Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΙΟΝΕΛΙ

Οι γενναίοι της ΕΛΔΥΚ, άλλοι πεζοί και άλλοι εποχούμενοι τεθωρακισμένων οχημάτων, υποστηριζόμενοι από ελάχιστα άρματα παλαιού τύπου, εξορμούν με πίστη εις τον Θεόν και τα ιδανικά των να καταλάβουν το ζωτικώτερον σημείον του Τουρκικού θυλακίου «Λευκωσίας-Αγύρτας», το χωρίον Κιόνελι, κείμενον εις απόστασιν τριών περίπου χιλιομέτρων βορείων του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ.

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΙΟΝΕΛΙ

20 Ιουλίου 1974. Ώρα 18.30, πρώτη ημέρα της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Οι γενναίοι της ΕΛΔΥΚ, άλλοι πεζοί και άλλοι εποχούμενοι τεθωρακισμένων οχημάτων, υποστηριζόμενοι από ελάχιστα άρματα παλαιού τύπου, εξορμούν με πίστη εις τον Θεόν και τα ιδανικά των να καταλάβουν το ζωτικώτερον σημείον του Τουρκικού θυλακίου «Λευκωσίας-Αγύρτας», το χωρίον Κιόνελι, κείμενον εις απόστασιν τριών περίπου χιλιομέτρων βορείων του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ.
Η διαταγή επιθέσεως του Δκτού της ΕΛΔΥΚ προς τους Δκτάς των δύο Ταγμάτων ήτο σαφής και σύντομος. «Κύριοι, να επιτεθείτε την 18.30ω προς κατάληψιν του χωρίου Κιόνελι. Το 1ον Τάγμα να καταλάβει διά δυνάμεως δύο Λόχων το δεξιόν ήμισυ του χωρίου, το δε 2ον το αριστερόν ήμισυ. Εξ ανατολών και εκ δυσμών δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς θα επιτεθούν ταυτοχρόνως διά να καλύψουν τα πλευρά της ΕΛΔΥΚ. Καλή τύχη».
Παρά το συνεχές σφυροκόπημα του εχθρικού πυρός, το οποίον εδέχθησαν καθ' όλην την ημέραν αμυνόμενοι του Στρατοπέδου των, παρά την κούρασιν, την πείναν και την δίψαν, παρά την θλίψιν για τον απροσδόκητον θάνατον συναδέλφων των, παρά τα ελάχιστα πολεμικά μέσα τα οποία διαθέτουν, εξορμούν ως λέοντες δια να αποδείξουν διά μίαν εισέτι φοράν ότι «η μεγαλοσύνη των εθνών δεν μετριέται με το στρέμμα, αλλά με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με αίμα».
Η προέλασις εντός της εχθρικής τοποθεσίας είναι δύσκολος και από στιγμή εις στιγμήν αναμένεται να εκδηλωθεί το εχθρικόν πυρ. Η θωράκισις των αρμάτων τα οποία μεταφέρουν τους επιτιθεμένους, ως και τα πυρά υποστηρίξεως των φιλίων όπλων, παρέχουν κατ' αρχήν άνεσιν κινήσεως εις τους γενναίους μας, μετ' ολίγον όμως το σκότος εκμηδενίζει την ορατότητα, τ' άρματα κινούνται μετά μεγάλης δυσκολίας και τα φίλια πυρά υποστηρίξεως παύουν. Οι επιτιθέμενοι όμως δεν πτοούνται, απόλυτος σιγή επικρατεί μεταξύ των και ο μόνος θόρυβος, ο οποίος ακούγεται είναι ο βόμβος των αρμάτων ή το κροτάλισμα κάποιου με μακρυσμένου πολυβόλου. Ώρα 19.30.
