Σχόλιο του Ελευθέριου Β. στην ανάρτηση "Περί ντόπιων και ξένων κέντρων..."
Κατ’ αρχήν να πω ότι χωρίς να έχω κάποιες ειδικές γνώσεις όλα αυτά τα υποπτευόμουνα. Ο κύριος στόχος τέτοιων ενεργειών είναι να ξυπνήσουν το θυμικό των ανθρώπων και να δρουν με βάση τα συναισθήματα και όχι την λογική. Μην τους δώσετε την ικανοποίηση ότι πέτυχαν κάτι οργίζοντάς μας.
Η λογική είναι το ισχυρότερο όπλο που έχουμε για να πολεμήσουμε. Ατσάλι για όπλα μπορεί να αγοραστεί έχουμε τα χρήματα να το αγοράσουμε. Εκείνο που δεν μπορούμε να αγοράσουμε είναι η λογική που θα μας κάνει να καταδείξουμε τους αντιπάλους μας και να συγκεντρώσουμε όλη την ισχύ μας εναντίων τους. Αντίπαλοί μας δεν είναι αυτοί που καίνε την σημαία μας. Αντίπαλοί μας είναι αυτοί που τους υποκινούν.
Περιδιαβάστε το διαδίκτυο. Δείτε τα σχόλια για την πατρίδα μας. Πολλά απ’ αυτά είναι τα δικά μου είναι τα δικά σου είναι του γείτονα. Ορισμένα όμως είναι υποβολιμαία. Διαβάστε και θα καταλάβετε. Είμαστε εύκολοι μέσα στην πικρία της καθημερινότητας να σχολιάσουμε οτιδήποτε αρνητικά αλλά ποτέ δεν λέμε πως θα έπρεπε να είναι τα πράγματα για να δουλεύουν σωστά. Υπάρχουν αντίπαλοί μας που ανέλυσαν αυτή την ψυχοσύνθεσή μας και την εκμεταλλεύονται. Συνειδητά προσπαθούν να υποκινήσουν θυμικές αντιδράσεις όλων εναντίων όλων.
Μην τους κάνετε την χάρη. Μιλήστε ανοιχτά και με πάθος αλλά όχι επιθετικά. Δείξτε την αλήθεια. Τα δικά μας παιδιά που κατέβηκαν στους δρόμους θα καταλάβουν. Δεν είναι πιόνια των Αμερικανών. Δεν θέλουν να είναι πιόνια κανενός. Έχουν πλανηθεί. Όλοι μας έχουμε πλανηθεί. Η πλάνη μας θα λυθεί μόνο αν αναπαράγουμε την αλήθεια χωρίς θυμό. Ας μην χαρίσουμε ούτε ένα έλληνα σ’ αυτούς. Πρέπει να εξουδετερώσουμε πρώτα απ’ όλα ηθικά αυτούς που είναι συνειδητά πιόνια ξένων. Σε επίπεδο ιδεολογίας είναι τελείως θεμιτό να είναι κάποιος Αμερικανόφιλος. Αλλά σε επίπεδο πράξεων είναι έγκλημα αν κάποιος χρησιμοποιεί κεκαλυμμένες επιχειρήσεις εναντίων της Ελλάδας και πρέπει να πληρώσει με ισοδύναμη ανταπόδοση ότι κι αν περιλαμβάνει αυτό. Δεν χρειαζόμαστε αφορισμούς και ύβρις μεταξύ μας ενημέρωση και αλήθεια χρειαζόμαστε.
Ελευθέριος Β.
Γεια σου ρε Ελευθέριε Β.! Προσυπογράφω με δυο χέρια και δέκα δάχτυλα τα όσα λες. Αφού μπορείς και βλέπεις τόσο καθαρά τα πράγματα, πώς και δεν έχεις δει μέχρι σήμερα τι σόι παπατζής ήταν ο Ελευθέριος Β., του οποίου το όνομα φέρεις ως ψευδώνυμο; Έλα ρε φίλε να ανοίξουμε κουβέντα για αυτό το θέμα, να ξεδώσουμε λιγάκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννης Μ.
Σάββα μου καλή χρονιά και πάντα όλα Ελληνικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κέιμενο είναι τρομερό και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.
