Ειρήσθω:20ες Ιουλίων…

Έτσι όπως το εκφωνούσε, με κόκκινο από το αίμα του δολοφονημένου Δώρου Λοΐζου το πουκάμισό του, ο Βάσος ο Λυσσαρίδης: «Κάθε σπίτι και κάστρο, κάθε πατριώτης και στρατιώτης». Ξεχείλιζε δύναμη. Από κείνη που αναβλύζουν τα Φυλακισμένα Μνήματα. Κι ο Τύμβος της Μακεδονίτισσας. Κι οι Άταφοι Νεκροί μας του Πενταδακτύλου: «Λευτεριάς λίπασμα και οδηγοί της ελπίδας κι Εκείν’ οι Νεκροί»…Ε Σ Π Ε Υ Σ Α Ν , όμως, από νωρίς, να παραζαλίσουν όλα τα συνθετικά: Αντί του «λαός ενωμένος», «κάθαρση οριστική»! Κι αντί του απελευθερωτικού αγώνα, «διακοινοτικές συνομιλίες»! Οι μεν εφηύραν τον… «ρεαλισμό» της «διζωνικής» από την «Αργώ» του Κληρίδη. Οι δε του ΑΚΕΛ, επινόησαν το «ένας είναι ο εχθρός / ο ιμπεριαλισμός», για να μη θίξουν τους… Τούρκους κατακτητές. Κι όταν ο λαός απαιτούσε «έξω ο Αττίλας από την Κύπρο», σκαρφίστηκαν το «οι Τούρκοι της Κύπρου δεν είν’ εχθροί μας / οι Τούρκοι της Κύπρου είν’ αδελφοί μας», αδιακρίτως

ΕΙΡΗΣΘΩ ΔΕ 20.7.09

Ε Τ Σ Ι νομίζαμε, έτσι πιστεύαμε, έτσι το βιώναμε κι έτσι ορκιζόμαστε ΤΟΤΕ και, κάθε επόμενου χρόνου, 20ή του Ιούλη, στους τάφους των ηρωικών μας Νεκρών και στους Άταφους Νεκρούς μας, των φρικιαστικά προδομένων κυπριακών Θερμοπυλών του 1974. Με τους στίχους του Αλέξανδρου Παναγούλη, όσοι επιζώντες της 72Β΄ ΕΣΣΟ κι όλοι οι άλλοι των πέριξ σειρών: «Πάλης ξεκίνημα / νέοι αγώνες / οδηγοί της ελπίδας / οι πρώτοι Νεκροί. / Όχι άλλα δάκρυα / κλείσαν οι τάφοι / ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ λίπασμα / οι πρώτοι Νεκροί. / Λουλούδι φωτιάς / βγαίνει στους τάφους / μήνυμα στέλνουν / οι πρώτοι Νεκροί. / Απάντηση θα πάρουν / ενότητα κι ΑΓΩΝΑ / για νά 'βρουν ανάπαυση / οι πρώτοι Νεκροί»...
Ξ Ε Χ Ε Ι Λ Ι Ζ Ε η ύπαρξή μας βεβαιότητα: «Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος». Ενωμένος σε αγώνα λευτεριάς: Αγώνα απελευθέρωσης της σκλαβωμένης, από τους Τούρκους κατακτητές, γης της πατρίδας: Κερύνειας, Μόρφου, Καρπασίας, Αμμοχώστου. Με του Ρήγα Φεραίου την προσταγή, «οι Έλληνες δεν κάνουν ποτέ ειρήνη με τον οχτρό όπου κατακρατεί τον τόπο τους». Έτσι όπως το εκφωνούσε, με κόκκινο από το αίμα του δολοφονημένου Δώρου Λοΐζου το πουκάμισό του, ο Βάσος ο Λυσσαρίδης: «Κάθε σπίτι και κάστρο, κάθε πατριώτης και στρατιώτης». Ξεχείλιζε δύναμη. Από κείνη που αναβλύζουν τα Φυλακισμένα Μνήματα. Κι ο Τύμβος της Μακεδονίτισσας. Κι οι Άταφοι Νεκροί μας του Πενταδακτύλου: «Λευτεριάς λίπασμα και οδηγοί της ελπίδας κι Εκείν’ οι Νεκροί»…
Ε Σ Π Ε Υ Σ Α Ν , όμως, από νωρίς, να παραζαλίσουν όλα τα συνθετικά: Αντί του «λαός ενωμένος», «κάθαρση οριστική»! Κι αντί του απελευθερωτικού αγώνα, «διακοινοτικές συνομιλίες»! Οι μεν εφηύραν τον… «ρεαλισμό» της «διζωνικής» από την «Αργώ» του Κληρίδη. Οι δε του ΑΚΕΛ, επινόησαν το «ένας είναι ο εχθρός / ο ιμπεριαλισμός», για να μη θίξουν τους… Τούρκους κατακτητές. Κι όταν ο λαός απαιτούσε «έξω ο Αττίλας από την Κύπρο», σκαρφίστηκαν το «οι Τούρκοι της Κύπρου δεν είν’ εχθροί μας / οι Τούρκοι της Κύπρου είν’ αδελφοί μας», αδιακρίτως. Κατά πως βόλευε τελικά και τον… ιμπεριαλισμό: Μαζί κι οι «μουτζαχίντ» της ΤΜΤ, μαζί κι οι Τ/κ αιμοσταγείς συνεργάτες του Αττίλα… Από τον Ντενκτάς έως τον Ταλάτ (με το… Τόμσον του ‘74)! Όρισαν και ως «υπόδειγμα επαναστατικότητας», στον άθλιο «μαρξισμό» τους, τη συνθηκολόγηση του Μπρεστ - Λίτοφσκ του 1918, των Μπολσεβίκων με τους Γερμανούς στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: Αντί της απελευθέρωσης, τον «οδυνηρό συμβιβασμό» της υποταγής.
Τ Ρ Ι Α Ν Τ Α ΠΕΝΤΕ 20ες Ιούληδων, ένας λαός που κατά πλειοψηφίαν ψηφίζουμε διαρκώς και αναδεικνύουμε, πρώτα κόμματα τον ΔηΣυ και το ΑΚΕΛ, είναι σαφές ότι δεν αποφασίσαμε ακόμα ότι είναι λευτεριάς λίπασμα και οδηγοί της ελπίδας οι Αθάνατοι Ήρωές μας…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ ΔΕ 20.7.09
Σκληροτράχηλε της τότε Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Άμυνας, Καϊμακλιώτη Δηκοϊκέ μας, αναπαυθέντα Νίκο Μουσιούττα, πρόλαβες ν’ αποστρατευθείς προτού υποστείς σε τι παρακμές δολίων φυγοστρατιών κατήντησαν την ΕΦ μας οι πολιτικές των… επιγόνων; Θα χαιρετίσεις Εκεί, από μέρους μας, τον Φλωράκη, τον Δεμένεγα, τον Πάρι μας τον Αθανασιάδη, τον Μιχάλη τον Σιακαλλή και τον Νικόλα μας τον Γεωργίου;
Λάζ.Α.Μαύρος