Τεοπροεδρικὸς Γραικυλισμὸς ἢ ἱστορικὸς ἀναλφαβητισμὸς

Ἀξιότιμε τέως Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας!
Χαρήκαμε μὲ τὸ ἥμισύ του ἄρθρου σας “Ελληνική Αυτογνωσία και Εθνική Ανόρθωσις”, (ἰστοσελίδα «Ἀντίβαρο»), ἐνῶ λυπηθήκαμε ἐκ βαθέων μὲ τὸ ὑπόλοιπο του. Βάλατε δηλαδὴ στὸ μέλι μία «σταγόνα» ἀρσένιο καὶ τό κάνατε ἔτσι ὅλο «δηλητήριο». Δηλαδὴ κύριε τ. πρόεδρε, ὅταν ὁ ἁπλὸς λαὸς ἔλεγε καὶ ἐν μέρει ἀκόμη ποὺ καὶ ποῦ "τολμᾶ" νὰ λέει ὅτι εἶναι "ρωμιὸς" ἔχει τὴν δουλικὴ «διεφθαρμένη» συνείδηση ἑνὸς "κατακτημένου";

Ἡ μήπως ἐμεῖς οἱ ποντιακῆς καταγωγῆς Ἕλληνες εἴμαστε ἰμπεριαλιστές, προδότες ἡ μειοδότες ὅταν μιλᾶμε γιὰ τὴν «Ρωμανία»; Οἱ ἐμπορικὲς πόλεις τῆς Ἰταλίας τοῦ Medio Aevo (11-15ος αἰώνας) ἀποκαλοῦν τὴν περιοχὴ πέραν τῆς Ἀδριατικῆς «Romagna». Μάλιστα δε ὁ ἅγιος καὶ πραγματικὸς ἐθναπόστολος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλος δὲν μίλησε πότε γιὰ «Ψεύτο-Γραικία» ἀλλὰ γιὰ τὸ «Ψευτὸ-Ρωμαίικον», ὅταν ἀναφέρθηκε προφητικὰ στὴν ἵδρυση τοῦ σημερινοῦ «ἑλλαδικίστικου» κράτους.

Λυπᾶμε κύριε Πρόεδρε, ἀλλὰ δὲν φαίνετε νὰ μελετήσατε ἐπακριβῶς καὶ ἐπισταμένως ἐκεῖνο τὸ κομμάτι τῆς ἱστορίας μας, κατὰ τὴν ὁποία ὁ ἐκχριστιανισμένος πλέον Ἑλληνισμὸς ἀνέλαβε τὰ ἡνία τοῦ παγκόσμιου πολιτισμοῦ γιὰ χίλια καὶ πλέον ἔτη μεταφέροντας τὴν Δύση (Ρώμη) στὴν Ἀνατολὴ (Νέα Ρώμη) καὶ ἐνσωματώνοντας ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἀπαραίτητα στοιχεῖα γιὰ τὴν ἑδραίωση τοῦ πρώτης γνήσιας παγκόσμιας Χριστιανικῆς Αὐτοκρατορίας[1].

Στὸ σημεῖο 5 τῆς ἐπιστολῆς ἀναφέρεσθε στὸ 1821 καὶ τοὺς «Γραικοὺς»[2] καὶ σωστὰ το πράττετε, ἀλλὰ δὲν ἀναφέρετε ὅμως, ὅτι μέχρι καὶ τὸ 1829 ἡ Ἐπανάσταση γίνονταν μὲ τὸ ὅραμα τῆς «Ρωμιοσύνης», τῶν «Ρωμαίων» βασιλέων του Βυζαντίου καὶ τῆς ἀκόμη μὴ ἁπαλευθερωμένης πρωτεύουσας τῶν ἑλλήνων ρωμιῶν (δηλαδὴ τῶν ὀρθόδοξων χριστιανῶν, ἑλληνικῆς καταγωγῆς) τῆς Κωνσταντινούπολης.

Σὰν τ. πρόεδρος κράτους καὶ δικαστικὸς πρέπει νὰ γνωρίζετε τί σημαίνει νὰ ἀπεμπόλει κάποιος συστατικὰ μέρη τῆς ἐθνικῆς του αὐτοσυνειδησίας, ὅταν μάλιστα αὐτὰ ἐνέχουν καὶ κυριαρχικά, πολιτιστικὰ καὶ ἐθνικὰ δικαιώματα κατὰ τὸ διεθνὲς δίκαιο. Ἡ μήπως τυχαίως ὁ Καρλομάγνος καὶ τὰ τέκνα του, τὰ τότε καὶ τὰ τῆς σήμερον καὶ οἱ σὺν αὐτῶ, προσπάθησαν καὶ προσπαθοῦν νὰ ἐξασφαλίσουν γιὰ τὸν ἑαυτὸ τοὺς τὴν «ρωμαΐκη πατρότητα» («Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία Γερμανικού Έθνους») καί ὅτι αὐτὸ συνεπαγεεται, σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, ὅπως π.χ. τὸ κάνουν τώρα καὶ οἱ τῶν Σκοπίων ἀλλόφρονες.

