Να μπει ή να μην μπει;

τoυ Ελευθέριου Β.
Η προσωπική μου άποψη πάνω σ’ αυτό το θέμα είναι ότι η Τουρκία δεν μπορεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση για μια σειρά από λόγους. Λόγους πολιτικούς, λόγους οικονομικούς, λόγους εσωτερικών συμφερόντων των μεγάλων χωρών της Ε.Ε., λόγους εσωτερικούς της ίδιας της Τουρκίας. ¨Όταν έχεις ένα κράτος που έχει σαν κεντρική φιγούρα κάποιον που πέθανε πριν από 70 χρόνια… Δηλαδή την εποχή που ο Φράνκο αναλάμβανε να κυβερνήσει την Ισπανία και πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς. Αν αναλογιστείς ότι σήμερα που μιλάμε ακόμα υπάρχουν εν ζωή στην Τουρκία οι «παρακαταθήκες» αυτού του πολιτικού που αυτές συντηρούν πολιτικά κόμματα. Ας σκεφτεί κάποιος πόση ιστορία κύλησε στο πέρασμα του χρόνου από την εποχή του φρανκισμού στην Ισπανία ή την εποχή του Μεταξά στην Ελλάδα. Πόσες μεταλλάξεις έγιναν, πόσες ζυμώσεις μέσα στην κοινωνία και πόσα γεγονότα άλλαξαν την ζωή σε αυτές τις δύο χώρες. Αλλά στην Τουρκία ακόμα μιλάνε για τον Κεμάλ. Είναι ποτέ δυνατό μια χώρα με τόσες αγκυλώσεις και υστερήσεις να προσαρμοστεί σε ευρωπαϊκές οδηγίες που όλοι μας έχουμε την εμπειρία πώς λαμβάνονται πως εφαρμόζονται και πόσο αλλάζουν την καθημερινή ζωή του καθενός μας! Η Αμερική θέλει. Η Τουρκία «θέλει» επειδή θέλει η Αμερική… Η Ευρώπη θέλει; Δηλαδή είναι ένας γάμος που μόνο ο προξενητής τον θέλει και ο προξενητής είναι ξένος... Υπάρχει περίπτωση να είναι πετυχημένος ο γάμος αυτός;
Από την άλλη ποια πρέπει να είναι η θέση της Ελλάδας; Η θέση πρέπει να είναι «πλήρης συμμόρφωση, πλήρης ένταξη» και μόνο. Δηλαδή ανικανότητα πλήρους συμμόρφωσης σημαίνει ότι δεν υπάρχει το έδαφος ούτε για ειδική σχέση. Ή αν θέλουν οι υπόλοιποι να επιβάλλουν ειδική σχέση να δεχτεί πρώτα η Τουρκία να παραχωρήσει τα ανταλλάγματα της πλήρους ένταξης. Και πάνω απ’ όλα να αποβάλλουμε το «γείτονες είμαστε, πέντε πάνω πέντε κάτω, το σημαντικό είναι να τα βρούμε»… ΟΧΙ είμαστε ευρωπαίοι και οι ευρωπαίοι τα τελευταία 30 χρόνια δεν μας χαρίστηκαν σε τίποτα. Έτσι και εμείς δεν χαριζόμαστε σε κανένα. Έχουμε προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Αν δεν είναι τόσο σημαντική για την Τουρκία η πορεία αυτή ώστε να κάνει αυτές τις παραχωρήσεις τότε για εμάς είναι ακόμα ποιο ασήμαντη μια πιθανή πλήρης αποτυχία της. Στο κάτω, κάτω ο χώρος που έχουμε επιλέξει είναι ο Ευρωπαϊκός και δεν είμαστε πλέον κοινός πολιτικός χώρος με την Τουρκία, όπως απέδειξε και η πρόσφατη επίσκεψη Ομπάμα. Άρα καλό θα ήταν οι φίλοι τούρκοι να ξέρουν πως δεν καιγόμαστε και ιδιαίτερα για την κατάληξη της πορείας που έχουν διαλέξει. Σε τελική ανάλυση μόνοι τους θα τα καταφέρουν ή θα αποτύχουν σ’ αυτή την επιλογή τους αλλά πριν θα πρέπει να εφαρμόζουν τα συμφωνημένα γιατί έτσι λειτουργεί η Ευρώπη. Οι συμφωνίες για εφαρμογή πολιτικών φιλελευθεροποίησης θα απαιτήσει χρόνο. Άραγε θα αντέξουν αυτή την πορεία; Εγώ πιστεύω πως όχι αλλά ο χρόνος θα δείξει.