28/8/11

Αλέκος Σακελλάριος: Το απέραντο περιβόλι που παρήγαγε άφθονο χιούμορ!

Χωρίς να διδαχθεί, δίδαξε θέατρο και σινεμά
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
Σήμερα συμπληρώνονται 20 χρόνια από τότε που έφυγε στα 78 του ο Αλέκος Σακελλάριος (και ακόμα να τον τιμήσουν, Δήμος και Πολιτεία...). Κι εκεί ψηλά, στους ουρανούς, παρέα με μεγάλους ηθοποιούς, σίγουρα θα γράφει και θα σκηνοθετεί ταινίες, όπως έκανε, όταν ήταν εν ζωή. Ο Αλέκος ήταν ένα απέραντο πλούσιο περιβόλι, που παρήγαγε άφθονο χιούμορ. Έγραφε, έλεγε, και σκηνοθετούσε. Ευρηματικός, αυτοσχέδιος, αυτοδίδακτος σκηνοθέτης, έδωσε τις μεγαλύτερες επιτυχίες στο θέατρο και το σινεμά. Χωρίς να διδαχθεί, δίδαξε θέατρο στους ηθοποιούς και τους έμαθε να μιλάνε σωστά ελληνικά!
Ο Σακελλάριος έβγαλε το 8ο Γυμνάσιο Αθηνών, στην Αχαρνών, μαζί με τον Κων. Καραμανλή, σπούδασε νομικά αλλά τον κέρδισε η δημοσιογραφία και η εβδόμη τέχνη, γράφοντας και σκηνοθετώντας 60 ταινίες, 200 θεατρικά έργα και 2000 τραγούδια.
Στην Κατοχή το 1942, μάζεψε φίλους και ηθοποιούς να κάνει πάρτι στο σπίτι του οδοντίατρου Ραφτόπουλου, με τι νομίζετε; Με μπομπότα! Εκεί έπαιζε κομμάτια του ο Σουγιούλ κι εκεί γνώρισε τον Γιάννη Γκιωνάκη, που τον εντυπωσίασε με τα αστεία του. Δεν μου λες Γιάννη, του λέει ο Αλέκος, θέλεις να γίνεις ηθοποιός; Ο Γκιωνάκης νόμισε ότι τον πείραζε, αλλά όταν είδε να επιμένει, δέχτηκε… Έπαιξε αργότερα στην ταινία «τα κίτρινα γάντια» κι έγινε γνωστός με την παροιμιώδη ατάκα: « τι θέτετε; πορτοκαλάδα από πορτοκάλι;»
Κάποια μέρα είδε δυο πανέμορφα κορίτσια να τραγουδούν και να χορεύουν με μεγάλη χάρη σ’ ένα οικογενειακό κέντρο. «Θα θέλατε κορίτσια, αυτά που παρουσιάζετε να τα παίξετε και στο σινεμά;» είπε. Τα κορίτσια αμήχανα στην αρχή, συμφώνησαν μετά, έκαναν τις πρόβες και όταν ήρθε η στιγμή να γράψει τα ονόματα τους στην ταινία, δυστρόπησε. Μα είναι όνομα αυτό βρε κορίτσια; Άκου εκεί, Μαστραπά!... Αφού σκέφτηκε λίγο, ρωτά τη Μαργαρίτα « πώς είναι το επίθετο της μητέρας σου;» Μπρόγιερ, απαντά. «Αυτό είναι!» φώναξε με ενθουσιασμό. « Αδελφές Μπρόγιερ, ΄Ερρικα και Μαργαρίτα!!!» Έτσι τις ονόμασε ο Αλέκος και τις καθιέρωσε.
Αλλά και σε πολλούς άλλους μεγάλους ηθοποιούς, ο Αλέκος υπήρξε ευεργέτης… Κάποτε, νεαρός ευεργετηθείς ηθοποιός, ψήλωσε ξαφνικά και του λέει: « Κύριε Αλέκο φεύγω, θα πάω να παίξω στην τηλεόραση». Ο Σακελλάριος ατάραχος του απαντά «να πας παιδί μου. Μόνο μην ξεχνάς, ότι το θέατρο κάνει ηθοποιούς και η τηλεόραση γνωστούς…»
Στη δεκαετία του ’50, υπήρχε διαμάχη μεταξύ δεξιών και αριστερών (δημοκρατικών όπως αυτοαποκαλούνταν), ηθοποιών. Πολλοί τότε αυτάρεσκα δέχονταν τον χαρακτηρισμό του κουλτουριάρη και όταν άκουγαν «Σακελλάριος» έβγαζαν μπιμπίκια… Τότε ο Αλέκος είχε προστριβές με γνωστή ηθοποιό που τον προκαλούσε. «Θα σε φτιάξω!» της είπε. ΄Ηξερε καλά το παρελθόν της, με τον φίλο της μαυραγορίτη Γιαδικιάρογλου, που της είχε χαρίσει ένα μενταγιόν, το οποίο, μέσα στην πείνα της κατοχής, του το έδωσε Κολωνακιότισσα για να πάρει λίγο αλεύρι, φασόλια και φάβα. Και όταν η Κολωνοκιάτισσα το είδε αργότερα κρεμασμένο στο λαιμό της, και τη ρώτησε «πού το βρήκες», εκείνη αφελέστατα είπε « σ’ αρέσει;». Δεν άντεξε η άλλη, το άρπαξε, το τράβηξε και τη χαστούκισε!
Έτσι λοιπόν ο Σακελλάριος, που γύριζε την ταινία « το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», έβαλε το όνομα Γιαδικιάρογλου στη γυναίκα του Νίκη Λινάρδου που υποδυόταν… μαθήτρια, και κάθε τόσο οι καθηγητές φώναζαν «Γιαδικιάρογλου!» και της άστραφταν χαστούκια!...