Θα κάνω μια αναπαραγωγή του κειμένου με θέμα την εξέγερση και τα επεισόδια που έχω γράψει στο blog μου.
http://topaiditisplateias.blogspot.com/2008/12/blog-post_22.html
Η ουσία του τίποτα
Αυτό μπορεί να περιγράψει το τίποτα και το κενό που υπάρχει στα κεφάλια ορισμένων εξεγερμένων επαναστατών εντός και εκτός του πολυτεχνείου.
Κάθομαι τις τελευταίες ημέρες και σκέφτομαι ποιοι τρόποι είναι εκείνοι που μπορούν να μας κάνουν να αφυπνιστούμε μακριά από συνθήματα και πράξεις ωμής βίας.
Η βία σε μια κοινωνία που δεν έχει παιδεία και σκέψη βρίσκει έδαφος στα στέκια των πόλεων διότι έχουν αποτύχει οι δάσκαλοι μας και οι πολιτικές μας.
Περιπτώσεις όπως το 68, το 73 και αργότερα είχανε μια σκέψη αληθινή υπήρχε η προοπτική της αλλαγής μέσα από μια εξεγερτική διαδικασία.
Υπήρχαν σαφή αιτήματα τα οποία ποτέ δεν ακουστήκανε και κάνεις ίσως δεν τα σεβάστηκε.
Τώρα εν έτη 2008 δεν μας νοιάζει το αίτημα αλλά η πράξη, οι εξεγερμένοι την βρίσκουν με την τρομοκρατία και αντιστέκονται στους φόβους τους με πράξη που εμπεριέχουν φόβο.
Ο φόβος αυτός είναι στην ουσία ένα αποτέλεσμα των ΜΜΕ, των πολιτικών και τις γενικής παγκόσμιας καταστάσεως.
Υπάρχει φόβος και ως προς τον Έθνος, ως προς την Πατρίδα και ως γενικά στην φυσική εξέλιξη ενός πολίτη σε μια πόλη φοβισμένη.
Για να νικήσουν το φόβο οι εξεγερμένοι και να βρούν τα δικαιώματα τους παίρνουν την οργή τους σαν όπλο και ξεχύνονται γυμνοί από ιδέες στα οδοφράγματα.
Για αυτό χάνουν τον αγώνα τους προτού συνειδητοποιήσουν ότι μπλέκονται σε ένα αδιέξοδο που δεν το έχουν προκαλέσει οι ίδιοι αλλά το ίδιο το σύστημα που αντιστέκονται.
Έτσι σε αυτήν την σχιζοφρενική κατάσταση που σωστά εξεγείρονται αλλά δεν έχουν το όραμα για να το αντιμετωπίσουν.
Εκεί μπαίνουν οι αριστεριστικές σεχταριστικές ιδέες για να συμπληρώσουν το κενό αυτό, ιδέες που αποσκοπούν στην υποταγή και στο μηδενισμό του ανθρώπου.
Γιατί οι ιδέες αυτές δεν εφαρμόστηκαν πότε δίνοντας τελικά την σκυτάλη στην πιο σκληρή μορφή κομμουνισμού την δικτακτορία του προλεταριάτου.
Ακούγοντας και διαβάζοντας ανακοινώσεις προκυρήξεις των εξεγερμένων νεολαίων βλέπω μια σκληρή κομματική γλώσσα που όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με την εποχή μας, αλλά βλέπω ότι ο γράφων αυτού του είδους των ανακοινώσεων αποσκοπούν στην αποτυχία της εξέγερσης.
Δεν είμαι σίγουρος ότι όσοι συμμετέχουν στις πορείες και στις εκδηλώσεις στηρίζουν τέτοια σκληρή ξύλινη πολιτική γλώσσα, αλλά πως αφήνουν ορισμένους να τους καπηλευτούν την οργή και την αγανάκτηση απέναντι στο σύστημα.
Υπάρχει για παράδειγμα ένα σύνθημα σε ένα τοίχο έξω από την στουρνάρι κάτω η δημοκρατία ζήτω η αναρχία, θα μου πεις γιατί είσαι απέναντι σε αυτό το σύνθημα.
Αυτό το σύνθημα κρύβει ένα μήνυμα που λέει ότι μόνο αν υποταχθείς σε μια συγκεκριμένη ιδέα αξίζεις να υπάρχεις.
Ε λοιπόν ποιος πραγματικός αντιεξουσιαστής θα βάλει σύνθημα εναντίον μιας ιδεολογίας και υπέρ μιας άλλης;
Πιστεύω μέσα μου ότι όποιος γράφει τέτοιου είδους συνθήματα δεν ξέρει τίποτα από αναρχία και από δημοκρατία, γράφει κάποια πράγματα γιατί έτσι του έχουν μάθει οι πολιτικοί του ινστρούχτορες.
Υπάρχουν οι λεγόμενοι θεωρητικοί αναρχικοί χωρίς αναρχία που δίνουν στέγη σε παιδιά που έχουν εξοργιστεί από την λογική του κράτους και της πολιτικής.
Εκεί λοιπόν μέσα από ένα καλά οργανωμένο σύστημα παραπληροφόρησης σου παρουσιάζουν σαν καλή λύση την αποδιοργάνωση θεσμών, αξιών και ηθών που κατά αυτούς δεν προσφέρουν τίποτα στο κοινωνικό σύνολο.
Βασίζονται πάνω στην ευρύτερη παρακμή της εποχής και σου θέτουν ορθά κοφτά ότι ο μόνος δρόμος αλλαγής και ανατροπής αυτών των αξιών, των ηθών και των θεσμών είναι η καταστροφή και σύγκρουση με αυτούς.
Ένας ιδιότυπος ναζισμός που έγινε στην Γερμανία στα γεγονότα του 1933 όπου προτού αναλάβει το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα ορισμένες ομάδες αγανακτισμένων πολιτών έκαναν επιθέσεις τυφλής βίας σε καταστήματα Εβραίων και άλλων εθνικοτήτων, με την διαφορά ότι εκεί είχαν μια σαφή ιδεολογική ταυτότητα ενώ εδώ δεν έχουν.
Τα γεγονότα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αποδεικνύει σε εμένα, ότι ο κόσμος θέλει να εξεγερθεί ενάντια στην οικονομική κρίση αλλά δεν έχει τον τρόπο να το κάνει και ακολουθεί το παράδειγμα της τυφλής βίας που γίνεται στην Ελλάδα.
Ο κόσμος πρέπει να βγαίνει στους δρόμους και να ανατρέψει τα παγκόσμια λαμόγια που μας κυβερνούν όμως για να το κάνει αυτό πρέπει πρώτα να έχει το ιδεολογικό κοινωνικό στίγμα του για να το πράξει.
Ο Μάρξ είχε εκφραστεί στο Κεφάλαιο ότι πρέπει να υπάρχει ταξική συνείδησή για να γίνει επανάσταση αναφερόμενος στην περίοδο εκείνη της Φεουδοκρατίας, σήμερα στην περίοδο της κυριαρχίας των τραπεζών και των Πολυεθνικών δεν χρειάζεται μόνο ταξική συνείδηση αλλά μια ευρύτερη συνείδηση δικαιοσύνης που χρειάζεται να αποδοθεί στον πλανήτη μας.
Για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα σαν Έλληνες να ορίσουμε την ταυτότητα μας σε Εθνικό επίπεδο και μετά να μιλήσουμε με διεθνιστικούς όρους.
Δεν είμαι Ελληναράς ούτε προγονολάτρης, πιστεύω ότι η χώρα μου που επί χρόνια την βιάζουνε οι παγκόσμιοι έμπορες και τα τρωκτικά διαφόρων χρωμάτων και παρατάξεων, τρομάζουν στην ιδέα ότι ο Έλληνας μπορεί να εξεγερθεί με το Αρχαίο Ελληνικό πνεύμα(αθάνατο όπως λέει και ο Παλαμάς) και με την Ελληνική γνώση και σοφία του μπορεί να δώσει λύσεις στην ανθρωπότητα.
Μην ξεχνάμε ότι όσοι Έλληνες είναι επιστήμονες στο εξωτερικό συνήθως είναι επιτυχημένοι είναι τυχαίο αυτό;
Σκέφτομαι τον άγαλμα του Ρήγα Φεραίου που κάποιοι εξεγερμένοι το βεβήλώσαν και βλέπω πόσο κάποιοι ενοχλούνται από τις επαναστατικές ιδέες του
Θούριος
Ώς πότε παλικάρια να ζούμεν στα στενά,
Mονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;
Σπηλαίς να κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,
Nα φεύγωμ' απ' τον Kόσμον, για την πικρή σκλαβιά.
