Συναγερμικοί και Πουργουρίδης…

..Εκείνο που διέπραξε, μετά από ανυπόφορο βασανισμό, την Κυριακή 3η Μαρτίου 1957, ο αγωγιάτης της Μονής Μαχαιρά, Πέτρος Φιλίππου, να δείξει δηλαδή στους Εγγλέζους το Κρησφύγετο του Αυξεντίου, ήταν… στιγμιαίο; Ή, μήπως, το πήρε εργολαβία, δουλειά καπάλιν, διαχρονικά και διαρκώς και με τα είκοσι του νύχια;
Ε Ι Ν Α Ι ΕΝΑ σπουδαίο ερώτημα: Πόσοι ψηφοφόροι του ΔηΣυ αισθάνονται ντροπή και πόσοι, άραγε, αισθάνονται υπερηφάνεια για τη διεθνούς εμβέλειας συνδρομή του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Δημοκρατικού Συναγερμού κ. Χρ. Πουργουρίδη προς τις επιχειρήσεις της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδος στα Δωδεκάνησα;
Πόσοι Συναγερμικοί νιώθουν ντροπιασμένοι και πόσοι καμαρώνουν, που η υπογραφή στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης τού εκλελεγμένου με τις δικές των ψήφους κ. Πουργουρίδη, στηρίζει τις προσπάθειες του τουρκικού κράτους να εγείρει και να διεθνοποιήσει «μειονοτικό πρόβλημα καταπίεσης» στα Δωδεκάνησα εναντίον της Ελλάδος; Στα Δωδεκάνησά μας, που εποφθαλμιά και ορέγεται αδιάπτωτα ο τουρκικός νεο-οθωμανικός επεκτατισμός. Οι εκφραστές του οποίου, διά γραφίδος και του νυν υπ. Εξ. της Τουρκίας, καθηγητή κ. Νταβούτογλου, επιμένουν ότι: «Ο χώρος στον οποίο η Τουρκία βρίσκεται κοντά στον πόλεμο, περισσότερο από κάθε άλλη περίπτωση, είναι τα νησιά του Αιγαίου, που περιορίζουν σε σημαντικό βαθμό τον ζωτικό της χώρο, πράγμα που οφείλεται στα ασυγχώρητα λάθη που έχουν γίνει εξαιτίας της απουσίας συνεπούς θαλάσσιας στρατηγικής […] της στρατηγικής ολιγωρίας για το ότι δεν τέθηκαν υπό τουρκικό έλεγχο τα νησιά του Αιγαίου και εγκαταλείφθηκαν [στην Ελλάδα] μετά τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο». (Αχμέτ Νταβούτογλου: «Στρατηγικό Βάθος» σελ.154).
Ο Ι ΣΥΝΑΓΕΡΜΙΚΟΙ ψηφοφόροι δεν είδαν ποτέ κάποια διεθνή δραστηριότητα του εκλεκτού τους κ. Πουργουρίδη (για τον οποίο η πρώτιστη ευθύνη ανήκει στη δική τους ψήφο) να στριμώχνει την Τουρκία για την άρνησή της να αναγνωρίσει την Αρμενική Γενοκτονία. Στο Συμβούλιο της Ευρώπης δεν ανέλαβε έργο για την αναγνώριση και την καταδίκη της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, για την οποία αμφότερα τα κοινοβούλια Ελλάδος και Κύπρου ψήφισαν, τη δεκαετία του '90, την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας. Ούτε για τη εξάλειψη του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, δραστηριοποιήθηκε ποτέ κατά του τουρκικού κράτους, «αμύντωρ» κατά τ’ άλλα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», ο εν λόγω επιφανής και επίλεκτος στην ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού.
Δ Ε Ν ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ αν θα κρύβουν από ντροπή την κομματική τους ταυτότητα όταν σε μερικές βδομάδες θα πάνε για διακοπές στα Δωδεκάνησα. Ούτε αν θα κυκλοφορούν με… προσωπίδες. Ή αν θα ειδοποιήσουν προηγουμένως -σε Καστελλόριζο, Ρόδο, Κάσο, Κάρπαθο, Χάλκη, Σύμη, Τήλο, Νίσυρο, Αστυπάλαια, Κω, Ψέριμο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψούς, Φαρμακονήσι, Αρκούς κι Αγαθονήσι- ότι «απεταξάμην τον Πουργουρίδη»…


ΕΡΩΤΗΣΗ
Εκείνο που διέπραξε, μετά από ανυπόφορο βασανισμό, την Κυριακή 3η Μαρτίου 1957, ο αγωγιάτης της Μονής Μαχαιρά, Πέτρος Φιλίππου, να δείξει δηλαδή στους Εγγλέζους το Κρησφύγετο του Αυξεντίου, ήταν… στιγμιαίο; Ή, μήπως, το πήρε εργολαβία, δουλειά καπάλιν, διαχρονικά και διαρκώς και με τα είκοσι του νύχια;
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΛΑΖ.ΜΑΥΡΟΣ