Οι Ταλιμπάν της Θράκης

Του Γιώργου Διονυσόπουλου
(Αναδημοσίευση από το περιοδικό «Επίκαιρα»)
«Ήταν μία από τις χειρότερες στιγμές που έχω ζήσει. Σκέφτηκα ότι δεν είναι δυνατόν να βρίσκομαι σε ευρωπαϊκό έδαφος. Πως δεν μπορεί όλα αυτά να συμβαίνουν στην Ελλάδα. Τέτοιες σκηνές, τόσο φανατισμό και μίσος συναντά κανείς μόνο στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν, όχι σε μία χώρα που είναι κράτος-μέλος της Ε.Ε.

Και στη Γαλλία υπάρχουν μουσουλμάνοι, αλλά τέτοια φαινόμενα όπως αυτά που βίωσα στο μειονοτικό χωριό Θέρμες της Θράκης, δεν θα τα δεις να συμβαίνουν πουθενά μέσα στη γαλλική επικράτεια». Με αυτά τα λόγια περιγράφει, μιλώντας στα «Επίκαιρα» την εξάωρη ομηρία της από φανατικούς μουσουλμάνους της μειονότητας στο χωριό Θέρμες στο νομό Ξάνθης, η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Λιμπερασιόν» και ανταποκρίτρια του γαλλικού κρατικού τηλεοπτικού σταθμού «France 3» στην Αθήνα, Έφη Τσελίκα. Μαζί της και τρία μέλη του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου που παρακολουθούσαν αμήχανα και φοβισμένα περισσότερα από 150 άτομα να τους βρίζουν σε μία άγνωστη γι’ αυτούς γλώσσα, να τους φτύνουν και να τους προπηλακίζουν, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν το γιατί. «Για μια στιγμή νόμισαν ότι βρίσκονταν στην Καμπούλ», ανέφερε η κ Τσελίκα, σπεύδοντας να προσθέσει ότι ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα τους που ένιωθαν ένα τόσο μεγάλο πολιτισμικό σοκ.

Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του περασμένου μήνα όταν και στο πλαίσιο ενός ταξιδιωτικού αφιερώματος, με χορηγία μάλιστα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το συνεργείο της εκπομπής «Λεωφόρος της Ευρώπης» που μεταδίδεται κάθε εβδομάδα από τον τηλεοπτικό σταθμό «France 3», αποφάσισε να επισκεφθεί τα Πομακοχώρια στον ορεινό όγκο της Ξάνθης, προκειμένου να αναδείξει σε ένα ρεπορτάζ τεσσάρων μόλις λεπτών την πολιτισμική κουλτούρα της περιοχής. Τέσσερα λεπτά που στην πορεία όμως φάνηκαν στο συνεργείο του γαλλικού καναλιού σαν ένας ολόκληρος αιώνας…

Όμηροι του πλήθους
Ένας ολόκληρος μηχανισμός στην ευρύτερη περιοχή, που έχει στηθεί με ευθύνη και του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, κινητοποιήθηκε μέσα σε χρόνο – ρεκόρ, κρατώντας επί έξι συνεχείς ώρες τους Γάλλους σε ομηρία. Εκατοντάδες άνθρωποι ξεφύτρωσαν στην κυριολεξία από το πουθενά εγκλωβίζοντας το τηλεοπτικό συνεργείο μέσα στο αυτοκίνητο που το μετέφερε, απειλώντας ταυτόχρονα με τσεκούρια, μαχαίρια και ρόπαλα, τα μέλη του ότι θα τους «κόψουν τα κεφάλια» και όλα αυτά υπό το… άγρυπνο βλέμμα 10 περίπου ελλήνων αστυνομικών οι οποίοι παρακολουθούσαν χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα για να σταματήσουν όλα όσα εξωπραγματικά συνέβαιναν. Δίπλα σε αυτούς, κοινοτάρχες και δημοτικοί σύμβουλοι από τα γύρω χωριά, οι οποίοι είχαν επίσης καταφθάσει μέσα σε διάστημα λίγης μόλις ώρας στις Θέρμες, με την πλειονότητά τους να δυναμιτίζει ακόμη περισσότερο το φανατισμό του πλήθους εναντίον των γάλλων. «Καμία Αρχή, δεν έπαιξε το ρόλο της ως Αρχή. Κανείς δεν επιχείρησε να επιβάλει το νόμο και τη τάξη. Είμασταν στην κυριολεξία στο έλεος του όχλου» τονίζει η κ. Τσελίκα προσθέτοντας ότι για όλο αυτό το διάστημα ένιωθε σαν να βρίσκεται σε μία χώρα «εκτός δικαίου».

