Οι δολοφονικοί Θεσμοί

Άρης Οικονόμου

 

Γερμανικό ντοκιμαντέρ αποδεικνύει πως η Ελλάδα, μετά το 2010, κυβερνάται απολυταρχικά από μία ληστρική «θεσμική συμμορία», τις ενέργειες της οποίας γνωρίζει και εγκρίνει η Ευρώπη – αδιαφορώντας εντελώς για τις μεθόδους που χρησιμοποιεί
.
«Δεν μας άφησαν ποτέ ελεύθερους. Απλώς έβγαλαν την αλυσίδα από το λαιμό μας και την έβαλαν στους αστραγάλους μας…. Οι μεγάλες επιχειρήσεις, μας δήλωσαν ουσιαστικά ότι θα κρατήσουν τα πάντα και εμείς θα κυβερνάμε μόνο κατ’ όνομα. Μπορούσαμε δηλαδή να έχουμε την πολιτική εξουσία μετά από πολλά χρόνια αγώνων, μπορούσαμε φαινομενικά να κυβερνάμε, αλλά η πραγματική διακυβέρνηση θα βρισκόταν στα χέρια των άλλων».

Περαιτέρω, αυτό που συνέβη στη συνέχεια των διαπραγματεύσεων ήταν το ότι η κυβέρνηση «παγιδεύτηκε», χωρίς δυστυχώς να το αντιληφθεί, σε ένα είδος ιστού της αράχνης – «υφασμένου» από μυστηριώδεις κανόνες και υπόγειες ρυθμίσεις, οι οποίες αποσκοπούσαν στο να «οριοθετήσουν», καθώς επίσης να περιορίσουν την εξουσία των δημοκρατικά εκλεγμένων ηγετών της χώρας. Όταν λοιπόν θέλησε η νέα κυβέρνηση να υλοποιήσει τα οράματα της, ανακάλυψε ότι η πραγματική εξουσία, η οικονομική, βρισκόταν στα χέρια άλλων.
Συνεχίζοντας, τόσο η δήθεν «ανεξάρτητη» κεντρική τράπεζα, όσο και το «υπό κηδεμονία» Υπουργείο Οικονομικών, επέβλεπαν άγρυπνα την πιστή τήρηση των εντολών – οπότε φυσικά επαναλήφθηκε η γνωστή ιστορία:
Η κυβέρνηση, «γονατισμένη» από το χρέος και υφιστάμενη διεθνείς πιέσεις, προκειμένου να ιδιωτικοποιήσει τις κοινωφελείς επιχειρήσεις, άρχισε σύντομα να αυξάνει τις τιμές, να μειώνει τους μισθούς, να διασύρει τους αντιρρησίες και να «ξεπουλάει» δημόσια περιουσία - με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, εκατομμύρια άνθρωποι να εξαθλιωθούν, μη έχοντας πλέον ηλεκτρικό ρεύμα και νερό, επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς.
Μεταξύ των ετών 1997 και 2004 η κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής πούλησε δεκαοκτώ δημόσιες εταιρείες, συγκεντρώνοντας 4 δις $, τα οποία διατέθηκαν στην εξυπηρέτηση των δανείων των διεθνών τοκογλύφων.
Το «πικρό φάρμακο» λοιπόν του ΔΝΤ, το οποίο προβλέπει (με τη βοήθεια μίας εντελώς ανεξάρτητης κεντρικής τράπεζας και ενός σκιώδους Υπουργείου Οικονομικών) περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές στις κρατικές δαπάνες, ελαστικότητα στην εργασία, απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων, ενίσχυση του ελευθέρου εμπορίου, περιορισμένους ελέγχους στη ροή των κεφαλαίων κλπ., αποδείχθηκε στην κυριολεξία θανατηφόρο για την συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτών της Ν. Αφρικής – όπως και για όλες σχεδόν τις χώρες, στις οποίες «εισέβαλλαν» οι σύνδικοι του διαβόλου» (άρθρο).
.