Διότι ἡ ἐξαναγκαστικὴ «λήθη» καὶ ἡ συνακόλουθη μικροελλαδικὴ ἰδρυτικὴ κρατικὴ ἰδεολογία ἔγινε μετὰ τὸ 1829/30, με την παραγραφή δηλαδή όλων τῶν ἐθνικῶν μας ἰδανικῶν καὶ ὀραμάτων, ἔναντι τῶν (ΔΝΤ-) δανεικῶν, τῶν «πακέτων» καὶ τῶν ἄσφαιρων «προγραμμάτων», τῶν ὁποίων οἱ προεκτάσεις φαίνονται και στὸ σημερινὸ χάλι μας[3] (Φέρτε μας πακέτα καὶ προγράμματα καὶ ἂς πάνε στὸν βρόντο ἡ γνώση (παιδεία) καὶ τὰ ὀράματα)!

Ἡ μήπως ξεχνᾶτε κύριε Σαρτζετάκη γιὰ ποιὸ ὅραμα ἐργαζόταν ὁ ἀείμνηστος προκάτοχος σας ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο τὸ «σοί» του δὲν «βόλεψε» σὲ ὀφφίκια και θέσεις (διότι θέσεις δίνονται καὶ ὄχι ἐργασία, αὐτὴ εἶναι γιὰ τους ἑκάστοτε «Ἀλβανούς»), ἀλλὰ καὶ ὅλο τὸ βιός τοῦ ἔδωσε γιὰ τὴν ἀνασύσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους.

Μάλιστα γιὰ νὰ μὴν προλάβει νὰ χτίσει τὴν νέα «ρωμαΐκη» Ἑλλάδα, κάποιοι (όχι όλοι βέβαια) «φιλλέληνες» (οἱ τότε ἀντίστοιχες μὲ τὶς «εἰρηνευτικὲς» δυνάμεις του Ο.Η.Ε. καὶ τὸν γνωστὸ ρόλο τους), τοῦ πῆραν καὶ αὐτὴν τὴν ζωὴ του, ὅπως καὶ τοῦ Γ. Καρα σκάκη (καὶ τόσων ἄλλων). Ἀκόμα δε καὶ σήμερα και μετὰ ἀπὸ 180 περίπου χρόνια δὲν ἀνοίγουν τὸν φάκελλο «Καποδίστρια», ἀπὸ ὁπου περίτρανα θὰ φανεῖ ποιὸς πραγματικὰ τὸν δολοφόνησε!

Ἡ μήπως ἀκούσατε ποτέ ἀπὸ τὸν Θ. Κολοκοτρώνη ἡ ἄλλον ἀγωνιστή τοῦ Εἰκοσιένα νὰ ἔχει ἐκστομίσει τέτοιες ὕβρεις σὰν τὶς δίκες σας, ὅπως «τὸ ξενόφερτον καὶ ἀποβλητέον «ρωμαῖος» ἢ «ρωμηός» (ἢ «ρωμιός»). Ἀναμφισβητήτως ἦσαν σοφώτεροι ἀπὸ τοὺς αὐτοαποκα­λουμένους σήμερα «ρωμηούς», καίτοι συμπατριῶτες μας!».

Ἀντιθέτως μάλιστα ἐγκωμιάζετε τὸν «νεκροθάφτη»[4] τῆς Ἐκλησιαστικὴς (καὶ ὄχι μόνο) Ἑνότητάς μας μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὸν πληρωμένο καὶ κακομούτσουνο «Γάλλο-Γραικύλλο» Κοραή (Κόραξ μᾶλλον) κάνοντας τὸν τί, «ἐθναπόστολο» (o tempora, o mores …) «ἀπὸ τοὺς ἐθναποστόλους τῆς Ἑλληνικῆς Ἐλευθερίας Ἀδαμάντιος Κοραῆς, π.χ. εἰς τὰ πονήματά του «Ἀδελφικὴ Διδασκαλία πρὸς τοὺς εὑρισκομένους κατὰ πᾶσαν τὴν Ὀθωμανικὴν Ἐπικράτειαν Γραικούς» (Ρώμη, 1798)”.

Ὁμολογῶ κύριε τ. Πρόεδρε, ὅτι μία – δυό σελίδες εἶναι πολὺ λίγες γιὰ νὰ ἐκθέσει κανεὶς τὶς ἀπόψεις του καὶ ὑπὸ αὐτὴν τὴν διάσταση σᾶς παρακαλῶ πρῶτα ἐσεῖς νὰ ξανασκεφθεῖτε τὶς θέσεις σας μελετώντας περισσότερο και ἐπιπλέον να συγχωρέσετε ἐμένα, ἂν δὲν σᾶς βοήθησα στὴν προσπάθεια σας αὐτὴ ἡ ἂν ἀδίκως σας στεναχώρησα ἐν τὴ ρύμη τοῦ λόγου μου, καθὼς αὐτὸς πηγάζει ἀπὸ αὐθόρμητα φιλοπατριωτικὰ αἰσθήματα καὶ σὲ καμία περίπτωση ἀπὸ προσωπικὲς ἐπιλογές.

Μὲ εἰλικρινῆ ἐκτίμηση
Δρ. Δημήτριος Γ. Μαυρίδης. Καθηγητής Τ.Ε.Ι.
mavridis@kozani.teikoz.gr
http://antibaro.gr/node/2120