Οι αναλυτές διακρίνουν τρεις πρωταρχικούς ανασταλτικούς παράγοντες που συγκρατούν τον αμερικανό πρόεδρο, αν και η κατάσταση έχει περάσει την «κόκκινη γραμμή»
Μητροπούλου Ειρήνη
Εδώ και ένα χρόνο, ο Μπαράκ Ομπάμα λέει ότι η χρήση χημικών είναι η «κόκκινη γραμμή» των ΗΠΑ για την Συρία. Και τώρα, που έγινε το έγκλημα με εκατοντάδες νεκρούς, ανάμεσά τους πολλές γυναίκες και παιδιά, γιατί διστάζει τόσο να πάρει θέση; Πόσο πιθανή είναι μια στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ;
Μέχρι στιγμής, ο Λευκός Οίκος δεν έχει κάνει πολύ περισσότερα από μία δήλωση ανησυχίας, και μια πρόταση για συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Και οι δύο είναι σε μεγάλο βαθμό συμβολικές αντιδράσεις. Αναλυτές εκτιμούν ότι τρεις είναι οι πρωταρχικοί λόγοι για τους οποίους ο Ομπάμα δείχνει δισταγμούς:
1. Η εσωτερική πολιτική: υψηλοί κίνδυνοι και χαμηλή ανταμοιβή αν αναληφθεί στρατιωτική δράση
Ο Λευκός Οίκος ενδιαφέρεται πρωτίστως για την εσωτερική πολιτική, και η κυβέρνηση τιμωρήθηκε αυστηρά για την επέμβαση στη Λιβύη. Πολλές από τις ίδιες πολιτικές φωνές που απαιτούσαν τότε στρατιωτική δράση, κατηγόρησαν σφόδρα τον Ομπάμα όταν εξτρεμιστές έκαναν την επίθεση στην διπλωματική αποστολή των Αμερικανών στη Βεγγάζη, και δολοφόνησαν τον πρεσβευτή των ΗΠΑ. Στο εσωτερικό, ο Ομπάμα δεν έχει να κερδίσει, μόνο να χάσει, από άλλη μία τέτοια επέμβαση.
2. Ο Ομπάμα θέλει σταθερότητα, όχι κλιμάκωση στη Συρία
Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες φοβούνται μια χαοτική Συρία, στα χέρια των ανταρτών, και εν μέρει επειδή ο Ομπάμα θέλει σταθερότητα πρώτα και πάνω απ' όλα. Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ αναζητούν μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ των ανταρτών και του καθεστώτος - μία συμφωνία που θα αφήσει ορισμένα στοιχεία της κυβέρνησης στη θέση τους, αν και όχι τον ίδιον τον Ασαντ. Η χρήση χημικών όπλων καθιστά πιο δύσκολη την στρατηγική αυτή.
Τα όποια μέτρα έχουν λάβει οι ΗΠΑ στη Συρία (αποστολή λίγων όπλων και χρημάτων στην αντιπολίτευση) έχουν στόχο τη διατήρηση κάποιας ισορροπίας μεταξύ των ανταρτών και του καθεστώτος, αρκετής για να αποτρέψει μια ολοκληρωτική νίκη του Ασαντ, αλλά όχι για να εξασφαλίσει νίκη των ανταρτών.
3. Ο Ομπάμα δεν θέλει να δεσμευθεί με τους αντάρτες
Εξτρεμιστές διεισδύουν όλο και περισσότερο στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης στη Συρία. Ανάμεσά τους είναι πολλοί φανατικοί σουνίτες, που έχουν ανοιχτή συμμαχία με την αλ-Κάιντα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δει αυτό το έργο στο παρελθόν, στη δεκαετία του 1980 στο Αφγανιστάν, όταν υποστήριξαν εξτρεμιστικές ομάδες μαχητών, όπως του Οσάμα μπιν Λάντεν, ενάντιον της εισβολής των Σοβιετικών. Αυτό δεν ωφέλησε τις Ηνωμένες Πολιτείες μακροπρόθεσμα, έτσι είναι κατανοητό γιατί η Ουάσιγκτον είναι διστακτική να στηρίξει ένα επαναστατικό κίνημα που θα μπορούσε, ενδεχομένως, να στραφεί στη συνέχεια εναντίον της Δύσης.
