Πώς να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες;

 της Ελίνας Γαληνού
Εδώ και δύο χρόνια, βαρεθήκαμε να ακούμε το ίδιο ρεφραίν με την περιστολή του δημοσίου τομέα, και την σχετική μείωση δαπανών. Το ακούγαμε και προ Μνημονίου, και χρόνια πρίν. Η επισήμανση για το κράτος-μαμούθ και τον αδηφάγο δυσλειτουργικό δημόσιο τομέα, κοντεύει να γίνει τετριμμένη ενώ φτάσαμε ήδη στο χείλος της χρεωκοπίας. Παρ΄όλα αυτά, ακόμα και υπό την εποπτεία της τρόικα, είμαστε σχεδόν στα ίδια.
"Μειώστε τις κρατικές δαπάνες!" Η τρόικα πηγαινοέρχεται επαναλαμβάνοντας ασταμάτητα αυτήν την ίδια εντολή, προκειμένου να προχωρήσει κάπως η διαδικασία εξοικονόμησης χρημάτων που πρέπει να συγκεντρωθούν για τις δανειακές μας υποχρεώσεις. Και οφείλουμε να παραδεχτούμε, ότι σ΄αυτό το ζήτημα έχει απόλυτο δίκιο, δεδομένου ότι ήδη βρίσκεται στη χώρα μας σχεδόν δύο χρόνια και ακόμα δεν έχει γίνει η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων!
Δηλαδή, το ελληνικό κράτος δεν είναι σε θέση να δώσει πλήρη εικόνα για το πόσοι επιτέλους απασχολούνται στον δημόσιο τομέα, στενότερο ή ευρύτερο, δεν έχει σημασία. Φαίνεται ότι δεν είναι διόλου εύκολο για την κυβέρνηση, να καταγράψει την κατάσταση και προτιμά αντ΄αυτού να εφαρμόζει την αλλοπρόσαλλη τακτική του "τυφλού τσεκουριού", που κόβει αδιακρίτως κεφάλια, χωρίς να αξιολογήσει την χρησιμότητά τους. Στο μεταξύ, η εφαρμογή της εργασιακής εφεδρείας δείχνει να αποτυγχάνει, καθώς ούτε το 10% του προυπολογισμένου αριθμού δημοσίων υπαλλήλων δεν αποχώρησε, ενώ το ασφαλιστικό ταμείο φορτώθηκε επιπλέον με πρόωρα συνταξιοδοτηθέντες, που έσπευσαν να φύγουν άρον-άρον πριν την ισχύ του μέτρου. Κινήσεις σπασμωδικές, που στερούνται λογικής και σχεδιασμού όμως, είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες...
Υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος όμως, που εξ ίσου στερείται λογικής, πλήν όμως, προσανατολίζεται σε αντίθετη κατεύθυνση. Αποκαλύπτονται περίεργοι διορισμοί και διάφορες μανούβρες που αφ΄ενός απομακρύνουν υπαλλήλους από την μια θέση και πριν περάσουν στην εφεδρεία, διορίζονται κάπου αλλού. Φυσικά, αυτό δεν αφορά την πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι αυτόν τον καιρό που κορυφώνεται η ανασφάλεια, αποδυναμώνονται παραγωγικά με όποιες επιπτώσεις έχει αυτό στην ομαλή λειτουργία του κράτους. Αφορά κάποιες μειονότητες, που προφανώς διαθέτουν κάποια "μέσα" από τον πολιτικό κόσμο...Πώς αλλιώς εξηγούνται οι διορισμοί της "τελευταίας στιγμής" που έγιναν λίγες μέρες πριν αποχωρήσει η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά που εξακολουθούν να γίνονται ακόμα και τώρα;
Και ενώ η κρίση βαθαίνει επιτείνοντας τις πιέσεις των ξένων δανειστών μας για περισσότερα μέτρα, το κράτος ανακαλύπτει παράθυρα διορισμών, τα οποία βαφτίζει "ειδικές περιπτώσεις" και μάλλον, με "ειδικές" αμοιβές... Ενα παράδειγμα, αποτελούν οι 25.000 διορισμοί που έγιναν μέσα στον δεινό χειμώνα του 2010 και έκαναν τον περασμένο Σεπτέμβριο την τρόικα, να διαρρήξει τα ιμάτιά της! Την οργή της όμως, πλήρωσαν και πάλι οι αθώοι φορολογούμενοι με τα τρομερά χαράτσια και τις δραστικές μειώσεις εσόδων τους.
Ούτε όμως έτσι βγαίνει ο λογαριασμός, διότι τα χρήματα που στερούμαστε εμείς οι πολίτες, δεν εξοικονομούνται προς όφελος της χώρας. Ούτε η νέα κυβέρνηση "εθνικής ενότητας", φρόντισε να περιορίσει το μέγεθός της, παρ΄όλο που υποτίθεται ότι σχηματίστηκε για να νοικοκυρέψει κάπως την κατάσταση. Δεν έχουμε παρά να καταμετρήσουμε τον αριθμό υπουργείων και υπουργών, ενώ πληροφορούμαστε και για στρατιές συμβούλων τους. Στο υπουργείο Παιδείας μόνο, προέκυψαν περί τους 40 συμβούλους, ενώ τα παιδιά στα σχολεία, ακόμα δεν έχουν τα βιβλία της φετεινής χρονιάς! Αλλά και γενικά σε όποιον τομέα του δημοσίου να κοιτάξει κανείς, μόνο προβλήματα άλυτα θα συναντήσει, πράγμα που εκλογικεύει απόλυτα την αμφιβολία για το τι είδους υπηρεσίες προσφέρουν επιτέλους όλες αυτές οι καλοπληρωμένες από τα κρατικά ταμεία, στρατιές συμβούλων των κυβερνώντων.
Αν συνυπολογίσει κανείς με όλα αυτά και τα έξοδα ενοικίων για στέγαση υπουργείων και κρατικών υπηρεσιών, ενώ κτίρια ιδιοκτησίας δημοσίου παραμένουν κενά και ανεκμετάλλευτα, θα έχει οπωσδήποτε μια εξήγηση γιατί δεν εξοικονομούνται χρήματα, τα οποία ωστόσο στερούνται βάναυσα οι φορολογούμενοι πολίτες. Επιτέλους, βαρεθήκαμε απελπιστικά να ακούμε το ίδιο ρεφραίν για την "βούληση" μεταρρυθμίσεων στο κράτος, που θα αποβεί προς όφελος των Ελλήνων. Διότι ελληνικό κράτος είναι αυτή τη στιγμή στο χείλος του γκρεμού και ο πολιτικός κόσμος, περί άλλων τυρβάζει.