Παναγιώτης Μπαλακτάρης
Προϊόντος του χρόνου και δια της εξελίξεως των κοινωνικών κανόνων, οι πολίτες των κρατών αναγνώρισαν την ανάγκη να έχουν διασφαλισμένη την έννομη τάξη. Προς τον σκοπό αυτόν και στο πλαίσιο του κοινωνικού συμβολαίου συμφώνησαν με τους κυβερνώντες τους στις στοιχειώδεις νομικές ισορροπίες, προκειμένου να ζουν εν ηρεμία και με απόλυτη ασφάλεια. Έτσι, περιγράφηκαν αρχικώς και εν συνεχεία κατοχυρώθηκαν νόμοι και κανόνες δικαίου, οι οποίοι καθορίζουν τη νομιμότητα και τις συνέπειες παραβιάσεώς της. Η διαδρομή αυτή ακολουθήθηκε σε όλα τα συντεταγμένα κράτη και τούτο, διότι είναι επιτυχημένη. Για να υφίσταται η ελευθερία του ατόμου πρέπει το άτομο να είναι ασφαλές να προάγει τον εαυτό του κατά βούληση. Αυτό είναι και το εμπεριεχόμενο στη δημοκρατία νόημα της ελευθερίας που την αντιδιαστέλλει από τις μοναρχίες και τα τυραννικά καθεστώτα.
Η συμφωνία αυτή μεταξύ πολίτη και κυβερνήσεως, ήτοι μεταξύ διοικουμένου και διοικήσεως, οφείλει το κράτος να τη διαφυλάσσει, υπό το πνεύμα ότι η ελευθερία και η δημοκρατία είναι έννοιες ακατάλυτες.
Αυτός είναι ο λόγος υπάρξεως σωμάτων ασφαλείας στις προηγμένες χώρες, τα οποία ενεργούν με γνώμονα την ελευθερία του ατόμου και δεν επιτρέπουν τη δημιουργία γκέτο ή άλλων νησίδων ανομίας. Βεβαίως, πρωτίστως πρέπει να συμμορφώνονται με τις θεμελιώδεις αυτές αρχές οι εκπρόσωποι της εκτελεστικής εξουσίας ενός κράτους.
Στην πατρίδα μας, όμως, εδώ και ενάμιση έτος συμβαίνει το αντίστροφο. Έχουν εκλεγεί και κυβερνούν την Ελλάδα πρόσωπα, τα οποία κατά το μάλλον ή ήττον δεν πιστεύουν στη νομιμότητα. Δεν εξηγείται άλλως η πλειοδοσία σε ψευδοαριστεροσύνη πολλών υπουργών της κυβερνήσεως, οι οποίοι σπεύδουν να υπερασπιστούν όποιον θεωρούν ότι είναι αντίθετος στο κράτος και τις δομές του. Αντιεξουσιαστές, αναρχικοί, καταληψίες δημοσίων χώρων, εγκληματίες, όλοι έχουν τον αυτόκλητο συνήγορό τους από τα κυβερνητικά έδρανα. Τα παραδείγματα πολλά. Οι επιθέσεις στην περιοχή των Εξαρχείων έχουν λάβει παραδοσιακή μορφή, αφού επαναλαμβάνονται καθημερινώς, με τις αρχές να έχουν σηκώσει ψηλά τα χέρια, οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων πληθαίνουν και όποιος θεσμός αντιδρά δέχεται οργανωμένα χτυπήματα, όπως η Εκκλησία και οι Ιεροί Ναοί.
Τελευταίο κρούσμα επιδοκιμασίας της ανομίας οι δηλώσεις της αναπληρωτού υπουργού Παιδείας, Σίας Αναγνωστοπούλου, ότι προτιμά τις καταλήψεις και ότι είναι θέμα αν μια παράνομη πράξη βλάπτει ή όχι τη χώρα. Πέραν του θλιβερού της υποστηρίξεως παρανομιών από μία διδάσκουσα σε πανεπιστημιακούς φοιτητές, η θεσμική θέση της κυρίας Αναγνωστοπούλου θα όφειλε να την κάνει προσεκτική και μετρημένη. Οι δηλώσεις της πρέπει να απορριφθούν από τους πολίτες ως απαράδεκτες.
