Η Σοβιετική Ευρώπη

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ Όλοι οι Ευρωπαίοι οφείλουν να σκεφθούν εάν είναι πρόθυμοι να τεθεί η ήπειρος τους υπό την δικτατορική ηγεσία «μηχανισμών» που δεν θα έχουν δημοκρατική νομιμοποίηση, δεν θα ελέγχονται και θα διαθέτουν πλήρη ασυλία για όλες τις ενέργειες τους

«Τα κεφάλαια του ΕΜΣ (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, ESM), τα οποία εγγυώνται οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών, εκτιμάται ότι δεν επαρκούν για τις ανάγκες διάσωσης των υπερχρεωμένων ευρωπαϊκών κρατών, καθώς επίσης των συστημικών τραπεζών τους. Επομένως, απαιτείται μία πηγή επιπρόσθετων εγγυήσεων και πόρων για το μηχανισμό – η οποία να έχει σχέση με τα περιουσιακά στοιχεία εκείνων των χωρών, οι οποίες αιτούνται τη χρηματοδότηση τους!
 
Στα πλαίσια αυτά, τα υπό διάσωση κράτη, για την εγγύηση των χρημάτων που έχουν πάρει ή θα πάρουν από το μηχανισμό, θα πρέπει να μεταφέρουν την κυριότητα της δημόσιας περιουσίας τους με τη μορφή τίτλων στον ΕΜΣ – έτσι ώστε να αποτελέσουν εγγύηση για τους τίτλους που θα θελήσει να εκδώσει ο ίδιος ο μηχανισμός, για να τα χρηματοδοτήσει.
Με τον τρόπο αυτό τα περιουσιακά στοιχεία των υπερχρεωμένων κρατών θα μετατραπούν σε περιουσιακά στοιχεία του ΕΜΣ - οπότε θα διατεθούν σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες ή/και προτεραιότητες. Εάν δεν επαρκούν, τότε ο ΕΜΣ θα απαιτεί επί πλέον «πηγές» – όπως, για παράδειγμα, την «τιτλοποίηση» μέρους των μελλοντικών φορολογικών εσόδων του εκάστοτε δημοσίου.
Υπενθυμίζεται εδώ πως ο ΕΜΣ είναι ο διάδοχος του EFSF – του ΕΤΧΣ στα ελληνικά (Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), το οποίο δημιουργήθηκε στις 9 Μάιου του 2010 από τα 27 μέλη της ΕΕ με αιτία την Ελλάδα, για να εξασφαλίζει την παροχή οικονομικής βοήθειας προς τα κράτη της Ευρωζώνης.   
Από την άλλη πλευρά ένας άλλος Θεσμός, ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός των ευρωπαϊκών τραπεζών (SSM), θα αποφασίζει ποιά τράπεζα είναι συστημική και επομένως θα πρέπει να διασωθεί, εις βάρος των καταθετών και των μετόχων της – οι οποίοι προηγούνται του ESM, όσον αφορά τη διάσωση τους. Στις αποφάσεις αυτές δεν θα συμμετέχει καθόλου η κυβέρνηση του κράτους, αφού θα λαμβάνονται από την ΕΚΤ – οπότε από τις μεγάλες τράπεζες, οι οποίες ουσιαστικά την ελέγχουν.
Περαιτέρω, από τη στιγμή που εντάσσεται ένα κράτος μέλος υπό την κηδεμονία του ΕΜΣ, αποδεχόμενο τους όρους «δανειακής διευκόλυνσης», παραιτείται από κάθε δυνατότητα κατοπινής διαπραγμάτευσης ή/και επαναδιαπραγμάτευσης των όρων, καθώς επίσης των συνθηκών των δανείων που λαμβάνει – τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με «μνημόνια» (memorandum of understanding).
Την ίδια στιγμή η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ, δεν υπόκεινται σε κανέναν περιορισμό, ρύθμιση ή έλεγχο – η διοίκηση του έχει πλήρη ασυλία, ενώ ο οργανισμός είναι υπεράνω των νόμων. Κανένας δεν μπορεί να τον ελέγξει, καμία αστυνομία ή άλλη υπηρεσία δεν έχει δικαίωμα να εισέλθει στο χώρο του, ενώ ουδείς έχει τη δυνατότητα να τον καταγγείλει νομικά – αφού δεν υπάγεται στη δικαιοδοσία οποιουδήποτε δικαστηρίου.
Τέλος, μία σειρά επιστημόνων έχουν επισημάνει ότι, ο ΕΜΣ περιορίζει σοβαρά την εθνική (οικονομική) κυριαρχία των κρατών-μελών του, παρέχοντας εκτεταμένες εξουσίες, παράλληλα με την ασυλία, στο διοικητικό του συμβούλιο – σε άτομα δηλαδή που δεν εκλέγονται δημοκρατικά και δεν ελέγχονται από κανέναν.
Επίσης ότι χρησιμοποιείται από τη Γερμανία, για να επιβάλλει τις απόψεις της σε όλα τα «μέτωπα», όπως στα δημοσιονομικά, στα φορολογικά και στα ρυθμιστικά, υπερβαίνοντας ή παρακάμπτοντας τη Συνθήκη της Λισσαβόνας – γεγονός που σημαίνει ότι, περιορίζονται ακόμη περισσότερο οι επί μέρους αρμοδιότητες των εθνικών κυβερνήσεων» (Δ.Ζ. με παρεμβάσεις).
.

