Στη VIA DOLOROSA του Κυπριακού Ελληνισμού

Κώστας Ν. Χατζηκωστής

Θα θεωρήσουμε βέβαιο ότι κάποια μέρα θα αρχίσει νέος κύκλος Συνομιλιών για το Κυπριακό. Οι δύο πλευρές θα κληθούν και πάλι να διαπραγματευθούν, δήθεν, λειτουργήσιμη λύση του προβλήματος. Η τουρκική πλευρά εδώ και 44 χρόνια λέγει και πράττει κατά της λειτουργήσιμης λύσης. Πέτυχε με τις υποχωρήσεις τής δικής μας πλευράς να αναβαθμίσει τοπικώς και διεθνώς την τουρκοκυπριακή μειονότητα σε Κοινότητα. Και την Κοινότητα σε Κράτος, που λειτουργεί εδώ και 30 χρόνια. Η Ελληνοκυπριακή ηγεσία (οι Πρόεδροι της Κύπρου) όλα αυτά τα χρόνια έλεγαν ότι πετύχαιναν πρόοδο. Κάθε φορά που τελείωναν άγονες Συνομιλίες, η Ελληνική πλευρά πανηγύριζε για τις επιτυχίες της...

Εδώ και 6 περίπου χρόνια και ο νυν Πρόεδρος, ο Ν. Αναστασιάδης, όπου και όταν συνομιλούσε, επιτύγχανε πρόοδο. Ανήγγελλε προς τον Λαό ότι η λύση είναι κοντά. Τελικά η λύση φαίνεται ότι, μετά από 44 χρόνια άγονων και ολέθριων για την Ελληνική πλευρά Συνομιλιών, είναι ανέφικτη. Γιατί;

Επειδή η Τουρκία θέλει διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε πρώτη φάση και καταβρόχθισή της στην επόμενη. Επειδή όχι μόνο δεν υποχωρεί, δεν συμβιβάζεται, αλλά τώρα ζητά και τη στεριά και τη θάλασσα. Έχει πλέον ισχυρότερη παρουσία στην περιοχή… Αλλά και επειδή η δική μας πλευρά πλανάται και περιπλανάται στις μικροπολιτικές διαχειρίσεις του Κυπριακού χωρίς δύναμη, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς να… γίνεται σεβαστή ως «υπάρχουσα».

Τι θα κάμει στο άμεσο μέλλον ο Πρόεδρος Αναστασιάδης; Είναι βέβαιο ότι έχει και γνώση και επίγνωση των πιο πάνω τουρκικών σχεδίων. Είναι βέβαιο ότι κατανοεί πλέον ότι δεν υπάρχουν Δυνάμεις που θα εξαναγκάσουν την Τουρκία να εγκαταλείψει τα κατοχικά και τα κατακτητικά σχέδιά της κατά της Κύπρου. Γνωρίζοντας όλα αυτά ζητά Συνομιλίες; Δεν έχει άλλη επιλογή; Ας πούμε ότι ως η αδύναμη πλευρά δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνομιλεί. Και να υποχωρεί… Πώς θα αποφύγει την τουρκική εφαρμοσμένη αξίωση τού «η Κύπρος εξέλιπε»; Πώς θα αντιμετωπίσει την ορμή μιας αδίστακτης Τουρκίας να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία με τη μέθοδο τού σαφώς μη λειτουργήσιμου Διζωνικού Δικοινοτικού Ομοσπονδιακού Κράτους;

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (όπως και οι προηγούμενοι) υπόσχεται στον Λαό ότι έχει βούληση και αποφασιστικότητα και ετοιμότητα για λύση. Όμως, ο Τούρκος έχει τη δική του βούληση για λύση, που ισοδυναμεί με δική μας εξαφάνιση. Φυσιολογικά κρίνεται και επικρίνεται ο Πρόεδρος για τις όποιες αυταπάτες ή πραγματικές αποτυχίες του στο Κυπριακό. Δικαίως κατηγορείται από μερικούς ότι δεν επιδιώκει αποφασιστικά λύση και επικρίνεται από άλλους ότι θέλει καταστροφική λύση. Είναι πρόδηλο ότι και οι πρώην Πρόεδροι και ο νυν ήθελαν λύση. Και θέλουν λειτουργήσιμη λύση. Το τι ήθελαν όμως και το τι θέλουν, δεν μετρά. Γι’ αυτό και απέτυχαν. Δεν είχαν τη δύναμη να στηρίξουν τα θέλω τους. Θέλω, σημαίνει έχω τη δύναμη να παίρνω. Στη δική μας θλιβερή ιστορική διαδρομή, είναι ο δυνατός Τούρκος που ήθελε και ο ισχυρός Τούρκος που έπαιρνε.

Τι άλλαξε τώρα;  Άλλαξε και τι, υπέρ μας; Αυτό που άλλαξε είναι ότι η Τουρκία έγινε ισχυρότερη. Μεγάλος πολιτικοστρατιωτικός και οικονομικός παίκτης στην περιοχή. Και μεταξύ εκείνων που θα πληρώσουν αυτήν την εξέλιξη θα είναι και οι επόμενες Συνομιλίες στο Κυπριακό. Ας ετοιμαστεί ο Πρόεδρος. Είναι φορτωμένος τον δικό του Σταυρό στη VIA DOLOROSA του Κυπριακού. Ας φροντίσει ΤΩΡΑ να αποφύγει τη σταύρωση και του ιδίου και του Κυπριακού Ελληνισμού.

Αν και όταν αποφασίσει να πορευθεί σε νέες Συνομιλίες, θα πρέπει να μην έχει πλέον πλάνες ή αυταπάτες. Είτε θα υπογράψει όσα ζητά ο Τούρκος που σημαίνουν διάλυση της Κυπριακής Πολιτείας (και βέβαιη τουρκοποίηση στο προσεχές μέλλον), είτε θα πει όχι και ο Τούρκος θα επιβάλει με διαφορετικές μεθόδους τα Σχέδιά του. Αυτός είναι ο Σταυρός του Προέδρου της Κύπρου. Θα τον επωμισθεί μόνος του ή θα ζητήσει την εφιαλτική Ιστορική αυτή περίοδο και κάποιους Σίμωνες Κυρηναίους (εντός και εκτός Κύπρου) να σηκώσουν τον σταυρό στη VIA DOLOROSA του Κυπριακού Ελληνισμού.

Σημερινή