Το Μνημόνιο, εμείς και ο Γκορμπατσόφ

Κύριε διευθυντά

Οι συζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις για την αναγκαιότητα ή μη του Μνημονίου, την καταλληλότητα και επάρκεια ή μη των μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης, αναδεικνύουν την αξία των παρακάτω τσιτάτων που περιλαμβάνονται στην «περεστρόικα» του Μ. Γκορμπατσόφ τελευταίου αρχηγού της ΕΣΣΔ, τα οποία και παραθέτω στη συνέχεια (εντός παρενθέσεως η σελίδα του βιβλίου - Εκδοση Λιβάνη).

Κάθε καθυστέρηση στην έναρξη της περεστρόικα θα μπορούσε να οδηγήσει, στο κοντινό μέλλον, σε μια οξυμένη εσωτερική κατάσταση, η οποία, για να το θέσω ωμά, θα εγκυμονούσε σοβαρές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές κρίσεις (22).

Αυξήθηκαν οι παρασιτικές τάσεις, η ευσυνείδητη και υψηλής ποιότητας εργασία άρχισε να χάνει το κύρος της και εξαπλώθηκε η νοοτροπία της «ισοπέδωσης των μισθών» (σας λέει τίποτε;) (27). Επίσης η ισοπέδωση των μισθών (είχε άραγε πληροφορηθεί για τα διαβόητα ελληνικής επινόησης «ενιαία μισθολόγια»;) έχει γίνει συνηθισμένο χαρακτηριστικό της καθημερινής μας ζωής. Ακόμα και αν κάποιος είναι κακός εργάτης, κερδίζει αρκετά για να ζει σχετικά άνετα. Τα παιδιά ενός κανονικού παράσιτου δεν αφήνονται στο έλεος της τύχης τους (46).

Βλέπουμε επίσης ότι κάποιοι ανέντιμοι άνθρωποι προσπαθούν να εκμεταλλευθούν αυτά τα πλεονεκτήματα του σοσιαλισμού. Γνωρίζουν μόνο τα δικαιώματά τους, όμως δεν θέλουν να γνωρίζουν τα καθήκοντά τους. Εργάζονται ανεπαρκώς, απουσιάζουν αδικαιολόγητα (μήπως είχε πάρει στοιχεία από καμιά ελληνική ΔΕΚΟ;) (47).

Η γκλάσνοστ (διαφάνεια) αποκαλύπτει αν κάποιος απολαμβάνει παράνομα προνόμια. Δεν μπορούμε να ανεχθούμε τη στασιμότητα (47).

Περεστρόικα είναι... η εξύψωση της έντιμης, υψηλής ποιότητας εργασίας, είναι το ξεπέρασμα των ισοπεδωτικών τάσεων στις αμοιβές, το ξεπέρασμα του καταναλωτισμού (55). (Πού να έβλεπε τις δικές μας ισοπεδώσεις και τη δική μας καταναλωτική κραιπάλη που αντανακλάται στην εξέλιξη του ισοζυγίου πληρωμών μας).

Η αδράνεια, η αδιαφορία, η τεμπελιά, η ανευθυνότητα και η κακοδιαχείριση αποτελούν αντίσταση στην Π. (86) (λέτε να έχουμε αποκτήσει και εμείς οικονομία σοβιετικού τύπου χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι;).

Πιθανόν θα χρειασθεί να κάνουν όλοι θυσίες στο πρώτο στάδιο της περεστρόικα, όμως μερικοί θα χρειαστεί να εγκαταλείψουν για πάντα τα προνόμια και τα πλεονεκτήματα που δεν τα αξίζουν και που τα έχουν κερδίσει αθέμιτα, όπως και τα δικαιώματα που εμποδίζουν την πρόοδό μας (87) (ε, ρε, μνημόνιο που τους χρειαζόταν!).

Οταν λέμε «θα ζήσετε με τον τρόπο που δουλεύετε», αυτό σημαίνει ότι αναθέτουμε στους ανθρώπους την ευθύνη για το ίδιο τους το μέλλον (179). (Πολύ σωστά, γιατί να έχει η κυβέρνηση όλη την ευθύνη όταν οι ίδιοι αδιαφορούν για το μέλλον τους!).

Πιστεύω ότι όσοι νουνεχείς δεν φοράνε παρωπίδες κομματικές, ιδεολογικές ή άλλου είδους, τα τσιτάτα αυτά θα τους βοηθήσουν να σκεφτούν πιο ψύχραιμα για το πώς φθάσαμε ώς εδώ, τι ακριβώς κάνουμε τώρα και πού πιθανόν θα καταλήξουμε.

Θεοδωρος Σ. Καραβιας - Οικονομολόγος
kathimerini