Η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς στην κατεχόμενη Κύπρο είναι ένα έγκλημα. Μετά την εισβολή του τουρκικού στρατού έχουν καταστραφεί και λεηλατηθεί εκκλησίες, νεκροταφεία θρησκευτικά και ιστορικά μνημεία "Η καταστροφή πολιτιστικών αγαθών, ανεξάρτητα σε ποιό λαό ανήκει, είναι καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς ολόκληρης της ανθρωπότητας". Αυτό αναφέρει το προοίμιο της διεθνούς σύμβασης της Χάγης του 1954 για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς σε εμπόλεμες συρράξεις. Υιοθετήθηκε μάλιστα και η "μπλε ετικέτα", αντίστοιχη με το έμβλημα του "Ερυθρού Σταυρού", ή της "Ερυθράς Ημισελήνου", για την προστασία από καταστροφές και λεηλασίες σε περίπτωση πολέμου. Ελάχιστα ωστόσο βοήθησε στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο.
Επανειλημμένα η Ντ. Βέλε έχει αναφερθεί σε συγκεκριμένες περιπτώσεις κλοπής και λαθρεμπορίας εκκλησιαστικών κειμηλίων που αφαιρέθηκαν από ναούς της Βόρειας Κύπρου και βρέθηκαν αργότερα, ένα μέρος τους τουλάχιστον, στα χέρια αρχαιοκαπήλων.
Υπεύθυνος είναι ο τουρκικός στρατός κατοχής
"Η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου είναι απίστευτη", λέει η αρχαιολόγος, ιστορικός τέχνης Άννα Μαραγκού. Μνημεία αραμαϊκά, ελληνικά, ρωμαϊκά και βυζαντινά , τα περισσότερα βρίσκονται στη Βόρεια Κύπρο. Περίπου 550 βυζαντινές εκκλησίες έχουν καταστραφεί εν μέρει ή ολοσχερώς. Δύο εκκλησίες έχουν εξαφανιστεί. Σχεδόν όλα τα ελληνο-ορθόδοξα νεκροταφεία έχουν συληθεί. Αφαιρέθηκαν οι σταυροί, συλήθηκαν οι τάφοι. Εκτιμώ ότι οι Τουρκοκύπριοι γνώριζαν, αλλά υπεύθυνος είναι ο τουρκικός στρατός κατοχής, διότι όλα συνέβησαν από το 1974 και μετά".
Η λεηλασία της Παναγιάς Κανακαριάς
Μπολτασλί λέγεται ένα μικρό χωριό στην Καρπασία. Αυτό γράφει σήμερα η πινακίδα. Είναι το χωριό Λιθράγκωμη, αλλά καμία πινακίδα δεν αναφέρει πλέον το παλιό το όνομα. Εκεί βρίσκεται η Παναγιά της Κανακαριάς, ο αρχαιότερος ναός στην Κύπρο, όπως εξηγεί η δημοσιογράφος Μιχαέλα Γιάνσεν που παρακολουθεί την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς στην Κύπρο. "Είναι όλα καινούρια. Αυτή η ενημερωτική πινακίδα δεν υπήρχε την προηγούμενη φορά που ήμουνα εδώ», διαπιστώνει η κ. Γιάνσεν. Η Παναγιά Κανακαριά, χτίστηκε στα τέλη του 5ου, αρχές του 6ου αιώνα. Τον 8ο αιώνα καταστράφηκε από Άραβες πειρατές και ξαναχτίστηκε. Το 12ο αιώνα καταστράφηκε από σεισμό, το 19ο αιώνα ενισχύθηκαν τα θεμέλια και ανανεώθηκε η σκεπή. Το μοναστήρι κτίστηκε το 18ο αιώνα. Αυτές είναι οι πληροφορίες που παίρνουν οι τουρίστες από τη νέα πινακίδα στο ναό.