Ανάλυση

Στις αρχές της εβδομάδας θα εγκριθεί πιθανότατα στην Ελλάδα ένα δάνειο, ύψους περί το 1 δις € (πηγή), από έναν ακόμη ευρωπαϊκό «Θεσμό» – από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης, μέτοχοι της οποίας είναι 64 κράτη, καθώς επίσης δύο διακρατικές οργανώσεις (Κομισιόν, Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων).

Η τράπεζα αυτή (EBRD) ιδρύθηκε το 1991 στο Λονδίνο, με αντικείμενο την ενίσχυση των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, μετά την κατάρρευση της (1989) – όσον αφορά τη μετάβαση τους από τον κομμουνισμό στην ελεύθερη οικονομία (στον καπιταλισμό, για να είμαστε σαφέστεροι).
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται οι δανείστριες χώρες της τράπεζας (με μπλε), καθώς επίσης οι δανειζόμενες (με πορτοκαλί) – όπου η Ρωσία εξαιρέθηκε τον Ιούλιο του 2014, στα πλαίσια του οικονομικού πολέμου που κηρύχθηκε εναντίον της, έχοντας όμως ήδη πάρει δάνεια, ύψους 24,3 δις €.
 .

Κόσμος – οι δανείστριες χώρες της τράπεζας EBRD (με μπλε), καθώς επίσης οι δανειζόμενες (με πορτοκαλί), στα πλαίσια της ενίσχυσης των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Περαιτέρω, το δάνειο προς την Ελλάδα, για μία χρονική περίοδο έξι ετών, θα εγκριθεί μετά την επέκταση της συμφωνίας διάσωσης της (δανειακή σύμβαση, μνημόνιο), για ακόμη τέσσερις μήνες, η οποία ψηφίσθηκε από πολλά ευρωπαϊκά κοινοβούλια την Παρασκευή – ενώ είχε ήδη ζητηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, χωρίς όμως να ληφθεί, λόγω της τότε πολιτικής αβεβαιότητας, ενόψει των εθνικών εκλογών. Προϋποθέτει πιθανότατα τη συμφωνία των G7, καθώς επίσης των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης – ενώ τα χρήματα θα διατεθούν για τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Ειδικότερα, η EBRD παρέχει δάνεια χαμηλού επιτοκίου, καθώς επίσης εγγυήσεις, ενώ συχνά συμμετέχει ως συν-επενδυτής σε διάφορα επιχειρηματικά εγχειρήματα, μέσω επενδυτικών κεφαλαίων (Private Equity Funds, Venture Capital). Η διάρκεια των δανείων της φτάνει στα 15 χρόνια, ενώ η συμμετοχή της στα εγχειρήματα έως το 35%.

