Ήπιε, λέει, το αίμα Ελληνόπουλου μπροστά στα μάτια του πατέρα του παιδιού

Σημειώστε και εσείς κάπου το όνομα αυτό: Εσάτ Οκτάι Γιλντιράν. Ταγματάρχης. Υπηρέτησε, λέει, στην Κύπρο. Και αργότερα έγινε υπεύθυνος των Φυλακών του Ντιγιάρμπακιρ, γνωστών για τα βασανιστήριά τους. Στην πρώτη τελετή γνωριμίας με τους κρατούμενους και τους κατάδικους είπε το εξής: «Ακούστε με! Διορίστηκα εδώ με απευθείας διαταγή από το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Το όνομά μου είναι Εσάτ Οκτάι Γιλντιράν. Είμαι ένας άνθρωπος που έσφαξε με μαχαίρι ένα παιδί Ελληνόπουλο στην Κύπρο και ήπιε το αίμα του σαν κρασί μπροστά στον πατέρα του».

Το διηγείται αυτό ένας κατάδικος που ήταν ζωντανός μάρτυρας της ομιλίας αυτής και βρισκόταν τότε στις Φυλακές του Ντιγιάρμπακιρ. Ο Εσάτ Οκτάι Γιλντιράν, που έγινε γνωστός για τα πιο αδιανόητα βασανιστήρια που εφάρμοσε κατά των Κούρδων, άρχισε δουλειά τελικά διηγούμενος στους κατάδικους στις Φυλακές του Ντιγιάρμπακιρ τα βασανιστήρια που έκανε στους Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους στην Κύπρο. 'Αρχιζαν, λέει, συστηματικά βασανιστήρια στο Ντιγιάρμπακιρ νωρίς το πρωί με το να χτυπούνε οι φρουροί στις πολεμίστρες. Οι κατάδικοι παίρνονταν από τους θαλάμους στα κελιά, δένονταν σε σίδερα και έτρωγαν ξύλο με αλυσίδες μέχρι να φτύσουν αίμα. 'Αλλοι κρατούμενοι αναγκάζονταν να παρακολουθούν, λέει, τις σκηνές των βασανιστηρίων και όσοι δεν άντεχαν να βλέπουν τις εικόνες αυτές και γύριζαν το κεφάλι τους από την άλλη πλευρά, έπαιρναν σειρά για βασανισμό. Έχυναν από πάνω τους λύματα, σε κάποιους κρατούμενους ετάιζαν κόπρανα ποντικών και ανθρώπων και τους έκαναν βασανιστήρια στα κελιά τους για να επιτεθούν ο ένας εναντίον του άλλου. Τώρα φανταστείτε εσείς τι θα μπορούσε να έχει κάνει τον Ιούλιο του 1974 στην Κύπρο ένας τέτοιος βάρβαρος Τούρκος αξιωματικός. 'Αλλωστε, στις σελίδες στο διαδίκτυο αναφέρεται το εξής για τον Εσάτ Οκτάι Γιλντιράν: «Απέκτησε πείρα με τα βασανιστήρια που εφάρμοσε στους Έλληνες αιχμάλωτους κατά την επιχείρηση του 1974 στην Κύπρο». Επιπλέον, ο άνθρωπος αυτός που οι βαρβαρότητές του έγιναν θρύλος, επιβραβεύθηκε από τους διοικούντες το καθεστώς στην Τουρκία. Ξέρετε τι έκαναν; Έστησαν ένα μνημείο του με την επωνυμία «Ήρωας» στο 'Ακσαραϊ, που είναι μια από τις καλύτερες συνοικίες της Κωνσταντινούπολης! Όμως, αργότερα πλήρωσε πολύ βαρύ τίμημα για όσα έκανε. Δολοφονήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1988 σε ένα δημοτικό λεωφορείο στην