του Δελαστίκ
Ρίγη ανησυχίας διέτρεχαν τη σπονδυλική στήλη οποιουδήποτε έριχνε μια ματιά στους κεντρικούς πρωτοσέλιδους τίτλους των ευρωπαϊκών εφημερίδων προχθές. "Η Ευρώπη και οι χώρες της Ασίας αντιμέτωπες για τα νομίσματα" ήταν π.χ. ο τίτλος της γαλλικής "Μοντ". Ιδιο θέμα και απέναντι από το στενό της Μάγχης: "Ο επικεφαλής του ΔΝΤ προειδοποιεί εναντίον πολέμων για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες" είχαν κύριο τίτλο οι "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" του Λονδίνου.
"Νομισματικός πόλεμος" ήταν ο τίτλος κορυφαίου πρωτοσέλιδου κύριου άρθρου της γερμανικής "Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε". Οι "Τάιμς της Νέας Υόρκης" είχαν προηγηθεί στην παγκόσμια έκδοσή τους μία μέρα νωρίτερα: "Χειραγωγοί νομισμάτων; Οι πάντες" τιτλοφορούσε πρωτοσέλιδη ανάλυσή της, που άρχιζε με τον εξής χαρακτηριστικό τρόπο: "Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη κλιμακώνουν τη μάχη τους με τους Κινέζους ηγέτες γύρω από την τεχνητά χαμηλή τιμή του κινεζικού νομίσματος, ένας αυξανόμενος αριθμός χωρών υποχωρεί από μερικούς κανόνες ελεύθερης αγοράς που καθοδηγούσαν το διεθνές εμπόριο τις τελευταίες δεκαετίες και άρχισαν να παίζουν με τους κινέζικους κανόνες".
Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πιέζουν ασφυκτικά το τελευταίο διάστημα την Κίνα να ανατιμήσει το νόμισμά της, το ρενμινμπί γιουάν, γιατί με την ισοτιμία που έχει μέχρι στιγμής είναι ουσιαστικά αδύνατον να ανταγωνιστεί οποιαδήποτε ανεπτυγμένη χώρα τα πάμφθηνα κινεζικά προϊόντα αλλά και να πουλήσει αμερικανικά ή ευρωπαϊκά προϊόντα σε υποτυπωδώς αξιόλογο τμήμα του κινεζικού πληθυσμού, αφού η ισοτιμία του γιουάν τα καθιστά πανάκριβα. Οταν π.χ. τα εργατικά κινεζικά μεροκάματα στη βιομηχανία ή στις κατασκευές κυμαίνονται από... 80 λεπτά (!) έως 2 ευρώ, πώς να μην είναι τα κινέζικα προϊόντα ασύλληπτα φθηνά;
Οσο η οικονομική παγκοσμιοποίηση λειτουργούσε υπέρ των ΗΠΑ και των ευρωπαϊκών μεγάλων χωρών, καθώς οι επιχειρήσεις τους εγκαθίσταντο σε τριτοκοσμικές χώρες με πάμφθηνα μεροκάματα και πουλούσαν τα προϊόντα τους στην Αμερική και την Ευρώπη αυξάνοντας τα περιθώρια κέρδους τους θεαματικά, όλα ήταν καλά κι ωραία, παρά τις μαχητικές διαμαρτυρίες των Ευρωπαίων και Αμερικανών εργατών που έχαναν τις δουλειές τους.
Τώρα όμως που κινέζικες, βραζιλιάνικες, βιετναμέζικες, ινδικές και λοιπές τριτοκοσμικές επιχειρήσεις παράγουν οι ίδιες προϊόντα με τα οποία πλημμυρίζουν τις αγορές της Δύσης σε τιμές εκτός οποιασδήποτε δυνατότητας ανταγωνισμού, ΗΠΑ και ΕΕ άρχισαν την γκρίνια και τις απειλές, ξεχνώντας όλους τους όρκους τους στο "ελεύθερο εμπόριο".
Οι γερμανικές και οι γαλλικές εφημερίδες απειλούν πλέον με την επιβολή δασμών στα κινεζικά και άλλα τριτοκοσμικά προϊόντα, αν η Κίνα δεν επιτρέψει την ισχυρή ανατίμηση του ρενμινμπί.