Nα χάνωμεν αδέλφια, Πατρίδα, και Γονείς,
Tους φίλους, τα παιδιά μας, κι' όλους τους συγγενείς.
Καλλιώναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
Παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά, και φυλακή.
Τι σ' ωφελεί αν ζήσης, και είσαι στη σκλαβιά,
Στοχάσου πως σε ψένουν καθ' ώραν στη φωτιά.
Βεζύρης, Δραγουμάνος, Aφέντης κι' αν σταθής,
O Tύραννος αδίκως, σε κάμει να χαθής.
Δουλεύεις όλ' ημέρα, σε ό,τι κι' αν σοι πη,
Kι' αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιη.
Ο Σούτζος, κι' ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής,
Γγίκας, και Μαυρογένης, καθρέπτης, είν' να ιδής.
Ανδρείοι Kαπετάνοι, Παπάδες, λαϊκοί,
Σκοτώθηκαν κι' Aγάδες, με άδικον σπαθί.
Kι' αμέτρητ' άλλοι τόσοι, και Τούρκοι, και Ρωμιοί,
Zωήν, και πλούτον χάνουν, χωρίς καμμιά 'φορμή.
Ελάτε μ' έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,
Nα κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον Σταυρόν.
Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν,
Nα βάλλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.
Oι νόμοι νάν' ο πρώτος, και μόνος οδηγός,
Kαι της πατρίδος ένας, να γένη Aρχηγός.
Γιατί κ' η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,
Nα ζούμε σα θηρία, είν' πλιο σκληρή φωτιά.
Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον Oυρανόν,
Aς πούμ' απ' την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν.
Εδώ συκώνονται οι Πατριώται ορθοί, και υψώνοντες τας χείρας
προς τον Oυρανόν, κάμνουν τον όρκον .
Όρκος κατά της Tυραννίας, και της αναρχίας.
Ω Bασιλεύ του Kόσμου, ορκίζομαι σε σε,
Στην γνώμην των τυράννων, να μην ελθώ ποτέ.
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
Eις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.
Εν όσω ζω στον Kόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
Για να τους αφανίσω, θε νάναι σταθερός.
Πιστός εις την Πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
Aχώριστος για νάμαι, υπό τον Στρατηγόν.
Κι' αν παραβώ τον όρκον, να στράψ' ο Oυρανός,
Kαι να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός.
Tέλος του Όρκου.
Σ' Aνατολή και Δύσι, και Nότον και Bοριά,
Για την Πατρίδα όλοι, νάχωμεν μια καρδιά.
Στην πίστιν του καθ' ένας, ελεύθερος να ζη,
Στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζύ.
Βουλγάροι, κι' Αρβανήτες, Αρμένοι και Ρωμιοί,
Aράπιδες, και άσπροι, με μια κοινή ορμή.
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
Πως είμασθ' αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθή.
Όσ' απ' την τυραννίαν, πήγαν στη ξενητιά,
Στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθη τώρα πια.
Kαι όσοι του πολέμου, την τέχνην αγροικούν,
Eδώ ας τρέξουν όλοι, τυράννους να νικούν.
H Ρούμελη τους κράζει, μ' αγκάλαις ανοιχταίς,
Tους δίδει βιο, και τόπον, αξίαις και τιμαίς.
Ώς πότ' Oφφικιάλος, σε ξένους Bασιλείς.
Έλα να γένης στύλος, δικής σου της φυλής.
Κάλλιο για την Πατρίδα, κανένας να χαθή,
Ή να κρεμάση φούντα, για ξένον στο σπαθί.
Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πλιο εχθροί,
Aδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κ' εθνικοί.
Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν,
Eκείνοι και δικοί μας, αν είναι ας χαθούν.
Σουλλιώταις, και Μανιώταις, λιοντάρια ξακουστά,
Ώς πότε σταις σπηλαίς σας, κοιμάσθε σφαλιστά.
Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυραητοί,
Kι' Αγράφων τα ξευτέρια, γεννήτε μια ψυχή.
Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσατε για μια,
Kαι αίμα των τυράννων, ρουφήστε σα θεριά.
Του Σάββα και Δουνάβου, αδέλφια Xριστιανοί,
Mε τ' άρματα στο χέρι, καθ' ένας ας φανή.
Tο αίμα σας ας βράση, με δίκαιον θυμόν,
Mικροί μεγάλ' ομώστε, τυράννου τον χαμόν.
Λεβέντες αντριωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,
O βάρβαρος ώς πότε, θε να σας τυραννή.
Μη καρτερήτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,
Xωθήτε στο μπογάζι, μ' εμάς κ' εσείς μαζί.
Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των Nησιών,
Σαν αστραπή χυθήτε, κτυπάτε τον εχθρόν.
Της Κρήτης, και της Νίδρας, θαλασσινά πουλιά,
Kαιρός είν' της Πατρίδος, να κούστε την λαλιά.
Κι' όσ' είστε στην Aρμάδα, σαν άξια παιδιά,
Oι Nόμοι σάς προστάζουν, να βάλλετε φωτιά.
Μ' εμάς κ' εσείς Μαλτέζοι, γεννήτ' ένα κορμί,
Kατά της τυραννίας, ριχθήτε με ορμή.
Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει σας πονεί,
Zητά την συνδρομήν σας, με μητρικήν φωνή.
Τι στέκεις, Παζβαντζίουγλου, τόσον εκστατικός;
Tεινάξου στο Μπαλκάνι, φώλιασε σαν αητός.
Tους μπούφους, και κοράκους, καθόλου μη ψηφάς,
Mε τον ραγιά ενώσου, αν θέλης να νικάς.
Σηλίστρα, και Μπραΐλα, Σμαήλι και Κυλί,
Μπενδέρι, και Χωτήνι, εσένα προσκαλεί.
Στρατεύματά σου στείλε, κ' εκείνα προσκυνούν,
Γιατί στην τυραννίαν, να ζήσουν δεν 'μπορούν.
Γγιουρτζή πλια μη κοιμάσαι, συκώσου με ορμήν,
Tον Mπρούσια να μοιάσης, έχεις την αφορμήν.
Και συ που στο Χαλέπι, ελεύθερα φρονείς,
Πασιά καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανής.
Mε τα στρατεύματά σου, ευθύς να συκωθής,
Στης Πόλης τα φερμάνια, ποτέ να μη δοθής.
Του Μισιργιού ασλάνια, για πρώτη σας δουλιά,
Δικόν σας ένα Mπέι, κάμετε Bασιλιά.
Xαράτζι της Αιγύπτου, στην Πόλ' ας μη φανή,
Για να ψοφήσ' ο λύκος, οπού σας τυραννεί.
Με μια καρδιάν όλοι, μία γνώμην, μία ψυχή,
Kτυπάτε του τυράννου, την ρίζαν να χαθή.
Ν' ανάψωμεν μία φλόγα, σε όλην την Τουρκιά,
Nα τρέξ' από την Μπόσνα, και ώς την Αραπιά.
Ψηλά στα μπαϊράκια, συκώστε τον Σταυρόν,
Kαι σαν αστροπελέκια, κτυπάτε τον εχθρόν.
Ποτέ μη στοχασθήτε, πως είναι δυνατός,
Kαρδιοκτυπά και τρέμει, σαν τον λαγώ κι' αυτός.
Τρακόσιοι γκιρτζιαλίδες, τον έκαμαν να διή,
Πως δεν 'μπορεί με τόπια, μπροστά τους να ευγή.
Λοιπόν γιατί αργήτε, τι στέκεσθε νεκροί;
Ξυπνήσατε μην είσθε, ενάντιοι κ' εχθροί.
Πώς οι Προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,
Για την ελευθερίαν, πηδούσαν στη φωτιά.
Έτζι κ' ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξωμεν για μια,
T' άρματα και να βγούμεν, απ' την πικρή σκλαβιά.
Να σφάξωμεν τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,
Kαι Χριστιανούς, και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.
Στεργιάς, και του πελάγου, να λάμψη ο Σταυρός,
Kαι στην δικαιοσύνην, να σκύψη ο εχθρός.
O Kόσμος να γλυτώση, απ' αύτην την πληγή,
K' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την Γη.
Πέρας μεν ώδε,
H δε αυ πράξις τέρας.
ΥΓ
Τα λόγια του Ρήγα αυτά πρέπει να μείνουν ριζωμένα βαθιά μέσα στην καρδιά μας να μην ξεχνάμε ότι πριν απο εμάς μιλήσαν κάποιοι με όρους αληθινούς και όχι οχυρωμένοι πίσω απο το φόβο και οχυρωμένες αντιλήψεις.
ΥΓ1
Ελπίζω Σάββα να μπορέσεις να παραθέσεις το κείμενο αυτό, στο αφιερώνω με πάρα πολύ αγάπη και επίσης για να το δέσω και μουσικά σου αφιερώνω αυτό το τραγούδι σε εμάς και σε όλους τους Έλληνες που παραμένουν όρθιοι και αγωνίζονται
http://www.youtube.com/watch?v=kG3S5o97ilw
Με την λογική του κειμένου συμφωνώ όπως και με την θεωρία του κουμουνισμού αλλά και τα δύο δεν μπορούν να εφαρμοσούν στην πράξη,...Μου θυμίζει κάποια συζήτηση που είδα πρόσφατα στην τηλεόραση απευθυνόμενη κάποια δημοσιογράφος είπε στον εκπρόσωπο της αστυνομίας καλά με τόση βία συλλαμβάνεται τους ανθρώπους και εκείνος απάντησε μήπως θα πρέπει να το κάνουμε με ανθοδέσμες ή να τους λέμε παρακαλώ περάστε να σας συλλάβουμε? Κάτι τέτοιο μου θύμισε αυτό το κείμενο ..Δε λέω καλή η θεωρία του πείθω με τον διάλογο καλή η θεωρία να μη χρησιμοποιούμε τα όπλα γιατί τα όπλα αναπαράγουν όπλα, αλλά ελπίζω να μείνει θεωρία σε αυτούς που την πρεσβεύουν όταν και αν χρειαστεί να υπερασπιστούν το σπίτι τους το οποίο δεν θα ορίζεται από τα στενά όρια του δρόμου που κατοικούν μόνο. Εδώ και καιρό τείνω να πιστέψω με την τόση δημοκρατία που έχουμε γιατί να επαναστατήσουμε το 1821 έπρεπε να το συζητήσουμε , γιατί να έχουμε Αλβανικό έπος Μακεδονικό γιατί ο παππούς μου ο θείος μου και όλο μου το σόι να το ξεκάνουν οι Βούλγαροι έπρεπε να συμβιβαστούν τότε και να μιλήσουν ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την λογική του κειμένου συμφωνώ όπως και με την θεωρία του κουμουνισμού αλλά και τα δύο δεν μπορούν να εφαρμοσούν στην πράξη,...Μου θυμίζει κάποια συζήτηση που είδα πρόσφατα στην τηλεόραση απευθυνόμενη κάποια δημοσιογράφος είπε στον εκπρόσωπο της αστυνομίας καλά με τόση βία συλλαμβάνεται τους ανθρώπους και εκείνος απάντησε μήπως θα πρέπει να το κάνουμε με ανθοδέσμες ή να τους λέμε παρακαλώ περάστε να σας συλλάβουμε? Κάτι τέτοιο μου θύμισε αυτό το κείμενο ..Δε λέω καλή η θεωρία του πείθω με τον διάλογο καλή η θεωρία να μη χρησιμοποιούμε τα όπλα γιατί τα όπλα αναπαράγουν όπλα, αλλά ελπίζω να μείνει θεωρία σε αυτούς που την πρεσβεύουν όταν και αν χρειαστεί να υπερασπιστούν το σπίτι τους το οποίο δεν θα ορίζεται από τα στενά όρια του δρόμου που κατοικούν μόνο. Εδώ και καιρό τείνω να πιστέψω με την τόση δημοκρατία που έχουμε γιατί να επαναστατήσουμε το 1821 έπρεπε να το συζητήσουμε , γιατί να έχουμε Αλβανικό έπος Μακεδονικό γιατί ο παππούς μου ο θείος μου και όλο μου το σόι να το ξεκάνουν οι Βούλγαροι έπρεπε να συμβιβαστούν τότε και να μιλήσουν ....
ΑπάντησηΔιαγραφή