Καταφύγιο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στις ΗΠΑ επιχειρεί να βρει η Τουρκία μετά τις δηλώσεις της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ, με τις οποίες εδραιώνεται η θέση του γαλλογερμανικού άξονα ότι η Τουρκία δεν θα "εισπράξει" πλήρη ένταξη στην ΕΕ, παραμόνο την ειδική σχέση.Η Άγκυρα ζητά από τις ΗΠΑ να στραφούν προς τη Γερμανία και τη Γαλλία προκειμένου να τηρηθεί ηπιότερη στάση και από την Επιτροπή να συνδράμει ώστε να επιβεβαιωθεί ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται για την ειδική σχέση, αλλά για την πλήρη ένταξη. Η τουρκική κυβέρνηση προβάλλει προς τις Βρυξέλλες τους εξής ισχυρισμούς: 1) Με τη γαλλογερμανική στάση δημιουργείται αρνητικό στην τουρκική κοινή γνώμη κλίμα για την ΕΕ και ενισχύονται οι δυνάμεις του κεμαλικού κατεστημένου, που υποστηρίζουν ότι ο Ερντογάν δίδει στην ΕΕ περισσότερα από ό,τι παίρνει και ότι η διαπραγμάτευση που διενεργεί δεν είναι αξιοπρεπής. 2) Η Τουρκία είναι, λόγω του ενεργειακού αγωγού του Ναμπούκο, απαραίτητη για την ΕΕ και δεν μπορούν ηγέτιδες χώρες της ΕΕ να μην τηρούν τα συμφωνηθέντα.
Παιχνίδι εξουσίας
Η Άγκυρα βρίσκει στήριξη στις ΗΠΑ. Η στροφή Σαρκοζί προς το ΝΑΤΟ και η πολιτική του, που θεωρεί ότι πρέπει να ενδυναμωθούν οι συμμαχικές σχέσεις της Γαλλίας με τις ΗΠΑ, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για έναν γονιμότερο δίαυλο επικοινωνίας. Η Άγκυρα ζήτησε από την Ουάσινγκτον να χρησιμοποιήσει αυτόν το δίαυλο επικοινωνίας. Όμως, απ' ό,τι φαίνεται, ο Σαρκοζί στηρίζει τη θέση επί των σφυγμομετρήσεων εντός της χώρας του, αλλά και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, που δείχνουν ότι οι Γάλλοι, καθώς και η πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών, τάσσονται κατά της πλήρους τουρκικής ένταξης. Το επιχείρημα Σαρκοζί είναι ότι η ΕΕ δεν αντέχει στους κόλπους της ένα κράτος όπως η Τουρκία, λόγω του μεγέθους της -πέραν των 72 εκ.- και με ρόλο ηγετικό στην ΕΕ. Ούτε η Γαλλία ούτε η Γερμανία θα ήθελαν μια μουσουλμανική Τουρκία να μοιράζεται μαζί τους την εξουσία της ΕΕ. Οι Αμερικανοί, πάντως, ξεκαθαρίζουν ότι η θέση τους είναι υπέρ της πλήρους τουρκικής ένταξης και προσφάτως, μετά από τουρκικό αίτημα, έχει διαβιβαστεί από τις ΗΠΑ προς το Παρίσι σε διπλωματικό επίπεδο η πάγια πλέον επί τούτου θέση. Οι Αμερικανοί επιχειρούν να πείσουν το Παρίσι ότι εάν η ΕΕ αγκιστρώσει την Τουρκία στους κόλπους της, τότε θα δημιουργηθεί ένα πρότυπο μουσουλμανικής δημοκρατίας, που μπορεί να μεταφερθεί και σε άλλες μουσουλμανικές χώρες.