Οι Αμερικανοί βουλευτές κινούνται ήδη για να προωθήσουν στο Κογκρέσο μέτρα επιβολής δασμών και άλλων περιορισμών στη διακίνηση κινεζικών προϊόντων στις ΗΠΑ.
Η απάντηση ήρθε προχθές από τον Κινέζο πρωθυπουργό Γουέν Ζιαμπάο, ο οποίος βρισκόταν στις Βρυξέλλες, όπου συναντήθηκε με τον πρόεδρο της ευρω-ομάδας Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ και τον επίτροπο Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Κομισιόν Ολι Ρεν.
"Μην εργάζεστε για να μας πιέσετε γύρω από την ισοτιμία του ρενμινμπί", δήλωσε ο Κινέζος πρωθυπουργός, τονίζοντας ότι οι εξαγωγικές επιχειρήσεις της χώρας του έχουν μικρά περιθώρια κέρδους και δεν μπορούν να αντέξουν την επιβολή δασμών σαν αυτούς που προωθούν οι Αμερικανοί στο Κογκρέσο. "Πολλές από τις εξαγωγικές επιχειρήσεις μας θα κλείσουν σε μια τέτοια περίπτωση. Οι εσωτερικοί μετανάστες που εργάζονται σε αυτές θα πρέπει να γυρίσουν στα χωριά τους. Αν η Κίνα αντιμετωπίσει κοινωνική και οικονομική αναταραχή, αυτό θα ήταν καταστροφή για ολόκληρο τον κόσμο", ισχυρίστηκε ο Γουέν Ζιαμπάο.
"Είναι καθαρό ότι αρχίζει να κυκλοφορεί η ιδέα πως τα νομίσματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πολιτικό όπλο", παραδέχθηκε ο πρόεδρος του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος-Καν.
ΔΙΑΜΑΧΗ
Θύμα της ΕΕ τα... ελληνικά ομόλογα;
Θύμα της ΕΕ τα... ελληνικά ομόλογα;
Λύσσαξαν οι Αγγλογάλλοι που ο Κινέζος πρωθυπουργός παρουσίασε στις Βρυξέλλες ως θετική κίνηση προς την ΕΕ εκ μέρους του Πεκίνου την αγορά ελληνικών κρατικών ομολόγων. "Οικονομολόγοι έλεγαν ότι η κινεζική αγορά ελληνικών ομολόγων θα ωθήσει προς τα πάνω το ευρώ σε σχέση με το ρενμινμπί" έγραφαν εν πάση σοβαρότητι στην πρώτη σελίδα τους οι "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς", υπονοώντας έτσι ότι είναι... εχθρική προς την Ευρώπη ενέργεια!
Λιγότερο μακιαβελική η γαλλική "Μοντ" εκμηδένιζε την πολιτική σημασία της κινεζικής ενέργειας, γράφοντας επίσης στην πρώτη σελίδα της ότι για το Πεκίνο "είναι καλύτερα να αποταμιεύει σε ευρώ παρά σε δολάρια, τα οποία υποτιμά η ίδια η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ".
ethnos
ΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αφορμή το άρθρο του κ. Δελαστικ και τα όσα λέγονται περί νομισματικού πολέμου θα μου επιτραπεί να παραθέσω, συνοπτικά κατά το δυνατόν, τα όσα είχα γράψει σχετικά μετο θέμα στο βιβλίο μου "παγκοσμιοποίηση και τρομοκρατία",το 2001.
Το Κινεζικό καθεστώς είναι ιδανικό για τον καπιταλισμό. Πειθαρχία, απουσια συνδικαλισμού,χαμηλά μεροκάματα, προσανατολισμός στην διεθνή αγορά.(προχθές ο κ. Πρόντι (βλ Καθημερινή)δήλωσε {ορθώς}ότι ο καπιταλισμός δεν είναι συνυφυσμένος με τη Δημοκρατία).
Ξενες επιχειρήσεις εγκαθίστανται στην Κίνα...αλλά αυτό ισχυροποιεί το κινέζικο καθεστώς εναντι των ΗΠΑ,της Δύσης γενικότερα....η εκστρατεία υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμα΄των στηνΚίνα δεν έχει σ΄τοχο την αποκατάσταση της ελυθεριίας αλλά τη συνεπαγόμενη τόνωση συνδικαλιστικών διεκδικήσεων, άρα την αύξηση του μεροκάματου και την αύξηση τωνκινεζικών προϊόντων ώστε να μπορεί η Δύση νατα ανταγωνιστεί.