Η Πολωνία έχει ενισχυθεί από την EBRD με 7,27 δις €, ενώ προβλέπονται ακόμη 3 δις €. Η Κύπρος έχει λάβει επίσης δάνεια το 2014, ενώ η EBRD έχει αγοράσει ένα μεγάλο μέρος των μετοχών των χρεοκοπημένων τραπεζών της. Οι άλλες χώρες που ενισχύει είναι η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Σλοβενία και η Σλοβακία – ενώ η τράπεζα συνεργάζεται στενά με την Τρόικα, αποτελώντας στις χώρες που συμμετέχει τον τέταρτο «Θεσμό» (τέθριππο στη θέση της τρόικας).
.

Το EFSF

Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, μετά από απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του την Παρασκευή, έδωσε παράταση τεσσάρων μηνών στην Ελλάδα – για την τροποποίηση της συμφωνίας χρηματοδοτικής διευκόλυνσης που ζήτησε (Master Financial Assistance Facility Agreement – MFFA).
Η λήξη της συμφωνίας μετατέθηκε λοιπόν στις 30 Ιουνίου, όπου η τροποποιημένη εκδοχή της θα πρέπει να υπογραφεί από το Γερμανό διευθυντή του EFSF (K. Regling), καθώς επίσης από τον Έλληνα υπουργό οικονομικών – ο οποίος ασφαλώς δεν είναι «αριστερός» ενώ, σύμφωνα με ορισμένες θεωρίες συνωμοσίας, τις οποίες δεν πρέπει βέβαια να πιστεύει κανείς, αλλά οφείλει να τις λαμβάνει υπ’ όψιν, τα εξής:
.

«Φαίνεται πως «εκβίασε» το διορισμό του από την ελληνική, απόλυτα έντιμη κυβέρνηση, με ξένη βοήθεια – η οποία έχει αναλάβει την προώθηση του στην Ελλάδα και διεθνώς, με τη χρήση σύγχρονων μεθόδων marketing.
Η συνοδεία του από την κυρία πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, πρώην βουλευτή του πρωθυπουργού του Καστελλόριζου, καθώς επίσης η συμμετοχή της συνεργαζόμενης με το ΔΝΤ εταιρείας Lazard στις διαπραγματεύσεις που, σύμφωνα με το υπουργείο οικονομικών, δεν αμείβεται για τις υπηρεσίες της (!), ενισχύει τις φήμες – με βάση τις οποίες η Ελλάδα χρησιμοποιείται ξανά ως Δούρειος Ίππος, με απώτερο στόχο τη Γερμανία, επειδή προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί από τις Η.Π.Α. Ενδεχομένως, επειδή η Γερμανία αρνείται να ακολουθήσει το δρόμο της Fed, εμποδίζοντας συνεχώς την ΕΚΤ, όσον αφορά το τύπωμα χρημάτων.
Σε κάθε περίπτωση, οι συνεχείς εμφανίσεις του στα ελληνικά, γερμανικά και αγγλοσαξονικά ηλεκτρονικά έντυπα τον τελευταίο καιρό, με εμπρηστικές ή με αρκετά περίεργες δηλώσεις, καθώς επίσης με αναφορές που προβληματίζουν ιδιαίτερα τη Γερμανία, δύσκολα μπορεί να θεωρηθούν ότι εξυπηρετούν την Ελλάδα».

.
Συνεχίζοντας, μετά την απόφαση του EFSF, τα 1,8 δις € που είναι ακόμη διαθέσιμα για την Ελλάδα, μπορούν να καταβληθούν έως τις 30 Ιουνίου – ενώ η εκταμίευση της τελευταίας δόσης του δανείου εξαρτάται από την επιτυχή ολοκλήρωση του ελέγχου της Τρόικας, όσον αφορά την τελική αναθεώρηση του υφιστάμενου μνημονίου.
Συνολικά, το EFSF έχει ήδη δανείσει στην Ελλάδα 141,8 δις € – ενώ τα 10,9 δις € σε ομόλογα του EFSF, τα οποία έχει θεωρητικά στην κατοχή του το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, για τυχόν ανάγκες νέας κεφαλαιοποίησης των τραπεζών, μπορούν να δοθούν πλέον στην Ελλάδα, μόνο κατόπιν αιτήματος της στην ΕΚΤ (οπότε στον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό – SSM) και έγκρισης του (αλλά μόνο για τις τράπεζες).
Τέλος, τα κέρδη της ΕΚΤ από το πρόγραμμα αγοράς τίτλων (SMP), ύψους 1,8 δις €, τα οποία ουσιαστικά οφείλονται στην Ελλάδα, θα παραμείνουν σε έναν λογαριασμό που διαχειρίζεται ο ΕΜΣ – ενώ η εκταμίευση τους θα εξαρτηθεί από την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης εκ μέρους της Τρόικας, καθώς επίσης από την έγκριση του Euro Group, το νωρίτερο στο τέλος του Απριλίου (ανάλυση).
.

Το τρίτο πακέτο στήριξης

Με δεδομένο το ότι η Ελλάδα αποκλείεται να προσφύγει στις αγορές, όσον αφορά τα δάνεια που χρειάζεται για την «ανακύκλωση» των ομολόγων της, για τους τόκους, καθώς επίσης για τυχόν ελλείμματα του προϋπολογισμού της (τα οποία είναι πολύ πιθανά, με βάση τη μεγάλη στέρηση των δημοσίων εσόδων που παρατηρείται, τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, τις ζημίες των δημοσίων επιχειρήσεων, τη μικρότερη αύξηση του ΑΕΠ  σε σχέση με τις προβλέψεις της Τρόικας κοκ.), η προσφυγή της στην Ευρώπη θεωρείται δεδομένη – εάν βέβαια δεν επιλεχθεί η στάση πληρωμών.

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα σήμαινε την έγκριση ενός τρίτου πακέτου στήριξης, κατά την άποψη μας της τάξης των 40 δις €, προφανώς συνδεδεμένου με ένα μνημόνιο – το οποίο όμως αυτή τη φορά θα εκταμίευε το ESM. Δηλαδή το ευρωπαϊκό ΔΝΤ, το οποίο είναι τουλάχιστον ανάλογα αυστηρό με το αμερικανικό - ενώ δεν είναι απίθανο να συνδέσει την παροχή δανείων με εμπράγματες εγγυήσεις, όπως αναφέρθηκε στην αρχή του κειμένου.
Σε μία τέτοια περίπτωση, πόσο μάλλον εάν απαιτηθεί η μεταβίβαση των απαιτήσεων του EFSF προς την Ελλάδα, στο ESM, η χώρα μας θα εγκλωβιστεί επ’ άπειρον – μετατρεπόμενη κυριολεκτικά σε μία αέναη αποικία των δανειστών της, στους οποίους θα μεταφερθεί ίσως η κυριότητα ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας της.

Παράλληλα, θα μεταφερθεί ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας, μέσω των εγγυήσεων που έχουν στην κατοχή τους οι (ελληνικές υπό ξένη ουσιαστικά κυριαρχία) τράπεζες – επίσης μέσω των φόρων, οι οποίοι φαίνεται πως θα επιβληθούν σε ολόκληρη την κινητή και ακίνητη περιουσία των Πολιτών, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, αφού προηγηθεί το «περιουσιολόγιο» που θα υιοθετήσει «κατ’ εντολή» η κυβέρνηση, οι «φοροεπιδρομές» με γερμανική συνταγή κοκ.
.