Από την πρώτη στιγμή που το γαλλικό τηλεοπτικό συνεργείο έφτασε στις Θέρμες, συνοδευόμενο από τον πρόεδρο του Πανελλήνιου Συλλόγου Πομάκων Ιμάμ Αχμέτ, ήρθε αντιμέτωπο με μία πρωτόγνωρη εχθρότητα από την πλευρά του τοπικού πληθυσμού. Στο πρώτο μόλις πλάνο που επιχείρησε να τραβήξει το συνεργείο, έκανε την εμφάνισή της, σύμφωνα με την κ. Τσελίκα, «μία μαυροντυμένη γυναίκα ντυμένη με την παραδοσιακή αράβικη φορεσιά που άφηνε ακάλυπτο μόνο το πρόσωπο και ξεκίνησε να μας βρίζει με χυδαία λόγια, λέγοντας ότι εδώ είναι Τουρκία. Σε κλάσματα δευτερολέπτων μαζεύτηκαν γύρω της πάνω από 150 άτομα, τα οποία ξεπετάχτηκαν μέσα από ένα παρακείμενο τζαμί. Απαίτησαν να τους δείξουμε τα πλάνα που είχαμε τραβήξει για να δουν εάν μέσα εμφανίζονταν τα παιδιά του σχολείου που εκείνη την ώρα έπαιζαν στην αυλή του, η οποία όμως δεν ήταν παρά ένας δρόμος όπου περνούσαν συνεχώς αυτοκίνητα. Την ίδια στιγμή μία ομάδα από αυτούς κύκλωσε το αυτοκίνητο του συνεργείου και με απειλές μας ζητούσαν να τους δείξουμε τα πλάνα που είχαμε τραβήξει. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο προκειμένου να προφυλαχτούμε, αφού φοβηθήκαμε ακόμη και για την ίδια μας την ζωή, εξαιτίας του μένους του πλήθους. Μαζί τους κουβαλούσαν τσεκούρια και μαχαίρια οι άνδρες και ρόπαλα οι γυναίκες» σημειώνει η κ. Τσελίκα.

Ο αστυνομικός με το ροζ μπλουζάκι
Η συνέχεια θα έκρυβε όμως ακόμη χειρότερες εκπλήξεις για τα μέλη του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου. «Επικοινωνήσαμε με την αστυνομία και σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε ένας άνδρας ο οποίος φορούσε ένα ροζ μπλουζάκι και μας συστήθηκε ως αστυνομικός, χωρίς όμως να προσφέρει καμία ουσιαστική βοήθεια» τονίζει η ελληνογαλίδα δημοσιογράφος. Λίγη ώρα μετά, σαν να είχαν ειδοποιηθεί από ένα αόρατο τηλεφωνικό κέντρο, στην πλατεία των Θερμών φθάνει, με κάθε είδους μέσο, πλήθος κόσμου από τα γύρω χωριά, Μελίβια, Εχίνο, Κοτύλη, Δημάριο. Το πλήθος πλέον ελέγχεται δύσκολα. Ουρλιάζει και απειλεί να λυντσάρει τα μέλη του τηλεοπτικού συνεργείου του «France 3».

