Χιτλερισμός στη Μεσόγειο: Στόχος της Τουρκίας ήταν και παραμένει η κατάλυση του κυπριακού κράτους

SNMCG2 exercising with Turkish Navy photo http://defencematters.org

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Υπάρχει μόνο ένα ιστορικό προηγούμενο για τη συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι στην Κύπρο τον 20ό αιώνα. Είναι αυτό της χιτλερικής Γερμανίας των Ναζί έναντι της Τσεχοσλοβακίας στη διάρκεια του μεσοπόλεμου. Συγκεκριμένα, την κρίσιμη δεκαετία του 1930, όταν οι Ναζί του Χίτλερ κυριάρχησαν πλέον στη Γερμανία ακυρώνοντας όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες και καταπατώντας τα δικαιώματα των μη γερμανικής καταγωγής πολιτών τους (με πρώτα θύματα τους Γερμανοεβραίους), άρχισαν να θέτουν σε εφαρμογή τη γεωπολιτικο-ρατσιστική τους στρατηγική του «lebensraum».

Στα γερμανικά «lebensraum» σημαίνει «ζωτικός χώρος», δηλ. χώρος χωρίς τον οποίο δεν μπορείς να επιβιώσεις. Η αρχική αυτή αντίληψη των Γερμανών πως έπρεπε να αποκτήσουν και αυτοί αποικίες –«έναν χώρο κάτω από τον Ήλιο», έλεγαν– όπως και οι άλλες Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, άρχισε στα τέλη του 19ου αιώνα και κορυφώθηκε με την υιοθέτηση της πλέον ως βασική ιδεολογική αρχή του χιτλερικού Ναζισμού. Στην καρδιά του «lebensraum» βρισκόταν ο ρατσισμός. Ήταν, δηλαδή, μια επεκτατική και ρατσιστική θέαση του κόσμου.

• Ήταν έναντι στην Τσεχοσλοβακία που η ρατσιστική και επεκτατική αυτή πολιτική των χιτλερικών ναζί πρωτοεφαρμόστηκε τον Οκτώβριο του 1938 με την επαίσχυντη για τον πολιτισμό της Ευρώπης συμφωνία του Μονάχου, που αρχικά διχοτόμησε την Τσεχοσλοβακία και τελικά της άφησε στο έλεος των βουλιμικών ορέξεων των χιτλερικών Ναζί.

Είχε προηγηθεί, τον Μάρτη του ίδιου έτους, η «προσάρτηση» («Anschluss») της Αυστρίας χωρίς η Αγγλία και η Γαλλία να διαμαρτυρηθούν. Και όχι μόνο. Τον Οκτώβριο αποδέχθηκαν –και πανηγυρικά μάλιστα στο Μόναχο– και τη διχοτόμηση της Τσεχοσλοβακίας. Το «σκεπτικό» Άγγλων και Γάλλων τότε ήταν πως θυσιάζοντας την Τσεχοσλοβακία θα εξευμένιζαν τον Χίτλερ και θα διατηρούσαν την ειρήνη στην Ευρώπη. Και ως «τίμημα» επέτρεψαν την κατάλυση του κράτους της Τσεχοσλοβακίας από τους Ναζί (Μια άλλη ερμηνεία ήταν πως βασικό κίνητρό τους ήταν να τον στρέψουν κατά της Σοβιετικής Ένωσης αλλά αυτό είναι άλλο και μεγάλο ζήτημα). Η πολιτική του κατευνασμού των Ναζί αποδείχθηκε καταστροφική και οδήγησε στον αιματηρό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ταΐζοντας το θηρίο άνοιγε περισσότερο η όρεξή του.

Στα πλαίσια του «lebensraum» οι Ναζί έβλεπαν την Τσεχοσλοβακία ως ένα «μαχαίρι στην κοιλιά τους» («a sword in their belly»), μια ορολογία που υιοθέτησαν και οι Τούρκοι για την Κύπρο και την επαναλάμβανε πυκνά-συχνά ο μακαρίτης Τούρκος πρωθυπουργός Οζάλ. Τη δε επεκτατική στρατηγική του «lebensraum» υιοθέτησε απροκάλυπτα –χρησιμοποιώντας μάλιστα και την ορολογία– και ο ισλαμοφασίστας και «καρτάσιης» του Ερντογάν, ο Αχμέτ Νταβούτογλου στο περιβόητό του βιβλίο «Στρατηγικό Βάθος» που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια «φτηνή» εκδοχή του γερμανικού «lebensraum», αλλά ευλογημένη από τον Αλλάχ! Στόχος της Τουρκίας ήταν και παραμένει η κατάλυση του κυπριακού κράτους. Όπως στην περίπτωση των Ναζί με την Τσεχοσλοβακία.