Δεν αναφέρεται λέξη για τα περίφημα ψηφιδωτά της Κανακαριάς, τα οποία έχουν στο μεταξύ λεηλατηθεί. "Λίγο μετά την εισβολή του 1974 ολοκληρώθηκαν οι εργασίες αποκατάστασης του ναού. Στο παλιό τμήμα εδώ ήταν τα μωσαϊκά από τον 5ο-αρχές του 6ου αιώνα. Έμειναν μόνο μερικά κομμάτια στην οροφή. Οι αρχαιοκάπηλοι κόλησαν χαρτί πάνω στο μωσαϊκό και το ξήλωσαν κυριολεκτικά", λέει η κ. Γιάνσεν.
«Είναι η ιστορία μας»
Αυτό έγινε το 1979. Είναι τα μωσαϊκά της Μαρίας με τον Ιησού στην αγκαλιά, οι Αρχάγγελοι Γαβριήλ και Μιχαήλ, καθώς και οι 12 Απόστολοι. Σχεδόν 20 χρόνια αργότερα βρέθηκαν στην κατοχή του Τούρκου εμπόρου τέχνης Ντίκμεν στο Μόναχο.
Οι γερμανικές αρχές επέστρεψαν ένα μέρος μόνον, για τα υπόλοιπα υπάρχει δικαστική διένεξη για το ιδιοκτησιακό καθεστώς. "Φαίνεται ότι η γερμανική κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτά τα αντικείμενα για μας έχουν και μία θρησκευτική αξία καθώς είναι πολιτιστικά αγαθά από τη βυζαντινή εποχή", λέει απογοητευμένος ο δικηγόρος της κυπριακής πλευράς Γιάννης Λαζάρου. Και ο Πέτρος Κληρίδης, Γενικός Εισαγγελέας της δημοκρατίας της Κύπρου προσθέτει ότι "για μας δεν είναι απλά κάποια πολιτιστικά αντικείμενα. Είναι η ιστορία μας. Δεν έχουμε πετρέλαιο, δεν είμαστε πλούσιοι. Αυτό που έχουμε είναι η ιστορία μας".
K.Leukefeld/Γιώργος Παππάς
Υπεύθ. Σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης
http://www.dw-world.de/dw/article/0,,4263474,00.html
O γέρο Μίχαλος
ΑπάντησηΔιαγραφήΜες το κατακαλότζιαιρον που χόχλαζεν το χώμαν
τζ’ η Μεσαρκά σκουλλίστητζιεν καπνούς
θερκά τζιαί βρώμαν,
φουρτούνες μαύρες, σίφουνες, βροντές, στραπές
τζιαί κλάμαν.
Βρέσιει στη Μιάν Μηλιάν στρατούς
τζιαί στην Τζιερύνειαν κλάμα.
Στην Xώραν, μες τ’ αρκοντικά
τα δουλικά στιβάζουσιν μπαούλα
τζ’ οι τζιυβερνήτες χασιμιοί
εμείναν μόνον οι ποριψυμιοί.
Oι Τούρτσιοι στον Γερόλακκον σφάζουν, βιάζουν,
τραουδούν τζιαί παίζουσιν νταούλια.
Tζιείνοι που κάψαν το προεδρικόν
τζιαί που στρατέψαν το κακόν
πας τα βουνά εξέησαν
μπακκίραν εν διούσιν.
Κλέφτουν, φωνάζουν τζι’ αγροικούν
αν έρτει ο Τούρκος κατά δα,
να φύουν, να χαθούσιν.
O γέρο Μίχαλος μες το τσιατήριν μανιχός,
θυμάται το χωρκόν του.
Έφυεν τζι εν επρόλαβεν
να βάλει τον σταυρόν του.
Η Μαρικκού στην κλινιτζιήν με βλήμα
στο τζιεφάλιν.
Τζιαί σήμερα που το πορνόν καπάλιν.
Που το στρατίν εφάνητζεν γενάς με την πιστόλαν.
Ίντα που θέλει τούτος δα
οι Τούρτσιοι ένεν δαχαμαί
ινταν που βρέθηκε δαμαί,
λαλείς να τζιυνηά καμμιάν φτωσιήν ροκόλαν;
Γεια σου, ρε γέρο.
Του Μίχαλου εν τ’ άρεσε το μούτρον.