Περισσότερα από 700 άτομα πλέον είχαν μαζευτεί γύρω από τους γάλλους, οι οποίοι από το πουθενά βρέθηκαν να πρωταγωνιστούν σε ένα σκηνικό που όμοιό του συναντά κανείς στα χωριά και τις πόλεις των Ταλιμπάν. Εν ριπή οφθαλμού στην περιοχή έφτασαν το τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι ΤRT, οι υπεύθυνοι των εφημερίδων MILLET και BIRLIK, ο δήμαρχος Μύκης Μεχμέτ Αγγά, ο αντινομάρχης Μεμίς Τουρκές, ο Μουσταφά Τσουκάλ και οι πρόεδροι όλων των γύρω χωριών. «Μας ζήτησαν να βγάλουμε την κασέτα μέσα από την κάμερα και να τους δείξουμε τι είχαμε τραβήξει. Εγώ αρνήθηκα και τους είπα ότι σύμφωνα με την δεοντολογία και τους νόμους του ελληνικού κράτους κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο παρουσία εισαγγελέα ή άλλων θεσμικών παραγόντων του ελληνικού κράτους και σίγουρα όχι υπό καθεστώς βίας και απειλές εναντίον της ζωή μας. Δεν καταλάβαιναν τίποτα. Απειλούσαν ότι εάν δεν τους δίναμε την κασέτα δεν θα μας άφηναν να φύγουμε. Ένας μάλιστα από τους προέδρους που ήταν μαζεμένοι εκεί μου είπε επί λέξει πως έπρεπε να πάμε σε αυτόν πριν κάνουμε το οτιδήποτε, προκειμένου εν συνεχεία εκείνος να υποδείξει σε αυτούς με τους οποίους συνομιλήσαμε τι θα έπρεπε να πουν. Σκέφτηκα ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά σε μία χώρα που θέλει να λέγεται ελεύθερη. Αντιμετωπίζαμε ένα καθεστώς κράτους εν κράτη. Το κλίμα τρόμου δε, ήταν τέτοιο που κάθε φορά που επιχειρούσαμε να βγούμε από το αυτοκίνητο μας, -όπου και όλες αυτές τις ώρες μας είχαν εγκλωβισμένους – προκειμένου να διαπραγματευτούμε μαζί τους μας έλουζαν με βρισιές και μας έφτυναν. Έκαναν σαν δαιμονισμένοι. Μείναμε έξι ώρες εκεί και μας πρόσφεραν ένα ποτήρι νερό μόνο όταν ολοκληρώθηκαν οι σχετικές διαπραγματεύσεις» αναφέρει η κ Τσελίκα.

Οι απεσταλμένοι του τουρκικού Προξενείου
Είναι η στιγμή που στο χωριό κάνει την εμφάνισή του ένας άτυπος μάλλον απεσταλμένος του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, μαζί με έναν δικηγόρο. Ο μεν πρώτος εμφανίζεται να έχει ειδικότητα στις κάμερες, αφού εκτός από την κασέτα ζητάει να ελέγξει και την ίδια την τηλεοπτική κάμερα θεωρώντας ότι μπορεί ενδεχομένως να έχουν καταγραφεί εικόνες στην εσωτερική της μνήμη, όπως και τελικά γίνεται. Η προβολή είναι δημόσια και γίνεται κάτω από τις απειλές και τα ουρλιαχτά του φανατισμένου πλήθους. Από την πλευρά του ο δικηγόρος έχοντας ήδη έτοιμο ένα έγγραφο το οποίο βγάζει μέσα από την τσάντα του, το δείχνει στην κ Τσελίκα και της ζητάει να το υπογράψει. «Νόμιζε ότι δε ξέρω να διαβάζω ελληνικά και είχε γράψει ένα ολόκληρο κατεβατό. Το διάβασα και μου σηκώθηκε η τρίχα από αυτά που έγραφε. Δεν υπήρχε περίπτωση με τίποτα να βάλω την υπογραφή μου σε κάτι τέτοιο. Πήρα ένα στυλό και έσβησα τα πάντα από ένα σημείο και κάτω. Άφησα μόνο τη φράση ότι στα πλάνα μας δεν είχαμε τραβήξει και δεν επρόκειτο να δείξουμε τα παιδιά του σχολείου» συνεχίζει τη διήγησή της η κ Τσελίκα.

