28/12/15

Ελληνοτουρκικές εκκρεμότητες

Αλέξης Παπαχελάς
Η ​​προσφυγική / μεταναστευτική κρίση έχει επαναφέρει στην επικαιρότητα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και εκκρεμότητες. Το στάτους κβο έχει συντηρηθεί από τη Συνθήκη της Λωζάννης έως σήμερα. Εν τω μεταξύ, έχουν βεβαίως αλλάξει πολλά. Η Αγκυρα βάζει κάθε τόσο στο τραπέζι διεκδικήσεις είτε για να τις αποσύρει αργότερα ως «διαπραγματευτικά χαρτιά» είτε στοχεύοντας στην επίτευξή τους. Πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι περιώνυμες και προκλητικές «γκρίζες ζώνες», οι οποίες κάθε τόσο επανατίθενται ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Η Τουρκία δείχνει να μη βιάζεται. Θέτει ζητήματα στο τραπέζι και περιμένει.

Η Ελλάδα, πάλι, κινείται μεταξύ δύο εντελώς διαφορετικών δογμάτων. Το δόγμα Μολυβιάτη είναι η μία άποψη. Σύμφωνα με αυτήν, η Αθήνα πρέπει να κερδίζει χρόνο και να αποφύγει να καθήσει στο τραπέζι των συνομιλιών ή να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο για την επίλυση των διαφορών της με την Αγκυρα. Υπάρχει και ένα άλλο δόγμα, χωρίς συγκεκριμένο ίσως «πάτρωνα», σύμφωνα με το οποίο είναι καλύτερο να λυθούν σύντομα οι όποιες διαφορές γιατί θα υπάρξουν «μερίσματα ειρήνης» μέσω της μείωσης των εξοπλισμών κ.λπ., αλλά και δεν θα μπορέσει η Τουρκία να συνεχίσει να κλιμακώνει τις αξιώσεις της βάζοντας νέα θέματα στο τραπέζι.

Οσοι γνωρίζουν καλά τον φάκελο των ελληνοτουρκικών ξέρουν πως οι δύο χώρες έχουν φτάσει πολύ κοντά σε μια συμφωνία ως προς τα χωρικά ύδατα και άλλα «αγκάθια». Υπάρχουν βεβαίως ακόμη μεγάλες διαφορές, όπως, για παράδειγμα, γύρω από το «πόση υφαλοκρηπίδα ανήκει» στο Καστελλόριζο.

Το ζήτημα, όμως, είναι ότι καμία ελληνική κυβέρνηση, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν θα μπορούσε εύκολα να αναλάβει την ευθύνη για μια συμφωνία στα σημεία όπου έχει σημειωθεί σύγκλιση. Οι ειδικοί, διπλωμάτες, πολιτικοί κ.ά., συμφωνούν πάνω-κάτω στο ποιο θα είναι το περίγραμμα μιας τέτοιας συμφωνίας. Η δουλειά που έχει γίνει από όλες τις κυβερνήσεις στο παρελθόν είναι σημαντική και έχει στηριχθεί σε πολύ αξιόπιστες γνωμοδοτήσεις διεθνών νομικών και Ελλήνων εμπειρογνωμόνων. Η ελληνική κοινή γνώμη έχει όμως μια εντελώς άλλη άποψη για τα ελληνοτουρκικά. Καμία ελληνική κυβέρνηση, υπό τις σημερινές συνθήκες, δεν θα μπορέσει να αναλάβει το κόστος μιας λύσης μέσα από διαπραγμάτευση ή και προσφυγή στο Δικαστήριο. Η απόσταση ανάμεσα στις προσδοκίες της κοινής γνώμης και την πραγματικότητα είναι μεγάλη.