Γεια σου τζιαί σεν. Πώς ως δά;
Oι Τούρτσιοι ήρτασιν κοντά;
Για τούτον είσαι κατά δα;
Βρίξε τζι ήρτα για σέναν.
O ήλιος μισοπέθαινεν ζαβρά που την Τζιερύνειαν,
τζι ο γέρος αθθυμήθηκεν κυκλάμινα, σιερήνια
τον σιύλλον που εφάνηκεν την ώρα του φευκού
τζιαί τώρα εν νάνει νηστικός στην άκραν του χωρκού.
Tην Μαρικκούν στα νιάτα της στο φως του φεγγαρκού.
Ε γέρο, εποτζιυμήθηκες; Εσέναν συντυχάνω.
Λάλε, ίντα ξιστράτισες ως δα;
Άκου βρε γέρο, φέρε νουν στην τζιεφαλήν
ακούω πως εσήκωσες φωνήν
τζιαί μουρμουράς, τζιαί ξιτιμάζεις μας σικλίν.
Θωρείς τουν τη πιστόλαν; Eν να στην άψω στη σταμήν.
O γέρος ξαναστράφητζεν στον ήλιον που εχάθη
τζιαί μες τον νουν του γύρισεν στην Μαρικκού
τζιαί τζιειν το πρώτο τους φιλίν κρυφά στο μονοπάτιν
εσταζεν μέλιν ο Θεός.
Στο κάστρο ετζιοιμούνταν σιηλλιάδες γρόνια οι νεκροί
αρκόντοι, σκλάβοι, ντόπιοι τζ’ Ενετοί.
Τζ’ οι καμπανέλλες μουσική
τζ’ η θάλασσα αρκόντισσα
τζ’ η σκέψη χορτασμένη τζιαί γρουσή.
Άκουσες ίνταν πούπα;
O γέρος είδεν την πιστόλαν στην τζιοιλιάν του
τζιαί μισοαθυμήθηκεν το ματζιελιόν μες το χωρκόν
τζιαί την σταμήν που τα αίματα ελούζασιν την ρκαν του.
Ανάδοξεν του άσιημα. Έτρεμεν το κορμίν του.
Με τόναν σιέριν στο λαιμόν, με τ’ άλλον
τον ματζιέλλεψεν με το χοντρόν βερκίν του.
O ασιημοθκιάρτιστος γενάς ελούθηκεν τα κλάματα
τζιαί τζίτρινος σγιαν το τζιερίν
εκατρατζιύλησεν που το μαντρίν.
O Μίχαλος τσουλλόκατσεν πας τον γκρεμνόν.
Έτσ’ ήβραν τον Κυριακήν πουρνόν
αμίλητον, χλωμόν, στητόν, νεκρόν.
Εθάψαν τον οι χωρκανοί σαν ήθελε
πουκάτω στο δεντρόν
τζιαί γράψασιν στο μνήμαν του
τζιαί το δικόν του το γραφτόν.
Όπκιος τζιαί νάσαι που περνάς
Ξένε, δικέ, δκιαβάτη
παρακαλώ να μεν φύεις που τουν το μονοπάτι
πριχού να σιύψεις να μου πεις
αν εξαναγυρίσασιν οι χωρκανοί στην γην τους
ή αν ακόμα πολεμούν για την επιστροφήν τους.
Αν ένι τζ’ εξιχάσασιν μεν μου το πεις, χαρώ σε
Όμως κρυφά να τους το πεις,
ο Μίχαλος εν θέλει την εφτζιήν τους.
Πε μου τζιαί για την Μαρικκούν,
το σπίτι, το σιυλλίν μου
Αν εν τζ’ εφύαν τα Τουρτζιά, πολλά παρακαλώ σε,
βκάλε τα κόκκαλα μου που δαμαί
τζιαί θάφτα στην αυλή μου
τζιαί νάσιεις την εφτσιήν μου.
Τζ’ όντας πεθάνει η Μαρικκού,
φέρτε μου την κοντά μου
τζιαί το σιυλλίν μου πισωδκιόν
γυρέψτε το στον Αη Λιάν
πουκάτω που την τερατσιάν
τζι αν δεν το φάαν τα θερκά
φέρτε το συντροφκιάν μου.
