του Γιώργου Δουδούμη
Πέντε χρόνια γεμάτα ζούμε την οικονομική κρίση, η οποία έχει περάσει από διάφορες φάσεις με διαφορετικούς υπουργούς Οικονομικών να κονταρομαχούν εναντίον των ομολόγων τους των εταίρων μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης, λίγες μόνον φορές στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας ζήσαμε τόσο γρήγορες εναλλαγές στον πρωθυπουργικό θώκο. Σαν χθες μας φαίνεται που εγκατέλειπε τροχάδην ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος την πρωθυπουργική καρέκλα για να ακολουθήσουν εν σειρά ο Γ. Παπανδρέου ο νεότερος, ο Λ. Παπαδήμος, ο Αντ. Σαμαράς, λίαν προσφάτως ο Αλ. Τσίπρας, και κάποιοι μιλούν ήδη για νέες εκλογές.
Ροντέο θυμίζει η ελληνική πολιτική σκηνή, με ατίθασο άλογο την οικονομία. Ένας φαύλος κύκλος αρνητικών επιπτώσεων, που ξεκίνησε με το δημοσιονομικό έλλειμμα και το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, σε συνδυασμό με το μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο εξωτερικό χρέος, οδήγησε σε χιλιάδες πτωχεύσεις δημιουργώντας εκατοντάδες χιλιάδες ανέργων, μερικές χιλιάδες των οποίων οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία.
Η σωτηρία των τραπεζών έγινε αυτοσκοπός. Ό,τι χρήμα είχε απομείνει, το μάζεψε ο καινούριος δυνάστης που ακούει στο όνομα «χρηματοπιστωτικός παράγων». Η ελληνική οικονομία ξέμεινε από ρευστότητα, και ό,τι ρευστό εισπράττεται από το κράτος είναι νέα δανεικά προκειμένου να πληρώσουμε τοκοχρεολύσια προηγουμένων δανεικών και να συντηρηθούμε έτσι εντός του ευρωσυστήματος, που όμως δεν μας είχε υποσχεθεί τέτοια μοίρα.
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos news
Πέντε χρόνια γεμάτα ζούμε την οικονομική κρίση, η οποία έχει περάσει από διάφορες φάσεις με διαφορετικούς υπουργούς Οικονομικών να κονταρομαχούν εναντίον των ομολόγων τους των εταίρων μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης, λίγες μόνον φορές στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας ζήσαμε τόσο γρήγορες εναλλαγές στον πρωθυπουργικό θώκο. Σαν χθες μας φαίνεται που εγκατέλειπε τροχάδην ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος την πρωθυπουργική καρέκλα για να ακολουθήσουν εν σειρά ο Γ. Παπανδρέου ο νεότερος, ο Λ. Παπαδήμος, ο Αντ. Σαμαράς, λίαν προσφάτως ο Αλ. Τσίπρας, και κάποιοι μιλούν ήδη για νέες εκλογές.Ροντέο θυμίζει η ελληνική πολιτική σκηνή, με ατίθασο άλογο την οικονομία. Ένας φαύλος κύκλος αρνητικών επιπτώσεων, που ξεκίνησε με το δημοσιονομικό έλλειμμα και το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, σε συνδυασμό με το μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο εξωτερικό χρέος, οδήγησε σε χιλιάδες πτωχεύσεις δημιουργώντας εκατοντάδες χιλιάδες ανέργων, μερικές χιλιάδες των οποίων οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία.
Η σωτηρία των τραπεζών έγινε αυτοσκοπός. Ό,τι χρήμα είχε απομείνει, το μάζεψε ο καινούριος δυνάστης που ακούει στο όνομα «χρηματοπιστωτικός παράγων». Η ελληνική οικονομία ξέμεινε από ρευστότητα, και ό,τι ρευστό εισπράττεται από το κράτος είναι νέα δανεικά προκειμένου να πληρώσουμε τοκοχρεολύσια προηγουμένων δανεικών και να συντηρηθούμε έτσι εντός του ευρωσυστήματος, που όμως δεν μας είχε υποσχεθεί τέτοια μοίρα.
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos news
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως ειχε χλευαστει το (μονο σωστο πραγμα κατ εμε) δημοψιφισμα του ΓΑΠ ετσι μας εχουν περασει στο υποσυνειδητο μας οτι χωρις ευρω θα καταστραφουμε.Οταν μια σειρα χωρες παραμενουν εντος ΕΟΚ μετα νομισματα τους.Ειδικα δε η χωρα μας που τα κυρια εξαγωγικα προιοντα ειναι ο τουρισμος και τα αγροτικα προιοντα .Και τα δυο σημερα ειναι πανακριβα ειδικα για τους εκτος ευρωπης πελατες μας σε σχεση με τον ανταγωνισμο ου υπαρχει.