Σαν σκηνή βγαλμένη μέσα από αμερικανική κινηματογραφική ταινία, στο χωριό μιάμιση ώρα περίπου μετά την έναρξη του επεισοδίου έφτασαν περιπολικά οχήματα της αστυνομίας από την Ξάνθη. Η διαδικασία απεγκλωβισμού του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου είχε μόλις ξεκινήσει. Οι σχετικές διαπραγματεύσεις «απεγκλωβισμού των ομήρων» θα κρατήσουν πάνω από τέσσερις ώρες. Συνοδεία περιπολικών μπρος και πίσω, το αυτοκίνητο που μετέφερε τους γάλλους πήρε το δρόμο της επιστροφής προς τον πολιτισμό. «Έπρεπε να μας είχατε ειδοποιήσει ότι θα ανεβαίνατε να κάνετε ρεπορτάζ στα χωριά που κατοικούν οι μουσουλμάνοι» ήταν η φράση με την οποία υποδέχτηκε την κ. Τσέλικα ο επικεφαλής των αστυνομικών. «Είναι μία ελεύθερη χώρα η Ελλάδα ή όχι; Εφόσον είναι, τότε ο δημοσιογράφος μπορεί και πρέπει να κάνει την δουλειά του οπουδήποτε χωρίς να χρειάζεται γι αυτό άδεια της αστυνομίας» ήταν η απάντηση της ελληνογαλλίδας δημοσιογράφου. Ενδιαφέρον για όσα συνέβησαν στους γάλλους υπηκόους και εξηγήσεις για το θέμα ζήτησε από την ελληνική πλευρά και το γαλλικό Προξενείο Θεσσαλονίκης, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες στη Ξάνθη προτίθεται να μεταβεί και ο γάλλος πρόξενος κ. Κριστιάν Τιμονιέ.

Επρόκειτο βεβαίως για ένα περιστατικό το οποίο καταδεικνύει αφενός ότι η κατάσταση στα χωριά που κατοικεί η μουσουλμανική μειονότητα έχει ξεφύγει από τον έλεγχο του ελληνικού κράτους, αφετέρου κάνει σαφές την τεράστια επιρροή που ασκεί στην περιοχή το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής. Το εντυπωσιακό είναι ότι τέτοιου είδους περιστατικά αφορούν μόνο τα ελληνικά ή ξένα τηλεοπτικά συνεργεία που επιχειρούν να τραβήξουν εικόνες από την περιοχή και όχι τα τουρκικά ΜΜΕ που τριγυρνούν συνεχώς στα χωριά της μειονότητας σε Ξάνθη και Κομοτηνή κάνοντας προπαγάνδα και προβάλλοντας την τουρκική γλώσσα και κουλτούρα. Εξάλλου μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι σε όλα αυτά τα χωριά τα μόνο κανάλια που «πιάνουν» οι τηλεοπτικοί δέκτες, είναι τα τουρκικά… Να σημειώσουμε ότι στα Πομακοχώρια ένας μεγάλος αριθμός Πομάκων διαφωνεί με τις πρακτικές του τουρκικού προξενείου, ζητώντας να σταματήσει να τους διδάσκεται με το ζόρι στα σχολεία η τουρκική γλώσσα, αφού δεν είναι η γλώσσα τους. Η στάση της Πολιτείας στο συγκεκριμένο αίτημα, είναι ανάλογη με τη στάση που τήρησε η ελληνική αστυνομία στο παραπάνω περιστατικό. Απλά παρακολουθεί «νίπτοντας τα χείρας της»…

Προπηλακίστηκε αποστολή από το τρίτο γαλλικό κρατικό κανάλι (TF3) στις Θέρμες
“Τα όσα αντιμετωπίσαμε στις Θέρμες ήταν πραγματικά απίστευτα και μας θύμισαν καταστάσεις που έχουμε ζήσει σε αφρικανικές χώρες, άλλες εποχές, όπως η Τυνησία και το Τσαντ και μάλιστα σε περιόδους αναταραχής, όπως σε πολέμους ή σε δικτατορίες.

