του Απόστολου ΑποστολόπουλουΕσωτερική και εξωτερική πολιτική αλληλοεπηρεάζονται αλλά η φύση τους διαφέρει. Εσωτερικά, ένα δυσμενές κλίμα ανατρέπεται αν κάτι αγγίξει συναισθηματικά το λαό. Όταν ο Σρέντερ επισκέφθηκε με γαλότσες τις πλημυρισμένες περιοχές της Γερμανίας, κέρδισε τις εκλογές. Όταν ο Καραμανλής έδωσε το «τριχίλιαρο» στους πυρόπληκτους της Ηλείας θριάμβευσε. Αντίθετα, ο Αθνάρ έχασε τις εκλογές επειδή είπε ψέματα για την...τρομοκρατική έκρηξη στο τραίνο στη Μαδρίτη. Στα μειονεκτήματα της Δημοκρατίας συμπεριλαμβάνεται ότι ο λαός έχει ευμετάβολη γνώμη. Ακόμα και ο Περικλής βρέθηκε επανειλημμένα υπόδικος. Η εξωτερική πολιτική υπακούει στα ίδια κριτήρια όταν απευθύνεται στο εσωτερικό. Τα «όχι» του Καραμανλή για το Σκοπιανό ή το σχέδιο Ανάν, όπως και το άνοιγμα στη Ρωσία, ανέβασαν τις μετοχές του. Ο Μπους ξεκίνησε τον πόλεμο στο Ιράκ έχοντας την ευρύτατη υποστήριξη των Αμερικανών αλλά την έχασε όταν επέμενε ενώ η ήττα ήταν φανερή.
Τίποτα από αυτά, όμως, δεν ισχύει στο «καθαρό» πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, στις σχέσεις, δηλαδή, με τις άλλες χώρες. Η διαφορά είναι ότι οι λαοί έχουν συναισθήματα ενώ τα κράτη έχουν μόνο συμφέροντα. Στην εξωτερική πολιτική οφείλεις να καθορίζεις τα συμφέροντα σου αλλά το κυριότερο είναι να δεις αν συνδυάζονται με τα συμφέροντα των άλλων. Στην Ελλάδα λέμε συχνά ότι μας αδικούν ενώ είμαστε σταθεροί και πιστοί. Αλλά αν είσαι πιστός επειδή (πιστεύεις ότι)δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς τότε ο άλλος θα σε αδικήσει μόλις το επιβάλλουν τα συμφέροντά του. Επίσης είναι επιζήμιο να μεταμφιέζεις την πραγματικότητα χτίζοντας στην άμμο παλάτια. Πχ να μιλάς για ελληνοτουρκική φιλία ενώ επιδιώκεις, απλώς, την ύφεση.
Συνοπτικά: Η πολιτική των αγωγών έχει στρατηγική (μακροπρόθεσμη) σημασία και συμφέρει την Ελλάδα, την Ευρώπη και τη Ρωσία, όχι όμως τις ΗΠΑ. Αν η Ελλάδα αποφάσισε αυτήν την πολιτική χωρίς να έχει εξασφαλίσει την ενεργό υποστήριξη των Ευρωπαίων στα εθνικά θέματα( που είναι και ευρωπαϊκά) τότε ο δρόμος μας είναι ολισθηρός. Η ρωσική παρουσία στο Αιγαίο θεωρείται μήνυμα και προς την Τουρκία. Αν ισχύει, είναι θετικό. Αλλά μένουν αδιευκρίνιστα τα όρια του μηνύματος. Πχ η Μόσχα έχει ζωτικό συμφέρον να μείνει το Ιράν εκτός αμερικανικού ελέγχου και το στηρίζει παρότι την ανησυχεί το πυρηνικό του πρόγραμμα. Πόσο μακριά θέλει και μπορεί να φθάσει η στήριξη της Μόσχας στην Αθήνα; Και, κυρίως, πόση ρωσική υποστήριξη μπορεί να «εισπράξει» η Αθήνα χωρίς να προκαλέσει ασύμμετρη φθορά στις παραδοσιακές σχέσεις της; Εκτός πια αν πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα να σπάσουν οι παραδόσεις…
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 9-1-09
Για να πούμε, καιρός που είναι, τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Όταν μιλάμε για στήριξη της δικής μας θέσης δεν εννοούμε ότι αυτό θα γίνει στέλνοντας οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, οι Ρώσοι στρατό για να μας προστατεύσει. Γιατί πολλοί εντός Ελλάδας μόνο έτσι αντιλαμβάνονται την στήριξη. Ενώ αυτό είναι ξεκάθαρη υποτέλεια. Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Μιλώντας για στήριξη πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλώντας θεωρητικά. Αν έχουμε την διαβεβαίωση της Γαλλίας ότι σε πιθανό Ελληνοτουρκικό πόλεμο μας στηρίζει βιομηχανικά σε αεροπλάνα, ανταλλακτικά και όπλα που φέρουν αυτά τα αεροπλάνα αν αποδειγμένα δεν είμαστε εμείς που θα ξεκινήσουμε τον πόλεμο γιατί με αυτό τον τρόπο η Γαλλική πλευρά θα μπορεί να αποκρούσει πιθανές πιέσεις της Αμερικής για εμπάργκο όπλων έναντι της «επιθετικής» Ελλάδας. Αν το ίδιο η Γερμανία μας διαβεβαιώσει ότι θα έχουμε την βιομηχανική της στήριξη σε άρματα μάχης, ανταλλακτικά και πυρομαχικά αρμάτων. Αν η Ρωσία μας διαβεβαιώσει ότι θα έχουμε διπλωματική στήριξη στον ΟΗΕ. Αν η Ιταλία μας διαβεβαιώσει ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις αεροπορικές της βάσεις για να μην δεχτούμε αιφνιδιαστική πρώτη επίθεση απ΄ την Τουρκική αεροπορία. Υπάρχει κανείς στην Ελλάδα που δεν θα ένιωθε ικανός να ανταπεξέλθει σε ένα πόλεμο με την Τουρκία;
Βέβαια κάποια απ’ αυτά μπορεί ήδη να έχουν δρομολογηθεί. Ποιος ξέρει; Δεν είναι και απ’ τα πράγματα που ανακοινώνονται. Αλλά ακόμα κι αν δεν έχουν γίνει τέτοιες συμφωνίες κάποια στιγμή είναι καιρός να τις απαιτήσουμε απ’ τους εταίρους μας και να σταματήσουμε αυτή την γελοιότητα της «ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας» και της «ελληνοτουρκικής φιλίας» την στιγμή που η όλη υπόθεση έχει καταλήξει να είναι ένα κακόγουστο αστείο.-
Ελευθέριος Β.
Η Ελλάδα σύμφωνα με ο γνωστό Ομογενή Έλληνα Ακαδημαικό Ανδρέα Γερολυμάτο είναι "Το πετράδι στο στέμμα κάθε αυτοκρατορίας".
ΑπάντησηΔιαγραφήΙστορικά καμία δύναμη δεν "ανακηρύσεται" ως Αυτοκρατορία εάν δεν επιβάλλει τη κυριαρχία της σε όλα τα επίπεδα στην ευρύτερη περιοχή απο τον Αίμο έως το Σουέζ και από την Μάυρη Θάλασσα έως το Λιβυκό Πέλαγος, δηλαδή στο επίκεντρο του Ιστορικού Ελληνισμού.
Συνεπώς δεν πρόκειται μόνο για διαφωνίες ενεργειακού ή άλλου χαρακτήρα, αλλά για έναν αγώνα επικρατησης σε μια κεφαλαιώδους σημασίας περιοχή του πλανήτη, όχι μόνο γεωπολιτικής αλλά και πολιτισμικής-ιστορικής.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά
Ρωμαίοι, Ενετοί-Φράγκοι, Οθωμανοί, Βρεταννοί, Αμερικανοί έγιναν Αυτοκρατορίες αφότου έθεσαν υπό την επιρροή τους αυτή τη γεωγραφική ζώνη.
Στη σημερινή φάση όπου κλυδωνίζεται η χρηματοοικονομική βάση της Αμερικανικής εξουσίας και παράλληλα η Ουάσινγκτον αντιμετωπίζει σοβαρότατες αναταραχές σε άλλα σημεία του πλανήτη (Λατ. Αμερική, Μέση Ανατολή, Πακιστάν, Κίνα, κ.α), είναι μάλλον λογικό να υποθέσουμε ότι θα εντείνει τις προσπάθειες περαιτέρου ελέγχου του ευρύτερου Ελληνικού χώρου.
Υπό αυτή την έννοια ο πόλεμος στη Γεωργία τον Αύγουστο, ο πόλεμος στη Γάζα,η αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα, το ανακάτεμα της τράπουλας στη Τουρκία σε συνδυασμό με τις πιέσεις της Άγκυρας στην Αθήνα, ενδεχομένως να εξυπηρετούν την δυναμική επανεμφάνιση των ΗΠΑ στην περιοχή.
Ανεξαρτήτως εάν τα ανωτέρω θα επαληθεύθουν ή όχι, είναι βέβαιο ότι έχουν εκκινηθεί διάφορες διαδικασίες που μας αφορούν άμεσα και η επικράτηση της ψυχραιμίας αλλά και η χρήση της λογικής επιβάλλεται από όλους τους φορείς και τους πολίτες.
Ποτέ άλλοτε όσο απο την εποχή του Μεσοπολέμου, το φάσμα μιας γενικευμένης σύρραξης ή σειράς διαμαχών στην περιοχή μας δε ήταν τόσο ορατό.
Ιωάννης Μιχαλέτος