Αν κανείς ανατρέξει στο πρόσφατο παρελθόν της ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης και κυρίως από την μεταπολίτευση και μετέπειτα, θα εντοπίσει ένα πολύ συχνό φαινόμενο το οποίο δεν είναι άλλο από τις συνεχείς επαναδιατυπώσεις νόμων ή/και την παράλληλη δημοσίευση πλήθος ερμηνευτικών εγκυκλίων. Είναι γεγονός, πως για κάθε μία νομοθετική ρύθμιση ή νόμο το ελληνικό κοινοβούλιο ψηφίζει και μια σειρά συνοδευτικών διατάξεων ώστε να επεξηγεί ή να διορθώνει τα «κακογραμμένα» νομοθετήματα. Θα λέγαμε μάλιστα πως κανόνας είναι οι αντιφάσεις των νόμων μεταξύ τους, η ύπαρξη κενών δικαίου, οι πολύπλοκες και πολλές φορές δυσερμήνευτες διατυπώσεις αλλά και η ατέλεια ή ανεπάρκεια των ρυθμίσεων.
Η κακονομία θεωρείται αλληλένδετη με μία ακόμη παθογένεια του συστήματος σε ότι αφορά την νομοθέτηση και δεν είναι άλλη από την πολυνομία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα της οξύτητας του φαινομένου αποτελούν τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία αναφορικά με τον ρυθμό της νομοπαρασκευαστικότητας στην Ελλάδα. Από το 1974 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2012 ψηφίστηκαν 4.110 νόμοι, ενώ αν κανείς συμπεριλάβει και τις τροπολογίες ή και τα προεδρικά διατάγματα, έχουν συνολικά θεσμοθετηθεί 119.000 νόμοι . Όπως επισημαίνει η δεξαμενή σκέψης ΔιαΝέοσις σε σχετική μελέτη της «….αυτό σημαίνει ότι η Βουλή παρήγε έναν νόμο κάθε τρεις ημέρες, χωρίς να υπολογίζουμε τις διακοπές Χριστουγέννων, Πάσχα και καλοκαιριού». Και στην Ιταλία φαίνεται να υφίσταται μία παρόμοια τάση αφού, για παράδειγμα, αναφέρεται ότι στις τέσσερις δεκαετίες της περιόδου 1960-2000 θεσπίστηκαν περισσότεροι από 150.000 νόμοι! Τα επίπεδα αυτά αποτελούν ρεκόρ σε παγκόσμιο επίπεδο.
Για τη συνέχεια MarketNews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.