Πάντως ήταν μία εξαιρετικά δυσάρεστη κατάσταση, την οποία ποτέ δεν περιμέναμε να αντιμετωπίσουμε, ως ευρωπαίοι πολίτες, σε μία ευρωπαϊκή χώρα – μέλος της Ε.Ε.”. Με αυτά τα λόγια περιέγραψε στην δημοσιογραφική εκπομπή “Σχολιάζοντας την καθημερινότητα”, μέσα από την συχνότητα του “Ξάνθη FM 100”, η κα Έφη Τσελίκα, η οποία είναι η ελληνογαλλίδα ανταποκρίτρια στη χώρα μας τόσο για την γαλλική κρατική τηλεόραση, όσο και για το κρατικό ραδιόφωνο της ευρωπαϊκής αυτής χώρας, περιγράφοντας τα όσα βίωσε η ίδια και τα μέλη του συνεργείου του γαλλικού τηλεοπτικού σταθμού “TF3”, όταν βρέθηκε αντιμέτωπη ξαφνικά και χωρίς να υπάρξει κανένα πρόβλημα νωρίτερα, που να δικαιολογεί αυτή την αντίδραση, με ένα εξαγριωμένο πλήθος μουσουλμάνων κατοίκων του οικισμού των Θερμών, οι οποίοι τους προπηλάκισαν και τους κράτησαν σε ομηρία επί 6 ώρες, ζητώντας τους να παραδώσουν το υλικό που είχαν κινηματογραφήσει νωρίτερα από την καθημερινότητα, την ζωή και τα προβλήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπη η μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής μας. Αιτία, σύμφωνα με τα όσα υποστήριζαν όλοι όσοι συμμετείχαν σε αυτή την αδιανόητη για πολιτισμένη χώρα πράξη, το γεγονός ότι στην καταγραφή των παραπάνω η μειονότητα χαρακτηριζόταν ως Πομάκοι και όχι ως Τούρκοι, όπως φαίνεται πως θα ήθελαν κάποιοι από την μειονότητα, ενώ παράλληλα τους αποδόθηκαν μέχρι και κατηγορίες για …κατασκοπεία (!), σα να μην είναι η περιοχή μέρος της ελληνικής επικράτειας…! Στην τελευταία πάντως παρατήρηση συνέτεινε και το γεγονός της παντελούς απουσίας της Ελληνικής Πολιτείας και των εκπροσώπων της από το συμβάν… Τελικά στις σχετικές επικλήσεις των γάλλων συναδέλφων ανταποκρίθηκε η Ελληνική Αστυνομία, αστυνομικοί της οποίας έσπευσαν στο σημείο, αποτρέποντας μεν τα χειρότερα αλλά χωρίς να δώσουν καν στους δημοσιογράφους του τηλεοπτικού συνεργείου την ασφάλεια που επιζητούσαν, αφού προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα τους ζήτησαν, αν αυτό χρειαζόταν, να σβήσουν το καταγεγραμμένο υλικό τους, ώστε να ικανοποιηθεί ο υποκινούμενος όχλος που τους περιστοίχιζε…! Επιθυμία πρωτοφανής για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, δημιουργεί εντυπώσεις που δύσκολα θα διασκεδαστούν στο ευρωπαϊκό δημοσιογραφικό και διπλωματικό γίγνεσθαι.

Από την άλλη, βεβαίως κανείς δεν ενοχλήθηκε, ούτε προβλήθηκε καμία απολύτως αντίρρηση όταν μέσα σε λιγότερο από μία ώρα στην περιοχή κατέφθασε τηλεοπτικό συνεργείο της τουρκικής τηλεόρασης καθώς και αρκετοί δημοσιογράφοι κα φωτορεπόρτερ τουρκόφωνων Μέσων Ενημέρωσης, καταγράφοντας το γεγονός…

Καταστάσεις που θύμισαν σε όλους τα όσα προ 6ετίας θλιβερά συνέβησαν στον οικισμό του Εχίνου, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ελληνικής τηλεοπτικής σειράς “Αρχιπέλαγος”. Ίσως αυτή τη φορά πάντως, λόγω και της δημοσιότητας την οποία αναμένεται να πάρει το θέμα, οι καταστάσεις αυτές να μην μπουν και πάλι κάτω από το “χαλί”, σε μία ακόμη προσπάθεια της Ελληνικής Πολιτείας, αλλά κυρίως των αυτοδιοικητικών της εκπροσώπων, να αποφύγουν να αντιμετωπίσουν μία ιδιαίτερα ντροπιαστική κατάσταση για την χώρα μας…

ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ…
Περιγράφοντας λοιπόν την περιπέτεια που έζησε η ίδια, η κα Έφη Τσελίκα είπε ότι “εμείς είμαστε ένα συνεργείο από το τρίτο γαλλικό κρατικό κανάλι και ήρθαμε να κάνουμε τα γυρίσματα μιας εκπομπής που λέγεται “Λεωφόρος Ευρώπης”. Η εκπομπή περιλαμβάνει θέματα που έχουν να κάνουν με ευρωπαϊκές μειονότητες, όπως οι ρωσόφωνοι της Εσθονίας αλλά και οι Πομάκοι της Ελλάδας και συγκεκριμένα της Θράκης. Ουσιαστικά είχαμε σκοπό να κάνουμε ένα τετράλεπτο συνολικά ρεπορτάζ, χωρίς πολιτικό περιεχόμενο ή αναφορές στην επικαιρότητα, αλλά μόνο να καταγράψουμε την κατάσταση των μειονοτήτων στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη. Αφού κάναμε χωρίς κανένα πρόβλημα τα ρεπορτάζ μας σε Ξάνθη και Κομοτηνή, είπαμε να ανηφορίσουμε και προς τα Πομακοχώρια της περιοχής, για να μιλήσουμε με μερικούς από τους ανθρώπους που κατοικούν εκεί, ώστε να μας μιλήσουν για την ζωή τους, πως τα βγάζουν πέρα και άλλα συναφή θέματα. Το πρώτο χωριό που επισκεφθήκαμε ήταν η Γλαύκη, όπου ο κόσμος μας δέχθηκε πάρα πολύ καλά και μάλιστα επισκεφθήκαμε και έναν ντόπιο κάτοικο ο οποίος μας μίλησε για την ζωή στην περιοχή, ξεναγώντας μας στις καλλιέργειες και τις αποθήκες καπνού που διατηρεί. Στη συνέχεια πήγαμε στις Θέρμες, όπου συναντήσαμε έναν δάσκαλο ο οποίος μας μίλησε για την πομακική γλώσσα. Τότε, αφού είχαμε τελειώσει ουσιαστικά και ετοιμαζόμασταν πλέον να φύγουμε, μαζεύτηκε γύρω μας πολύς κόσμος, ο οποίος μας σταμάτησε και δεν μας άφηνε να φύγουμε επί έξι ολόκληρες ώρες!». Αναφερόμενη στους λόγους που έγινε αυτό, η κα Τσελίκα εξήγησε ότι “οι συγκεντρωμένοι μας έλεγαν ότι τους προσβάλλαμε αποκαλώντας τους Πομάκους ενώ, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονταν είναι Τούρκοι, φέρνοντας μάλιστα μαζί τους και μία τουρκική σημαία. Μας ζήτησαν επίσης να διαγράψουμε όλο το υλικό το οποίο είχαμε κινηματογραφήσει, αφού το θεωρούσαν προσβλητικό. Εμείς από την πλευρά μας ζητήσαμε, όπως είναι λογικό, να καταγράψουμε και τις δικές τους απόψεις δεχόμενοι, εσφαλμένα όπως αποδείχθηκε, να διαγράψουμε κάποια πλάνα στα οποία εμφανιζόταν, από πολύ μεγάλη απόσταση είναι η αλήθεια, κάποια παιδιά. Αυτό μάλλον άνοιξε την “όρεξη” των συγκεντρωμένων, οι οποίοι πλέον ζητούσαν ασυζητητί να διαγράψουμε όλο το υλικό που είχαμε συγκεντρώσει. Όπως είναι φυσικό, από την πλευρά μας, ως δημοσιογράφοι, δεν μπορούσαμε να το δεχτούμε αυτό, τονίζοντάς τους ότι δεν θα μας υποδείξουν εκείνοι πως θα κάνουμε την δουλειά μας και ζητήσαμε να συναντήσουμε κάποιον επίσημο εκπρόσωπο της Ελληνικής Πολιτείας για να διευθετηθεί το θέμα, αφού η κατάσταση άρχισε να γίνεται πλέον επικίνδυνη για εμάς. Μας κατηγόρησαν μάλιστα, εντελώς άδικα, ότι είχαμε κάποιον σκοπό που κάναμε αυτό το ρεπορτάζ και που επισκεφθήκαμε την περιοχή τους, ότι είμαστε πράκτορες που πήγαμε εκεί με σκοπό να τους προσβάλλουμε, προπηλακίζοντας, φτύνοντας και ζητώντας μας να φύγουμε, διαγράφοντας το υλικό που είχαμε. Όλα αυτά μας έκαναν να αισθανθούμε πάρα πολύ άσχημα, υπό την έννοια ότι και οι τέσσερις είμαστε Γάλλοι πολίτες και επιπλέον δημοσιογράφοι που προσπαθούσαμε απλά να κάνουμε την δουλειά μας σε μία ευρωπαϊκή χώρα, όπως πιστεύαμε ότι είναι η Ελλάδα, δεχόμενοι όμως όλη αυτή την μεταχείριση… Προσωπικά αυτή η κατάσταση μου θύμισε τα χρόνια της Δικτατορίας στην Ελλάδα, καθώς και τις εμπειρίες που αποκόμισα στην Αφρική, σε χώρες όπως η Τυνησία και το Τσαντ, όταν μάλιστα αυτές είχαν ανελεύθερα, στρατιωτικά καθεστώτα, όπου ό,τι και να λέγαμε για το ότι είμαστε δημοσιογράφοι και θέλουμε να κάνουμε την δουλειά μας, δεν εισακούγονταν. Αυτό συνεχίστηκε μάλιστα ακόμη και μετά που ήρθε στην περιοχή η Αστυνομία, αφού παρά την παρουσία της δεν αισθανθήκαμε ασφάλεια και σιγουριά… Παρόλο που τόσο εγώ όσο και οι συνάδελφοί μου από το συνεργείο έχουμε γυρίσει όλο τον κόσμο, πρώτη φορά είδαμε τέτοια πράγματα, πόσο μάλιστα που όλα αυτά συνέβαιναν στην Ευρώπη και όχι στην Ασία, την Αφρική ή την Λατινική Αμερική σε εποχές με πολιτική ρευστότητα…”.


