Τι δεν είπε ο Ομπάμα στην Άγκυρα

O Oμπάμα ενώ οδηγείται -κι αυτός- στο "ικρίωμα" του κεμαλικού ρατσισμού

Άρθρο του Σάββα Καλεντερίδη στη μηνιαία εφημερίδα ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ των εκδόσεων ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ
Η επίσκεψη του αφροαμερικανού προέδρου των Η.Π.Α. Μπαράκ Ομπάμα, οι πρόγονοι του οποίου έζησαν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στο ίδιο τους το πετσί τη σκληρότητα της εκμετάλλευσης, της σκλαβιάς και της διάκρισης, ήταν μια πρώτης τάξεως και ίσως μοναδική ευκαιρία δικαίωσης για τους λαούς της περιοχής που υφίστανται επί αιώνες την οθωμανική επιθετικότητα και σκλαβιά και επί εννιά δεκαετίες τον κεμαλισμό, έναν σκληρό ρατσισμό που οδήγησε στον αφανισμό τις χριστιανικές εθνότητες και στην εθνοκάθαρση-βίαιη αφομοίωση τις άλλες εθνότητες της Ανατολίας.
Ήταν ταυτόχρονα για τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι οποίες -ιδιαίτερα μετά το 1950- αποτέλεσαν άλλοτε το άλλοθι (Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου) και άλλοτε τον ενεργητικό υποστηρικτή (Κυπριακό) της απάνθρωπης και εγκληματικής δράσης της Τουρκίας απέναντι σε ό,τι είναι διαφορετικό από τους Τούρκους και τον τουρκισμό, μια ευκαιρία να εξιλεωθούν απέναντι στους λαούς της περιοχής που δέχτηκαν και συνεχίζουν να δέχονται την τουρκική βία.
Ήταν μια ευκαιρία να αναφερθεί ο Αμερικανός πρόεδρος στο παιδομάζωμα και το γενιτσαρισμό, στους βίαιους εκτοπισμούς και τα καραβάνια του θανάτου των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων, στη δράση των «ατάκτων» του Τοπάλ Οσμάν, τα αμελέ ταμπουρού, το Βαρλίκ Βεργκισί, τα γεγονότα του 1955, τις απελάσεις, την εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, την πυρπόληση 4.500 κουρδικών χωριών και το βίαιο εκτοπισμό 5 εκατομμυρίων ανθρώπων από τις πατροπαράδοτες εστίες τους, τη δολοφονία του Χραντ Ντινκ, του ιερέα Σαντόρο, των χριστιανών της Μαλάτειας, την τρομοκρατική δράση του τουρκικού κράτους εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των τελευταίων Ελλήνων της Ανατολής, τη συνεχιζόμενη τρομοκρατική δράση της Άγκυρας στο Αιγαίο και τη Θράκη...
Αντ' αυτού ο πρόεδρος των Η.Π.Α. θεώρησε καλό με τη στάση του να νομιμοποιήσει την οθωμανική βία και τον κεμαλικό ρατσισμό, δείχνοντας κατανόηση στον «εθνικοαπελευθερωτικό» αγώνα των Τούρκων, ο οποίος οδήγησε στην εθνοκάθαρση κάθε εθνοτική και φυλετική ομάδα που δεν ήταν τουρκική, θεώρησε καλό να μετατρέψει την εισβολή και κατοχή της Κύπρου σε «διαμάχη που επιμένει στη ΝΑ Μεσόγειο», να μην πει λέξη για τις προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, να ακυρώσει την επίσκεψή του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, υποχωρώντας στις πιέσεις της Άγκυρας!
Η στάση αυτή του Αμερικανού προέδρου ιστορικά αδικεί τον ίδιο και τα θύματα των σκλαβοπάζαρων της Αμερικής, τους «μαύρους», αφού είναι σαν να έδειχνε την ίδια κατανόηση, απευθυνόμενος στους δουλεμπόρους και τους γαιοκτήμονες της εποχής, λέγοντάς τους πόσο δικαιολογεί τους μεν που εμπορεύονταν τους μαύρους για να βελτιώσουν τα οικονομικά τους και πόσο κατανοεί την ανάγκη των δε σε εργατικά χέρια, αφού τα καημένα τα άλογα και τα βόδια είχαν κουραστεί πολύ οργώνοντας την αδούλευτη μέχρι τότε αμερικανική γη!
Ίσως να φαίνεται σκληρός ο παραπάνω παραλληλισμός, όμως αυτά που υπέστησαν οι λαοί που σκλαβώθηκαν και έπεσαν θύματα γενοκτονίας από τους Τούρκους, των οποίων τη δράση κατανοεί ο κ. Ομπάμα, είναι πολύ σκληρότερα. Δεν έχει παρά να διαβάσει το βιβλίο του πρόξενου των Η.Π.Α. στη Σμύρνη το 1922 Τζορτζ Χόρτον «Η κατάρα της Ασίας» και το βιβλίο «Τα μυστικά του Βοσπόρου» του Αμερικανού Πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη το 1915 Χένρι Μοργκεντάου για να αντιληφθεί το τραγικό του λάθος.
Η εκλογή Ομπάμα και η επίσκεψή του στην Άγκυρα ήταν μια ευκαιρία να αποτελέσουν παρελθόν ο τουρκικός ρατσισμός και η τουρκική επιθετικότητα και να μπουν τα θεμέλια μιας νέας δημιουργικής και ειρηνικής σχέσης μεταξύ των κρατών και των λαών της περιοχής. Ας ελπίσουμε η ευκαιρία αυτή να μην έχει χαθεί οριστικά.