάρτη, όταν τους ζήτησαν να παραδοθούν: η Φρουρά πεθαίνει, δεν παραδίδεται. Του ταιριάζει, γιατί ο Γιάννης Βαρουφάκης κλείνει μέσα του τον Ναπολέοντα, τους στρατάρχες του και τη φρουρά του ολόκληρη...
Καθημερινή
Ναι χρυσέ μου αδέσμευτε Κασιμάτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι πείς εσύ (δηλαδή ο Αλαφούζος).
Τόσες πολλές μαλακιες συσσωρευμένες σε ενα άρθρο. Όλοι οι ευρωπαϊστές έχουν ξεσκιστεί να μας δίνουν όχι μόνο λύσεις αλλα και αναλύσεις χαρακτήρων του αντιπάλου στρατοπέδου. Θα έκαναν χάρη στον εαυτό τους αλλα πάνω από όλα στην πατρίδα μας την οποία έχουν κυριολεκτικά καταστρέψει , να κάνουν ψυχανάλυση στον εαυτό τους και στα ανδρείκελα που ψηφιζαμεμε τόσα χρόνια. Οσο για τον Βαρουφάκη ας τον κρίνει η ιστορία , η οποία αυτή τη στιγμή κρίνει τους προηγούμενους. Ο νοών νοητω
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Σαβα με όλο το σεβασμό που τρέφω στα νυν και πρώην στελέχη των ενόπλων δυνάμεων αλλα και σε σένα προσωπικά , συσσωρευμένος σεβασμός για το παρελθόν σου, τώρα βλέπω ότι δεν χάνεις στιγμή να αναρτήσεις οτιδήποτε σκουπίδι δημοσιεύεται και κατηγορεί την Τωρινηκυβέρνηση. Θα περίμενα από ενα αναλυτή τουλάχιστον ψυχραιμία και υπομονή , δωστους χρόνο Σαβα, χειρότεροι από τους προηγούμενους δεν μπορεί να είναι. Στη χειρότερη περίπτωση η χώρα θα χρεωκοπήσει. Γιατι τώρα τι ειμαστε δηλαδή, φερέγγυοι? ας γελάσω
ΑπάντησηΔιαγραφήΙάκωβε
ΑπάντησηΔιαγραφήη κριτική είναι λυτρωτική για όλους μας, ακόμα και αυτή που κάνεις εσύ σε μένα.
Συμφωνώ απόλυτα Σαβα, εφόσον η κριτική γίνεται με ανάλογα ποσοστά και όχι ΕΝΤΕΛΩΣ δυσανάλογα..
ΔιαγραφήΚύριε Καλεντερίδη.
ΔιαγραφήΆλλα λέμε και άλλα κάνουμε μου φαίνεται!.
Έχω μια απορία,γιατί λογοκρίνετε,κάποια σχόλια μου.
Δεν νομίζω,ότι περιέχουν υβριστικό περιεχόμενο.
Αν θυμάμαι καλά,εσείς και το defensenet λογοκρίνετε κείμενα μου,το θέμα είναι γιατί.
Μία εξήγηση είναι,ότι προφανώς,φοβάστε κάτι!,μήπως κάποιοι,πιθανόν αλλάξουν άποψη σχετικά με αναφερόμενα μου,που δεν αρέσουν στους ελεγκτές σας λογοκριτές.
Για το defensenet,δεν έχω καμιά αμφιβολία,το έχω τσεκάρει,γνώμη μου είναι.
Ότι θέλουν συγκεκριμένους οπαδούς, μειωμένης αντίληψης,και κομματικής θέσης.
Σπάνια χρησιμοποιώ γραφή,που να προσβάλει,για να μην πω ποτέ,ούτε Βωμολοχώ.απλά θέτω προβληματισμούς,η λέω την γνώμη μου.
Η Απαγόρευση,η μη δημοσίευση ενός κειμένου,γίνετε μόνο σε χούντες.
Για μένα λογοκρισία,θα πρέπει να επιβάλλεται μόνο στους χυδαιολόγους υβριστές.
Και στο defensenet είναι πλειοψηφία.
Απορώ λοιπόν πως,ένα σοβαρό Ιστολόγιο όπως το δικό σας, αφαιρεί θέσεις μου,διατυπωμένες,καθ όλα με σεβασμό προς οποιονδήποτε αναγνώστη.
Αρα,προς τι η λογοκρισία,απαντώ όπως και παραπάνω.Δεν νομίζω ότι έχω το χάρισμα,λαοπλάνου,ώστε να μη δικαιούμαι το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης.
Αυτό πραγματικά είναι απορία μου,τίποτα άλλο.
Βέβαια δικό σας ιστολόγιο είναι,το κατά πόσον έχετε το δικαίωμα, να επιλέγετε τους σχολιαστές σας,δεν αφορά εμένα. Απλά νομίζω,είναι τουλάχιστον αντιδημοκρατική η φίμωση διαφορετικών φωνών.-
Κώστα
Διαγραφήκανείς δεν σου σβήνει σχόλια, πατά τις βρισιές.