BHMA
Εδώ και ένα χρόνο, ο Μπαράκ Ομπάμα λέει ότι η χρήση χημικών είναι η «κόκκινη γραμμή» των ΗΠΑ για την Συρία. Και τώρα, που έγινε το έγκλημα με εκατοντάδες νεκρούς, ανάμεσά τους πολλές γυναίκες και παιδιά, γιατί διστάζει τόσο να πάρει θέση; Πόσο πιθανή είναι μια στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ;
Μέχρι στιγμής, ο Λευκός Οίκος δεν έχει κάνει πολύ περισσότερα από μία δήλωση ανησυχίας, και μια πρόταση για συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Και οι δύο είναι σε μεγάλο βαθμό συμβολικές αντιδράσεις. Αναλυτές εκτιμούν ότι τρεις είναι οι πρωταρχικοί λόγοι για τους οποίους ο Ομπάμα δείχνει δισταγμούς:
1. Η εσωτερική πολιτική: υψηλοί κίνδυνοι και χαμηλή ανταμοιβή αν αναληφθεί στρατιωτική δράση
Ο Λευκός Οίκος ενδιαφέρεται πρωτίστως για την εσωτερική πολιτική, και η κυβέρνηση τιμωρήθηκε αυστηρά για την επέμβαση στη Λιβύη. Πολλές από τις ίδιες πολιτικές φωνές που απαιτούσαν τότε στρατιωτική δράση, κατηγόρησαν σφόδρα τον Ομπάμα όταν εξτρεμιστές έκαναν την επίθεση στην διπλωματική αποστολή των Αμερικανών στη Βεγγάζη, και δολοφόνησαν τον πρεσβευτή των ΗΠΑ. Στο εσωτερικό, ο Ομπάμα δεν έχει να κερδίσει, μόνο να χάσει, από άλλη μία τέτοια επέμβαση.
2. Ο Ομπάμα θέλει σταθερότητα, όχι κλιμάκωση στη Συρία
Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες φοβούνται μια χαοτική Συρία, στα χέρια των ανταρτών, και εν μέρει επειδή ο Ομπάμα θέλει σταθερότητα πρώτα και πάνω απ' όλα. Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ αναζητούν μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ των ανταρτών και του καθεστώτος - μία συμφωνία που θα αφήσει ορισμένα στοιχεία της κυβέρνησης στη θέση τους, αν και όχι τον ίδιον τον Ασαντ. Η χρήση χημικών όπλων καθιστά πιο δύσκολη την στρατηγική αυτή.
Τα όποια μέτρα έχουν λάβει οι ΗΠΑ στη Συρία (αποστολή λίγων όπλων και χρημάτων στην αντιπολίτευση) έχουν στόχο τη διατήρηση κάποιας ισορροπίας μεταξύ των ανταρτών και του καθεστώτος, αρκετής για να αποτρέψει μια ολοκληρωτική νίκη του Ασαντ, αλλά όχι για να εξασφαλίσει νίκη των ανταρτών.
3. Ο Ομπάμα δεν θέλει να δεσμευθεί με τους αντάρτες
Εξτρεμιστές διεισδύουν όλο και περισσότερο στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης στη Συρία. Ανάμεσά τους είναι πολλοί φανατικοί σουνίτες, που έχουν ανοιχτή συμμαχία με την αλ-Κάιντα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δει αυτό το έργο στο παρελθόν, στη δεκαετία του 1980 στο Αφγανιστάν, όταν υποστήριξαν εξτρεμιστικές ομάδες μαχητών, όπως του Οσάμα μπιν Λάντεν, ενάντιον της εισβολής των Σοβιετικών. Αυτό δεν ωφέλησε τις Ηνωμένες Πολιτείες μακροπρόθεσμα, έτσι είναι κατανοητό γιατί η Ουάσιγκτον είναι διστακτική να στηρίξει ένα επαναστατικό κίνημα που θα μπορούσε, ενδεχομένως, να στραφεί στη συνέχεια εναντίον της Δύσης.
