Συμπτώματα εθνικής παρακμής

Του δρα Χριστ. Χριστοδούλου*

-Ο Ελληνισμός βρίσκεται στη χειρότερη ώρα της νεότερης ιστορίας του
-Τα κύρια αίτια της υποχώρησης και υποβάθμισης του ρόλου της Ελλάδας θα πρέπει να αναζητηθούν στην ίδια την Ελλάδα. Στην πολιτική ηγεσία της πρωτίστως 
-Η ΕΛΛΑΔΑ έχει ήδη γίνει θέμα διεθνούς απαξιωτικού ενδιαφέροντος

Δεν υπάρχει, δυστυχώς, αμφιβολία ότι ο Ελληνισμός βρίσκεται στη χειρότερη ώρα της νεότερης ιστορίας του. Ο Ελληνισμός της Ελλάδας και της Κύπρου.
Στην οικονομία και οι δύο χώρες έχουν περιέλθει σε σημείο που δεν βρέθηκαν ποτέ τα τελευταία πενήντα χρόνια. Η Ελλάδα έχει ήδη γίνει θέμα διεθνούς απαξιωτικού ενδιαφέροντος.
Είναι, όμως, προικισμένη χώρα. Με φυσικές ομορφιές ασυναγώνιστες και υποθαλάσσιο πλούτο που τον καθιστούν πολύτιμο τα αναξιοποίητα, ακόμη, κοιτάσματα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.

Κι όμως, αυτή η ανεπανάληπτη σε φυσικές ομορφιές και υποθαλάσσιο πλούτο χώρα έχει φθάσει σε σημείο χρεοκοπίας.
Είναι θλιβερό το κατάντημά της γιατί κατοικείται από ένα λαό που δεν στερείται αξιόλογων αρετών και αυξημένου βαθμού ευφυΐας. Ένα λαό που σημάδεψε με τη σφραγίδα τού πολιτισμού και των υπέρ ελευθερίας ολόκληρης της ανθρωπότητας αγώνων του, την παγκόσμια πολιτισμική και πολιτιστική ανέλιξη και οριοθέτησε με τα επιστημονικά του επιτεύγματα της αρχαιότητας την πορεία και τη δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου. 

Ατύχησε η Ελλάδα
Προφανώς ατύχησε η Ελλάδα. Πολλές φορές κι από πολλούς αδικήθηκε. Όμως, τα κύρια αίτια της υποχώρησης και υποβάθμισης του ρόλου της θα πρέπει να αναζητηθούν στην ίδια την Ελλάδα. Στην πολιτική ηγεσία της πρωτίστως, που δεν κατόρθωσε να αναδείξει με συνέχεια και σταθερότητα τις ακαταγώνιστες δημιουργικές αρετές και τα αξιοθαύμαστα χαρίσματα του Έλληνα πολίτη. Που τον εκμεταλλεύτηκε για ικανοποίηση μικρόψυχων επιδιώξεων και ευτελών προσωπικών και κομματικοπολιτικών σκοπιμοτήτων. Που υποκίνησε τη ροπή του Έλληνα προς τη διχόνοια και την έφεσή του στο διχασμό. Που τον οδήγησε σε ατραπούς αυτοκαταστροφής.
Δεν φταίνε πρωταίτια οι Έλληνες γι’ αυτήν τους την κατάντια. Αλλά και δεν είναι εντελώς άμοιροι ευθυνών. Γιατί δεν τους απέλιπε η δυνατότητα να αντιλαμβάνονται τη λεηλασία του εθνικού πλούτου της χώρας και τον εθνικό ευτελισμό της από μέρους των πολιτικών που τους κυβέρνησαν ή τους ηγήθηκαν τα τελευταία κρίσιμα τριάντα χρόνια. Γιατί δεν τους εξαπέστειλε με την ψήφο του στον κολασμό της οργής του και στο περιθώριο της απαξίωσης και της περιφρόνησής του. Οι Έλληνες πολιτικοί αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Και βρεθήκαμε στο σημερινό σημείο να μην τολμά η Ελλάδα να αξιοποιήσει τον τεράστιο υποθαλάσσιο πλούτο της και να μην οριοθετεί την Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη γιατί διακατέχεται από το τουρκικό φοβικό σύνδρομο. Γιατί οι πολιτικοί της δεν τολμούν να υπερασπισθούν, με την επιβαλλόμενη ιστορική αξιοπρέπεια, ύψιστα και ζωτικά συμφέροντα της χώρας. Για να μην προκαλέσουν την αντίδραση του τουρκικού θηρίου. Για να μη βρεθούν κατέναντι του τουρκικού νεοαποικιακού επεκτατισμού σε βάρος των εδαφών και των θαλασσών της. 