Τα συσσωρευμένα χρέη και οι συναλλαγματικοί πόλεμοι

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να τονίσουμε πως η μοναδική διαφορά της Ελλάδας με τη Νορβηγία, για παράδειγμα, η οποία έχει συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) της τάξης του 280% του ΑΕΠ της (άρθρο), παρόμοιο δηλαδή με το ελληνικό, είναι ουσιαστικά η κατανομή του – όπου στη μεν Νορβηγία το ιδιωτικό είναι 252% και το δημόσιο 30%, ενώ στην Ελλάδα 100% και 180% αντίστοιχα.

Επομένως, όλες οι χώρες της Δύσης έχουν πρόβλημα χρέους, με ορισμένες από αυτές δημοσίου, ενώ κάποιες άλλες ιδιωτικού – όπως διαπιστώνεται από τον Πίνακα που ακολουθεί.
.

Κράτος	Δημόσιο	Επιχειρήσεις	Νοικοκυριά	Τράπεζες	Σύνολο
Ολλανδία	83	127	115	362	687
Ιρλανδία	115	189	85	291	680
Δανία	60	114	129	235	538
Ιαπωνία	234	101	65	117	517
Μ. Βρετανία	92	74	86	183	435
Ισπανία	132	108	73	89	402
Γαλλία	104	121	56	93	374
Ιταλία	139	77	43	76	335
Κίνα	55	125	38	65	283
Η.Π.Α.	89	67	77	36	269
Γερμανία	80	54	54	70	258
Τουρκία	35	47	22	29	133
Ρωσία	9	40	16	23	88

.
Όπως φαίνεται από τον παραπάνω πίνακα, η Ολλανδία είναι η περισσότερο υπερχρεωμένη χώρα του πλανήτη – γεγονός που έχουμε τονίσει πάρα πολλές φορές, με ανάλογα άρθρα μας (ανάλυση).

Ακολουθεί η Ιρλανδία, όπως έχουμε επίσης αναφέρει στο παρελθόν (άρθρο), παρά τους μύθους περί ανάκαμψης της, τους οποίους διασπείρει σκόπιμα η Ευρωζώνη - ειδικά η Γερμανία. Το συνολικό χρέος της άλλωστε αυξήθηκε από το 663% του ΑΕΠ της στο 680% μετά την κρίση – γεγονός που τεκμηριώνει τη θέση μας.

Τρίτη έρχεται η Δανία, παρά τα υπόλοιπα θετικά μεγέθη της (άρθρο), ενώ η Ελλάδα ευρίσκεται περίπου στα επίπεδα των Η.Π.Α. – κάτι που δεν αιτιολογεί καθόλου τις επιθέσεις εναντίον της, όπως έχουμε αναφέρει επανειλημμένα.

Ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που εντείνονται οι συναλλαγματικοί πόλεμοι σε ολόκληρο τον πλανήτη (γράφημα), με τη βοήθεια της πτώσης των επιτοκίων, των ποσοτικών διευκολύνσεων (QE) κοκ, οι οποίοι είναι δυστυχώς προάγγελοι των συμβατικών – εάν δεν μεσολαβήσει μία παγκόσμια διάσκεψη χρέους, όπως αυτή του Bretton Woods στο παρελθόν.
 .


. 
Όλοι δε οι τρόποι αντιμετώπισης της υπερχρέωσης, πόσο μάλλον οι σκόπιμα πολύπλοκοι μηχανισμοί που έχουν υιοθετηθεί από την Ευρώπη, δεν πρόκειται να επιλύσουν το πρόβλημα – γεγονός που τεκμηριώνεται από την αύξηση των χρεών σε ολόκληρο τον πλανήτη μετά το 2008, παρά τις προσπάθειες αντιμετώπισης τους (ανάλυση).
.

