Μισθοί και μύθοι

Γράφει η Έφη Χ. Μαυροπούλου

Δυστυχώς, η νέα χρόνια μπήκε μάλλον με το αριστερό, αφού η Τρόικα έχει βάλει στο στόχαστρο και τις αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα ζητώντας να μειωθεί το κόστος των επιχειρήσεων μισθολογικό και μη μισθολογικό (ασφαλιστικές εισφορές), ώστε να μειωθούν οι τιμές και να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα. 

Επικαλείται την έλλειψη της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων και ζητά με τελεσιγραφικό τρόπο από τους κοινωνικούς εταίρους να συµφωνήσουν στη µείωση των ελαχίστων αµοιβών, στην κατάργηση του 13ου και του 14ου µισθού στον ιδιωτικό τοµέα για να σωθεί η κατώτατη αμοιβή.

Η Ελληνική οικονομία ως γνωστόν, απέχει μακράν από την ανταγωνιστικότητα. Ωστόσο, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας δεν συνδέεται με το μισθολογικό κόστος. Υπάρχει σχετική έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου αναφέρονται 40 προβλήματα, όπως, γραφειοκρατία, υψηλή φορολογία, ασφαλιστικές εισφορές, αυξημένο διοικητικό κόστος λειτουργίας κ.α., που εμποδίζουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας με το μισθολογικό κόστος να βρίσκεται στη 40η θέση!Η ανταγωνιστικότητα τις ελληνικής οικονομίας μειώθηκε κατά 26% ενώ μόλις κατά τον 1/5 γι' αυτό ευθύνονται οι μισθοί. Ενώ, σε σχετική έκθεση της παγκόσμιας τράπεζας δεν αναφέρονται πουθενά οι μισθοί ως πρόβλημα.  Άρα, γιατί το συζητάμε; Γιατί δέχεται η Κυβέρνηση να διαπραγματευτεί κάτι τέτοιο;  Ή μήπως λύσαμε και τις 39 προηγούμενες αγκυλώσεις της ελληνικής επιχειρηματικότητας και φτάσαμε στους μισθούς;

Έτσι,  υπό απειλή βρίσκεται η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβασης Εργασίας, που αποτελεί ουσιαστικά τη μοναδική «γραμμή άμυνας» που έχει απομείνει για τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα.

Αποτελεί άλλο ένα ακόμη εγκληματικό λάθος της Μνημονιακής Πολιτικής, που τόσο αδιαπραγμάτευτα ακολουθεί και αυτή η Κυβέρνηση. Οποιαδήποτε αλλαγή στη Συλλογική Σύμβαση, αντί να επιλύσει θα επιδεινώσει τα προβλήματα της αγοράς εργασίας και δεν θα φέρει όφελος στην οικονομία.
Οι πραγματικές προκλήσεις της αγοράς εργασίας, που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει η Κυβέρνηση είναι άλλες:
Η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία σε μια εποχή που θεριεύει η ανεργία, γιγαντώνεται και στερεί έσοδα από τα ασφαλιστικά ταμεία και κοινωνική ασφάλιση από τους εργαζόμενους.
Η πάταξη της γραφειοκρατίας και της φοροδιαφυγής, που τόσες φορές έχει αναγγείλει η Κυβέρνηση χωρίς αποτέλεσμα.

Η ανεξέλεγκτη αύξηση του λειτουργικού κόστους των επιχειρήσεων.

Αντί λοιπόν, η κυβέρνηση να επικεντρωθεί σε αυτούς τους στόχους επιλέγει να θέσει σε κίνδυνο τη συλλογική σύμβαση εργασίας η λειτουργία της οποίας είναι ευεργετική όχι μόνο για τους εργαζόμενους που τους δίνει την ασφάλεια ενός κατώτατου μισθού, αλλά και για τον υγιή ανταγωνισμό των επιχειρήσεων.
Από την άλλη, ας μη ξεχνάμε ότι η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας είναι χαμηλά, πολύ κοντά στο όριο της φτώχειας. Δεν υπάρχουν περιθώρια για τη μείωσή της.
Όσο οι Κυβέρνηση κωφεύει και δεν αντιμετωπίζει τα συγκεκριμένα προβλήματα, τόσο θα πληθαίνουν οι πιέσεις για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση.
Δυστυχώς, ο κ. Παπαδήμος, εξανέμισε γρήγορα τις προσδοκίες, που δημιούργησε στον ελληνικό λαό η ανάληψη της Πρωθυπουργίας του και δείχνει να ξεχνά, ότι η φύση δεν συγχωρεί τα κενά, και αυτή τη στιγμή, χωρίς τη στήριξη του ελληνικού λαού, η όποια στήριξη του κ. Παπούλια και των ξένων κέντρων δεν είναι αρκετή για να τα καλύψει.    

effiemavropoulou@hotmail.com