Αξιοθρήνητο κατάντημα
Είναι θλιβερό και αξιοθρήνητο το κατάντημα της χώρας. Και τραγικά επικίνδυνο για το παρόν και το μέλλον. Γιατί ποια συναισθήματα και ποιους ταπεινωτικούς συνειρμούς είναι δυνατόν να προκαλεί η απόφαση του αξιοπεριφρόνητου δημάρχου Θεσσαλονίκης να τοποθετήσει άγαλμα του μεγαλύτερου σφαγέα του Ελληνισμού Κεμάλ Ατατούρκ στην πλατεία Αριστοτέλους της συμπρωτεύουσας, ώστε να αυξήσει τον αριθμό των Τούρκων τουριστών, στο πλαίσιο του σχεδίου της ελληνικής καταισχύνης «Ottoman Heritage Tour»; Αλλά και η ανιστόρητη ομολογία του ότι «η πολιτιστική κληρονομιά της Θεσσαλονίκης και των γύρω δήμων προέρχεται από την Οθωμανική Αυτοκρατορία! Εδώ υπάρχουν», είπε, «οθωμανικά μνημεία. Εμείς, λοιπόν, συζητήσαμε με τους γύρω δήμους και αποφασίσαμε να προβάλουμε την οθωμανική κληρονομιά!». Κι έτσι, σε συνεργασία με άλλους να ανακαινίσει οθωμανικά κτίρια και τζαμιά. Υπάρχουν, όντως, οθωμανικά μνημεία. Είναι, όμως, μνημεία αίσχους. Μνημεία πρωτοφανούς βαρβαρότητας. Μνημεία εθνοκάθαρσης. 

Η προκλητική Τουρκία
Είναι, όμως, και η ολοένα προκλητικά εκδηλούμενη πρόθεση της επίσημης Τουρκίας να αντικαταστήσει το ελληνικό κράτος στη Θράκη, αφού, όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι, η οικονομική κρίση δεν επιτρέπει στην ελληνική πολιτεία να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών στην περιοχή. Είναι χαρακτηριστικές οι σχετικές δηλώσεις του Τούρκου προξένου, ο οποίος, μεταξύ άλλων, είπε: «Περιμένουμε ιδιαίτερα να έρθουν Τούρκοι επιχειρηματίες από την Προύσα και να κάνουν κοινές επενδύσεις. Είναι στην ημερήσια διάταξη να κηρυχθεί η περιοχή αυτή σε ελεύθερη ζώνη. Στην Τουρκία υπάρχουν αρκετά ιδιωτικά κολέγια. Και αν βρεθούν διαφορετικές εφαρμογές στην παιδεία της μειονότητας, μπορούν να φτιαχτούν σχολεία ή νοσοκομεία, αφού στην περιοχή αυτή υπάρχουν ιδιαίτερες ελλείψεις στον τομέα της παιδείας και της υγείας».
Η Τουρκία, λοιπόν, έρχεται και στη Δυτική Θράκη, ενώ οι Έλληνες πολιτικοί, αντί να την ανακόψουν, κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε να την διευκολύνουν στη συνδιοίκησή της. Μετά την Κύπρο, οι παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου χώρου της Ελλάδας, η απαγόρευση της χάραξης της ΑΟΖ λόγω διεκδίκησης του Καστελορίζου, η διεκδίκηση ελληνικών νησιών και η στόχευση της προτεκτορατοποίησης της Δυτικής Θράκης! Με τους Έλληνες πολιτικούς να τρέφουν την ψευδαίσθηση ότι με το χάιδεμα θα ημερέψουν το τουρκικό άγριο και αιμοβόρο θηρίο. 

