Δεν καλωσόρισες...Του Σενερ Λεβέντ

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Δεν καλωσορίσατε στο σύστημα της λεηλασίας και της λαφυραγωγίας που κτίσατε, στις φυλακές μας που γεμίσατε με πολίτες σας..

Δεν καλωσορίσατε σε αυτό τον τόπο που μετατρέψατε σε χοντρό έντερο ή πίσω αυλή της χώρας σας, που κατατρώτε συνεχώς για 44 χρόνια και τελειωμό δεν έχει, που τον λαό του τον μετατρέψατε σε παράσιτο και καταχραστήκατε την πολιτική του βούληση, ξηράνατε τα πηγάδια του, επιχωματώσατε τα ποτάμια του και σκάψατε τα βουνά του. 

Δεν καλωσορίσατε στο σύστημα της λεηλασίας και της λαφυραγωγίας που κτίσατε, στις φυλακές μας που γεμίσατε με πολίτες σας, στα καζίνα μας που άνθησαν χάρις σε εσάς, στα κρατικά μας σχολεία και νοσοκομεία τα οποία χρεωκοπήσατε, στα εργοστάσιά μας τα οποία κλείσατε και στο αεροδρόμιό μας στο οποίο δεν έχουμε ούτε ένα αεροπλάνο. 

Δεν καλωσορίσατε στο μισό αυτού του νησιού που καυχιέστε λέγοντας δεν δώσαμε ούτε πέτρα, δεν αποσύραμε ούτε έναν στρατιώτη, που γεμίσατε παντού με τζαμιά, που μας κάνατε μουσουλμάνους με τα σχολεία για ιμάμηδες, που ο χότζας ρωτά στις κηδείες αν ο νεκρός μας «ήταν μουσουλμάνος», που τους δρόμους μας κατέλαβαν άνθρωποι με κομπολόγια και λεπτά μακριά μουστάκια, που γίνεται παζάρεμα πορνείας σε κάθε γωνιά.

 Δεν καλωσορίσατε σε αυτό τον τόπο στον οποίο μεταφέρατε τους πλούσιους τζογαδόρους με αεροπλάνα και τον φτωχό πληθυσμό με φεριμπότ, στον οποίο δώσατε ένα και πήρατε χίλια, του οποίου τις προσφορές ανοίγετε στην Άγκυρα, τον οποίο σύρατε στα σκοτεινά πηγάδια της μη λύσης μιλώντας για λύση, στου οποίου τις διαπραγματεύσεις ρίξατε τη σκιά σας, του οποίου τους ηγέτες προβάλλετε και βρίζετε τον λαό του αποκαλώντας τον τρόφιμο και τεμπέλη. Δεν καλωσορίσατε σε αυτά τα χώματα, στα οποία αναθρέψατε φανατικούς ισλαμιστές που έχουν τους μιναρέδες για λόγχες, τους θόλους για κράνη και τα τζαμιά για στρατόπεδα, που φωνάζουν στις πλατείες ο Αλλάχ είναι μεγάλος και ετοιμάζονται να μας σκοτώσουν με ένα σας νεύμα, σε αυτά τα χώματα που αλλάξατε τα ονόματα των κωμοπόλεων και των χωριών τους, που κλέψατε και πουλήσατε τις εικόνες τους, που λεηλατήσατε τους ναούς τους, που αποκαλείτε τη Λευκωσία Λεφκόσιε και που τα ίδια τα λέτε Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου. 

Δεν καλωσορίσατε σε αυτό τον τόπο, που στα τείχη του μεγαλώνουν λουλούδια κάπαρης, που τα καλοκαίρια στήνονται τραπέζια με καρπούζι και χαλλούμι, που απλώνεται παντού η μυρωδιά από μαγκάλια, που φτιάχνονται βραχιόλια από γιασεμί και καρέκλες ψάθινες και ζουν σε αυτόν μάστορες που φτιάχνουν μπουρέκια και γλυκό του κουταλιού καρυδάκι και νεραντζάκι. Δεν θα καλωσορίσετε!

Εμείς είμαστε Κύπριοι, δεν είμαστε από την Τουρκία. 

Η μητέρα πατρίδα μας είναι η Κύπρος, όχι η Τουρκία. Εμείς είμαστε οι πανδοχείς, εσείς είστε ταξιδιώτες. Όσο και να μείνετε, δεν θα μπορέσετε να μείνετε περισσότερο από εμάς εδώ. Όσοι κατέκτησαν αυτό το νησί, αποσύρθηκαν, έφυγαν. Θα φύγετε και εσείς. Αυτά τα βουνά, αυτές οι πεδιάδες, αυτή η θάλασσα, όλα αυτά είναι δικά μας. Δεν καλωσορίσατε στα χώματα στα οποία κείτονται οι αγνοούμενοί μας τους οποίους δολοφονήσατε πριν 44 χρόνια και ακόμα δεν μπορούμε να βρούμε τα ίχνη τους. Μια μέρα θα τελειώσει αυτή η καταδυνάστευση. Δεν θα ισχύουν καθόλου τα σύνορα που χαράξατε πριν 44 χρόνια. Θα αγκαλιαστούν αυτοί που μιλούν την ελληνική και την τουρκική γλώσσα, που ονειρεύεστε ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ ξανά να ζήσουν μαζί. Κανείς δεν θα μείνει όμηρος της ιστορίας, θα δροσίσουν την ψυχή μας τα ποτάμια αυτής της γεωγραφίας και τα άφθονα κρύα νερά τους. Δεν θα μπορέστε να βάλετε ανάμεσά μας την ιστορία που μυρίζει μίσος και εχθρότητα. Στα βουνά μας θα φυτέψουμε δενδρύλλια ελιάς και όχι σημαίες. Θα σκίσουμε από το ημερολόγιο τις μέρες του παρελθόντος μας, που μας υποτίμησαν και θα τις πατάξουμε. Θα κλείσουμε στην καρδιά μας τους τάφους με μισοφέγγαρο και σταυρό. Θα στείλουμε χαιρετίσματα σε αυτούς που έφυγαν πριν προλάβουν να δουν εκείνη την ημέρα. Δεν καλωσορίσατε στην πατρίδα των ανθρώπων οι οποίοι καίγονται από τη νοσταλγία της ειρήνης και της αδελφοσύνης και πιστεύουν βεβαίως ότι αυτές οι ελπίδες δεν θα αποδειχτούν κενές.