Κωνσταντινούπολη από έναν Κούρδο που του φύτεψε τρεις σφαίρες στο κεφάλι. Πρόσφατα αποδήμησε από αυτό τον κόσμο και ο Κεμάλ Γιαμάκ, ένας στρατιωτικός διοικητής που είχαν και οι Τουρκοκύπριοι την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά. Ήταν υποδιοικητής του Τουρκικού Συντάγματος (ΤΟΥΡΔΥΚ) το 1960 στην Κύπρο. Αργότερα διετέλεσε επικεφαλής του Γραφείου Ειδικού Πολέμου στην Τουρκία. Είναι γνωστός ως ο στρατιωτικός διοικητής που εκτέλεσε τα μυστικά σχέδια της επιχείρησης της Κύπρου. 'Αλλωστε διετέλεσε και διοικητής των Τουρκικών Ειρηνευτικών Δυνάμεων Κύπρου. Ήταν, λέει, ο δημιουργός του συνθήματος «Μπορεί να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ». Καυχιόταν γιΆ αυτό. Λέει το εξής στο βιβλίο όπου έγραψε τα απομνημονεύματά του:
«Έγιναν πολύ χρήσιμες εργασίες κατά την Ειρηνευτική Επιχείρηση του 1974 και την περίοδο αμέσως πριν από αυτήν. Αν πρέπει να δοθεί ένα πολύ απλό και αποτελεσματικό παράδειγμα, πριν από την επιχείρηση βρήκε το σύνθημα ΅Ένα βράδυ ξαφνικά μπορεί να έρθωΆ ως απάντηση στο τραγούδι ΅Σε περίμενα, αλλά δεν ήρθεςΆ που οι Ελληνοκύπριοι μετέδιδαν συνεχώς για χρόνια από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση για να ακούει με λύπη η τουρκική κοινότητα και αμέσως μετά την επιχείρηση απάντησε στους Ελληνοκύπριους βάζοντας να ακούνε το τραγούδι ΅Εγώ τα έκανα, εγώ τα βρήκαΆ».
Αμέσως μετά το φασιστικό πραξικόπημα της 12ης Σεπτεμβρίου 1980 στην Τουρκία, ο Κεμάλ Γιαμάκ έγινε διοικητής της Κατάστασης Εκτάκτου Ανάγκης στο Ντιγιάρμπακιρ. Και εκείνη την περίοδο τοποθετήθηκε στη Διοίκηση των Φυλακών Ντιγιάρμπακιρ ο Εσάτ Οκτάι Γιλντιράν, με τον οποίο (ο Γιαμάκ) υπηρέτησε στην Κύπρο. Ο Κεμάλ Γιαμάκ θεωρείται τόσο υπεύθυνος όσο ο Εσάτ Οκτάι για τα βασανιστήρια που έγιναν κατά των Κούρδων καταδίκων στις Φυλακές. Αλλά στο βιβλίο που έγραψε δεν βρήκε το θάρρος να το παραδεχτεί αυτό. Δεν ήταν ενήμερος για τα βασανιστήρια αυτά, δήθεν.
Όταν μάθαμε αυτές τις ειδήσεις, ανατριχιάσαμε για ακόμη μια φορά σκεπτόμενοι ποιοι πέρασαν από εδώ, ποιους είχαμε πάνω στο κεφάλι μας στην Κύπρο. Κάτω από τις διαταγές ποιων ζήσαμε. Ποιους διοικητές που είχαν το πνεύμα του δήμιου αποκαλέσαμε «ελευθερωτές» και τους υποβάλαμε την ευγνωμοσύνη μας! Όταν τα μαθαίνουμε αυτά καταλαβαίνουμε καλύτερα τι μεγάλη τραγωδία ήταν για την Κύπρο ο Ιούλιος του 1974. Αν υπάρχει Θεός, ας προστατεύει όλους μας από τέτοιους στρατιωτικούς με πνεύμα δολοφόνου!

Κωδικός άρθρου: 887720
ΠΟΛΙΤΗΣ - 31/07/2009, Σελίδα: 13