Υποστήριξη στην ανάπτυξη

της Ελίνας Γαληνού
"Ο ελληνικός λαός, έδωσε από το εισόδημά του και περιμένει κάποια ανταπόδοση γι΄αυτήν την θυσία. Αν δεν δεί ανάπτυξη ώστε να ανοίξουν εργασίες και να κινηθεί η αγορά, θα είναι σαν να τον κοροιδέψαμε" παραδέχτηκε πρόσφατα υπουργός της κυβέρνησης. Θετική η πρόθεσή του και λογική η συνειδητοποίηση του προβλήματος, το οποίο δεν επιτρέπει πλέον πολλά περιθώρια καθυστερήσεων.
Ηδη τα σημάδια των στενών ή και ανύπαρκτων περιθωρίων, είναι πολύ έντονα. Μας το δηλώνει η δυσπιστία των Αγορών όσον αφορά την επιτυχία της πολιτικής του Μνημονίου, ή μάλλον, την αποτελεσματικότητα της εφαρμογής των μέτρων. Μας το δηλώνουν τα "λουκέτα" που μπαίνουν μαζικά πλέον στις επιχειρήσεις και τα καταστήματα, μετατρέποντας ολόκληρες συνοικίες πόλεων σε ...ερημητήρια. Το δηλώνει ακόμα ο αριθμός ανέργων, πράγμα που καθρεφτίζεται στο πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας που έχει βυθιστεί στην απόγνωση.
Ο κόσμος νιώθει σαν εγκλωβισμένος σε ένα αδιέξοδο, καθώς δεν διαφαίνονται προοπτικές εξόδου από την κρίση σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Το Σχέδιο Στήριξης της Ελλάδας που προβλεπόταν αρχικά να διαρκέσει μια τριετία, τώρα αρχίζει να φαίνεται ότι θα παραταθεί, καθώς τα ισχύοντα δεδομένα δεν εμπνέουν αισιοδοξία. Ακόμα και τρία χρόνια όμως, μοιάζουν πολύ μακρύ διάστημα και πώς θα ανταπεξέλθουμε ως τότε, αν μάλιστα επιβληθούν και περισσότερα περιοριστικά μέτρα; Η τρόικα στο μεταξύ, ανησυχεί ότι παρ΄όλους τους περιορισμούς, έσοδα δεν αντλούνται και άρα, πώς θα αρχίσει να αποπληρώνεται το χρέος μας; Η πιθανότητα μιας αναδιάρθρωσης του χρέους-την οποία η κυβέρνηση εξακολουθεί να αποκλείει-ενισχύεται ολοένα.
Με αυτά τα δεδομένα, η ενίσχυση της ανάπτυξης, είναι αναγκαία και επιτακτική. Και η κυβέρνηση δεν το αρνείται, δηλώνοντας έτοιμη να ρίξει ρευστό στην αγορά μέσω ειδικών προγραμμάτων. Ακούσαμε για το ΤΕΜΠΕ, για την εφαρμογή του Προγράμματος Ανταγωνιστικότητας, για την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού, για Κοινοτικά Κονδύλια που θα βοηθούσαν τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις, για το ΕΣΠΑ. Και ο κόσμος περίμενε, ενώ οι υπουργοί διαφωνούσαν μεταξύ τους, ως προς το πόσο γρήγορα πρέπει να τρέξουν τα προγράμματα. Ας δεχτούμε ότι χρειάστηκε χρόνος προκειμένου να ετοιμαστούν και να διασφαλιστεί η διανομή τους με συστήματα ελέγχων. Ας δεχτούμε ότι η κατάσταση ήταν ρευστή και έπρεπε πρώτα να προηγηθούν άλλα μέτρα λόγω του Μνημονίου. Επειτα οι τράπεζες, απαιτούσαν κάποια διασφάλιση από το κράτος προκειμένου να τροφοδοτήσουν την μηχανή της αγοράς.
Με την σύναψη του Συμφώνου Ρευστότητας μεταξύ κυβέρνησης και τραπεζών, οι ελπίδες αναπτερώθηκαν, ότι επιτέλους, θα αρχίσει να ρέει χρήμα προς ενίσχυση της ανάπτυξης. Ομως παράλληλα με αυτό, "τρέχει" και η πρόσφατη ρύθμιση για την περαίωση...Πολλοί εκτιμούν ότι το μεγαλύτερο μέρος των χορηγήσεων που θα εκταμιεύσουν οι τράπεζες προς τις επιχειρήσεις, θα δαπανηθεί για να πληρωθούν οι περαιώσεις-το ανέφερε μάλιστα και ο αρμόδιος υπουργός. Αν όμως, τα χρήματα που υποτίθεται ότι προορίζονταν για να στηρίξουν τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, καταλήξουν στην εξυπηρέτηση της περαίωσης, τότε πώς θα ενισχυθεί η ανάπτυξη; Διότι λογικά οι τράπεζες, θα χορηγήσουν χρήματα με μεγάλη φειδώ και αυστηρότητα ως προς τις εγγυήσεις δανειοληπτών, πράγμα που κατά κάποιο τρόπο είναι σωστό. Ετσι όμως, ίσως το δημόσιο καταφέρει να συγκεντρώσει κάποια έσοδα πρόσκαιρα πάλι, αλλά θα έχει χαθεί σε μεγάλο ποσοστό μια ακόμα ευκαιρία για την ενίσχυση της ανάπτυξης. Και χωρίς ανάπτυξη, πώς θα επιβιώσει η Οικονομία;