Η "τελευταία ευκαιρία" για όλους

της Ελίνας Γαληνού

Πέρα από τις προσωπικές εκτιμήσεις του καθένα μας σχετικά με πολιτικά πρόσωπα και παρατάξεις, η αλήθεια είναι μια. Οποιος κι΄αν εκλεγόταν για να κυβερνήσει την Ελλάδα, τα αφεντικά μας στην ΕΕ θα τον αντιμετωπίζουν στην καλύτερη περίπτωση, επιφυλακτικά... Αυτό όμως, είναι το ένα σκέλος. Το άλλο, αφορά την ίδια τη χώρα και την "τελευταία της ευκαιρία" όπως μας διαμήνυσαν οι ηγέτες της ευρωζώνης. Είναι βέβαιο ότι η χώρα πρέπει να ακολουθήσει μια άλλη διαδρομή πλέον, αν θέλει να επιβιώσει και να αισθανθεί σημάδια προόδου.
Οι δομές της είναι εντελώς απηρχαιωμένες, ο δημόσιος τομέας της εξαιρετικά δυσλειτουργικός και δυσανάλογος ως προς τον πληθυσμό της, το φορολογικό της σύστημα σε πολλά σημεία παράλογο, ετεροβαρές και άρα, μη αποδοτικό, η φοροδιαφυγή έχει γίνει σύστημα, η νομοθεσία χαώδης, η απονομή δικαιοσύνης αργή και δαπανηρή. Το σύστημα Υγείας, αφού απορρόφησε πολύτιμα κονδύλια για τριάντα περίπου χρόνια, μόνο ν΄αχρηστεύσει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των δικαιούχων κατάφερε τελικά. Ο συνδικαλισμός έχει μπερδέψει τα δίκια των εργαζομένων με το δικαίωμα αυτεπάγγελτης παρέμβασης άνευ ορίου, προς πάσα κατεύθυνση. Οι παθογένειες του ελληνικού πανεπιστημίου, στέρησαν από τους φοιτητές ένα υγιές περιβάλλον που θα βοηθούσε στην ανάδειξη δεξιοτήτων ώστε να αξιοποιηθούν αργότερα επωφελώς στην κοινωνία. Η λαθρομετανάστευση, έλαβε διαστάσεις ενδημικές, ενώ υπάρχει εμφανής αδυναμία αντιμετώπισης της καλπάζουσας εγκληματικότητας, η οποία μαστίζει σχεδόν ανεξέλεγκτα, πόλεις και χωριά.
Είναι ίσως οξύμωρο να περιμένει κανείς, ό,τι δεν έγινε μέσα σε τόσα χρόνια, να γίνει μέσα σε λίγους μήνες. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να τρέξει με χίλια για να προλάβει το τραίνο, κι΄αυτό, επειδή έχει συνειδητοποιήσει τις ανάγκες μεταρρυθμίσεων. Εάν δεν ακολουθήσουμε έναν νέο δρόμο, οι κάποιες θετικές ευκαιρίες που περιλαμβάνουν τα Μνημόνια, θα καούν για πάντα. Αυτό το καταλαβαίνουν πλέον όλο και περισσότεροι. Ομως, για να κάνει κανείς τη δουλειά του, ακόμα δε περισσότερο όταν πιέζεται εξαιρετικά, χρειάζεται ηρεμία. Ο πόλεμος νεύρων που δεχτήκαμε για αρκετό καιρό από τους έξω "συνεργάτες" μας, επιδείνωσε την επισφαλή μας θέση, σε βαθμό σχεδόν μη αναστρέψιμο.
Ισως ν΄ανησυχούσαν για την τύχη του ευρώ και την έξαρση οικονομικών προβλημάτων στην Ευρωζώνη, θα μου πείτε. Η ανάγκη δανεισμού μεγάλων Οικονομιών όπως η Ισπανία και ίσως η Ιταλία, ταράζει έντονα τα νερά της Ευρωζώνης ενώ τα πόδια της ΕΚΤ, τρίζουν επικίνδυνα. Δυστυχώς όμως, τώρα άρχισαν να φαίνονται τα αρνητικά αποτελέσματα της "πολιτικής λιτότητας", την οποία υποστήριξε με τόσο φανατισμό η Γερμανία. Είναι ν΄απορεί κανείς με τέτοιες αντιφάσεις, όταν βλέπει από τη μια να αγωνιάς για το αποτέλεσμα της λάθος συνταγής και από την άλλη, να εμμένεις σθεναρά στην ίδια λάθος συνταγή! Είναι δυνατόν να μην το καταλάβαιναν αυτό οι "ιθύνοντες νόες" της ευρωζώνης, όταν τα σήματα κινδύνου είχαν αρχίσει ήδη να εκπέμπουν ηχηρά, ακόμα και για τις ναυαρχίδες των ευρωπαικών Οικονομιών;..
Παρ΄όλα αυτά, μιλούν για ανάπτυξη, ενώ επιμένουν "λιτότητα" και "εφαρμογή" των όρων για Μνημόνια που δεν βγαίνουν! Η διγλωσσία τους, μπερδεύει το σύμπαν και προφανώς, πρώτες και καλύτερες, τις ίδιες τις αγορές. Διότι αν μη τι άλλο, οι αγορές ξέρουν καλά να αφουγκράζονται τις προυποθέσεις ανάπτυξης και οικονομικής προόδου. Αποκλείεται όμως να δώσουν θετικά πρόσημα όταν στις χώρες, εντείνονται οι παράγοντες αποσταθεροποίησης και ύφεσης...Και σίγουρα θα είδαν τις αντιδράσεις των αγορών, όποτε διαδίδεται η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ!
Μήπως η προειδοποίηση "περί τελευταίας ευκαιρίας" για την Ελλάδα, αφορά και την Ευρώπη τελικά; Και αυτό, όχι επειδή φταίμε εμείς οι τεμπέληδες του Νότου, ή οι απειθάρχητοι Ελληνες, διότι όπως έχει γίνει γνωστό, "ουδείς αναμάρτητος ώστε να βάλει πρώτος τον λίθο...". Εάν ψάξουμε, είναι σίγουρο ότι θα βρούμε πολλές λαδιές και για λόγου τους, αλλά προς το παρόν, κάτι τέτοιο δεν αξίζει να είναι στις προτεραιότητές μας. Ας μας αφήσουν όμως να κάνουμε ήρεμοι τη δουλειά μας κι΄ας κοιτάξουν και κείνοι να αναθεωρήσουν τις λάθος πολιτικές που βλάπτουν σοβαρά την Ευρωπαική Ενωση οικονομικώς και...όχι μόνο.