Η κοινωνία σας έχει περισσότερα όνειρα από αναμνήσεις ή περισσότερες αναμνήσεις από όνειρα;
Με τα όνειρα εννοώ τη θετική, καταφατική στη ζωή γενετική ποικιλία. Ο σύμβουλος οργάνωσης επιχειρήσεων Μάικλ Χάμερ μου είχε πει κάποτε: «Όταν μια εταιρεία μου λέει πόσο καλά πήγαινε στο παρελθόν, καταλαβαίνω πως έχει προβλήματα. Το ίδιο ισχύει και για τις χώρες. Δεν υπάρχει λόγος να ξεχάσετε την ταυτότητά σας. Χαίρομαι που μεγαλουργούσατε κατά τον 14ο αιώνα, αλλά το τότε ήταν τότε και το τώρα είναι τώρα. Όταν οι αναμνήσεις είναι περισσότερες από τα όνειρα, το τέλος πλησιάζει.
Το χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός αληθινά επιτυχημένου οργανισμού είναι η επιθυμία του να αφήσει πίσω ό,τι του χάρισε την επιτυχία στο παρελθόν και να ξεκινήσει τα πάντα από την αρχή».
Στις κοινωνίες που έχουν περισσότερες αναμνήσεις από όνειρα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ξοδεύουν τις μέρες τους κοιτάζοντας προς τα πίσω. Βλέπουν αξιοπρέπεια, επιβεβαίωση, αρετή, όχι όμως επειδή εκμεταλλεύονται το παρόν, αλλά επειδή αναμασούν το παρελθόν. Και συνήθως δεν πρόκειται για ένα πραγματικό αλλά για ένα επινοημένο και εξωραϊσμένο παρελθόν.
Πράγματι, ετούτες οι κοινωνίες ξοδεύουν όλη τους τη φαντασία για να κάνουν το φανταστικό παρελθόν τους ακόμη πιο όμορφο κι έπειτα, αντί να φαντάζονται ένα καλύτερο μέλλον και να παλεύουν για να το πραγματοποιήσουν, προσκολλώνται στο παρελθόν σαν να ήταν κομποσκοίνι για να μετρούν τις προσευχές τους.
Καλό φρούτο κι αυτό, να αφήσουμε τα Διονυσιακά του έρωτα και να βρούμε την νέα αισθησιακή του μεγαλείου της ζωής στα ψυχανομαλοτικά εργαστήρια του Φρίνταν, να ξεχάσουμε τα Θέατρα και να ζητήσουμε την ηδονή του λεγεωνάριου των παράπλευρων απωλειών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιωνία σου η ΫΛΗ.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=wpJZM-2LroE#at=27
Φτηνά την έβγαλε ο Φρίνταμ λαμόγιεψε ο καριόλης! δυστυχώς ο μύκητας του ΔΟΓΜΑΤΟΣ του, έχει αφήσει πίσω του πνευματικά σπερματοζωάρια.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=wpJZM-2LroE#at=27
Πληρωμένο ήταν το σχόλιο αυτο;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οταν οι αναμνήσεις είναι περισσότερες από τα όνειρα, το τέλος πλησιάζει.."
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει όμως και η αίσθηση ότι το τέλος πλησιάζει, που δεν επιβεβαιώνεται πάντα.
Η αίσθηση αυτή είναι που τροφοδοτεί τους μηχανισμούς αναβίωσης του παρελθόντος, όπως συμβαίνει με τους καταδικασμένους σε θάνατο.
Πολλοί έχουν καταδικαστεί σε θάνατο, αλλά δεν εκτελούνται πάντα όλοι. Μην το ξεχνάμε αυτό.
Επειτα, η αίσθηση του τέλους, σχεδόν πάντα συμπίπτει με το ξεκίνημα μιας νέας αρχής-ένα φαινόμενο αισθήσεων ανεξήγητο αλλά αποδεκτό από την ψυχολογία.
Ελίνα