2357 αεροσκάφη-955 παραβιάσεις-14 εμπλοκές:πιο ήπια δεν γίνεται!

ΠΑΡΙΣ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΣΗ αισιοδοξία για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων,περισσεύει τα δύο τελευταία 24ωρα. Η μακράς διάρκειας συνάντηση του Γιώργου Παπανδρέου με το Ταγίπ Ερντογάν και οι διαρροές που την ακολούθησαν –γιατί δημοσίως στις δηλώσεις τους δεν είπαν τίποτα- έχουν δημιουργήσει την αίσθηση ότι πολύ σύντομα θα έχουμε εντυπωσιακές εξελίξεις στο Αιγαίο. Το εντυπωσιακές δεν σημαίνει απαραίτητα καλές για εμάς .Αυτό απλά το ελπίζουμε.

Ο τουρκικός Τύπος παρουσιάζει σχεδόν ως βεβαιότητα ότι το θέμα της υφαλοκρηπίδας θα έχει λυθεί ίσως και μέχρι το τέλος του χρόνου. Δηλαδή σ΄ ένα δίμηνο. Αισιόδοξη πρόβλεψη αν και δεν μπορεί να αποκλειστεί. Για τα υπόλοιπα θέματα που «τραυματίζουν» καθημερινά τις σχέσεις των δύο χωρών και κρατούν τη κοινή γνώμη –που ο κ.Ερντογάν θέλει να ...αποστρατικοποιήσει- σε εγρήγορση δεν έχει ειπωθεί κουβέντα και δεν έχει γίνει καμία εκτίμηση.

Η στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο Αιγαίο είναι καθημερινή ,έντονη και σε πάρα πολλές περιπτώσεις ξεπερνά τα όρια ανοχής της ελληνικής κοινής γνώμης. Κι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω.

Ο τούρκος πρωθυπουργός πρότεινε ένα κώδικα συνεννόησης Ελλάδας και Τουρκίας για να πετούν χωρίς προβλήματα τα μαχητικά τους αεροσκάφη. Προχώρησε τη σκέψη του παραπέρα ,μπλέκοντας και ...ολίγον ΝΑΤΟ, στο οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ αποδίδει το ρόλο του «τροχονόμου» στο Αιγαίο. Δεν θα είχε αντίρρηση με λίγα λόγια ο έλεγχος τους Αιγαίου να περάσει στο ΝΑΤΟ.

Ζήτησε ακόμη πιο «χαλαρές» αναχαιτίσεις. Οι αριθμοί από τους επίσημους στατιστικούς πίνακες του ΓΕΕΘΑ, αποδεικνύουν ότι ο κ.Ερντογάν δεν ικανοποιείται εύκολα. Από την αρχή του χρόνου και μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου 2375 αεροσκάφη της τουρκικής ΠΑ μπήκαν παράνομα στο Αιγαίο, έκαναν 955 παραβιάσεις και ενεπλάκησαν σε αερομαχία με ελληνικά μαχητικά μόλις σε ...14 περιπτώσεις! Οι αριθμοί δείχνουν ότι η Αθήνα έχει βάλει νερό στο κρασί της και μάλιστα πολύ. Αναχαιτίζει τα τουρκικά μαχητικά όπως προβλέπεται αποφεύγοντας όμως τις κλειστές αερομαχίες και τις εμπλοκές του παρελθόντος . Η καταγραφή ,αναγνώριση και αναχαίτιση των τουρκικών μαχητικών γίνεται και χωρίς αυτές,εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις βέβαια.

Ο κ.Ερντογάν εξέφρασε τη λύπη του για τις υπερπτήσεις,προκαλώντας ειρωνικά χαμόγελα στο Πεντάγωνο. Το σενάριο που χρόνια θέλει τους «κακούς» στρατιωτικούς του κεμαλικού κατεστημένου να δημιουργούν όλες τις φασαρίες και τους «καλούς» ισλαμιστές του Τ.Ερντογάν να μην μπορούν να τους ελέγξουν ποτέ δεν είχε γίνει πιστευτό από τους έλληνες στρατιωτικούς. Τώρα η ίδια η πραγματικότητα το ακυρώνει. Ο κ.Ερντογάν κερδίζει τη μία μετά την άλλη τις μάχες εναντίον των κεμαλιστών και αν δεν τον έχει κερδίσει οριστικά το πόλεμο είναι πολύ κοντά στο να το πετύχει. Η Τουρκία έχει μία πολιτική στο Αιγαίο είτε κάνουν κουμάντο οι στρατιωτικοί, είτε οι νεο-οθωμανοί ισλαμιστές του Ερντογάν. Κι αυτό είναι στα υπέρ της.

Αντιθέτως η Ελλάδα αλλάζει απόψεις πολύ συχνά . Και δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημά της. Η ελληνική κυβέρνηση ακόμη κι αν θελήσει να ελιχθεί και να διαπραγματευτεί λύσεις επί της ουσίας με την απέναντι πλευρά, θα βρεθεί απέναντι στην ελληνική κοινή γνώμη ,την οποία κανείς δεν έχει προετοιμάσει για πιθανές «υποχωρήσεις». Καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να πει στους πολίτες ότι το επιχείρημά μας για 10 ναυτικά μίλα εναέριου χώρου και 6 χωρικών υδάτων έχει πια εξασθενήσει όχι μόνο απέναντι στην Τουρκία αλλά και σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Κανείς δεν έχει πει ότι δεν υπάρχει η βούληση για να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 10 ή στα 12 μίλια. Αυτά είναι δύο θέματα που η όποια ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο η σημερινή θα μπορούσε να «παίξει» ως χαρτιά διαπραγμάτευσης. Κι εδώ η ευθύνη του κ.Ερντογάν και της κυβέρνησής του είναι μεγάλη. Οι «βόλτες» των πολεμικών του πλοίων άνευ λόγου και αιτίας στα ανοιχτά του Σουνίου δεν μπορούν να εκτιμηθούν διαφορετικά από ένα ανόητο «τσαμπουκά», μια ανώφελη επίδειξη δύναμης,σε μία χώρα που έτσι κι αλλιώς για πολλούς άλλους λόγους αισθάνεται σχεδόν ταπεινωμένη.

Ο κ.Ερντογάν βέβαια ελπίζουμε ότι θα εξήγησε στον έλληνα ομόλογό του, τις αιτίες που οδηγούν τη Τουρκία στη συνέχιση υλοποίησης ενός θηριώδους εξοπλιστικού προγράμματος που περιλαμβάνει αγορές αεροσκαφών,πλοίων ,υποβρυχίων ,πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς κ.λ.π. Όπως και θα έπρεπε να εξηγήσει τι ακριβώς προσπαθεί να πετύχει στη Θράκη,όπου η κατάσταση είναι σύμφωνα με εκτιμήσεις επιτελών ,πολύ πιο ανησυχιτική απ΄ ότι στο Αιγαίο.

Γι΄ αυτό καλό είναι να είμαστε εκτός από αισιόδοξοι και λίγο επιφυλακτικοί.