Οι επιτιθέμενοι ευρισκόμενοι εις απόστασιν χιλίων μέτρων, δέχονται τα πρώτα καταιγιστικά πυρά των εχθρικών πολυβολείων, τα οποία εκτείνονται κατά μήκος του χωρίου Κιόνελι εις δύο παραλλήλους σειράς και εις απόστασιν πεντακοσίων μέτρων από της νοτίας παρυφής τούτου.
Οι Γενναίοι αποβιβάζονται των αρμάτων, ακροβολίζονται και διά πυρός και κινήσεως προσπαθούν να πλησιάσουν την εχθρικήν τοποθεσίαν.
Καθ' ον χρόνον ούτοι εκμηδενίζουν την απόστασιν από τα εχθρικά πολυβολεία, το εχθρικόν πυρ καθίσταται εντονώτερον και διασταυρούμεναι τροχιαί εχθρικών πολυβόλων δυσχεραίνουν κατά πολύ την κίνησίν των.
Είχε προηγηθεί κανονισμός βολής και σ' αυτό οφείλεται καταπληκτική ταχύτης δράσεως των όπλων και η μεγάλη ακρίβειά τους. Με τον ασύρματο τύπου «ΡΑΚΑΛ» διεβιβάσθη στο πυροβολικό η ακόλουθος αίτησις πυρών: «Εδώ 67 αποστολή Βολής διάθημα... συντεταγμέναι... όγκος εχθρικού Πεζικού και αρμάτων κανονισμός». Δεν χρειάσθησαν περισσότερα από δύο βλήματα του πυροβολικού μας διά να κτυπήσουν ακριβώς στο κέντρον της εχθρικής διατάξεως και τότε το παράγγελμα βολής, που διεβιβάσθη μέσω ασυρμάτου στη Μοίρα Πυροβολικού περιέλαβε μόνον τρεις λέξεις: «Στόχος - Δραστική βολή».
Συνεχείς ομοβροντίαι εσκόρπισαν τον όλεθρον στο Πεζικόν και τα άρματα του επιδρομέως. Με συνεχείς διορθώσεις των πυρών αριστερά-δεξιά, εγγύτερον-μακρότερον θερίστηκε όλη η περιοχή. Οι Τούρκοι, που είχαν ήδη φθάσει στα 100 μέτρα από τις τελευταίες μας προς τα αριστερά θέσεις, πλήρωσαν ακριβά, πολύ ακριβά, εις αίμα την προσπάθειάν των να πατήσουν την τοποθεσίαν μας.
Περί τους 30 άνδρες του εχθρού εισήλθον εντός του 11ου Τακτικού Συγκροτήματος, πετάξαντες τα όπλα των, τα κράνη των και τα πυρομαχικά των, ελάχιστοι ετράπησαν εις φυγήν προς τα οπίσω και το μεγαλύτερον μέρος τούτων έκειτο χαμαί ως νεκροί ή τραυματίαι. Επέμενε ο Διμοιρίτης όμως: «Στο 11ον ρίξτε δύο-τρεις ομοβροντίες, δεν θα μείνει κανείς...». «Με μίαν μόνον διόρθωσιν αριστερά 100 μακρότερον 100». Τα βλήματά μας μετέβαλον εις καπνίζοντα ερείπια τις εγκαταστάσεις του 11ου Τακτικού Συγκροτήματος και έθαψαν τους 25 από τους τριάκοντα στρατιώτας του εχθρού.
Οι τελευταίοι πέντε ασκεπείς, άνευ οπλισμού και πυρομαχικών, εξήλθον του Στρατοπέδου και έτρεχον αλλόφρονες να σωθούν. Δεν πρόλαβαν όμως, τα ΓΕΝ και τα Μ1 τους θέρισαν.
Έξαλλοι από χαρά εξήλθον των χαρακωμάτων οι Στρατιώται μας και ανέκραξαν «δεν έμεινε κανείς».
Πράγματι, όλη η περιοχή είχε μεταβληθεί σ' ένα απέραντο νεκροταφείο. Επέμεινε και πάλι ο Διμοιρίτης, πιθανόν να είναι κανείς από αυτούς που είναι στο έδαφος ζωντανός, ρίχνετε βλήματα συνέχεια και εγώ θα σας δίνω διορθώσεις για να ανασκάψουμε όλη την περιοχήν. Επηκολούθησε πράγματι το κτένισμα της περιοχής με όλμους και πυροβολικόν επί 30-40 λεπτά της ώρας και ο όλεθρος του αντιπάλου συνετελέσθη.
Ώρα 23.00
Τα επιτιθέμενα τμήματα της ΕΛΔΥΚ έχουν αχθεί προ της αντιαρματικής τάφρου ήτις κείται εις απόστασιν εξακοσίων περίπου μέτρων από της νοτίας παρυφής του χωρίου. Εις το σημείον τούτο τα άρματα αδυνατούν να προχωρήσουν πλέον, τα πυρομαχικά των είναι ελάχιστα, δύο δε άρματα λόγω μηχανικής βλάβης τίθενται εκτός μάχης. Οι γενναίοι μας, καίτοι περιέρχονται εις δυσκολωτάτην θέσιν, δεν λιποψυχούν, διέρχονται την αντιαρματικήν τάφρον υπό το καταιγιστικόν πυρ των εχθρικών πολυβόλων και εις πολλά σημεία κατορθώνουν ν' αχθούν εγγύς των εχθρικών πολυβολείων.
Ο Λοχίας Ζάρκος Χρίστος του 2ου Λόχου, εις την προσπάθειάν του να πλησιάσει και να εξουδετερώσει εχθρικόν πολυβολείον, πίπτει νεκρός καθιστάμενος ούτω διά του ηρωικού του θανάτου είς εκ των μυρίων του Ελληνικού γένους.
Η ώρα περνά. Πέρασε το μεσονύκτιον και πλησιάζει η 1η πρωινή. Από τας θυρίδας των εχθρικών πολυβολείων συνεχώς εξαπολύονται εναντίον των τμημάτων μας χιλιάδες βλημάτων, τα οποία καθιστούν πλέον αδύνατον την περαιτέρω συνέχισιν της επιθετικής των δράσεως. Καθηλωμένα επί του εδάφους τα ημέτερα τμήματα ανταποδίδουν το πυρ, πλην όμως άνευ σοβαρού αποτελέσματος, δεδομένου ότι ο αντίπαλος ευρίσκεται καλώς οχυρωμένος εντός αμυντικών έργων μονίμου οχυρώσεως. Το πυκνόν σκότος, ο αναδυόμενος εκ της φλεγομένης χόρτου καπνός και η αναμενομένη με το πρώτο φως άφιξις της εχθρικής αεροπορίας, καθιστούν έτι δυσκολωτέραν την θέσιν των επιτιθεμένων τμημάτων της ΕΛΔΥΚ. Επί πλέον αι αναμενόμεναι επιθέσεις της Εθνικής Φρουράς διά να καλύψουν τα πλευρά της ΕΛΔΥΚ δεν εξελίσσονται ευνοϊκώς και ουδεμίαν προσφέρουν βοήθειαν εις την ΕΛΔΥΚ.
Η Διοίκησις του Συντάγματος προ της τοιαύτης δυσχερεστάτης καταστάσεως και υπό την απειλήν του επερχομένου Π.Φ., το οποίον θα εύρισκε τα ημέτερα τμήματα ακάλυπτα τελείως εις την διάθεσιν της κυριάρχου του αέρος εχθρικής αεροπορίας, αποφασίζει να συμπτύξει τα επιτιθέμενα τμήματα και ούτω την 02.00 ώραν ενδίδει την διαταγήν συμπτύξεως, ήτις μεταφέρεται αστραπιαία από Διμοιρία εις Διμοιρίαν και οι γενναίοι μας μεταφέροντες μεθ' εαυτόν νεκρούς και τραυματίας, αρχίζουν να συμπτύσσονται με τάξιν και πειθαρχίαν εις το Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.
Εις το αριστερόν της ημετέρας διατάξεως ο Υπλγός Τσώνος Σωτήριος, εις την προσπάθειάν του να καλύψει την σύμπτυξιν των ανδρών της Διμοιρίας του δέχεται πυρά πολυβόλου, τραυματίζεται βαρέως και μετ' ολίγας ημέρας η Ηρωική του ψυχή ανέρχεται με τον φωτοστέφανον του Μάρτυρος εις τα Ουράνια. Το λυκαυγές της νέας ημέρας συναντά τα συμπτυχθέντα τμήματα εντός των χαρακωμάτων του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, πανέτοιμα να συνεχίσουν τον αγώνα των προς ματαίωσιν των αλόγων κατακτητικών σχεδίων των απογόνων του Αττίλα, οι οποίοι πολλάκις κατά το παρελθόν αλλά και επί των ημερών μας αποδεικνύουν κατ' εξακολούθησιν μετά παντός είδους βαρβαρότητος, ωμότητος και αισχρότητος, ότι είναι ανάξιοι να συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των πεπολιτισμένων λαών της Ευρώπης.
Από το πρωί της 21/7/74 επιστρέφουν μέσω της ΠΑΦΟΥ οι οπλίτες της 72 Γ΄ ΕΣΣΟ και εντάσσονται στις οργανικές μονάδες που ανήκαν πριν την αναχώρησή τους. Όλη την ημέρα συνεχίζεται η προσβολή του στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ από αεροσκάφη με ρουκέτες και πυροβολισμούς,βόμβες χιλίων λιβρών και βόμβες Ναπάλμ (εμπρηστικές).
Το τέλος της πρώτης φάσης του «ΑΤΤΙΛΑ» 1 βρίσκει τον εχθρό σε μειονεκτικότατη θέση. Αν και έχει αποβιβάσει στο νησί 40.000 στρατό και περίπου 200-300 άρματα μάχης, όχι μόνο δεν κατόρθωσε να προωθήσει τις θέσεις του, αντίθετα έχει χάσει στα περισσότερα πεδία μάχης.Οι εκτιμήσεις του BBC για τις απώλειες των Τούρκων αναφέρονταν σε χιλιάδες, ενώ αντίστοιχα της ΕΛΔΥΚ ήταν: Νεκροί 12, τραυματίες 45, αγνοούμενοι 11 (στη νυχτερινή επίθεση στο χωριό ΚΙΟΝΕΛΙ
Η ιστορία, για να είναι δίκαιη, πρέπει πιστεύω να αναφέρει και ονομαστικά τους ανθρώπους που καθορίζουν τις εξελίξεις. Χωρίς να θεωρηθεί υπερβολή, πιστεύω ότι ο καθένας από μας, όπου κι αν βρέθηκε την ώρα της μάχης, έκανε το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει.
Όμως κάποιοι άνθρωποι σηματοδοτήσανε με το θάρρος και την τόλμη τους όλη την εξέλιξη της πρώτης φάσης. Η ύπαρξη στη Δ/νση του 3ου ΕΓ του Ταγματάρχη Καλιώρα ?παροιμιώδης η ηρεμία του? στη Διοίκηση του ΛΒΟ, του Λοχαγού Κυρίτση του 4ου Λόχου, του Λοχαγού Αρώνη, του Αντισυνταγματάρχη Παπαγιάννη (Υποδιοικητή της ΕΛΔΥΚ) είναι πιστεύω ένας από τους λόγους που οι απώλειες της ΕΛΔΥΚ είναι σε σύγκριση με τις απώλειες του εχθρού ασήμαντες.

ΠΗΓΗ: http://lok71.livepage.gr/blog/1180/32102
ΠΗΓΗ:http://clubs.pathfinder.gr/XANDRINOS/230533