Άρθρο

Έχοντας μελετήσει σε βάθος και για πολλά χρόνια τα εγκλήματα του ΔΝΤ σε όλες τις χώρες, στις οποίες δραστηριοποιήθηκε, προειδοποιούσα, πριν ακόμη ζητήσει τη συνδρομή του η σκόπιμα χρεοκοπημένη Ελλάδα, για τα τρομακτικά, επώδυνα αποτελέσματα που θα είχε η «εισβολή» του - διαπιστώνοντας αργότερα πως δυστυχώς τα περισσότερα ΜΜΕ της χώρας εγκωμίαζαν τα οφέλη του πρώτου μνημονίου, όταν αυτό επιβλήθηκε.
Εν τούτοις, με δεδομένη τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, οπότε την υποχρέωση του ΔΝΤ να δραστηριοποιηθεί ως ένα από τα τρία μέλη της Τρόικας, είχα την εντύπωση ότι θα ήταν λιγότερο επικίνδυνο – πως οι «Θεσμοί», όπως τους αποκαλεί σήμερα η κυβέρνηση, θεωρώντας ότι η μετονομασία μπορεί να «εξορκίσει το διάβολο», θα ήταν υποχρεωμένοι να τηρήσουν τους ευρωπαϊκούς νόμους, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό.
Στη συνέχεια βέβαια διαπίστωσα πως επρόκειτο για μία τεράστια πλάνη, αφού τίποτα δεν άλλαξε στη συμπεριφορά τους – αντίθετα, ο τρόπος που η Τρόικα ασκούσε την εξουσία της στην Ελλάδα, υπό την ηγεσία βέβαια του ΔΝΤ, ήταν ακόμη χειρότερος, με αποτέλεσμα να μετατραπεί η χώρα σε αποικία χρέους των δανειστών της (άρθρο).
Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από ένα πρόσφατο γερμανικό ντοκιμαντέρ (video), το οποίο ελπίζω κάποια στιγμή να κυκλοφορήσει με ελληνικούς υποτίτλους - έτσι ώστε να το δουν όλοι οι Έλληνες, κατανοώντας τι ακριβώς συμβαίνει στην πατρίδα τους (άρθρο).
Μεταξύ άλλων, όπως τη λεηλασία της Πορτογαλίας ή τη μείωση του πληθυσμού της Ιρλανδίας κατά 4.000.000 άτομα, το ντοκιμαντέρ περιγράφει τη ληστεία της Κύπρου από μία ελληνική τράπεζα (άρθρο), με τη βοήθεια των ευρωπαϊκών «Θεσμών» - από την οποία η τράπεζα ωφελήθηκε με 3,5 δις € περίπου (τα οποία πλήρωσαν οι δύστυχοι καταθέτες και μέτοχοι των κυπριακών τραπεζών), ενώ ο πρόεδρος της με 150 εκ. €, μέσω της απόσβεσης δανείου του (εάν το καταλάβαμε σωστά).
Σε κάθε περίπτωση, αποδεικνύει πως η Ελλάδα, μετά το 2010, κυβερνάται απολυταρχικά από μία συμμορία διεθνών δολοφόνων, τις ενέργειες των οποίων γνωρίζει πολύ καλά και εγκρίνει η Ευρώπη δια της ανοχής της – αδιαφορώντας εντελώς για τις μεθόδους που χρησιμοποιούν.
Στόχος τους είναι η κλοπή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, για την επίτευξη της οποίας χρειάζονται ουσιαστικά μόνο δύο άτομα στη χώρα, κατά το παράδειγμα της Ν. Αφρικής: τον υπουργό οικονομικών, καθώς επίσης το διοικητή της κεντρικής τράπεζας, οι οποίοι οφείλουν να ανήκουν στο «νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο».
Ανεξάρτητα λοιπόν από το ποιός είναι ο πρωθυπουργός ή το κόμμα που νομίζει πως κυβερνάει τη χώρα, οι «Θεσμοί» έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλουν τη θέληση τους, αρκεί να είναι δικά τους τα δύο παραπάνω άτομα - καθώς επίσης να συνεργάζονται με την εγχώρια ελίτ, όπως συνήθως συμβαίνει, όπου έχει δραστηριοποιηθεί το ΔΝΤ.

Στα πλαίσια αυτά, όταν ακούμε για συμφωνίες που χαρακτηρίζονται από μία «δημιουργική ασάφεια», πρέπει κυριολεκτικά να τρομάζουμε – γνωρίζοντας πως η σαφήνεια και οι νόμοι προστατεύουν τους αδύναμους από τους ισχυρούς, οι οποίοι προφανώς δεν χρειάζονται κανόνες για να επιβάλλουν τη θέληση τους.

Η μέθοδος του εκβιασμού

Από την άλλη πλευρά οι Θεσμοί, γνωρίζοντας την οικονομική κατάσταση μίας χώρας (την οποία αυτή τη στιγμή μπορούν να μάθουν μόνο μέσω του υπουργού οικονομικών, καθώς επίσης του κεντρικού τραπεζίτη, αφού η Τρόικα δεν επισκέπτεται πλέον την Ελλάδα), ειδικά την έλλειψη χρημάτων από τα ταμεία της, μπορούν να την εκβιάζουν με πολύ εύκολο τρόπο – οπότε η κυριαρχία τους είναι απόλυτη.
Με απλά λόγια, μέσω του χρηματοδοτικού στραγγαλισμού της, ο οποίος είναι κυριολεκτικά παιχνιδάκι για την Ελλάδα με βάση τις ληξιπρόθεσμες εξωτερικές οφειλές της (γράφημα), μπορούν να επιβάλλουν τα πάντα στην κυβέρνηση – ενώ φυσικά δεν θέλουν να την ανατρέψουν, όπως ανόητα λέγεται, αφού έχουν τοποθετήσει τα άτομα τους στις θέσεις κλειδιά, ενώ έχουν μπλοκάρει τους Έλληνες, επειδή δεν τους έχουν αφήσει καμία άλλη εναλλακτική δυνατότητα διακυβέρνησης.
 .

. 
Με απλά λόγια, η σημερινή αριστερή κυβέρνηση, στελεχωμένη με άπειρα, καλοκάγαθα άτομα, τα οποία είναι αδύνατον να ανταγωνιστούν τους εξαιρετικά έμπειρους και ικανούς «Θεσμούς», πόσο μάλλον όταν οι τελευταίοι δεν έχουν κανέναν ηθικό ενδοιασμό, αποτελεί μία ιδανικά στημένη παγίδα για τους Έλληνες – η εναλλακτική λύση των οποίων είναι πλέον μόνο το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή, οπότε καμία απολύτως.
Υπάρχουν φυσικά πολλοί άλλοι τρόποι για να υποχρεώσουν την κυβέρνηση να ηττηθεί κατά κράτος, συμβιβαζόμενη με ότι της ζητήσουν – όπως, για παράδειγμα, οι έντεχνες διαδόσεις έλλειψης μετρητών χρημάτων από τις τράπεζες, οι οποίες θα μπορούσαν εύκολα να προκαλέσουν τραπεζικό πανικό.
Ενδεχομένως να αποτελούσε κάτι τέτοιο η χθεσινή είδηση, σύμφωνα με την οποία άδειασαν τα ΑΤΜ της Τράπεζας Πειραιώς στο κέντρο της Αθήνας (πηγή) – η οποία διαψεύσθηκε αμέσως μετά και αποσύρθηκε από την αμερικανική Stratfor, η οποία την ανακοίνωσε. Ήταν άλλωστε περίεργη η σύμπτωση να χρησιμοποιηθεί η συγκεκριμένη τράπεζα η οποία, κατά το γερμανικό ντοκιμαντέρ, λήστεψε την Κύπρο, με τη βοήθεια της Τρόικας.
.

Επίλογος

Η κυβέρνηση έχει μπροστά της ένα τετράμηνο ναρκοπέδιο (ανάλυση ΒΒ), το οποίο πολύ δύσκολα θα μπορέσει να περάσει χωρίς να συμβιβαστεί – αφού θα απειλείται διπλά από το εσωτερικό της (από τα άτομα στις θέσεις κλειδιά, καθώς επίσης από την εσωκομματική αντιπολίτευση), από το εξωτερικό (Γερμανία, ΕΚΤ, ΔΝΤ), από τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, από την εγχώρια ελίτ, καθώς επίσης από τους ίδιους τους Έλληνες Πολίτες – οι οποίοι δεν είναι δύσκολο να ξεσηκωθούν εναντίον της, εάν χειραγωγηθούν κατάλληλα από τους εχθρούς της χώρας τους.
Εάν δε «αφεθεί στην τύχη της» από όλους εμάς, με την έννοια πως θα περιμένουμε να αντισταθεί μόνη της στις πιέσεις, καθώς επίσης να μας εξασφαλίσει αυτά που υποσχέθηκε προεκλογικά, παρακολουθώντας την από τον καναπέ μας και επικρίνοντας την, η αποτυχία της θα είναι δεδομένη – ο ολοκληρωτικός συμβιβασμός της δηλαδή στις απαιτήσεις των «Θεσμών», με την υπογραφή μνημονίων που θα αποκαλούνται συμφωνίες (εκβιαζόμενη με διάφορους τρόπους και χωρίς φυσικά να απαιτείται η ανατροπή της).


Μοναδική λύση της είναι να επιμείνει στο πρόγραμμα της και ειδικά στη διαγραφή χρέους, συνεχίζοντας να δημοσιοποιεί τις διαπραγματεύσεις εντός και εκτός της Ελλάδας – κάνοντας παράλληλα ότι μπορεί για να εξασφαλίσει την υποστήριξη τόσο των Ελλήνων, όσο και των Ευρωπαίων Πολιτών, οι οποίοι είναι το μοναδικό της όπλο.

Άρης Οικονόμου, Senior Analyst (finance & markets)
.

© Copyright 2015 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website

με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.