• Για να υλοποιήσουν την επεκτατική και ρατσιστική τους πολιτική οι χιτλερικοί Ναζί χρησιμοποίησαν ως αφορμή την ύπαρξη γερμανικής μειονότητας στην Τσεχοσλοβακία (κατάλοιπο της αυτοκρατορίας τω Αψβούργων) που αποτελούσε περίπου 20% του πληθυσμού της χώρας. Οι γερμανικής καταγωγής πολίτες ζούσαν στην περιοχή της Σουηδίας που λίγο πολύ συνόρευε με τη ναζιστική Γερμανία. Η ηγεσία των τελευταίων ήταν φανατισμένοι Ναζί και λειτουργούσαν ως πεμπτοφαλαγγίτες των χιτλερικών.

Θα πρέπει να υπογραμμιστεί εδώ πως η Τσεχοσλοβακία ήταν μεν αδύναμη χώρα αλλά διέθετε πολύ καλή πολεμική μηχανή και επίσης πολύ ανεπτυγμένη πολεμική βιομηχανία. Είχε επίσης και εξαιρετική αμυντική οχύρωση στα σύνορα με τη Γερμανία, ενώ ήταν και η μόνη χώρα της μεσο-Ευρώπης που διατηρούσε δημοκρατικό πολίτευμα.

Η Τσεχοσλοβακία του 1938 θυσιάστηκε από την Αγγλία και τη Γαλλία στο πλαίσιο της πολιτικής του κατευνασμού της ναζιστικής Γερμανίας. Ακολούθησε ο παγκόσμιος πόλεμος και η ήττα της ρατσιστικής και επεκτατικής πολιτικής του Ναζισμού. Μια από τις συνέπειές της ήταν η πλήρης αποκατάσταση της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της Τσεχοσλοβακίας.

• Με τις δίκες της Νυρεμβέργης ο επιδρομικός πόλεμος θεσμοθετήθηκε ως το ύψιστο διεθνές έγκλημα και μαζί του άλλα συναφή εγκλήματα όπως π.χ. ο εποικισμός και η εθνοκάθαρση. Με τη Χάρτα του ΟΗΕ ο πόλεμος έχει προγραφεί καθώς επίσης η απειλή και χρήση βίας στις διακρατικές σχέσεις. Όμως όλα αυτά δεν απέτρεψαν στην Τουρκία να υιοθετεί και να υλοποιεί μια χιτλερική συμπεριφορά έναντι στην Κύπρο, που σήμερα παίρνει και τη μορφή ενός τρίτου επιδρομικού Αττίλα στην ΑΟΖ της.

Το κυπριακό κράτος θα επιβιώσει

Αντίθετα όμως με τη χιτλερική Γερμανία, η Τουρκία αδυνατεί να καταλύσει το κυπριακό κράτος. Με την αναμενόμενη εισβολή στην ΑΟΖ οι τουρκαλλάδες και οι ενεργούμενοι τους πιστεύουν πως ό,τι δεν κατάφεραν το 1964 και το 1974 θα το καταφέρουν επιτέλους, με έναν συνδυασμό στρατιωτικών εκβιασμών και ψυχολογικών επιχειρήσεων. Όμως, όπως και πριν, δεν θα τα καταφέρουν, γιατί κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν.

Σήμερα δεν είναι 1938. Σήμερα κράτη δεν καταλύονται όση δύναμη και να στραφεί εναντίον τους. Ο μεταπολεμικός κόσμος σίγουρα δεν εξελίχθηκε όπως αναμέναμε. Αλλά δεν είναι αυτός που φαντασιώνονται οι ισλαμοφασίστες στην Άγκυρα. Το κυπριακό κράτος επιβιώνει και θα επιβιώσει με την ιδιότητά του ως υποκείμενο του συστήματος. Και μαζί του θα επιβιώνουν και οι ελευθερίες των πολιτών του.

apopseis/