Δεν καταλαβαίνεις από αγάπη για τον άνθρωπο εσύ. Κοίτα πόση εκτίμηση έχει χάσει ο Θεός στη δική σου γλώσσα. Όλοι έπαψαν να πιστεύουν σε αυτόν όταν είδαν αυτά που έκανες εσύ. Νομίζεις ότι ζεις, αλλά ουσιαστικά είσαι νεκρός. Φοβάσαι ότι θα τιμωρηθείς για τα κακά που έκανες σε αυτό τον κόσμο και όχι στον άλλον. Το ξέρεις και εσύ ότι το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Αν υπήρχε πράγματι Θεός και φοβόσουν ότι θα καείς στην κόλαση, δεν θα έκανες τόσα κακά. Εμείς οι Κύπριοι είμαστε άνθρωποι συμπονετικοί, ευαίσθητοι. Η πόρτα μας πάντα είναι ανοικτή στους φιλοξενούμενους του Θεού. Αλλά εσύ δεν είναι φιλοξενούμενος του Θεού. Γι’ αυτό δεν καλωσόρισες. Μην σε ξεγελούν οι έπαινοι των κολάκων και των γλειφτών και των καραγκιόζηδών σου που κάθισαν στις βελούδινες καρέκλες. Δεν είσαι επιθυμητός εδώ. Στην Τουρκία μπορείς να φιμώσεις όσους δεν σε θέλουν με τον στρατό σου, την αστυνομία σου και τους δικαστές που έχεις κάτω από τις διαταγές σου, αλλά εμάς εδώ δεν μπορείς να μας φιμώσεις. Δεν μπορούν να κυριαρχήσουν σε αυτό το νησί οι φανατικοί ισλαμιστές που έστειλες στην πόρτα μας με φωνές ο Αλλάχ είναι μεγάλος. Μπορεί εκείνοι να έχουν έρθει από το Σίβας. Από τη Μαύρη Θάλασσα, από την Αλεξανδρέττα. Αλλά εμείς γεννηθήκαμε σε αυτά τα σοκάκια, μεγαλώσαμε σε αυτά τα σοκάκια. Δεν ήμασταν έτσι πριν έρθεις εσύ. Τα βράδια του καλοκαιριού κοιμόμασταν με ανοικτές τις πόρτες. Δεν είχαμε κάμερες παρακολούθησης και πόρτες με αλυσίδες, διπλές κλειδαριές και μάτι. Οι φυλακές μας ήταν άδειες. Στο τζαμί πηγαίναμε μόνο κάθε μπαϊράμι. Όσες ασθένειες είχατε μας τις φέρατε, όση βρομιά είχατε τη στοιβάξατε σε αυτή την πίσω αυλή, την αδειάσατε στο χοντρό σας έντερο. Γίνατε αρχιτέκτονες της λεηλασίας και της λαφυραγωγίας, της κλεψιάς, της πλαστογραφίας. Μην έρθεις! Είσαι ανεπιθύμητος. Αν έρθεις δεν μπορεί να είσαι καλοδεχούμενος.

Αυτά είναι τα σοκάκια στα οποία οδηγούσα ποδήλατο, έπεσα και μάτωσα τα γόνατά μου, ερωτεύτηκα, η μητέρα μου με έπιανε από το χέρι και με πήγαινε επίσκεψη. Οι σκοπευτές μήπως βρίσκονται στις στέγες τώρα επειδή θα περάσεις εσύ με το θωρακισμένο σου όχημα από αυτά τα σοκάκια; Φοβούνται μήπως αυτή την ισχύ οι άνθρωποι που είδαν τόσες δολοφονίες, ματωμένους νεκρούς, φυλάκια και οδοφράγματα; Αν εσύ έδωσες όρκο, έχουμε και εμείς έναν όρκο. Πολύ πιο ισχυρό από τον δικό σου. Μην παρηγορείσαι λέγοντας ότι δεν υπάρχει κυπριακό έθνος. Δεν υπάρχει κυπριακό έθνος, αλλά υπάρχει κυπριακό πνεύμα! Σε αυτό το νησί ζουν άνθρωποι οι οποίοι ονειρεύονται να τραγουδούν όλοι μαζί αδελφικά χωρίς όπλα και στρατούς. Δεν καλωσόρισες σε αυτό τον τόπο στον οποίο δεν θα ζήσεις ως δεσπότης! Πήγαινε στο Αζερμπαϊτζάν, πήγαινε στο Κατάρ, πήγαινε στο Σουδάν, πήγαινε στη Μαλαισία. Πήγαινε όπου θέλεις, αλλά μην έρθεις εδώ! Μην πιστεύεις τους κόλακές σου που σου λένε καλωσόρισες! Δεν καλωσόρισες!

Πηγή: politis