Η Επιτροπή προχωρεί
Η Επιτροπή από την πλευρά της και δη ο Αρμόδιος Επίτροπος για θέματα Διεύρυνσης Όλι Ρεν, καθώς και οι συνεργάτες του, υποστηρίζουν ότι οι ενταξιακές διαδικασίες της Τουρκίας θα συνεχιστούν, διότι αυτό αναφέρουν οι αποφάσεις της ΕΕ. Η Επιτροπή και δη οι συνεργάτες του Επιτρόπου Ρεν θεωρούν ότι από τεχνοκρατικής πλευράς θα συνεχίσουν να εργάζονται με στόχο την ολοκλήρωση των τουρκικών ενταξιακών διαδικασιών, ενθαρρύνοντας την Τουρκία να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση, εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις της επί τη βάσει των 35 ενταξιακών κεφαλαίων και των λοιπών αποφάσεων της ΕΕ, όπως είναι και εκείνη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του 2006 για την άρση του εμπάργκο σε βάρος των πλοίων και των αεροσκαφών της Κυπριακής Δημοκρατία και την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Άγκυρα.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ
{Οι Αμερικανοί επιχειρούν να πείσουν το Παρίσι ότι εάν η ΕΕ αγκιστρώσει την Τουρκία στους κόλπους της, τότε θα δημιουργηθεί ένα πρότυπο μουσουλμανικής δημοκρατίας, που μπορεί να μεταφερθεί και σε άλλες μουσουλμανικές χώρες.}
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στον ισλαμικό κόσμο δεν μπορεί να είναι ο αυτοπεριορισμός της Ευρώπης σε ρόλο βοηθητικό της Αμερικανικής εξωτερικής απέναντι σ’ αυτόν. Η Ευρώπη έχει ανάγκη τις διαδικασίες ολοκλήρωσης σε πολιτικό επίπεδο που θα της δώσουν την δυνατότητα προώθησης της δικής της πολιτικής. Η ένταξη μιας Τουρκίας που δεν έχει καμιά διάθεση να γίνει ευρωπαϊκή χώρα θα είναι η «ευθανασία» σε μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική που τώρα λίγο απέχει απ’ το να χαρακτηρισθεί «μελλοθάνατη» λόγο ακριβώς της προηγούμενης διεύρυνσης. Αν υπάρξει ένταξη η Ευρώπη θα πάψει να είναι πλέον ενοποιητική ιδέα αλλά θα υποβιβασθεί σε ένα “super market” απόψεων. Δεν νομίζω πως χώρες με το μεγαλειώδες παρελθόν της Γαλλίας και της Γερμανίας θα δεχόταν ποτέ να αυτοκτονήσουν με αυτό τον άδοξο τρόπο αφήνοντας τους πολιτισμούς τους απλά να αλωθούν απ’ το Ισλάμ για να αυξήσουν τις μετοχές του λεγόμενου «δυτικού κόσμου» (δηλ. Αμερικής – Βρετανίας και λοιπών αγγλοσαξόνων) στα μάτια των Ισλαμιστών. Αυτό δεν είναι σοβαρό επιχείρημα που μπορεί να πείσει κάποιον γάλλο ή κάποιον γερμανό. Φυσικά θα έπρεπε ακόμα περισσότερο δύσπιστος να είναι απέναντι σ’ αυτό το ευφυολόγημα και κάθε έλληνας. Ειδικά αν λόγο της ελληνικής εμπειρίας με την μακροχρόνια συμβίωση με μουσουλμάνους κάνουμε σε όλους τους υπόλοιπους ευρωπαίους κατανοητό ότι το Ισλάμ δεν είναι απλά μια ακόμα θρησκεία αλλά είναι ένα πολιτικό σύστημα διοίκησης ασύμβατο με την κοινοβουλευτική δημοκρατία δηλαδή ότι είναι μια μορφή μεσαιωνικής «θεόπνευστης» δεσποτείας που έχει λόγο για κάθε έκφανση της καθημερινής ζωής του ανθρώπου. Πράγμα που φυσικά είναι απαράδεκτο για τα δικά μας ήθη γιατί στους πιστούς ευρωπαίους η θρησκεία είναι το ιδεατό (που ποτέ δεν επιτυγχάνεται στην πρόσκαιρη ζωή μας) πρότυπο ζωής και μεγάλη αρετή είναι η συγχώρεση (δηλαδή αυτό που λένε σήμερα «ανεκτικότητα»). Στο Ισλάμ αντίθετα θρησκεία είναι ο κανόνας ζωής (που εφαρμόζεται μέσα από πολύ άκαμπτους κανόνες με μορφή και ισχύ διαταγμάτων) και αρετή ο «διαφωτισμός» των απίστων με κάθε μέσο. Αυτά είναι χαώδεις διαφορές στις αντιλήψεις που αν πας να τα συνδυάσεις απλά δημιουργείς την συνταγή του επόμενου «Ιερού Πολέμου».