Τι είναι αυτά που λες;
Έγινε αρκετές φορές κύριε Σάββα,και στο παρόν έκανα ένα σχόλιο για τον σχολιαστή Αστέρι,και Jacob Iacovou εμφανίστηκε κανονικά στην μπάρα,μετά όμως εξαφανίστηκε, Αυτό είναι αλήθεια,απ ότι βλέπω,τα μηνύματα μου αποστέλλονται κανονικά,παντού.
ΔιαγραφήΥποθέτω ότι αλλού είναι το πρόβλημα.
Αστέρης είπε:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Λυτρωτική"!
Δηλαδή υπό την έννοια της εξομολόγησης αδυναμιών στον ψυχαναλυτή; (Κατά Φρόϋδ)
΄Η αμαρτιών, στον εξομολογητή ιερέα;
Μια κατασταση εξορισμου ανατρεπεται απο αυτον που βλαπτεται (ο κερδισμένος της υπόθεσης δεν πρόκειται ποτέ να την αλλαξει, ειναι ενάντια στο συμφέρον του).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η ανατροπή της κατάστασης ειναι δύσκολη πάντα, γιατί και η θέση του αδυναμου ειναι πάντα δυσκολη.
Το να διαλαλησει την δύσκολη θέση του, ειναι ενα απο τα οπλα του αδυναμου.
Ο Βαρουφακης (που τον μολογαει και η κουτσή Μαρία μεσα και εξω) ειναι απο τους λίγους οικονομολογους διεθνώς που έχει υποβάλλει μια πρόταση συνολική για την κρίση του ευρω.
Η προταση του έχει την υποστήριξη 300 προσωπικοτητων, μεταξύ των οποίων πρώην υπουργοί και πρωθυπουργοι της Ευρώπης.
Μεταξύ των οποίων ολοι οι εν ζωη πρωην καγκελαριοι την Γερμανίας (Κολ, Σρεντερ)
Γιαυτό λίγο σεβασμό, σας αρέσει δεν σας αρέσει
Αστέρης είπε:
ΑπάντησηΔιαγραφήWaves έδωσες το μέτρο κρίσεως κάθε σχετικού προφορικού η γραπτού σχολίου.
Αλλά μη καταπλήττεσαι. Η λύσσα εναντίον του εξηγείται:
- Στο εξωτερικό, ως πολιτικός εξαγωγής από την Ελλάδα, αιφνιδιάζει, σοκάρει, αποσταθεροποιεί. Πρωτόφαντο είδος σε ανάστημα, σε άκαμπτο βλέμμα, σε απόλυτη ψυχολογική άνεση, σε μια διαφαινόμενη ψυχολογία πνευματικής υπεροχής, εκχυνόμενης καταιγιστικά ως γνώση, φαντασία, ευφράδεια, ετοιμολογία, χιούμορ.
Δυσκοίλιοι, κοστουμαρισμένοι χαρτογιακάδες και δευτεροκλασάτα προϊόντα κομματικών σωλήνων και σκοτεινών συναλλαγών, αισθάνονται αφόρητα οδυνηρή στην γειτνίαση, την διαβρωτική δράση αυτού του ασυνήθιστου ΄Ελληνα, στο κοστούμι της σπουδαιοφάνειας τους. Πρέπει να απαλλαγούν από αυτή την καυστική παρουσία, πάση θυσία. Και πατούν τα κουμπιά ενεργοποίησης των ανδρεικέλων τους στην Αθήνα.
- Στο εσωτερικό έχουμε το πανάρχαιο φαινόμενο του συνασπισμού των κομπλεξικών συνδρόμων, παροξυμένο με την οδυνηρή πρόσφατη στέρηση ελέγχου του κορβανά. Για το πρώτο σκέλος αυτού του πάθους, ο Γεώργιος Παπανδρέου ο πρεσβύτερος και ο πλέον πεπολιτισμένος είχε τον ακόλουθο παραστατικό ορισμό: Κεφαλή εξέχουσα ! Πυρ ομαδόν!
Αυτο που με ευχαριστεί πραγματικά είναι ότι διαβάζω σωστές και ψύχραιμες κριτικές που βλέπουν σε βάθος και όχι περιστασιακά. Αυτο που φοβούνται οι ξένοι δανειστές είναι όχι ο Βαρουφακης αλλα οι αλήθειες που λέει και ο τρόπος που του αντιμετωπίζει, ψυχρά και ισότιμα.. Τους γνωρίζει όπως τους γνωρίζουμε όλοι οι ΕΛΛΗΝΕΣ του εξωτερικού. Πραγματικά ρομπότ χωρίς ίχνος ανθρωπιάς και άβουλοι υπηρέτες του κεφαλαίου εφόσον και αυτοί έχουν κάποιο μέρισμα. Εξηγητε λόγου απολιτισμου.
ΑπάντησηΔιαγραφή