Το κυριο ομως θεμα ειναι οι διαρθωτικες αλλαγες στην οικονομια μας που ειναι αναγκαιες και πρεπει να γινουν ανεξαρτητως του ποιου νομισματος θα υπαρχει γιατι αυτες θα κρινουν αν το μελλον θα περιλαμβανει την αναπτυξη η την υπ-αναπτυξη μας
Από την αρχή της κρίσεως, αυτό έπρεπε να έχει γίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ υποχρέωση του κράτους να εκδίδει χρήμα ανάλογα με τις ανάγκες της οικονομίας, δεν απεμπολείται.Κάθε αντίθετη ρύθμιση για χάρη του ευρώ, οπωσδήποτε υποχωρεί νομικά όταν υπάρχει έκτακτη ανάγκη δημοσίου συμφέροντος.
Και με ανανγώριση όλων, είμαστε σε τέτοια έκτακτη κατάσταση από το 2010.
Όταν εκδίδεται ή δεν εκδίδεται ευρώ από την ΕΚΤ, αυτή ενεργεί ΚΑΙ ως όργανο του Ελληνικού Συντάγματος (άρ. 28). Και άρα έχει τις σχετικές υποχρεώσεις του ο κ. Ντράγκι. Δεν έχει υποχρέωση να τηρεί μόνο τους κανόνες ιδρύσεως και λειτουργίας της ΕΚΤ χάριν του ευρώ. Αλλά έχει υποχρεώση να τους τηρεί χάριν των οικονομιών όλων των χωρών που μετέχουν στο ευρώ.
Αν λοιπόν η ΕΚΤ παραβιάζει το καθήκον της με βάση ΚΑΙ το Ελληνικό Σύνταγμα, σε κατάσταση εκτάκτου ανάκης της Ελλάδος, τότε έχει κάθε δικαίωμα η Ελλάδα να προβεί ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ σε έκδοση νέου νομίσματος, παράλληλου νομίμσατος κλπ ΧΩΡΙΣ να φεύγει από το ευρώ.
Θα μποροῦσε όμως να εξελιχθεί το νόμισμα ακόμη και σε μία ΝΕΑ ΔΡΑΧΜΗ , αν η ΕΚΤ αντιδράσει στην σωτηρία της πραγματικής οικονομίας της Ελλάδας - προκειμένου να .σώσει ένα γερμανικό ευρώ. Πράγμα που είναι σχεδόν βέβαιο.
Γι ' αυτό η ισοτιμία δεν πρέπει να είναι 1 Ευρώ =1 Νέα Δραχμή, αλλά 1 Δραχμή = 0,1 ευρώ ή 10 Δραχμές = 1 Ευρώ.. Έτσι "ταπεινο", θα λειτουργήσει πιό σωστά το νόμισμα εντός Ελλάδος, αλλά και διεθνώς, ψυχολογικά, δεν θα φαίνεται ότι αντιπαρατίθεται η Νέα Δραχμή προς το ευρώ και ότι το υπονομεύει.
Στην πραγματικότητα δε, η Νέα Δραχμή ως 1/10 του ευρώ, λόγω της καλλίτερης λειτουργίας της από το ευρώ για τον μέσο άνθρωπο και τις ανάγκες του (πχ. ένα λίτρο γάλα 10 νέες δραχμές αντἰ 1 ευρώ), θα γίνει το προτιμώμενο νόμισμα. Τόσο πολύ, που ακόμη και σε νέο ευρώ ίσο προς την αξία της νέας δραχμής μπορεί να οδηγήσει αργότερα. ΔΙΟΤΙ, η δυνατότητα μεταβάσεως σε εθνικά νομίσματα πτωχωτέρων πολιτῶν ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ύστερα από την ολοκλήρωση του κύκλου μεγαλομανίας της σημερινής ηγεσίας της Γερμανίας.
Αστέρης είπε:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλείστοι κορυφαίοι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι οικονομολόγοι το έχουν εισηγηθεί και το επαναλαμβάνουν, εδώ και τουλάχιστον τέσσερα χρόνια, εις ώτα μη ακουόντων εντοπίων φετιχιστών, φανατικών της ευρωλατρείας. Γεγονός ευεξήγητο για τις προηγούμενες τηλεκατευθυνόμενες εκ Βερολίνου κυβερνήσεις.
Πενταετής πλύση ελλαδικών "εγκεφάλων" από τα πολλαπλώς υπόδικα Μέσα Μαζικής Εξηλιθίωσης εξηγεί και
το φαινόμενο της μαζοχιστικής λαϊκής προσήλωσης στο ευρώ -κατά τις δημοσκοπήσεις- ενώπιον της οποίας και η παρούσα "ριζοσπαστική" κυβέρνηση δεν τολμά να το εντάξει στο οπλοστάσιό της.