Η μάνα ενός ήρωα...

Στο καθιστικό οι φωτογραφίες του Γιώργου, τα προσωπικά του αντικείμενα, το καντήλι και οι γαλανόλευκες δίνουν άλλη διάσταση στο χώρο. Είναι το σπίτι του Γιώργου της που τον πάντρεψε με την πατρίδα. Και η μάνα του ήρωα το έχει πάντα μεγάλη ευχαρίστηση να κτυπήσει κάποιος την πόρτα της και να γνωρίσει από κοντά τον ήρωα γιο της. Η κυρά Χριστίνα μιλά ως να είναι μαζί της ο Γιώργος. Για την ίδια είναι μαζί της ο Γιώργος και δεν χορταίνει να μιλά στον ίδιο αλλά και στους ξένους, και να τους λέει για τον ήρωα γιο της που «ήταν άξιος στρατιώτης της πατρίδας και σκοτώθηκε με το κανόνι του να σημαδεύει τον εχθρό, στην περιοχή του Αγίου Ερμόλαου…».

Χριστίνα Ιωακείμ από τη Μακράσυκα
ΤΟΥΠΑΜΠΟΥΒΑΣΙΛΑ
Το 1957 στα χωράφια της Μακράσυκας, οι Βρετανοί αποικιοκράτες σκότωσαν στο ξύλο το σύζυγό της και αυτή, με τρία παιδιά ηλικίας δύο, τεσσάρων και έξι χρόνων, αγωνίστηκε και βασανίστηκε πολύ για να τα μεγαλώσει. Η δολοφονία του συζύγου της από τους Βρετανούς δεν ήταν το μοναδικό πικρό ποτήρι που έμελλε να πιει στη ζωή της η κυρά Χριστίνα Ιωακείμ από τη Μακράσυκα, που σήμερα, στα 82 της χρόνια, ζει με τα παιδιά της στο συνοικισμό του Δάσους Άχνας. Η ιστορία της κ. Χριστίνας προκαλεί συγκίνηση και θαυμασμό σε όσους έλαχε να τη γνωρίσουν και στις μέρες μας, που οι θεσμοί και οι αξίες διέρχονται κρίση, τέτοιες φυσιογνωμίες αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.
Ήταν 20 του Ιούλη του 1974 όταν ο γιος της ο Γιώργος της είπε πως κάθε νέος του τόπου είχε χρέος να αποδείξει στην πατρίδα που κινδύνευε πως ήταν άξιος στρατιώτης. Και σφίκτηκε η καρδιά της κόμπο που είχε τον Αντώνη στρατιώτη και γύρευε να καταταγεί και ο Γιώργος της. Τρεις γιούδες τους είχε, πήγαν και οι τρεις στον πόλεμο τελικά και εκείνη παρακαλούσε την Παναγία, μάνα που ήταν και εκείνη, να τους προσέχει. Στις 22 Ιουλίου 1974 ο Γιώργος της έβαλε με το κανόνι που του εμπιστεύθηκε η πατρίδα κατά των εισβολέων στην περιοχή του Αγίου Ερμόλαου. Σε μια βολή κάτι δεν πήγε καλά και ο έφεδρος στρατιώτης από τη Μακράσυκα λαβώθηκε στην κοιλιά. Και στις 23 Ιουλίου ξεψύχησε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Τον έθαψαν την επομένη σε τάφο μαζί με άλλους στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Λακατάμιας. Μετά από λίγες μέρες και αφού τον αναζητούσαν τα αδέλφια και οι φίλοι του, έμαθαν περίπου τι είχε γίνει. Μα η κυρά Χριστίνα, αφού δεν της τον έφεραν σκοτωμένο να το, θάψει και να τον μοιρολογήσει, μέχρι το 2002, άφηνε χαραμάδα ελπίδας στη ψυχή της ότι το παιδί της ζούσε. Μετά, της είπαν με τρόπο πως βρέθηκαν τα λείψανα του παιδιού της και να «σαστεί να κάνουν κηδεία». Στην ιδέα πως πλέον ο Γιώργος θα τιμόταν σαν ήρωας και θα γινόταν αθάνατος, η κ. Χριστίνα δέχθηκε. Στις 28 Σεπτεμβρίου στο Δασάκι της Άχνας έγινε η κηδεία των λειψάνων του Γιώργου και η μητέρα του τον χαλάλισε της πατρίδας.
Πέρασαν από τότε επτά χρόνια και η κυρά Χριστίνα συνεχίζει σχεδόν καθημερινά να πηγαίνει στο κοιμητήριο και να μιλά στο Γιώργο της. Έκανε 28 χρόνια να μιλήσει με το παιδί της και επτά χρόνια που πάει στον τάφο του δεν άρκεσαν να του πει όσα θέλει. Του λέει ποιήματα, του λέγει ιστορίες. Του λέει για το Γιωργάκη, το γιο του αδελφού του Αντώνη, που γεννήθηκε 23 Ιουλίου 1979, ακριβώςπέντε χρόνια μετά που σκοτώθηκε και του έδωσαν το όνομά του. Του μιλά και του λέει όσα μια μάνα έχει να πει στο παιδί της, όταν περάσουν 28 χρόνια για να του μιλήσει.

Στο σπίτι της

ΚΟΝΤΑ στο γήπεδο του Εθνικού, το σπίτι της κυράς Χριστίνας ξεχωρίζει γιατί απέξω κυματίζει μόνιμα η ελληνική σημαία. Στο καθιστικό οι φωτογραφίες του Γιώργου, τα προσωπικά του αντικείμενα, το καντήλι και οι γαλανόλευκες δίνουν άλλη διάσταση στο χώρο. Είναι το σπίτι του Γιώργου της που τον πάντρεψε με την πατρίδα. Και η μάνα του ήρωα το έχει πάντα μεγάλη ευχαρίστηση να κτυπήσει κάποιος την πόρτα της και να γνωρίσει από κοντά τον ήρωα γιο της. Η κυρά Χριστίνα μιλά ως να είναι μαζί της ο Γιώργος. Για την ίδια είναι μαζί της ο Γιώργος και δεν χορταίνει να μιλά στον ίδιο αλλά και στους ξένους, και να τους λέει για τον ήρωα γιο της που «ήταν άξιος στρατιώτης της πατρίδας και σκοτώθηκε με το κανόνι του να σημαδεύει τον εχθρό, στην περιοχή του Αγίου Ερμόλαου…».
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