ΤΟ “ΚΡΥΦΤΟΥΛΙ” ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ…
Για την παρουσία των Αρχών η κα Τσελίκα σημείωσε απλά την ουσιαστική απουσία τους, αφού η κατάσταση δεν βελτιώθηκε με την παρουσία της Αστυνομίας, ενώ οι πολιτικές ή δικαστικές αρχές ήταν άφαντες από τον τόπο του συμβάντος. “Μάλιστα όλες οι προσπάθειες ακόμη και της Αστυνομίας, εστιάστηκαν στο γεγονός του να μην επεκταθούν τα επεισόδια, ακόμη και αν αυτό σήμαινε να μην κάνουμε την δουλειά μας… Προσπάθησαν δηλαδή να “κουκουλώσουν” το πρόβλημα αντί να το αντιμετωπίσουν!”, όπως χαρακτηριστικά τόνισε, συμπληρώνοντας ότι “αυτό που ήταν πάντως πραγματικά εντυπωσιακό ήταν πως μέσα σε μία ώρα είχε έρθει τουρκικά τηλεοπτικά συνεργεία, καθώς και φωτογράφοι για να καταγράψουν τα γεγονότα και κανείς άλλος. Βέβαια υποψιάζομαι από πού ειδοποιήθηκαν, όμως θα περιοριστώ να χρησιμοποιήσω μία γαλλική έκφραση που ταιριάζει στην περίπτωση, η οποία λέει ότι “δούλεψε ο αραβικός τηλέγραφος”, ο οποίος εν προκειμένου ήταν μάλλον τουρκικός… Μετά από όλα αυτά βέβαια δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε να κάνουμε την δουλειά μας, όμως παρόλα αυτά το ρεπορτάζ αυτό θα προβληθεί κανονικά με την υπόλοιπη εκπομπή στις 16 Οκτωβρίου, από το γαλλικό κανάλι, ενώ δεν μπορώ να μην αναφέρω και τα όσα αντιμετωπίσαμε και στις ανταποκρίσεις μου μέσω του γαλλικού ραδιοφώνου.”. Όσον αφορά το περιεχόμενο του ρεπορτάζ που θα μεταφέρουν στο γαλλικό αλλά και το ευρύτερα γαλλόφωνο τηλεοπτικό κοινό, τόνισε ότι “δεν γνωρίζω ακόμη ακριβώς να σας πω όμως σίγουρα θα αναφερθεί ότι σε μία περιοχή της Ελλάδας δεν υπάρχει για τους ευρωπαίους πολίτες η ασφάλεια που θα έπρεπε να συναντήσουν και να νιώσουν, με τις τοπικές Αρχές να είναι απούσες”. Για τον λόγο αυτής της απουσίας των τελευταίων υπογράμμισε πως “σίγουρα στο παρελθόν έγιναν λάθη από ελληνική πλευρά στην περιοχή αυτή, με αποτέλεσμα να δοθούν λύσεις που δεν είναι σωστές, με αποτέλεσμα αυτή η μειονότητα, που είναι Πομάκοι και δεν έχουν καμία σχέση με τους Τούρκους, να έχουν κυριολεκτικά παραδοθεί στα χέρια κάποιων άλλων. Αυτό δεν είναι μία λύση που θα έπρεπε να επιλέξει ένα κυρίαρχο Κράτος. Αντίθετα θα έπρεπε να υπάρχουν όλες οι απαραίτητες συνθήκες ώστε η μειονότητα να ζει αρμονικά και να μαθαίνει την γλώσσα της και όχι τα τουρκικά που δεν έχουν καμία σχέση με τους Πομάκους, με έξοδα, δασκάλους και κτήρια που παρέχει η ίδια η Ελληνική Πολιτεία. Όπως άλλωστε έχω πει και σε άλλες ανταποκρίσεις μου η Ελλάδα σκέφτεται με τον τρόπο του Επιμυθέα, δηλαδή αυτού που σκέφτεται αφού ενεργήσει και όχι του Προμηθέα, που ενεργεί μετά από σκέψη”.