Τα αστεία του με τον Σουγιούλ
Αξέχαστα έχουν μείνει τα αστεία του Αλέκου με τους φίλους του. Πείραζε συχνά τον αδελφικό φίλο του Σουγιούλ για τις πολλές οκάδες του, χωρίς να παρεξηγείται . Όταν ο Σουγιούλ πέθανε, στις συζητήσεις με φίλους του έλεγε χάριν αστειότητος, « ο Μιχάλης έφαγε ένα αρνί και έσκασε από το πολύ φαγητό όταν πήγε να λύσει τα κορδόνια του!». Το έλεγε για να γελάσουν, ενώ στην πραγματικότητα ο Σουγιούλ έκανε τότε αυστηρή δίαιτα, όπως με βεβαίωσαν οι δυο αγαπημένες κόρες του Αλίκη και Ηρώ.

4 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όπως έλεγε και ο Φώτης ο Κόντογλου, την παλαιά εποχή έβγαζε η Ρωμηοσύνη δράκους. Σήμερα οι άνδρες έχουν "πορτοκαλάδα" στις φλέβες τους, αντί για αίμα...

    Είναι όντως αξιοπερίεργο ότι οι περισσότεροι μεγάλοι ήτανε αυτοδίδακτοι, τουλάχιστον στα πρώτα τους βήματα: η Κάλας τραγουδούσε σ' ένα ταξίδι με καράβι, και την "ψάρεψε" μεγάλος παραγωγός (μου διαφεύγει τ' όνομά του). Ο Μητρόπουλος αυτοσχεδίαζε στο πιάνο, με ανοιχτό παράθυρο, και περνούσε απ' έξω μεγάλος μαέστρος (και αυτού δεν συγκράτησα τ' όνομα) και τον "ψάρεψε" κι αυτόν. Ο Καμπανέλης, αυτοδίδακτος, και τόσοι άλλοι που είναι και βαθειά μεσάνυχτα, για να κάνω λίστα...

    Όπως έλεγε η Άννα η Καλουτά, σήμερα όλοι κατέχουνε την "τεχνική", αλλά τους λείπει η σπίθα μέσα τους.