Αν δεις παιδκιά τζι αγγόνια μου
πε τους με την εφτσιήν μου
αν έχουν λευτερκάν, καλά.
Αν όμως έχουσιν σκλαβιάν
να πολεμούν με την καρκιάν
τζιαι δος τους το βερκίν μου.
Αν τα μαντάτα σου εν καλά
ας έχουν την εφτσιήν μου
αν ένι τζ εξιχάσασιν,
πε τους το να το ξέρουν
μες τούν το μνήμαν πον στην προσφυγιάν
ούτε η ψυσιή μου εν ναβρεί ποστασιάν
ούτε τζιαί το κορμίν μου.
το ποιο πανω ποιημα ειναι του Βασσου και το αφιερωνω στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ αυτο ιστολογιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πολιτιστικό έγκλημα δεν είναι μόνο η καταστροφή των μνημείων και η πώληση της αρχαίας κληρονομιάς στο εξωτερικό αλλά και όταν βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας, όπως π.χ. η απόλυτη επικράτηση του χορού της κοιλιάς ως σήμα κατατεθέν πια του νεο-ελληνικού πολιτισμού μας, η σκανδαλώδης παραμέληση των αρχαίων Μακεδονικών Ρωμαϊκών Βυζαντινών μνημείων και αναστήλωση μόνο των οθωμανικών, (ελάτε μια βόλτα στη Σαλονίκη να δείτε ιδίοις όμμασι. Εδώ μάλιστα κάνουμε σαν να άρχισε η ιστορία του σύμπαντος με την οθωμανική κατοχή. Δεν υπάρχει σουβλατζής εστιάτορας ταβερνιάρης σκυλάς μπουζουκάς που ... "σεβόμενος" τον εαυτό του να μην βάζει τούρκικο όνομα στην επιχείρησή του. Τι "ντεμέκ" τι "γιοκ μπαλίκ" τι "καλαμπαλίκ" τι "το μπερεκέτ", τι, τι... λες και δεν είσαι στην Ελλάδα αλλά κάπου αλλού. Δεν ήταν πάντα έτσι... Νομαρχία έχουμε; Δήμο; Υπηρεσίες πολιτισμού, κουλτούρας; Ναι έχουμε. Ξημεροβραδυάζονται χορεύοντας στα τραπέζια στις εμετικές εκπομπές τύπου "Το πάρτυ της ζωής σου" (αλήθεια αυτή η εκπομπή χρηματοδοτείται από ισλαμικές κυβερνήσεις; Μόνο τσιφτετέλι έχει εκεί και χανουμάκια, την τίμησε μάλιστα πρόσφατα και η Παπακώστα και ανέβηκε σε τραπέζι και έγινε κι αυτή χανουμάκι) "κοίτα τι έκανες", "στην υγειά μας ρε παιδιά" (σ' αυτήν που είναι και σε κρατικό κανάλι πάνε όλο τα ίδια και τα ίδια λιγούρια και τρώνε και πίνουνε και ξεσκίζονται στο τσιφτετέλι εις υγείαν των πενομένων ελλήνων φορολογουμένων κορόϊδων) όπου πεθαίνει η Ελλάδα κάθε φορά και ανασταίνεται η ξένη, ούτε καν η "καθ' ημάς" ανατόλα... το έγκλημα της πολιτιστικής καταστροφής συνεχίζεται ακάθεκτο σε όλο το μήκος και πλάτος του ελληνισμού. Όσοι μετανάστευσαν γλύτωσαν, θα κρατήσουν λίγη παληά ελλάδα μέσα τους, οι υπόλοιποι αργά αλλά σταθερά μεταστρεφόμαστε σε κάτι τουρκο-αραβικό, μας πάνε πίσω από τις λάσπες, κάτι που με νύχια και με δόντια προσπαθεί να αποφύγει η τουρκία εμείς φαίνεται να το έχουμε κάνει σκοπό ζωής...
ΑπάντησηΔιαγραφή