Ο «μοναχικός καβαλάρης» της Αττικής

Του Σταυρου Λυγερου
Το ενδεχόμενο η μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας να πέσει στα χέρια ενός «μοναχικού καβαλάρη» ήταν μέχρι πρότινος αδιανόητο. Η κρίση, όμως, έχει μετατρέψει το αδιανόητο σε πλειοψηφικό σενάριο. Παρά τον εκλογικό ανταγωνισμό που δέχεται από την πολιτικά όμορη υποψηφιότητα Μητρόπουλου, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Γιάννης Δημαράς είναι πολύ πιθανό να περάσει στον δεύτερο γύρο. Εάν συμβεί αυτό θεωρείται σίγουρο ότι θα εκλεγεί, όποιον και αν έχει απέναντί του.

Ο Δημαράς δεν έχει διακριθεί ούτε για τον πολιτικό του λόγο ούτε για τις διαχειριστικές ικανότητές του. Δεν έχει, άλλωστε, ασκήσει ποτέ κυβερνητική εξουσία. Ορίζουσες του προφίλ του είναι η λαϊκότητα και ο συναισθηματισμός. Είναι σαρξ εκ της σαρκός της κεντροαριστεράς, αλλά δεν ήταν ποτέ «κομματόσκυλο». Στην πραγματικότητα, παραμένει περισσότερο ερασιτέχνης παρά επαγγελματίας της πολιτικής. Είναι ακριβώς αυτή η αύρα που του εξασφάλιζε άνετη εκλογή στην αχανή Β΄ Αθηνών και που το 2002 του επέτρεψε να αποσπάσει 11,5% ως ανεξάρτητος υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων.

Η άρνηση του Δημαρά να ψηφίσει το Μνημόνιο έθεσε σε κίνηση την αλληλουχία των γεγονότων που τον έχουν καταστήσει σχεδόν φαβορί. Χωρίς τη διαγραφή δεν θα ήταν υποψήφιος. Αρχικά, στο Μαξίμου προεξοφλούσαν ότι δεν θα έβρισκε πρόσωπα να συμπληρώσει το ψηφοδέλτιό του. Σήμερα, αναζητούν εναγωνίως τρόπο να αποτρέψουν την εκλογή του.

Με τη στάση του στη Βουλή, ο Δημαράς επιβεβαίωσε την εικόνα που η κοινή γνώμη έχει γι’ αυτόν και εκ των πραγμάτων κατέστησε την υποψηφιότητά του προνομιακό δοχείο για την ψήφο εναντίον όχι τόσο του Μνημονίου όσο συνολικά του πολιτικού συστήματος, που οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Στην πραγματικότητα, η υποψηφιότητα Δημαρά είναι η δίοδος μέσα από την οποία εκδηλώνεται η –λόγω οικονομικής κρίσης– παροξυμένη κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης.

Εάν ο Δημαράς εκλεγεί, δεν πρόκειται, βεβαίως, να αλλάξει ούτε ο τρόπος διακυβέρνησης ούτε η κυβερνητική πολιτική. Το γεγονός, όμως, ότι ένας ανεξάρτητος κέρδισε μία τέτοια εκλογή θα επιφέρει σημαντική αλλαγή στη σχέση της κοινωνίας με τις κυρίαρχες πολιτικές ελίτ. Ο λεγόμενος δικομματισμός θα υποστεί καίριο ρήγμα. Μέχρι πρότινος, ήταν αδύνατο ένα τόσο μεγάλο εκλογικό σώμα, όπως αυτό της περιφέρειας Αττικής, να εκλέξει υποψήφιο ο οποίος δεν διέθετε το χρίσμα από το ΠΑΣΟΚ ή τη Ν.Δ. Εάν σπάσει αυτό το στερεότυπο, θα δημιουργηθεί προηγούμενο και αναπόφευκτα θα υπάρξει συνέχεια. Με άλλα λόγια, το πολιτικό διακύβευμα στην περιφέρεια Αττικής είναι πολύ ευρύτερο από το ποιος θα εκλεγεί περιφερειάρχης. Σ’ αυτήν την κάλπη εκ των πραγμάτων θα κριθεί εάν θα τεθεί σε δοκιμασία ο ίδιος ο διπολικός χαρακτήρας του πολιτικού συστήματος.