Για αυτούς που χαράσσουν πολιτική, η επίλυση ενός υπάρχοντος προβλήματος συχνά σημαίνει τη δημιουργία ενός νέου προβλήματος. Το ίδιο μπορεί να λεχθεί για την τελευταία συμφωνία μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους όρους της συμμετοχής της Βρετανίας στην ΕΕ. Από τη μια πλευρά, η συμφωνία θα δώσει στον Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον τα «εργαλεία» που χρειάζεται για να εκστρατεύσει στη χώρα του υπέρ της παραμονής στην ΕΕ.
Από την άλλη πλευρά, όμως, θα ενθαρρύνει άλλες χώρες είτε να μιμηθούν τις πολιτικές του Λονδίνου, είτε να προωθήσουν τις δικές τους απαιτήσεις. Και έτσι, η συμφωνία που ήταν απαραίτητη προκειμένου να διατηρηθεί το Ηνωμένο Βασίλειο στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επίσης ανοίξει την πόρτα για άλλα κράτη-μέλη να χρησιμοποιήσουν δημοψηφίσματα -ή πιθανότερα την απειλή των δημοψηφισμάτων- ως διαπραγματευτική τακτική. Βεβαίως, ορισμένα μέλη της ΕΕ έχουν μικρότερο «πάτημα» για απειλές, σε σχέση με άλλα κράτη, όμως αυτό δεν θα σταματήσει την προσπάθειά τους.
Για τη συνέχεια Euro2Day
Δεν συγκρίνουμε τις διαπραγματευτικές ικανότητες του Κάμερον με τον Τσίπρα. Και από τους δύο έχουμε δείγματα "γραφής"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα Αλέξη, όλα καλά αγόρι μου... μόνο που η κατάληψη αυτή τη φορά είναι μίας καρέκλας στο Μαξίμου, δεν είναι στο λύκειό σου. Υπάρχει μιά *μικρή* διαφορά...