Φυσικά όλα αυτά θα έπρεπε να αγγίζουν και τους μη θρησκευόμενους ευρωπαίους γιατί εδώ μιλάμε για ανταγωνιστικό πολιτικό σύστημα ως προς την κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν μιλάμε απλά για την θρησκευτική θεώρηση του Ισλαμισμού. Αυτή άλλωστε ενδιαφέρει μόνο τους θρησκευόμενους ευρωπαίους. Αλλά η πολιτική θεώρηση μας ενδιαφέρει όλους. Και στο κάτω, κάτω αν θέλουν να δημιουργήσουν την ισλαμική δημοκρατία ας το κάνουν αλλά όχι με δικά μας έξοδα.
Η Αμερική βέβαια έχει κάθε λόγο να απεργάζεται ένα τέτοιο χαώδες μέλλον για την Ευρώπη στην ασφάλεια των χιλιάδων χιλιομέτρων ωκεανού που βρίσκεται. Η Ευρώπη όμως δεν πρέπει να αποφασίσει με κριτήριο το συμφέρον των ευρωπαίων πολιτών;-
Ελευθέριος Β.
Μπαμπά να δείρεις τον γείτονα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν με αφήνει ναι παίξω στην αυλή του !
Αργικέραυνος
Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο του Ελευθέριου Β.
ΑπάντησηΔιαγραφήδτ
Δεν έχω καταλάβει σε τι (θα) συνίσταται αυτή η "ειδική σχέση". Η Τουρκία είναι ήδη συνδεδεμένη με την ΕΕ. Τι παραπάνω θα πάρει (διότι δεν νομίζω ότι θα δώσει τίποτε);
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με το Ελευθέριο Β. Οι έννοιες δημοκρατία και Ισλάμ δεν είναι συμβατές, γι αυτό καμμία ισλαμική χώρα δεν είναι δημοκρατική. Μπορεί να υπάρχουν διαφορές στον βαθμό περιορισμού των ελευθεριών, πάντως εντελώς δημοκρατικές δεν υπάρχουν. Σε όλες τις ισλαμικές χώρες, είτε κυβερνά η θρησκεία, οπότε έχουμε θεοκρατικό κράτος (βλέπε Ιράν), είτε κυβερνά ο στρατός, για να αποτρέπει την ανάληψη εξουσίας από την θρησκεία (βλέπε Τουρκία).
Τα ξέρουν αυτά οι Ευρωπαίοι και γι αυτό δεν θέλουν να βάλουν στην ΕΕ ένα τέτοιο κράτος και μάλιστα με τόσο μεγάλο πληθυσμό. Ξέρουν ότι αυτό θα σημάνει το τέλος της ΕΕ (αυτό που θέλουν τελικά Αμερικανοί και Άγγλοι) κι έχουν γνώσιν οι φύλακες (έχουν;).
Δηλαδή μόνο ως μέλος της ΕΕ η Τουρκία θα αποτελεί μοντέλο Ισλαμικής Δημοκρατίας; Αν στ' αλήθεια είναι μια καλή Ισλαμική Δημοκρατία και έχει την υποστήριξη των ΗΠΑ τι ανάγκη έχει την ΕΕ; Άσε μας κύριε Αμερικάνε, όποιος κι αν είσαι. Καλά, εδώ έχει τουρκολιγούρηδες που κάτι τέτοια τσιτάτα τα ρουφάνε σα γρανίτα, πείθονται πριν ακόμα προσπαθήσεις να τους πείσεις με κάτι τέτοιες θέσεις πρώτης νηπιαγωγείου, αλλά στην Εσπερία δεν πιάνουν αυτά. Είναι πιο πονηροί από σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙοΠ