Οι Βάρβαροι

"οι Τούρκοι της Κύπρου δεν είν’ εχθροί μας / οι Τούρκοι της Κύπρου είν’ αδελφοί μας"
Δεν εσέβοντο ούτε τις αδυναμίες των γηρατειών ούτε του γυναικείου φύλου, μήτε την αξιοπρέπεια του ευγενούς, μήτε την αγιότητα του ιερέα. Αντίθετα, όσο πιο επιφανείς ήταν οι αιχμαλώτοι, τόσο πιο βάρβαρα τους έβριζαν. Τα δημόσια κτίρια, που άντεξαν στις φλόγες της φωτιάς, τα κατεδάφιζαν και καλλιεργημένες εκτάσεις άφησαν έρημες. Πολυκατοικημένες πόλεις τις άφησαν σχεδόν χωρίς κανένα κάτοικο. Μερικοί ταλαίπωροι, που επέζησαν των οικογενειών τους, περιπλανώντο με φόβο και τρόμο ανάμεσα στα ερείπια των εκκλησιών, που έγιναν τα κρησφύγετά τους. Και οι αγροί ήταν γεμάτοι απ' τα κόκαλα των σκοτωμένων».


Οι Βάρβαροι
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΠΑΝΟΥ

«Κατέστρεψαν τα πάντα με μιαν ανελέητη σκληρότητα. Βρήκαν μια χώρα καλά καλλιεργημένη και εύφορη, το κάλλος όλης της γης. Τα καταστρεπτικά τους όπλα σκόρπισαν σε κάθε της γωνιά το θάνατο και την ερήμωση, αφανίζοντας το καθετί διά πυρός και σιδήρου. Βασάνιζαν τους αιχμαλώτους με αφάνταστη μανία στην προσπάθειά τους να βρουν τους κρυμμένους θησαυρούς τους. Όσο περισσότερα εύρισκαν, τόσο περισσότερο αύξαναν τις απαιτήσεις τους και τόσο περισσότερο αδιάλλακτοι εγίνοντο. Δεν εσέβοντο ούτε τις αδυναμίες των γηρατειών ούτε του γυναικείου φύλου, μήτε την αξιοπρέπεια του ευγενούς, μήτε την αγιότητα του ιερέα. Αντίθετα, όσο πιο επιφανείς ήταν οι αιχμαλώτοι, τόσο πιο βάρβαρα τους έβριζαν. Τα δημόσια κτίρια, που άντεξαν στις φλόγες της φωτιάς, τα κατεδάφιζαν και καλλιεργημένες εκτάσεις άφησαν έρημες. Πολυκατοικημένες πόλεις τις άφησαν σχεδόν χωρίς κανένα κάτοικο. Μερικοί ταλαίπωροι, που επέζησαν των οικογενειών τους, περιπλανώντο με φόβο και τρόμο ανάμεσα στα ερείπια των εκκλησιών, που έγιναν τα κρησφύγετά τους. Και οι αγροί ήταν γεμάτοι απ' τα κόκαλα των σκοτωμένων».
(Οι ειρηνοποιοί... του Αττίλα, Κύπρος, 20 Ιουλ. - 1 Οκτ. 1974).
Δεν είναι απόσπασμα από δημοσιογραφικό ρεπορτάζ του Ιουλίου 1974. Είναι απόσπασμα από την αφήγηση του Αγίου Αυγουστίνου για την «εισβολή των Ούννων και των βανδάλων». Και, όμως, συνιστά μια ολοζώντανη εικόνα τρόμου για τα δραματικά συμβάντα της βαρβαρικής εισβολής και της επέλασης του Αττίλα τον Ιούλιο του 1974, όταν η Τουρκία των 36 -τότε- εκατομμυρίων πάτησε την Κύπρο και κατέκτησε το 37% του εδάφους τής Κυπριακής Δημοκρατίας, χώρας προδομένης κι ανυπεράσπιστης, με υποτυπώδη δύναμη Εθνικής Φρουράς 10 χιλιάδων ημιεξοπλισμένων νέων, ενώ ο εισβολέας διέθετε 450 χιλιάδες στρατού εξοπλισμένου από το ΝΑΤΟ, με εφεδρεία 800 χιλιάδων, 1400 άρματα μάχης Μ47 και Μ48 με αντιαρματικούς πυραύλους 511 και Κόμπρα. Αεροπορία 50 χιλιάδων ανδρών με 288 καταδιωκτικά F104, F5 και Super Sabre F100, στόλο 40 χιλιάδων, με 15 υποβρύχια, 14 αντιτορπιλικά, 25 τορπιλακάτους κ.ά. Πέραν τούτων, η Κύπρος του μισού εκατομμυρίου Ελλήνων ήταν μόνη στην τραγωδία της, ενώ η Τουρκία υποστηριζόταν ολοφάνερα από τις Ηνωμένες Πολιτείες του Κίσινγκερ και την Αγγλία του Ουίλσον.
Γι' αυτήν την αλήθεια πανηγυρίζει ο Τούρκος πρωθυπουργός χωρίς αισχύνη, συνεχίζοντας την παράδοση της τουρκικής αλαζονείας, η οποία ουρλιάζει με τη συνοδεία νταουλιών και ζορνέδων, όχι για μεγάλες ώρες πολιτισμού και υψηλών ιδεωδών, που δεν μαρτυρούνται στην ιστορία της Τουρκίας, αλλά για μιαν ακόμα πολυαίμακτη πολεμική κατάκτηση με σύμβολο τον Αττίλα, τον οποίο ο ιστορικός Πρίσκος (στ. αι.) χαρακτήρισε "μάστιγα του Θεού" και στην "Ιστορία του Αττίλα και των Ούννων" (Ν.Υ. 1948) του E.A. Thompson παρουσιάζεται ως ακολούθως:
"Αττίλας, Βασιλιάς των Ούννων (406-453 μ.Χ). Ήταν αποτρόπαιος στην όψη, δεισιδαίμονας, δεν ήξευρε μήτε να διαβάζη μήτε να γράφη, πονηρός, θρασύς και ικανός σ' όλες τις τέχνες της διπλωματίας. Όπου ωδήγησε τις ορδές του, εκεί έφερε βαριές συμφορές και τέλεια καταστροφή. Ο ίδιος συνήθιζε να καυχιέται ότι απ' όπου περνούσε, χορτάρι δεν φύτρωνε ξανά. Ήταν ένας κατακτητής, που σκοπός του ήταν η καταστροφή και η λεηλασία. Το πέρασμά του είναι συνυφασμένο στη μνήμη των λαών με την αγριότητα, το φόνο, τις ωμότητες και τον εμπρησμό. Οι κατακτήσεις του είχαν την ίδια επίδραση που έχει ένας ολέθριος ανεμοστρόβιλος και όχι μια εξαγνιστική καταιγίδα που ξυπνά τη Φύση σε μια καινούργια ζωή». (Cambridge Medieral History, Vol. 1).
Υπενθυμίζεται παρενθετικά ότι αν ο Βυζαντινός στρατηγός Αέτιος δεν συνέτριβε τον Αττίλα στα καταλανικά πεδία το 451, η Ευρώπη θα 'ταν για αιώνες ένα απέραντο τουρκοχώρι.
Οι απεικονίσεις των σκληρών πραγματικοτήτων είναι εναργείς. Οι συνέργιες της συνένοχης κατοχικής συμμαχίας στα επαναλαμβανόμενα ιστορικά κακουργήματα αναντίρρητες. Οι ευθύνες βρυχώνται. Και η κατάρα του αδικουμένου λαού λιώνει σιδηρόφραχτες μεραρχίες και αποπέμπει στο αιώνιο ανάθεμα τους ενόχους. "Έστι γαρ δίκης οφθαλμός ος τα πάνθ' ορά".
ΣΗΜΕΡΙΝΗ