BHMA
Υπήρξαν καθώς φαίνεται ξένοι παράγοντες οι οποίοι άφησαν να εννοηθεί στους ισλαμιστές τρομοκράτες ότι αν επιχειρήσουν προβοκάτσια τότε θα διευκολυνθεί η λήψη απόφασης για επέμβαση των δυτικών στη Συρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ παράγοντας Χ όμως,που στην περίπτωση της Συρίας υπήρξε η παιδαριώδης έως και βλακώδης σχεδίαση και εκτέλεση της προβοκάτσιας,μάλλον δυσκόλεψε και περιέπλεξε τα πράγματα τόσο για τους δυτικούς όσο και για τους ισλαμιστές τρομοκράτες.
Με τον βλακώδη τρόπο που εκτέλεσαν την προβοκάτσια περισσότερο ενίσχυσαν τις δυνάμεις που στηρίζουν τον Άσσαντ παρά εκείνες που τον αντιμάχονται...
Όσο για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ,τον Ομπάμα,έχω επισημάνει απο πολύ καιρό πρίν ότι ούτε στο Ιράν πρόκειται να εμπλακεί αλλά ούτε και στο θέμα της Συρίας.
Η Συρία πιστεύω ότι θα προσφερθεί ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ στην Τουρκία.
Είναι καιρός τώρα που πιέζουν την Τουρκία να πράξει αυτό το αυτοκτονικό βήμα αλλά ο Ερντογάν δεν μπορεί ξεφύγει τελικά,είναι απεγνωσμένος και του το προσφέρουν ως τη μοναδική διέξοδο.
Για αυτό και οι τιμές που του έκαναν,για αυτό και η πίεση που του ασκείται στο μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας,για αυτό και όλα τα κακά που του έλαχαν ξαφνικά τελευταία.
Προ του αδιεξόδου αυτού,προσωπικά είμαι απόλυτα βέβαιος ότι η Τουρκία θα κάνει το μέγα σφάλμα τελικά να επιχειρήσει στρατιωτικά εναντίον του Άσσαν και όσων τον στηρίζουν.
Οι ΗΠΑ ουδέποτε θέλησαν πραγματικά να επικρατήσουν οι ισλαμιστές τρομοκράτες,παρά μόνο να διεξάγουν πόλεμο φθοράς στο καθεστώς και να συντηρήσουν την κατάσταση έως ότου κρίνουν αναγκαίο,και κυρίως μέχρι να πειστεί η Τουρκία να αυτοκτονήσει.
Το δέλεαρ των Κουρδικών περιοχών αλλά και οι κινήσεις ''πρόκληση'' των Κούρδων τελευταία προς την Τουρκία,νομίζω ότι δεν χρειάζεται και πολύ ανάλυση.
Πιστευω πως αν οι δυτικοι(ΝΑΤΟ) ξεκινησουν στρατιωτικη παρεμβαση, 2 πραγματα να περιμενουμε: 'Η θα οπισθοχωρησει η Ρωσια και θα ερθει η δικη μας σειρα(ειμαστε η μοναδικη περιοχη χωρις γεγονοτα στην Μεσογειο) ή θα αντιδρασει η Ρωσια και θα ξεκινησει Αρμαγεδωνας. Το εχω γραψει και σε αλλα αρθρα και νομιζω πως η απλη λογικη λεει πως αυτες οι επιλογες ειναι βασιμες. Εχει χαλαρωσει αρκετες φορες η Ρωσια το σχοινι και βλεπουμε οτι καποιοι επιμενουν να εξαφανισουν απο προσωπου Γης τον μισο πληθυσμο με τις επιθετικες και υποχθονιες ενεργειες κατα της Συριας. Φημες λενε οτι το Ισραηλ εχει τις περισσοτερες ατομικες βομβες, αναλογικα σε σχεση με χωρες του ΝΑΤΟ. Τελικα ποιος κανει κουμαντο στην Μεση Ανατολη, η Ρωσια, το ΝΑΤΟ ή το Ισραηλ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ο Ομπαμα θελει σταθεροτητα, μπορει να κανει τις πολυ απλες ενεργειες για να σταματησει ολο αυτο το αιματοκυλισμα: Να πιεσει τους υποτακτικους του για να σταματησουν την χρηματοδοτηση των Γενοκτονων Ισλαμοναζιστων μεσα στη Χωρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή