Μια καταγγελία και διαμαρτυρία από τον συγραφέα του βιβλίου “Αγνοηθέντες 1974” Πανίκο Νεοκλέους.

Το γεγονός ότι η άριστη αυτή κριτική αλλά και η διαμαρτυρία προέρχεται από ένα γνωστό ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟ δημοσιογράφο, αποκτά πολύ μεγαλύτερη σημασία. Στο άρθρο του ο Τσενέρ τονίζει ότι το βιβλίο είναι ένα τέλειο ντοκουμέντο το οποίο πρέπει να διαβαστεί από όλους τους Κύπριους (Ε/Κ και Τ/Κ) και εισηγείται το βιβλίο αυτό να μπει στα σχολεία σαν διδακτικό βιβλίο.

Μια καταγγελία και διαμαρτυρία από τον συγραφέα του βιβλίου “Αγνοηθέντες 1974” Πανίκο Νεοκλέους.
Θλιβερές επέτειοι και πάλι αυτές τις μέρες. Δίδυμο το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου - πραξικόπημα και τούρκικη εισβολή. Τότε πρωταγωνιστές ήταν άλλοι και σήμερα άλλοι. Τότε πρωταγωνιστές ήταν μερικές (λίγες) χιλιάδες νέοι οι οποίοι αν και προδομένοι έδωσαν σχεδόν άοπλοι, άνιση μάχη ενάντια σε ένα καλά οργανωμένο και πάνοπλο εισβολέα. Αυτοί με βαθειά χαραγμένα τα σημάδια στο κορμί και στην ψυχή έμειναν και παραμένουν <<ΑΓΝΟΗΘΕΝΤΕΣ>> για 35 χρόνια. Από τότε μέχρι σήμερα, πρωταγωνιστές είναι οι πολιτικοί οι οποίοι έχουν αγνοήσει εντελώς αυτούς που ήταν τότε οι πρωταγωνιστές. Διάβασα πρόσφατα το άρθρο του γνωστού Τ/Κ δημοσιογράφου Τσενέρ Λεβέντ. Τίτλος του άρθρου του: ‘’Χρωστούμε ένα ευχαριστώ στον Πανίκο Νεοκλέους’’. Το ίδιο το άρθρο είναι μια άριστη κριτική για το βιβλίο <<ΑΓΝΟΗΘΕΝΤΕΣ 1974>>. Μια άριστη κριτική από ένα Τ/Κ δημοσιογράφο, για ένα βιβλίο όπου πρωταγωνιστές είναι 50 ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ στρατιώτες. Στο τέλος δε του άρθρου του, ο Τ/Κ διαμαρτύρεται επειδή το Υπουργείο Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας αρνήθηκε τη χρηματοδότηση του μεταφρασμένου βιβλίου στην Τουρκική γλώσσα.
Το γεγονός ότι η άριστη αυτή κριτική αλλά και η διαμαρτυρία προέρχεται από ένα γνωστό ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟ δημοσιογράφο, αποκτά πολύ μεγαλύτερη σημασία. Στο άρθρο του ο Τσενέρ τονίζει ότι το βιβλίο είναι ένα τέλειο ντοκουμέντο το οποίο πρέπει να διαβαστεί από όλους τους Κύπριους (Ε/Κ και Τ/Κ) και εισηγείται το βιβλίο αυτό να μπει στα σχολεία σαν διδακτικό βιβλίο.
Σήμερα ένα ευχαριστώ από ένα Τ/Κ δημοσιογράφο. Στις 20 Μαΐου 2008, από την τηλεόραση του ΣΙΓΜΑ, στο πρόγραμμα της κυρίας Ελίτας Μιχαηλίδου, η Τ/Κ δημοσιογράφος Σεβγκιούλ Ουλουτάγ λέγει χωρίς περιστροφές: ΄΄Ο Πανίκος είναι ήρωας΄΄. Αυτά και αν είναι αναγνώριση.
Πέρασαν 35 χρόνια από τότε και δεν έχω ακούσει από κανένα Ε/Κ ή Ελλαδίτη τέτοια λόγια. Δεν έχω πάρει ποτέ όπως και όλοι οι άλλοι συμπολεμιστές μου, έστω ένα απλό χαρτί που να αναφέρει ότι πολεμήσαμε. Αντίθετα, στις 03 Ιουνίου 2008, στο επίσημο έγγραφο το οποίο μου δόθηκε από το Υπουργείο Άμυνας, αναγράφεται ότι είμαι λιποτάχτης! Σε σχετική ερώτηση μου, οι αξιωματικοί στο Υπουργείο Άμυνας μου απάντησαν ότι υπάρχουν πολλοί σαν εμένα. Δηλαδή, αν εγώ ήμουν αγνοούμενος και βρίσκονταν σήμερα τα οστά μου, στην κηδεία των οστών μου, ο έντιμος Υπουργός της Άμυνας ή κάποιος άλλος επίσημος, στην ομιλία τους θα με αποκαλούσαν ήρωα. Στα κιτάπια της πατρίδας μου όμως, θα αναγραφόμουν σαν λιποτάχτης!!!
Ο κ. Τσενέρ Λεβέντ κλείνει διαμαρτυρόμενος το άρθρο του με τα εξής: ‘’Παρά τις μεγάλες προσπάθειες που έκανε ο Πανίκος για χρηματοδότηση του βιβλίου του στην Τουρκική γλώσσα, το Υπουργείο Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας αρνήθηκε την χρηματοδότησή του. Κρίμα… Πολύ κρίμα’’.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