Αρχοντικό Τομπάζη, ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής στις Κεχριές

Ο Υδροχόος, ο Λέων, οι Δίδυμοι, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του ζωδιακού κύκλου, ζωγραφισμένα πριν 180 χρόνια με περίσσια δεξιοτεχνία, περιμένουν καρτερικά για σχεδόν πέντε δεκαετίες το χέρι του καλλιτέχνη εκείνου, που θα φροντίσει να παραμείνουν στη θέση τους.

 Εκεί, στην οροφή της μεγάλης σάλας υποδοχής του εξαιρετικής αρχιτεκτονικής αρχοντικού Τομπάζη.

Περιμένουν την ώρα που το «κονάκι», όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, στο μικρό χωριό Κεχριές της Βόρειας Εύβοιας, θα αποκτήσει και πάλι «ζωή» και οι επισκέπτες πριν απ' όλα, όπως και στο παρελθόν, θα στρέφουν το βλέμμα τους στην οροφή για να θαυμάσουν ένα αριστουργηματικό δείγμα της παμπάλαιας τεχνικής trοmple l' oiel και δεν θα είναι «οφθαλμαπάτη»...

Είναι ένα στοίχημα που καλείται να κερδίσει ο δήμος Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας, στον οποίο έχει περιέλθει το αρχοντικό, προκειμένου να διασώσει «στο παρά πέντε» ή έστω στο «και πέντε», μια ψηφίδα ιστορίας.

Γιατί αν οι τοίχοι του λεηλατημένου και από το πέρασμα του χρόνου καταπονημένου αρχοντικού μπορούσαν να μιλήσουν, θα είχαν πολλά να διηγηθούν για τούτο το σημείο σε ένα άσημο χωριό, όπου συναντήθηκαν σημαντικές οικογένειες του τόπου, την οικονομία της περιοχής και τις συνθήκες ζωής των κατοίκων της και ακόμη-ακόμη, να εμπνεύσουν έναν άλλο Γιάννη Μαρή να γράψει το δικό του «Μυστικό του Άσπρου Βράχου».

Από τον Καρά-Αλή στον Τομπάζη

Η περιοχή των Κεχριών φέρεται να κατοικείται από την πρωτογεωμετρική εποχή, με το χωριό να καταγράφεται για πρώτη φορά στα τουρκικά κιτάπια το 1474 με 25 φορολογούμενες οικογένειες (σήμερα ο πληθυσμός δεν ξεπερνά τους 500 κατοίκους). Θρύλοι και παραδόσεις έχουν συνδέσει την ύπαρξη μιας βρυσούλας στην τοποθεσία Λιγοτά, με το μεσαιωνικό χωριό Λιγοτά και το πέρασμα από εκεί , του θρυλικού ήρωα του Βιτσέντζου Κορνάρου, «Ερωτόκριτου».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