19/1/09

Τι κρύβει ο πόλεμος του αερίου

O πόλεμος του αερίου καταδεικνύει ακόμη μία φορά τη φύση της ρωσικής δύναμης: αυταρχική και με αυτοκρατορικές βλέψεις. Από τη μια πλευρά είχαμε τον δυναμικό χειρισμό της θερινής κρίσης με τη Γεωργία και από την άλλη τη χρησιμοποίηση, μέσα στην καρδιά του χειμώνα, του αερίου ως όπλου κατά της Ουκρανίας.

Δύο πρώην σοβιετικές αποικίες οι οποίες στην επιθυμία τους να χειραφετηθούν, επιδιώκουν την προσάρτησή τους στο ΝΑΤΟ, ενώ την ίδια στιγμή αποτελούν για τους Ρώσους δύο παραδείγματα που προσπαθούν να ξορκίσουν. Η «πορτοκαλί επανάσταση» έχει γίνει η έμμονη ιδέα του Πούτιν. Η ίδια η ουκρανική Δημοκρατία, αν και χαοτική, εξακολουθεί να υπάρχει. Ωστόσο η κατάσταση δεν είναι τόσο απλή καθώς όλα όσα συμβαίνουν μοιάζουν με τις πρώτες συνέπειες της μάχης μεταξύ του προέδρου Μεντβέντεφ και του πρωθυπουργού Πούτιν. Την ώρα που ο πρώτος αρνείται να εφαρμόσει την τριμερή συμφωνία επί λυσης της κρίσης (Ρωσία- Ουκρανία- ΕΕ) που είχε υπογράψει ο ρώσος πρωθυπουργός, η κυβέρνησή του παρουσιάζεται στην κοινή γνώμη ανίκανη να αντιμετωπίσει την χρηματοοικονομική κρίση. Στο τέλος, όμως, ο Πούτιν ήταν αυτός που έδωσε εντολή να αρχίσει και πάλι η διοχέτευση του αερίου. Τα πρώτα δείγματα αυτής της σύγκρουσης άρχισαν να διαφαίνονται από την επίθεση κατά της Γεωργίας. Τότε, ο πρόεδρος Σαρκοζί είχε έρθει σε συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με τον ρώσο ομόλογό του, την οποία όμως ο Πούτιν εφάρμοσε με πολυήμερη καθυστέρηση θέλοντας έτσι να καταστήσει φανερό το ποιος είναι το αφεντικό των ενόπλων δυνάμεων. Από την άλλη πλευρά ο Μεντβέντεφ, ο οποίος είχε υποσχεθεί να αποκαταστήσει το κράτος δικαίου, δεν έχει καταφέρει ως σήμερα να απελευθερώσει τον πρώην ολιγάρχη Χοντορκόφσκι ο οποίος εξακολουθεί να σαπίζει στις φυλακές της Σιβηρίας.
Οσο για την Ευρώπη, έχει φτάσει μάλλον η ώρα να βρει τρόπους να αντισταθεί στη στρατηγική διμερούς προσέγγισης που εφαρμόζει η Ρωσία και η οποία έχει ως τώρα σαγηνεύσει την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, την Ιταλία καθώς και τον πρώην καγκελάριο της Γερμανίας Σρέντερ (πρόεδρο της κοινοπραξίας κατασκευής του αγωγού που θα μεταφέρει αέριο στη Γερμανία παρακάμπτοντας τις Βαλτικές χώρες και την Πολωνία). Αντί αυτής η Ευρώπη οφείλει να προτάξει μία φωνή και ενιαία ενεργειακή πολιτική που θα αφορά το σύνολο της κοινότητας. Ελλείψει αυτής θα συνεχίσει να ζει στο έλεος της Ρωσίας, των εσωτερικών συγκρούσεών της και της φιλοδοξίας της να ανακτήσει την παλιά λάμψη της.
Οποια όμως και αν είναι τα σχέδια που θα εφαρμόσει η Ευρώπη προκειμένου να περιορίσει την κατανάλωση ενέργειας, η κατανάλωση θα συνεχίσει να αυξάνεται σημαντικά και συνεπώς η Ρωσία θα εξακολουθήσει να αποτελεί έναν από τους προμηθευτές της. Για ορισμένες μάλιστα ευρωπαϊκές χώρες, τον βασικότερο όλων. Ενώ όμως η σταθερότητα αποτελεί κομβικό σημείο για την παροχή αερίου, η κρίση μεταξύ Μόσχας και Κιέβου οδηγεί σε διττό συμπέρασμα. Αφενός στη μη αξιοπιστία της Ρωσίας και αφετέρου στην έλλειψη φερεγγυότητας της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως κοινότητας κρατών. Το γεγονός αυτό οδήγησε τον πρόεδρο της Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο να υψώσει τη φωνή του έναντι της Ρωσίας και της Gazprom, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ίσως υπάρξουν ποινικές διώξεις κατά του ρωσικού ενεργειακού κολοσσού.
Επανερχόμαστε όμως στη φύση της ρωσικής δύναμης. Ο Πούτιν, πράγματι σε ελάχιστες περιπτώσεις υπακούει σε κανόνες, ιδιαιτέρως δε σε αυτούς της δικαιοσύνης. Για την ώρα, λοιπόν, τα μέσα που διαθέτει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκειμένου να εισακουστεί είναι μηδαμινά. Και θα εξακολουθήσουν να είναι όσο οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν αντιλαμβάνονται το πραγματικό μέγεθος του κινδύνου το οποίο διατρέχουν μελλοντικά οι χώρες τους, σε περίπτωση κατά την οποία οι κυβερνώντες δεν καταφέρουν να διαμορφώσουν κοινή πολιτική και να βρουν τα απαραίτητα μέσα που θα οδηγήσουν σε μια πραγματική ενεργειακή ανεξαρτησία καθώς και να αναπτύξουν έναν συσχετισμό δυνάμεων με τη Ρωσία, τέτοιον που να την υποχρεώνει να λαμβάνει υπόψη και το ευρωπαϊκό συμφέρον. Ωσπου να καταστεί τελικά και η Ρωσία κάποια ημέρα κράτος δικαίου.
Ο κ. Ζαν-Μαρί Κολομπανί είναι ένας από τους εγκυρότερους ευρωπαίους δημοσιογράφους, πρώην διευθυντής της εφημερίδας «Le Μonde». Το τακτικό, ανά Κυριακή, άρθρο του είναι γραμμένο αποκλειστικά για «Το Βήμα».

Εφημερίδα "Το Βήμα" 18-01-2009

6 σχόλια:

  1. Μνημείο λόγου μεταλλαγμένου ατλαντιστή!!! Πιθανώς και μετανοιωμένου αριστερού; Ποιός ξέρει… Αν υπάρξει κάποιος να του υπενθυμίσει αυτού του κυρίου ότι οι αγορές είναι πλέον ελεύθερες και καθορίζονται με τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης και δεν καθορίζονται από πολιτικά κριτήρια ίσως και να μπορέσει να καταλάβει ότι ο λόγος του είναι τελείως ξεπερασμένος. Αυτό ακριβώς δεν ήταν το δίδαγμα του νεοφιλελευθερισμού; Όπως βλέπει ο κύριος αυτός και αυτοί που τον χρηματοδοτούν το μάθημα που μας έδιναν όλα το προηγούμενα χρόνια το έχουμε εμπεδώσει καλά. Δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε την πολιτική ζωή της Ρωσίας αλλά είμαστε εδώ για να κάνουμε δουλειές με την Ρωσία. Αυτό σε όποιους αρέσει για τους υπόλοιπους δεν θα μπορέσουμε να τους ικανοποιήσουμε.
    Αν η Γαλλική κυβέρνηση κάνει business με πολιτικά κριτήρια ας μας το πει ο κύριος. Μήπως τυχών η κυβέρνησή του κάνει business και με την Τουρκία ή το Ισραήλ π.χ.; Ή μήπως αυτά τα κράτη είναι υποδείγματα δημοκρατίας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Και από πού και ως που ο εκδημοκρατισμός μιας χώρας κρίνεται από την συμπεριφορά της χώρας αυτής ως προς καταδικασμένα πρόσωπα του κοινού ποινικού δικαίου (για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος παρακαλώ); Από πού κι ως που απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου χαρακτηρίζονται ως πολιτικοί κρατούμενοι; Από ποιον χρηματοδοτούνται αυτές οι απόψεις για να φιλοξενηθούν κατ’ αποκλειστικότητα στην ελληνική εφημερίδα «ΒΗΜΑ»; Τόσο πολύ νοιάζονται για την ενεργειακή μας αυτοτέλεια ξένοι σαν τον εν λόγω κύριο ή όπως παλιότερα ο ανύπαρκτος πλέον κύριος Μπράϊζα;
    Ήταν αναμενόμενες αυτές οι αντιδράσεις σε «ευαίσθητους» που οι «ευαισθησίες» τους αμείβονται αδρά μετά τα προβλήματα με το φυσικό αέριο. Το μοτίβο είναι ίδιο… Δημιουργούμε εκ του μη όντος γεγονότα και τα φουσκώνουμε με καλοπληρωμένα δημοσιεύματα. Το είδαμε και τον Δεκέμβρη σε μας… Αλλά πέρα από την σφαίρα της εικονικής πραγματικότητας την οποία ελέγχουν πλήρως υπάρχει και η πραγματική ζωή που μονίμως τους διαψεύδει…-

    Ελευθέριος Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το άρθρο αυτού του δημοσιογράφου φαινόταν από την αρχή υποκειμενικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μάλιστα. Και μετά ξύπνησε. Τι είναι αυτοί βρε; Ονειρεύονται διαφωνίες στη σχέση Πούτιν-Μεντβέντεφ, αναξιοπιστία της Ρωσίας ως προμηθευτή, απελευθέρωση των πρώην ολιγαρχών, και αποκατάσταση του.. κράτους δικαίου! Εμ, βέβαια, γίνεται να σαπίζει ολόκληρος ολιγάρχης στη φυλακή; Πού είναι το κράτος δικαίου να τον βγάλει έξω;

    Ευσεβείς πόθοι δυτικών αναλυτών που πιθηκίζονται από εντόπια Μέσα. Δεν χρειάζεται σχολιασμός. Βρίσκονται εντελώς εκτός πραγματικότητας. Κανένας δεν αμφιβάλλει ότι η Ρωσία θα φερθεί αυταρχικά, όμως ας μην είναι τόσο βέβαιοι ότι οι Ουκρανοί θέλουν τη Δύση περισσότερο από τους Ρώσους. Δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι δεν διαβάζουν εκεί στη Γαλλία. Το μόνο που έμαθε είναι η παραπληροφόρηση.

    Ιωάννης Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραίος ο αρθρογράφος κ. Ζαν-Μαρί Κολομπανί. Είναι φανερό ότι απευθεύνεται σε δυτικούς υπηκόους οι οποίοι κατά κανόνα πιστεύουν ό,τι διαβάσουν.
    Πάντως, δικός μας ο Ανδριανόπουλος, θα το έγραφε καλλίτερα. Πιό συγκεκαλυμμένα και πιό ύπουλα, γιατί θα απευθυνόταν σε μάς και ξέρει ότι δεν μασάμε και πολύ.

    Όμως... όμως...
    Ας θεωρήσω ότι βρίσκομαι μαζί του μπροστά σε ένα ακροατήριο.
    Ο αρθρογράφος θα πεί αυτά που έχει γράψη στο άρθρο του.
    Όταν έλθη η στιγμή της αντίκρουσης εγώ που τώρα λοιδωρώ τα γραφόμενά του, τι επιχειρήματα θα αντιπαραθέσω;
    Διαισθητικά ξέρω ότι έχει άδικο και εξυπηρετεί σκοπιμότητες.
    Σε επίπεδο επιχειρημάτων όμως;

    Που είναι γμτ αυτή η ντόπια διανόηση να έχουμε και την άλλη άποψη; Σε τι παγκοσμιοποιημένα παχνιά βόσκει και δεν ακούγεται καθόλου;
    Γμτ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν λέω ότι ο Πούτιν είναι αγγελούδι αλλά το ότι έχει κάνει πολλά καθάρματα να ξενυχτάνε για το πώς θα τον υποτάξουν με κάνει να έχω ελπίδες ότι ίσως υπάρχει ελπίδα ακόμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βρε αφήστε κατά μέρος τον Πούτιν, και τις γραφικές θεωρίες που μας ταΐζουν τηλεβιβλιοπώλες. Εδώ μιλάμε καθαρά για business. Όταν η Αμερική έκανε δουλειές με ένα καθαρά ανελεύθερο καθεστώς όπως η χούντα του Πινοσέτ στην Χιλή που ξέρουμε όλοι αν ανοίξουμε ένα βιβλίο ιστορίας πως ανέτρεψε νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση στην πατρίδα του και πόσους αντιφρονούντες σκότωσε δίχως καν να τους δικάσει. Είπε κανείς στους αμερικανούς τίποτα; Και αν τους έλεγε κάτι ο οποιοσδήποτε οι αμερικανοί απαντούσαν… Δεν κάνουμε δουλειές με πολιτικά κριτήρια. Και πολύ σωστά απαντούσαν. Όπως το ίδιο θα απαντήσουν σε ανάλογη περίπτωση και τώρα. Αν μας συμφέρει να είμαστε διαμετακομιστικό ενεργειακό κέντρο τι μας νοιάζει ο Πούτιν ο Μετβέντεφ και ο Χοντροκόφσκι ή οι Ρωσοεβραίοι ολιγάρχες; Το μόνο που μας νοιάζει είναι να υπάρχει σταθερότητα στην Ρωσία και ρωσική ισχύς ικανή να εγγυηθεί τις υπογραφές που έβαλε το ρωσικό κράτος δια των υπηρεσιακών παραγόντων του. Στο κάτω, κάτω δεν θα επιβάλλει η Ελλάδα στην Ρωσία το πολίτευμά της και τους νόμους της. Το δικό μας πρόβλημα είναι να ανοίξουμε δουλειές με μια σταθερή Ρωσία. Όλα τα άλλα είναι λόγια του λόγια του αέρα. Δηλαδή θα νοιαστούμε για τα κλεμμένα των ολιγαρχών και όχι για τα δικά μας συμφέροντα; Έχουν ξεφύγει κάποιοι στην Ευρώπη τελείως απ’ τον ορθολογισμό και δυστυχώς έχουμε και πολλά τέτοια εγχώρια φρούτα.-

    Ελευθέριος Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.