Επίλογος

Το παραπάνω είναι αναμφίβολα ένα εξαιρετικά κουραστικό κείμενο. Αποδόθηκε όμως σκόπιμα ως τέτοιο, για να κατανοήσει κανείς την πολυπλοκότητα των Θεσμών που υιοθετεί η Ευρώπη, καθώς επίσης τις υπόγειες παγίδες που εμπεριέχουν – μία Ευρώπη που απομακρύνεται με γρήγορα βήματα από τη Δημοκρατία, μετατρεπόμενη σταδιακά σε μία δικτατορία της πολιτικής και οικονομικής ελίτ.
Στα πλαίσια αυτά έχουμε την άποψη ότι, όλοι οι Ευρωπαίοι οφείλουν να σκεφθούν εάν είναι πρόθυμοι να συνεχισθεί η «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» – το εγχείρημα δηλαδή που θα μετατρέψει την ήπειρο μας σε μία νέου τύπου Σοβιετική Ένωση, υπό την ηγεσία μηχανισμών που δεν θα έχουν καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, δεν θα ελέγχονται, θα υποδουλώνουν στο διηνεκές τις αδύναμες χώρες, ενώ θα διαθέτουν πλήρη ασυλία, για όλες τις ενέργειες τους.
Από την άλλη πλευρά, οι Έλληνες πρέπει να σκεφτούν εάν είναι προτιμότερη μία εξαιρετικά επώδυνη στάση πληρωμών, η «χρεοκοπία τώρα» δηλαδή, από το σκοτεινό, αβέβαιο και τρομακτικό μέλλον που διαγράφεται μπροστά τους – σε συνδυασμό βέβαια με τη διαγραφή μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους τους, για το οποίο έχουν κάθε δικαίωμα (άρθρο).
Φυσικά δεν μπορεί κανείς να τους προτείνει τη ρήξη, παρά το ότι η εναλλακτική δυνατότητα είναι ο αργός θάνατος (ανάλυση) – ούτε τη διέξοδο της χρεοκοπίας, εάν δεν τους δοθεί μία ριζική λύση των προβλημάτων τους (ανάλυση).
Μπορεί όμως να σημειώσει ότι, εάν η σημερινή κυβέρνηση δεν επιμείνει στη διαγραφή, απαιτώντας ταυτόχρονα μία πανευρωπαϊκή «διάσκεψη χρέους», η Ελλάδα θα συνεχίσει να βυθίζεται στην κρίση - ενώ κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα οδηγηθεί λεηλατημένη σαν τη στυμμένη λεμονόκουπα στο χάος, αφού οι άνθρωποι δεν ανέχονται εύκολα την υπεξαίρεση των περιουσιακών τους στοιχείων, καθώς επίσης την ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής τους κυριαρχίας.
Φυσικά θα ακολουθήσουν πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Γαλλία κοκ. – ενώ δεν θα μείνει αλώβητος ο υπόλοιπος πλανήτης, εάν δεν αποφασισθεί μία παγκόσμια διάσκεψη χρέους, πριν ακόμη ξεσπάσει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.
.
Υστερόγραφο: Όταν αναφερόμαστε στη Γερμανία, εννοούμε πάντοτε την πρωσική κυβέρνηση της και όχι τους Πολίτες της - οι οποίοι συχνά υποφέρουν τα πάνδεινα, σε πάρα πολλά επίπεδα, με την πολιτική λιτότητας που τους έχει επιβληθεί από το 2000. Πολλοί δε από τους επιστήμονες της χώρας φοβούνται, μήπως η καγκελάριος «εγκυμονεί έναν νέο Χίτλερ» – κάτι που είναι βέβαια μάλλον υπερβολικό.
.

Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας. Έχει  εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 5.000 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία, καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

.

© Copyright 2015 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website

με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.