Οπότε; Οπότε, το δόγμα Μολυβιάτη είναι ο δρόμος που θα ακολουθήσει η Ελλάδα αναβάλλοντας όσο το δυνατόν περισσότερο την τελική διαπραγμάτευση. Ποιος είναι ο κίνδυνος; Να αναγκασθεί μέσα από την πρόκληση ενός επεισοδίου και την πίεση του διεθνούς παράγοντος να καθήσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης υπό δυσμενείς όρους. Αυτόν τον κίνδυνο πρέπει να αποφύγουμε, διατηρώντας την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων χωρίς να πέφτουμε στην παγίδα της κλιμάκωσης. Αλλωστε, τα λάθη των Ιμίων μάς δίδαξαν πολλά. Τέλος, αυτονόητο είναι πως πιο σημαντικό από όλα είναι να σταθούμε στα πόδια μας ως χώρα και να φροντίζουμε να έχουμε ισχυρούς συμμάχους στο παγκόσμιο σκηνικό.
Καθημερινή

4 σχόλια:

  1. Ε.τώρα δεν χρειάζεται να ρωτήσουμε και τον εκπρόσωπο του Σταίητ Ντηπάρτμεν, ή
    να ψάξουμε τι λέει και το Στράντφορντ επί του θέματος.΄Οταν έχεις το ΕΛΙΑΜΕΠ . . .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο το ΕΛΙΑΜΕΠ; Ολόκληρη την Λέσχη Μπιλντερμπέργκ έχομε μαζί μας...

      Διαγραφή
  2. We avoid using international treaties and laws favorable to us, waiting for the moment we really have no much choice so we can give everyt@hing at once.
    When GAP was chosen to lead PASOK against Karamanli, I had warned about his plan; destroy the economy, our defence, flood Greece with non Greek elements (perfect storm) and sell Greece. And we chose him....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο αρθρογράφος προτείνει ξεκάθαρα το «Δόγμα Μολυβιάτη» (αναβολή της διαπραγμάτευσης). Όμως θέτει ως προϋπόθεση τη διατήρηση της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων μας Δυνάμεων, για να μην αναγκασθούμε να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων υπό πίεση, μετά από ένα θερμό επεισόδιο.
    Εκτιμώ ότι την παραπάνω θέση («Δόγμα Μολυβιάτη») υποστηρίζουν εκτός από την Τουρκία και οι σύμμαχοί μας οι ΗΠΑ, όμως για διαφορετικούς από εμάς λόγους. Αυτοί αναμένουν τη χρονική στιγμή κατά την οποία θα έχει ανατραπεί η στρατιωτική ισορροπία στο Αιγαίο, οπότε μετά από ένα θερμό επεισόδιο θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να κάνει πίσω η ελληνική στρατιωτική ηγεσία. Αυτό θα αποτελέσει βούτυρο στο ψωμί της πολιτικής μας ελίτ, η οποία θα αδράξει την ευκαιρία να χρεώσει την έναρξη των διαπραγματεύσεων (την ήττα μας) στην αδυναμία των Ενόπλων μας Δυνάμεων να υπερασπιστούν την εθνική μας κυριαρχία. Υπόψη ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή ο εκάστοτε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ θα συνεχίσει να διακηρύττει και να διαβεβαιώνει επισήμως την πολιτική ηγεσία για την ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων να προασπίσουν τα εθνικά μας συμφέροντα. Αυτό ήδη αποτελεί και θα συνεχίσει να αποτελεί προϋπόθεση για την επιλογή της ανώτατης στρατιωτικής μας Ιεραρχίας.
    Το παραπάνω σενάριο ενδεχομένως να χρειαστεί μέχρι και δυο-τρία χρόνια από σήμερα για να υλοποιηθεί. Επειδή όμως βρισκόμαστε στη διαδικασία δραματικών αλλαγών στην ΝΑ Μεσόγειο (συμπεριλαμβανομένου και του Κυπριακού), να προσπεραστεί από τις τρέχουσες εξελίξεις.
    Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε αυτή τη κρίσιμη χρονική περίοδο, η Ελλάδα είναι ανίσχυρη. Και ο Θουκυδίδη μας θυμίζει ότι: «…στις ανθρώπινες σχέσεις, τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη και ότι, αντίθετα, ο ισχυρός επιβάλλει ό, τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του».

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.