Ωστόσο, έγραφα, δεν υπάρχει λόγος χαράς αν οι Κινέζοι αποκτήσουν "ανθρώπινα δικαιώματα". Διότι αν τα κινεζικά προϊόντα έχουν αντιστοιχες τιμές με τα δυτικά τότε ο ανταγωνισμός θα οξυνθεί στο έπακρον (όπως έγινε τελικά με την Ιαπωνία)και η περίπτωση να ξεσπάσει πόλεμος θα αυξηθεί επικίνδυνα. Και προσθετα:Το ανοιγμα των αγορών δεν εξασφαλίζει την ειρήνη παρά μόνο αν υπάρχει κυρίαρχος που τα επιβάλλει τις θέσεις του (και τις τιμές του, προσθέτω).Η Οικονομία, από μόνη της οδηγεί σε συγκρούσεις. Μόνο η ισορροπία ισχύος οδηγεί στην ειρήνη υπό τον όρο ότι η άλλη λυση θα ήταν η αμοιβαια καταστροφή. Καθε ισορροπία δεν οδηγεί στην ειρήνη.
Η άλλη λυση,χωρίς πόλεμο, έστω προσωρινή, είναι η προσφυγή στους δασμούς (ήδη οι ΗΠΑ αυτό κάνουν)αλλά τότε πάει περίπατο η αρχή του ελευθερου εμποριου, στην οποία πατάει ο σημερινός καπιταλισμός-και όχι κάθε φάση του καπισταλισμού. Αν πεσει η ελευθερη αγορά θα συμπαρασύρει στην πτώση της και το ιδεολόγημα του πλουραλισμού (των ιδεών)η ανοχή στη διαφορετικότητα και όσα ηδονίζουν τηλεοπτικούς και άλλους αστερες.Όταν σφιγγουν τα πράγματα πολλές ιδέες δεν χωρούν, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια."
Ο λόγος της αναφοράς σε ένα βιβλίο γραμμένο προ δεκαετίας είναι ότι αυτό που μπορούσε να κατλάβει ένας δημοσιογρα΄φος μιας μικρής επαρχιακής χώρας το ήξερε ασφαλώς καλύτερα η ηγεσία του δυτικού κοσμου. Πλην όμως μωραίνει Κυριος ον βουλεται απωλέσαι.
Εξαιρετικά και τα δυο άρθρα αλλά πολυ σοβαρά για μερικούς καθημερινούς σχολιαστές κυρίως είρωνες και αποπροσανατολιστικούς όταν κάτι είναι πολύ σοβαρό.Ελεύθερη αγορά ποτέ δεν υπήρξε παρά το μόνο που υπήρξε και υπάρχει είναι η ελεύθερη εκμετάλευση ανθρώπων και λαών. Θυμίζω ότι πριν 5-6 χρόνια όταν τα κινέζικα εισέβαλαν παντού με ένταση και έκταση τότε η ΕΕ έδινε ακόμα 5 χρόνια περιθώριο για να μπούνε οικονομικές ρήτρες στις εισαγωγές από την Κίνα. Που είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφήμήπως -λέω μήπως- κάποιοι ευρωπέοι και αμερικάνοι είχαν αγοράσει ολόκληρα εργοστάσια μαζί με τους δούλους τους στην Κίνα; (πάνε πάνω από 10 χρόνια όταν στην Κίνα στο πλαίσιο της ''εξυγίανσης'' πουλούσανε επιχειρήσεις πακέτο και γνώριζαν τον σκληρό καπιταλισμό)Μήπως τα κέρδη από τις αγορασμένες επιχειρήσεις τα καρπονόντουσαν κάποιοι μάγκες δυτικοί και γιαυτό είχε σταματήσει στην ΕΕ ο προστατευτισμός; Ε τώρα όλοι θα πληρώσουν αυτές τις μαγκιές και κάποιοι προφανώς με ήδη φουσκωμένο πορτοφόλι, ας προσέχουμε λοιπόν μην έρθει και εδώ το μεροκάματο των 2 ευρώ, διότι κάτι τέτοιο ψυχανεμίζομαι.
jion