    Δείτε αυτό το έκτρωμα, τον Κυνόδοντα: όλοι εκθιάζουν αυτή την φαρσοκωμωδία ως την "ταινία της δεκαετίας". Έχει ζωντάνια αυτό το φρικτό πράγμα; Νιώθει κανείς αναγεννημένος όταν το παρακολουθήσει; Ενώ μια σκηνή και μόνο, από το Ξύλο Βγήκαι Από τον Παράδεισο, αρκεί για να γεμίσει τις μπαταρίες σου: ένα λεωφορείο, μαθητριούλες, η μουσική του Χατζηδάκη, και η Βουγιουκλάκη να τραγουδά το "έχω ένα μυστικό", με μια χάρη Θεέ μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όπως έλεγε και ο Φώτης ο Κόντογλου, την παλαιά εποχή έβγαζε η Ρωμηοσύνη δράκους. Σήμερα οι άνδρες έχουν "πορτοκαλάδα" στις φλέβες τους, αντί για αίμα...

    Είναι όντως αξιοπερίεργο ότι οι περισσότεροι μεγάλοι ήτανε αυτοδίδακτοι, τουλάχιστον στα πρώτα τους βήματα: η Κάλας τραγουδούσε σ' ένα ταξίδι με καράβι, και την "ψάρεψε" μεγάλος παραγωγός (μου διαφεύγει τ' όνομά του). Ο Μητρόπουλος αυτοσχεδίαζε στο πιάνο, με ανοιχτό παράθυρο, και περνούσε απ' έξω μεγάλος μαέστρος (και αυτού δεν συγκράτησα τ' όνομα) και τον "ψάρεψε" κι αυτόν. Ο Καμπανέλης, αυτοδίδακτος, και τόσοι άλλοι που είναι και βαθειά μεσάνυχτα, για να κάνω λίστα...

    Όπως έλεγε η Άννα η Καλουτά, σήμερα όλοι κατέχουνε την "τεχνική", αλλά τους λείπει η σπίθα μέσα τους.

    Δείτε αυτό το έκτρωμα, τον Κυνόδοντα: όλοι εκθιάζουν αυτή την φαρσοκωμωδία ως την "ταινία της δεκαετίας". Έχει ζωντάνια αυτό το φρικτό πράγμα; Νιώθει κανείς αναγεννημένος όταν το παρακολουθήσει; Ενώ μια σκηνή και μόνο, από το Ξύλο Βγήκε Από τον Παράδεισο, αρκεί για να γεμίσει τις μπαταρίες σου: ένα λεωφορείο, μαθητριούλες, η μουσική του Χατζηδάκη, και η Βουγιουκλάκη να τραγουδά το "έχω ένα μυστικό", με μια χάρη Θεέ μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχεις δίκιο στο σύνολο (εννοώ ότι ίσως αυτό με την αείμνηστη Κάλλας να μην έγινε ακριβώς έτσι, αλλά δεν έχει σημασία). Δεν υπάρχουν πια πηγαία ταλέντα στην Ελλάδα, ή τουλάχιστον όχι στον βαθμό που υπήρχαν παλιά.

    Τα ταλέντα τα δημιουργούν οι συνθήκες ζωής, αν και αυτό δεν είναι απόλυτο. Πάντως, αν συγκρίνεις την ελληνική κοινωνία και τον τρόπο ζωής που κυριαρχούσε πριν κάποιες δεκαετίες, με την σημερινή πραγματικότητα (δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, διότι το θέμα είναι μεγάλο), θα καταλάβεις γιατί δεν υπάρχουν πια Σακελλάριοι, Τσιφόροι, Λογοθετήδηδες, Βασιλειάδου ή Αυλωνίτηδες. Δεν τους σηκώνει πια το «κλίμα», είναι όντα άλλης εποχής, που εξαφανίστηκαν, όπως οι δεινόσαυροι, όταν άλλαξαν οι κλιματολογικές συνθήκες.

    Σ' εμάς, τους πιο παλιούς, δεν μένει παρά να τους θυμόμαστε με νοσταλγία και να ξαναβλέπουμε τις ταινίες τους, να διαβάζουμε τα βιβλία τους, ή ν' ακούμε τα τραγούδια τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.