Το πλέον εξωφρενικό πάντως στην όλη κατάσταση ήταν η αντιμετώπιση που είχαν τα μέλη του συνεργείου, όταν τελικά κατάφεραν να απευθυνθούν στις Ελληνικές Αρχές, αφού από την πλευρά του ο Νομάρχης Ξάνθης, κ. Γιώργος Παυλίδης, του απάντησε ότι ως αιρετός δεν εκπροσωπεί το Ελληνικό Κράτος (!), έχοντας μάλιστα αντίθετη άποψη στην διαχείριση που έχει το τελευταίο αναφορικά με τα προβλήματα που υπάρχουν σε σχέση με την μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής, ενώ και η Γενική Γραμματέας της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, κα Θεοδώρα Κόκλα, δήλωσε ότι δεν μπορούσε να τους δεχθεί καν! Όσο για το Ελληνικό υπουργείο των Εσωτερικών, η κα Τσελίκα δήλωσε πως “μπορούν εύκολα να με βρουν, αν θέλουν να μάθουν τι συνέβη. Άλλωστε όποιος θέλει πραγματικά να βρει κάτι, το βρίσκει…”.

Ανώτερο στέλεχος του ΥΠΕΞ, έκανε λόγο στον “Ακ.” για “προσπάθεια των ακραίων κύκλων της περιοχής να εκμεταλλευτούν την παρουσία ενός ευρωπαϊκού τηλεοπτικού συνεργείου, για να οξύνουν τα πράγματα”. Επίσης δήλωσε στηλιτεύοντας την λειτουργία της ΕΛΑΣ στην ορεινή περιοχή και παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς της δημοσιογραφικής ομάδας που βρέθηκε στις Θέρμες εκ μέρους της κρατικής γαλλικής τηλεόρασης, ότι “η επέμβαση της ελληνικής Αστυνομίας ήταν ταχύτατη και αποτελεσματικότατη, αποτρέποντας το ενδεχόμενο να εξελιχθεί η κατάσταση στα επεισόδια τα οποία είχαν γίνει παλιότερα στον Εχίνο. Αυτό και μόνο το γεγονός δείχνει την σημασία που έχει το να αστυνομεύεται επαρκώς η περιοχή, κάτι που δεν συμβαίνει αυτή τη στιγμή…”.