Δημοσιεύθηκε στην ΕΣΤΙΑ στις 27-28 Αυγούστου 2016
Προϊόντος του χρόνου και δια της εξελίξεως των κοινωνικών κανόνων, οι πολίτες των κρατών αναγνώρισαν την ανάγκη να έχουν διασφαλισμένη την έννομη τάξη. Προς τον σκοπό αυτόν και στο πλαίσιο του κοινωνικού συμβολαίου συμφώνησαν με τους κυβερνώντες τους στις στοιχειώδεις νομικές ισορροπίες, προκειμένου να ζουν εν ηρεμία και με απόλυτη ασφάλεια. Έτσι, περιγράφηκαν αρχικώς και εν συνεχεία κατοχυρώθηκαν νόμοι και κανόνες δικαίου, οι οποίοι καθορίζουν τη νομιμότητα και τις συνέπειες παραβιάσεώς της. Η διαδρομή αυτή ακολουθήθηκε σε όλα τα συντεταγμένα κράτη και τούτο, διότι είναι επιτυχημένη. Για να υφίσταται η ελευθερία του ατόμου πρέπει το άτομο να είναι ασφαλές να προάγει τον εαυτό του κατά βούληση. Αυτό είναι και το εμπεριεχόμενο στη δημοκρατία νόημα της ελευθερίας που την αντιδιαστέλλει από τις μοναρχίες και τα τυραννικά καθεστώτα.
Η συμφωνία αυτή μεταξύ πολίτη και κυβερνήσεως, ήτοι μεταξύ διοικουμένου και διοικήσεως, οφείλει το κράτος να τη διαφυλάσσει, υπό το πνεύμα ότι η ελευθερία και η δημοκρατία είναι έννοιες ακατάλυτες.
Αυτός είναι ο λόγος υπάρξεως σωμάτων ασφαλείας στις προηγμένες χώρες, τα οποία ενεργούν με γνώμονα την ελευθερία του ατόμου και δεν επιτρέπουν τη δημιουργία γκέτο ή άλλων νησίδων ανομίας. Βεβαίως, πρωτίστως πρέπει να συμμορφώνονται με τις θεμελιώδεις αυτές αρχές οι εκπρόσωποι της εκτελεστικής εξουσίας ενός κράτους.
Στην πατρίδα μας, όμως, εδώ και ενάμιση έτος συμβαίνει το αντίστροφο. Έχουν εκλεγεί και κυβερνούν την Ελλάδα πρόσωπα, τα οποία κατά το μάλλον ή ήττον δεν πιστεύουν στη νομιμότητα. Δεν εξηγείται άλλως η πλειοδοσία σε ψευδοαριστεροσύνη πολλών υπουργών της κυβερνήσεως, οι οποίοι σπεύδουν να υπερασπιστούν όποιον θεωρούν ότι είναι αντίθετος στο κράτος και τις δομές του. Αντιεξουσιαστές, αναρχικοί, καταληψίες δημοσίων χώρων, εγκληματίες, όλοι έχουν τον αυτόκλητο συνήγορό τους από τα κυβερνητικά έδρανα. Τα παραδείγματα πολλά. Οι επιθέσεις στην περιοχή των Εξαρχείων έχουν λάβει παραδοσιακή μορφή, αφού επαναλαμβάνονται καθημερινώς, με τις αρχές να έχουν σηκώσει ψηλά τα χέρια, οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων πληθαίνουν και όποιος θεσμός αντιδρά δέχεται οργανωμένα χτυπήματα, όπως η Εκκλησία και οι Ιεροί Ναοί.
Τελευταίο κρούσμα επιδοκιμασίας της ανομίας οι δηλώσεις της αναπληρωτού υπουργού Παιδείας, Σίας Αναγνωστοπούλου, ότι προτιμά τις καταλήψεις και ότι είναι θέμα αν μια παράνομη πράξη βλάπτει ή όχι τη χώρα. Πέραν του θλιβερού της υποστηρίξεως παρανομιών από μία διδάσκουσα σε πανεπιστημιακούς φοιτητές, η θεσμική θέση της κυρίας Αναγνωστοπούλου θα όφειλε να την κάνει προσεκτική και μετρημένη. Οι δηλώσεις της πρέπει να απορριφθούν από τους πολίτες ως απαράδεκτες.
Δημοσιεύθηκε στην ΕΣΤΙΑ στις 27-28 Αυγούστου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.