Ολέθρια σφάλματα τακτικής
ΕΙΝΑΙ, όμως, και η δική μας περίπτωση στην Κύπρο, όπου η Τουρκία από το 1974 κατέχει διά της βίας το 37% των εδαφών μας, χωρίς καμιά δυναμική ελληνική αντίδραση, χωρίς ούτε καν χρήση της ιδιότητας της Ελλάδας ως εγγυήτριας δύναμης της ανεξαρτησίας μας. Και, ακόμη, χωρίς καμιά ουσιαστική διεθνή αποτελεσματική αντίδραση για την αποκατάσταση των δικαίων μας και την εκδίωξη του Τούρκου εισβολέα. Κι όταν ακόμη ο Τούρκος Πρόεδρος Γκιουλ καθυβρίζει σκαιότατα ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό τα πονηρά υπομειδιάματα των Βρετανών.
Εισπράξαμε μόνο μια σειρά από ψηφίσματα συμπάθειας και ωραιολογίας από τα Ηνωμένα Έθνη χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, ενώ η ενεργός εμπλοκή τους στη διαδικασία της εξεύρεσης μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης υπήρξε από ουδέτερη και ποντιοπιλατική ως προσεκτικά αρνητική για την υπόθεσή μας. Αλλά κι εμείς δεν υστερήσαμε σε ολέθρια σφάλματα τακτικής, διαδικασίας και ουσίας. Από το επάρατο σχέδιο Ανάν της υποδούλωσης της Κύπρου στην Τουρκία, ή κατά τον τότε σύμβουλο του Αμερικανού Προέδρου Ντάνιελ Φριντ, «της προσφοράς της Κύπρου στην Τουρκία μέσα στο πιάτο», φθάσαμε στη σημερινή κατάσταση της εθνικής αυτοχειρίας μας.
Ο σημερινός Πρόεδρος, παρά τις περί του αντιθέτου υποδείξεις ότι δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για επανέναρξη συνομιλιών που να έχουν θετική κατάληξη, επένδυσε, βασισμένος στις ψευδαισθήσεις του, στον κομμουνιστή σύντροφο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Και απεδείχθη, μετά από τρία χρόνια διαλόγου, ότι η τελευταία πλάνη ήταν χειρότερη των προηγούμενων. Ο σύντροφος Ταλάτ έμπρακτα κατέδειξε ότι ήταν εξίσου πειθήνιο όργανο της Άγκυρας και της κατακτητικής πολιτικής της στην Κύπρο. Όπως και ο καταστροφέας της Κύπρου Ραούφ Ντενκτάς.
Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ κατόρθωσε, χάρη στις ουτοπικές προσδοκίες του Προέδρου μας, να πάρει γενναιόδωρες προσφορές και παραχωρήσεις, όπως η δημιουργία ενός νέου ομόσπονδου κράτους από δύο συνιστώντα ισότιμα κράτη, το ε/κ και το τ/κ, η εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος, οι απαράδεκτες προτάσεις του κ. Χριστόφια για το περιουσιακό με τη μετατροπή του παράνομου Τ/κ ή έποικου άρπαγα των περιουσιών μας σε χρήστη, ενώ ο ίδιος ο Ταλάτ σε τίποτε δεν υποχώρησε από τις γνωστές τουρκικές θέσεις και τίποτε απολύτως δεν παραχώρησε. Ούτε σπιθαμή γης κατά τον κ. Ερντογάν και ούτε την αποχώρηση έστω και ενός Τούρκου στρατιώτη από την Κύπρο, κατά τον κ. Νταβούτογλου. 

ΜΑΣ ΕΞΩΘΟΥΝ ΣΕ ΜΟΙΡΑΙΑ ΚΑΤΑΛΗΞΗ 
Ο δικός μας αξιοθρήνητος κατήφορος συνεχίζεται
ΠΑΡΟΛΑ αυτά, δυστυχώς, ο δικός μας αξιοθρήνητος κατήφορος συνεχίζεται. Με νέες παραχωρήσεις και προσφορές γενναιόδωρες, όπως η τελευταία δήλωση του κ. Χριστόφια ότι στα όσα έσοδα θα έχουμε από το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο θα έχουν οι Τουρκοκύπριοι συνεταίροι μας το ισότιμο μερίδιό τους. Είπε, στις 15 Νοεμβρίου, ο κ. Χριστόφιας «ότι η διαχείριση και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων θα είναι αρμοδιότητα της κεντρικής κυβέρνησης που θα έχει την ευθύνη να επιμερίζει μέρος των εσόδων στις δύο ομόσπονδες μονάδες». Προχώρησε, όμως, κάνοντας και ένα ακόμη βήμα ο γενναιόδωρος Πρόεδρός μας. Και πρόσφερε συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μας με την Τουρκία. Έτσι, απλά, γενναιόδωρα, χωρίς αντιπαροχή, χωρίς να τα χρησιμοποιήσει ως όπλο για παραχωρήσεις από μέρους της τουρκικής πλευράς. Ως εάν επρόκειτο για δική του προσωπική περιουσία. Χωρίς να ρωτήσει κανένα και, κυρίως, χωρίς να έχει τη συγκατάθεση του κυρίαρχου λαού.
Εξίσωσε τα πάντα, τα ισοπέδωσε όλα ο κ. Χριστόφιας: Το μπαϊράμι με τη Λαμπρή, την εισβολή της Τουρκίας με εισβολή Ελλάδας, και την ισότιμη συμμετοχή του 18% των Τ/κ με εκείνη του 82% των Ε/κ σε όλους τους τομείς της νέας ομοσπονδοσυνομόσπονδης πολιτείας. Και, βεβαίως, με την Κύπρο να οδηγείται, σε ευθεία πορεία, για να μετατραπεί σε αξιοθρήνητο προτεκτοράτο της Τουρκίας. Κατά τα άλλα ο Πρόεδρός μας διακηρύσσει, και τα κομματικά του παπαγαλάκια τον επαναλαμβάνουν, ότι επιδιώκει λύση βασισμένη στις αρχές του δικαίου και των διεθνώς αναγνωρισμένων ανθρώπινων δικαιωμάτων. Είναι ή όχι όλα τα προαναφερθέντα συμπτώματα εθνικής αποσύνθεσης και εθνικής παρακμής; Η ερμηνεία είναι αυτόδηλη. Όπως πασίδηλη είναι και η μοιραία κατάληξη στην οποία οι κυβερνώντες μάς εξωθούν.
* Πρώην Υπουργός Οικονομικών και Εσωτερικών και τέως Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου