8/4/17

Τα μειράκια του ενδιάμεσου χώρου και η ανάγκη ενότητας

Καθηγητής πανεπιστημίου μου έλεγε προχθές πως είναι εισηγητής στην εξέλιξη ενός νέου επιστήμονα στη σχολή του. Δικαίωμα υποψηφιότητας έχουν και άλλοι ενδιαφερόμενοι. Είδε τα βιογραφικά τους και διαπίστωσε πως είναι πολύ αδύναμα. Σε ανάλογες περιπτώσεις, στο παρελθόν, δυσκολευόσουν να επιλέξεις μεταξύ αξίων και ικανών επιστημόνων, έλεγε.
Όχι μόνο φεύγουν οι ικανοί νέοι από την Ελλάδα, αλλά ακόμη και όταν παρουσιάζεται εργασιακή ευκαιρία, δεν θέλουν να επιστρέψουν.
Δεν είναι πρωτόγνωρο το φαινόμενο. Λίγο να ανατρέξει κανείς στην ελληνική ιστορία, θα διαπιστώσει πως ανάλογες με τις σημερινές περιπτώσεις βίωσαν πολλές οι Έλληνες που έζησαν σ’ αυτά τα χώματα. Απλώς πιστέψαμε μετά τη Μεταπολίτευση πως καθώς, όπως φάνηκε, ξεπεράσαμε τις παιδικές αρρώστιες της Δημοκρατίας, θα μπορούσαμε να ξεφύγουμε από τη μιζέρια που ταλάνισε τους Έλληνες από τότε που διαμόρφωσαν το σύγχρονο κράτος τους.
Για του λόγου το αληθές, νά τι έγραφε, μεταξύ άλλων, ο Ηλίας Οικονομόπουλος στην Ιστορία του ελληνοτουρκικού πολέμου, που εκδόθηκε το 1898: «Εν Ελλάδι, δεν υπάρχουν θελήσεις ισχυραί δυνάμεναι να συγκρατήσουν του λαού τας εξάψεις. Δεν υπάρχουν πολιτικοί μεγάλοι προς ους ο λαός να αποβλέπη μετά πεποιθήσεως αιρούσης πάσαν του ανάμιξιν εις τας αποφάσεις αυτών περί των εθνικών συμφερόντων της χώρας. Δεν υπάρχει βασιλεία αρκούντως δημοτική ώστε να εξασκή επωφελώς το γόητρον του στέμματος επί το πνεύμα του λαού».
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.