κείμενο του Ιουλίου 2011
Η μεταπολιτευτική δημοκρατία γεννήθηκε πάνω στα ερείπια μιας μεγάλης εθνικής καταστροφής, την οποία ξεπερνά σε σημασία μόνο ο ξεριζωμός του Ελληνισμού της Ιωνίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης. Οι μέρες που διάγουμε σηματοδοτούν την οριστική κατάρρευση της μεταπολίτευσης, υπό το βάρος της οικονομικής χρεωκοπίας της χώρας. Όμως, πολύ πριν χρεωκοπήσει οικονομικά, η μεταπολιτευτική μας δημοκρατία είχε χρεωκοπήσει ηθικά. Η σημερινή της κατάρρευση, μέσα σε μία ατμόσφαιρα σήψης, αποσύνθεσης και ηθικής παρακμής, ήταν προδιαγεγραμμένη και έχει σε μεγάλο βαθμό τις ρίζες της σε εκείνο το μαύρο καλοκαίρι του 1974. Την προδίκασε η αδυναμία της, ή ακριβέστερα η συνειδητή της άρνηση, να αποκαθάρει το άγος του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής και να αποδώσει δικαιοσύνη για την Κυπριακή Τραγωδία. Τιμωρώντας όσους άνοιξαν την Κερκόπορτα στο Πεντεμίλι της Κυρήνειας και τιμώντας όσους προέταξαν τα στήθη τους, υπερασπιζόμενοι τέσσερις χιλιάδες χρόνια ελληνικής ιστορίας στο νησί του Ευαγόρα.
Δεν υπάρχει τίποτα το μεταφυσικό σε αυτή τη διαπίστωση. Ούτε η μοίρα της ελλαδικής κοινωνίας το είχε γραμμένο – για όσους την θεωρούν πλοηγό της ζωής, ούτε ο Θεός μας τιμώρησε – για όσους πιστεύουν στην ύπαρξή Του. Απλά, η ηθική συγκρότηση μιας κοινωνίας, αποτελεί ασφαλή οδηγό και πρόκριμα για την κατάληξή της. Μία κοινωνία που ανέχτηκε τον ενταφιασμό της διερεύνησης των ευθυνών για μία τέτοια εθνική καταστροφή, ήταν θέμα χρόνου να συναντήσει την επόμενη.Τριάντα πέντε (και κάτι) χρόνια μετά, είναι ασήμαντος ιστορικός χρόνος. Θα μπορούσε να είχε συμβεί αργότερα, ή και νωρίτερα, ήταν όμως νομοτελειακό πως η κατάρρευση θα ερχόταν. Τα συμπτώματα της Ύβρεως που διαπράχθηκε ήσαν πολλά και εξόφθαλμα αλλά και το δέλεαρ που έπεισε το κοινωνικό σώμα να ανεχθεί τη συγκάλυψη, κι αυτό ήταν ευδιάκριτο.
Η Ύβρις υπήρξε τεράστια, ανήκουστη. Κανείς δεν τιμωρήθηκε για την ανείπωτη Τραγωδία! Οι στρατηγοί, ναύαρχοι, πτέραρχοι, και ό,τι άλλο τέλος πάντων ήταν τότε, που σχεδίασαν και εκτέλεσαν το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου (ή δεν έκαναν τίποτα για να το εμποδίσουν, αρκούμενοι στο να μιλούν με τους Αμερικανούς και τον ξένο «παράγοντα»), έζησαν – ή ζουν ακόμα – εν τιμή, απολαμβάνοντας τίτλους, συντάξεις και προνόμια
. Όσοι ολιγώρησαν μπροστά στον εισβολέα (ενώ ίσως είχαν αποδειχθεί «λιοντάρια» στο πραξικόπημα), δεν ελέγχθηκαν ποτέ. O θλιβερός θίασος που υποδυόταν την «ελληνική κυβέρνηση» κατά το πραξικόπημα και την πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής, δεν αντιμετώπισε ποτέ τη δικαιοσύνη. Οι πολιτικοί άνδρες που ανέλαβαν τα ηνία στις 23 Ιουλίου, δεν έδωσαν ποτέ εξηγήσεις για όσα έκαναν ή, το κυριότερο, παρέλειψαν να κάνουν, για να υπερασπιστούν την μεγαλόνησο από την ολοφάνερα επικείμενη δεύτερη φάση των επιχειρήσεων.
. Όσοι ολιγώρησαν μπροστά στον εισβολέα (ενώ ίσως είχαν αποδειχθεί «λιοντάρια» στο πραξικόπημα), δεν ελέγχθηκαν ποτέ. O θλιβερός θίασος που υποδυόταν την «ελληνική κυβέρνηση» κατά το πραξικόπημα και την πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής, δεν αντιμετώπισε ποτέ τη δικαιοσύνη. Οι πολιτικοί άνδρες που ανέλαβαν τα ηνία στις 23 Ιουλίου, δεν έδωσαν ποτέ εξηγήσεις για όσα έκαναν ή, το κυριότερο, παρέλειψαν να κάνουν, για να υπερασπιστούν την μεγαλόνησο από την ολοφάνερα επικείμενη δεύτερη φάση των επιχειρήσεων.
Απεναντίας, όσοι ρίχτηκαν στις 20 Ιουλίου στον αγώνα, με το πάθος που πραγματικά ταίριαζε σε όσους αξιώθηκαν τέτοια τιμή, υβρίστηκαν, συκοφαντήθηκαν και αφέθηκαν ανενδοίαστα στη λήθη, στην αδιαφορία και στην απαξίωση. Και όσοι από αυτούς είχαν την ατυχία να απωλέσουν τη σωματική τους αρτιμέλεια ή την ψυχική και σωματική τους υγεία, υπέστησαν απίστευτους εξευτελισμούς από τη μεταπολιτευτική μας δημοκρατία. Οι νεκροί, οι τραυματίες, οι αγνοούμενοι, οι πρόσφυγες, τα ορφανά, οι κακοποιημένες γυναίκες της εισβολής, αφέθηκαν να ξεχαστούν. Τι τύχη είχε μία δημοκρατία που διαπράττει τέτοια ανομία; Δεν ήταν φανερό πού θα κατέληγε;
Η Κυπριακή Τραγωδία του 1974 δεν είναι όμως ένα οποιοδήποτε γεγονός. Πρόκειται για μία πολιτικο-στρατιωτική ήττα που σημαδεύει ανεξίτηλα την Ιστορία του Έθνους και υποθηκεύει το μέλλον του Ελληνισμού σε μία πανάρχαια κοιτίδα του. Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή που αρνείται να διερευνήσει τα αίτια ενός τέτοιου εφιάλτη, επικαλούμενη πως θα διαταραχθούν οι σχέσεις της χώρας με τον «ξένο παράγοντα»; Τι είδους κοινωνία είναι αυτή που ανέχεται, λιγότερο από δεκαπέντε χρόνια μετά την τραγωδία, υποκριτικό «άνοιγμα» του φακέλου της Κύπρου για να εξυπηρετηθούν εκλογικές σκοπιμότητες της στιγμής; Δεν της αξίζει να καταρρεύσει μέσα στη γενική καταισχύνη; Μία δημοκρατία που αφήνει άταφους και λησμονημένους τους ήρωές της και ατιμώρητους τους υπεύθυνους μίας ιστορικής καταστροφής, επειδή «…ανακύπτει κίνδυνος να προκύψουν γεγονότα ικανά να διαταράξουν τας διεθνείς σχέσεις της Ελλάδος μετ’ άλλων κρατών…», δεν έχει προδιαγράψει το μέλλον της; Δεν ήταν φανερό πως η κοινωνία της θα άκουγε κάποτε έναν gauleiter από την Εσπερία να δηλώνει ωμά πως «η εθνική κυριαρχία των Ελλήνων θα περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό»;
Ξέρω πως πολλοί θα καγχάσουν με όσα υποστηρίζει αυτό το σημείωμα. «Τι σχέση έχει», θα πούν, «η οικονομική μας χρεωκοπία, με τα όσα έγιναν το καλοκαίρι του 1974»; “It’s the economy stupid!”, θα φωνάξουν οι γιάπηδες του LSE και του Harvard. Ποιά Κύπρος; Εδώ μιλάμε για ΑΕΠ, spreads, CDS, το διογκωμένο δημόσιο, τα swaps, τι είναι αυτά που μας λές; Πικρό και παγωμένο θα είναι όμως το γέλιο τους. Γιατί όλοι ξέρουμε πως μία κοινωνία χρεωκοπεί οριστικά, μόνο όταν διαλυθεί το σύστημα αξιών της. Αυτό είναι που της επιτρέπει να σταθεί όρθια και να αντέξει φυσικές και οικονομικές καταστροφές, πολέμους, αναποδιές και δυστυχίες. Η ελλαδική κοινωνία υπονόμευσε το σύστημα αξιών της, όταν απέστρεψε το πρόσωπο από την κυπριακή τραγωδία, για να κυνηγήσει την επίπλαστη οικονομική ευμάρεια της μεταπολίτευσης. Και τώρα είναι γονατισμένη και ανίκανη να αντιδράσει. Θα στοιχημάτιζε κανείς, έστω και μία πεντάρα, πως η ελλαδική κοινωνία έχει τη δύναμη να αντέξει μία πτώχευση; Γιατί, το δίλημμα του αν μπορεί να αντέξει κάτι πιο επώδυνο (όπως π.χ. την ανάγκη να υπερασπιστεί ενόπλως την ανεξαρτησία και την ακεραιότητά της), αρνούμαι ακόμη και να το εκφέρω ....
Πιστεύω πως η προσπάθεια που έκανε η κοινωνία μας να αποστρέψει το πρόσωπο από (τις ευθύνες της και το χρέος της προς) την Κύπρο, οδήγησε σε καταστάσεις περίεργες. Η πολιτική μας ηγεσία, γιορτάζει κάθε χρόνο στις 24 Ιουλίου την επάνοδο της Δημοκρατίας, με μία glamorous (παλαιότερα τουλάχιστον) δεξίωση της Προεδρίας. Η δεξίωση αυτή και ο χρόνος τέλεσής της, ενσαρκώνει την τραγωδία που ανεπίγνωστα μάλλον, έζησε η δική μου γενιά – η γενιά της μεταπολίτευσης, των σημερινών πενηντάρηδων. Ποτέ δεν κατάφερα να συνέλθω από την διαπίστωση πως την ώρα εκείνη, της 23ης Ιουλίου του 1974, που εγώ ανέμιζα μία σημαία στην Αθήνα πανηγυρίζοντας για την κατάρρευση της δικτατορίας, κάποια παιδιά της γειτονιάς μου, της πόλης μου, του συγγενικού μου κύκλου, της διπλανής πόρτας τελικά, πέθαιναν μαχόμενοι στην Κυπριακή Γή, σε μία μάχη αισχρά προδομένη.
Η 33η Μοίρα Καταδρομών είχε παραδώσει στην αγκαλιά του Πενταδάκτυλου τονΤαγματάρχη Κατσάνη και στην Αθανασία τους 120 αξιωματικούς και καταδρομείς της που προσπάθησαν να κλείσουν με τα κορμιά τους το ρήγμα της Κυρήνειας, από όπου έμπαινε σιδερόφρακτος πια ο Αττίλας.
Η 31η Μοίρα Καταδρομών αγρυπνούσε φυλάγοντας τη ρημαγμένη Κυπριακή Γή, ανασταίνοντας με τη λαμπρή της δράση από τον Πενταδάκτυλο ως το Πυρόι, το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων του Πλαστήρα.
Και η Δόξα μελετούσε το ανάστημα του Παύλου Κουρούπη, του Ελευθέριου Τσομάκη και των λαμπρών συμμαχητών τους, που διάλεξαν να στοιχειώσουν την Κυρήνεια με τη θυσία τους, παρά να φύγουν.
Εμείς όμως στην Αθήνα, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, τίποτα από αυτά δεν γνωρίζαμε και τίποτα από αυτά δεν φαινόταν να μας νοιάζει. Το πανηγύρι της Μεταπολίτευσης, μόλις είχε ξεκινήσει.
Δεν το σταματούσε ούτε η κλαγγή των όπλων, ούτε ο ορυμαγδός της μάχης από τη μαρτυρική Κύπρο. Δεν το σταμάτησε ούτε ο Αττίλας ΙΙ. Μόνο τώρα πια σταματάει, μάλλον με τον τρόπο που του άξιζε ....
Θα πρότεινα στο σημείο αυτό, πριν αποτιμήσει ο αναγνώστης τα όσα έγραψα σε αυτό το σημείωμα, να κάνει λίγο ακόμα υπομονή, και να γυρίσει τη ματιά του 80 χρόνια πίσω, για να κάνει μία σύγκριση. Για να σκεφτεί, αν ο ισχυρισμός του σημειώματος αυτού πως η ρίζα της χρεωκοπίας βρίσκεται στην απροθυμία της ελλαδικής κοινωνίας να αποκαθάρει το άγος του 1974, έχει κάποια βάση.
Το Σεπτέμβρη του 1922, φαινόταν να καταρρέει όχι μόνο η «Μεγάλη Ιδέα» αλλά ολόκληρο το Ελληνικό Κράτος. Τελείωνε με το χειρότερο δυνατό τρόπο μία πολεμική περιπέτεια δέκα ετών. O διπλασιασμός της εδαφικής έκτασης της χώρας (1912-13) κινδύνευε να εξανεμιστεί από την οδυνηρή ήττα στη Μικρά Ασία, που έθετε σε κίνδυνο την ύπαρξη του Έθνους. Τα πάντα κατέρρεαν.
Τα θλιβερά απομεινάρια μιας ένδοξης Στρατιάς διέρρεαν σε αποσύνθεση, μαζί με πλήθη προσφύγων που ετοιμάζονταν να περάσουν το Αιγαίο και να έλθουν στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Το Σεπτέμβρη του 1922, φαινόταν να καταρρέει όχι μόνο η «Μεγάλη Ιδέα» αλλά ολόκληρο το Ελληνικό Κράτος. Τελείωνε με το χειρότερο δυνατό τρόπο μία πολεμική περιπέτεια δέκα ετών. O διπλασιασμός της εδαφικής έκτασης της χώρας (1912-13) κινδύνευε να εξανεμιστεί από την οδυνηρή ήττα στη Μικρά Ασία, που έθετε σε κίνδυνο την ύπαρξη του Έθνους. Τα πάντα κατέρρεαν.
Τα θλιβερά απομεινάρια μιας ένδοξης Στρατιάς διέρρεαν σε αποσύνθεση, μαζί με πλήθη προσφύγων που ετοιμάζονταν να περάσουν το Αιγαίο και να έλθουν στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Ας κάνει τώρα ο αναγνώστης ένα μικρό χρονικό άλμα: μόλις 18 χρόνια μετά, και μάλιστα ύστερα από μία περίοδο ανώμαλου πολιτικού βίου και αλλεπάλληλων στρατιωτικών κινημάτων, μία επίσημη χρεωκοπία (1932) και μία τετράχρονη δικτατορία, το ίδιο Έθνος έγραφε την εποποιία του ’40, γονατίζοντας κυριολεκτικά (τη μία) και ηθικά (την άλλη), δύο αυτοκρατορίες της εποχής. Πώς επετεύχθη αυτό; Θα είχε συμβεί αν δεν είχε αποκαθαρθεί το άγος της Μικρασιατικής Καταστροφής με την δίκη και την εκτέλεση των 6; Θα είχε καταφέρει χωρίς αυτή την κάθαρση, η ηγεσία της εποχής, να συγκροτήσει τη Στρατιά του Έβρου και να επιτύχει τους όρους της Λωζάνης; Θα είχε σταθεί όρθιο το Έθνος; Αμφίβολο. Του «Έθνους η ειμαρμένη» απαίτησε Κάθαρση. Τιμωρία. Για κάποιους ίσως άδικα, αλλά δεν γινόταν αλλιώς.
Ας συγκρίνει λοιπόν τώρα ο αναγνώστης, το τότε και το σήμερα. Η φτωχή, ηττημένη, ταπεινωμένη Ελλάδα του 1922, μετά την Κάθαρση της Μικρασιατικής Τραγωδίας στάθηκε στα πόδια της και ανάγκασε 18 χρόνια μετά όλη την οικουμένη να υποκλιθεί στο μεγαλείο της ελληνικής ψυχής.
Αντίθετα, η ευημερούσα Ελλάδα του 1974, «ταϊστηκε» με «δημοκρατία», «σοσιαλισμό» και «οικονομική ανάπτυξη», και αγνόησε την ιστορική αναγκαιότητα και την αδήριτη εσωτερική ανάγκη του κοινωνικού σώματος για τιμωρία των ενόχων της Κυπριακής Τραγωδίας.
Τριάντα επτά χρόνια μετά, και αφού είδε να περνά μπροστά της τόσος πλούτος όσος ίσως δεν είχε εμφανιστεί σε καμμία άλλη περίοδο του ελεύθερου βίου της, η Ελλαδική κοινωνία καταρρέει παταγωδώς. Καταρρέει, βασανιστικά και εξευτελιστικά, περίγελως των Εθνών της Γης.
Μη έχοντας ηθική πυξίδα, εκμαυλισμένη και αποπροσανατολισμένη, διαλύεται αδυνατώντας να βρεί στήριγμα στην εθελόδουλη μεταπολιτευτική πολιτική elite, αλλά και στη γελοία, νεο-πλουτίστικη οικονομική elite (της οποίας οι «εκλεκτοί», κάποτε διασκέδαζαν εκτοξεύοντας αλλήλοις αστακούς, σε εκείνα τα «υπέροχα» καλοκαιρινά μυκονιάτικα parties της περιόδου του Χρηματιστηρίου, έξοχα δείγματα της αισθητικής μιας μεταπολίτευσης που οικοδομήθηκε πάνω στα ερείπια του Κυπριακού Ελληνισμού).
Αντίθετα, η ευημερούσα Ελλάδα του 1974, «ταϊστηκε» με «δημοκρατία», «σοσιαλισμό» και «οικονομική ανάπτυξη», και αγνόησε την ιστορική αναγκαιότητα και την αδήριτη εσωτερική ανάγκη του κοινωνικού σώματος για τιμωρία των ενόχων της Κυπριακής Τραγωδίας.
Τριάντα επτά χρόνια μετά, και αφού είδε να περνά μπροστά της τόσος πλούτος όσος ίσως δεν είχε εμφανιστεί σε καμμία άλλη περίοδο του ελεύθερου βίου της, η Ελλαδική κοινωνία καταρρέει παταγωδώς. Καταρρέει, βασανιστικά και εξευτελιστικά, περίγελως των Εθνών της Γης.
Μετά από αυτή την ιστορική αντίστιξη, ας καγχάσει όποιος θέλει για το περιεχόμενο αυτού του άρθρου. Αν μπορεί, φυσικά.
Οι σκιές του Κυπριακού καλοκαιριού του 1974, και το βλέμμα εκείνου του αγοριού μπροστά στον τοίχο που κραυγάζει μέσα στην εκκωφαντική σιωπή της φωτογραφίας «Κανένας δεν ξεχνά, Τίποτα δεν ξεχνιέται!» θα στοιχειώνουν για πάντα τις μέρες μας.
Η Κύπρος τιμωρεί διαχρονικά και αυτούς που «εμήδισαν», και αυτούς που την ξέχασαν. Μάλλον, δεν θα καταφέρουμε να μάθουμε με σιγουριά αν κάποιοι «εμήδισαν», απλά το υποπτευόμαστε.
Σίγουρα όμως, η ελλαδική κοινωνία επέλεξε να ξεχάσει.
Αλλά, όπως μαρτυρά ο σοφός λαός, όπως στρώνει κανείς, έτσι κοιμάται.
Οι σκιές του Κυπριακού καλοκαιριού του 1974, και το βλέμμα εκείνου του αγοριού μπροστά στον τοίχο που κραυγάζει μέσα στην εκκωφαντική σιωπή της φωτογραφίας «Κανένας δεν ξεχνά, Τίποτα δεν ξεχνιέται!» θα στοιχειώνουν για πάντα τις μέρες μας.
Η Κύπρος τιμωρεί διαχρονικά και αυτούς που «εμήδισαν», και αυτούς που την ξέχασαν. Μάλλον, δεν θα καταφέρουμε να μάθουμε με σιγουριά αν κάποιοι «εμήδισαν», απλά το υποπτευόμαστε.
Σίγουρα όμως, η ελλαδική κοινωνία επέλεξε να ξεχάσει.
Αλλά, όπως μαρτυρά ο σοφός λαός, όπως στρώνει κανείς, έτσι κοιμάται.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή...Απεναντίας, όσοι ρίχτηκαν στις 20 Ιουλίου στον αγώνα, με το πάθος που πραγματικά ταίριαζε σε όσους αξιώθηκαν τέτοια τιμή, υβρίστηκαν, συκοφαντήθηκαν και αφέθηκαν ανενδοίαστα στη λήθη, στην αδιαφορία και στην απαξίωση......
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ αληθινό καί πολύ συγκλονιστικό.
Λάβαμε το ακόλουθο μήνυμα με e-mail
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια Κίμωνα Αθηναίε,
Αυτό το άρθρο είναι συγκλονιστικό και μια από τις σημαντικότερες αναρτήσεις που έχουν εμφανιστεί στον Ινφογνώμονα.
Συμφωνώ απολύτως και επαυξάνω ως εξής:
Εκτός από την ατιμωρησία των υπευθύνων μετά την εθνική συμφορά του 1974 ευθυνόμεθα διότι ακολούθως δεν καταστρώσαμε σχέδιο και στόχο να ξεπλύνουμε αυτήν την ντροπή αναγκάζοντας τους Τούρκους με τον Α ή Β ή Γ συγκεκριμένο τρόπο να εγκαταλείψουν την Κύπρο.
Λάμπρος Κατσώνης (Χ.Ν.Γ.)
Λυπάμαι που γίνομαι κουραστικός,αλλά θα το ξαναγράψω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα κόμματα μπήκαν πάνω απ'όλα.
Ο καθένας έβλεπε μόνο του άλλου την καμπούρα και τα δικά του εγκλήματα τα υποβάθμιζε και συνεχίζει να το κάνει,σε απλά λάθη ή και παραλείψεις.
Οι αρχηγοί των κομμάτων έγιναν ιερά τοτέμ,εθνάρχες και λαοπλάνοι,επικίνδυνα εξουσιομανείς,έρμαια και αυτοί στα χέρια των ''χορηγών'' τους.
Απο κάτω,μια τυφλωμένη και πωρωμένη κοινωνία,ένα εκλογικό σώμα σε πλήρη αποσύνθεση,με ισχυρές δόσεις ρεβανσισμού.
Πράσινα και Μπλέ καφενεία,μέχρι και αδέλφια δεν μιλιώντουσαν μεταξύ τους.
Η διαφθορά είχε ριζώσει οριστικά.
Δυσμενείς μεταθέσεις και πάσης φύσεως ''κυνηγητό'' ο ένας στον άλλο.
Επιχειρηματίες γιγαντώθηκαν,άλλοι απο τη μια μέρα στην άλλη έγιναν μιντιάρχες.
Πείτε ότι θέλετε,τα κόμματα διέλυσαν την Ελλάδα.Για κάθε καλό που έκαναν,προκάλεσαν και άλλα 100.
Και συνεχίζει αυτός ο λαός,να πάιζει το παιχνίδι και να επιλέγει μεταξύ των φαύλων και των διεφθαρμένων.
Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται,μη με ρωτάτε που,δεν ξέρω,σίγουρα όχι στην Ελλάδα πάντως.
Αν δεν αποβάλουμε απο τη χώρα μας τον κομματικό καρκίνο,θα πάθουμε πολύ χειρότερα.
πολυ καλο το αρθρο.Απο το ιδιο αυτο ιστολογιο βρηκα και το παρακατω=
ΑπάντησηΔιαγραφή28 Μαρτίου 2012
Η διαφθορά στις λειτουργίες του Ελληνικού Μεταπολιτευτικού κράτους σύμφωνα με τα απόρρητα Αρχεία του Foreign Office το 1981
"...Οι ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες χαρακτηρίζονται από γραφειοκρατία, βραδύτητα και έντονη κομματικοποίηση. […] Η διοίκηση δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στην ανάγκη για μεταρρυθμίσεις. […] Παρόλο που οι Έλληνες είναι καλοί στο να εκπονούν σχέδια, υστερούν στην υλοποίησή τους και τα αλλάζουν με καινούργια με μοναδική μαεστρία. […] Κάθε φορά, επίσης, που η διοίκηση έρχεται σε επαφή με τους πολίτες, παρατηρείται μια αντιπαραγωγική και συχνά απάνθρωπη γραφειοκρατία. […] Το πρόβλημα έγκειται εν μέρει στην οθωμανική γραφειοκρατική παράδοση που αρέσκεται σε έγγραφα και πιστοποιητικά και στην οποία ο ασήμαντος λειτουργός, ανίκανος να αναλάβει πρωτοβουλία κι ευθύνη για θετική δράση, κάνει επίδειξη ισχύος του κωλυσιεργώντας τους συμπολίτες του και εν μέρει οφείλεται στο χαμηλό μορφωτικό επίπεδο της πλειονότητας των δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό με την τάση όλων των κυβερνήσεων να τοποθετούν «δικούς τους» στη διοίκηση (γεγονός που καταλήγει με τη σειρά του σε υπεράριθμους υπαλλήλους). […]
Μεγάλο μέρος της «διαφθοράς» στη δημόσια ζωή της Ελλάδος οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι το πολιτικό σύστημα καλείται να λειτουργήσει στα όριά του, επιτρέποντας (και μάλιστα βασιζόμενο) την αρχή του ρουσφετιού, ήτοι τα χατίρια και τις πελατειακές σχέσεις. Το στοιχείο αυτό, όπως μπορούν να αποδείξουν οι ανθρωπολόγοι, είναι βαθιά ριζωμένο στην ελληνική κοινωνία και εξυπηρετεί έναν κοινωνικό σκοπό, εφόσον η διοίκηση δεν αντιμετωπίζει τους πολίτες της με ταχύτητα και αμεροληψία. (Γνωρίζω ότι εδώ υπάρχει ένας φαύλος κύκλος περί του ότι το ίδιο το ρουσφέτι είναι που παρακωλύει την ανάπτυξη ενός δίκαιου κράτους).
Ο τοπικός βουλευτής πείθει τον Υπουργό να βρει μια δουλειά σε μια «ακρούλα» του Υπουργείου για τον γιο ενός «δικού του», όπως συνηθίζεται να λένε. Ο νέος μπορεί να μην είναι και τόσο ευφυής και να μη συμβάλλει στη βελτίωση της αποδοτικότητας του Υπουργείου· ο «πελάτης», όμως, που τυγχάνει να είναι και παράγων του χωριού, μαζί με το μεγάλο του σόι και τους φίλους του, σίγουρα θα δώσουν την ψήφο τους στο κόμμα. Η ίδια αρχή περί εξυπηρέτησης με ανταλλάγματα υφίσταται και σε άλλες περιστάσεις πέραν της ευρέσεως εργασίας – από το να σου βρουν κρεβάτι σε νοσοκομείο μέχρι και να σε διορίσουν ακόλουθο Πρεσβείας στο εξωτερικό. Υπάρχουν και πιο χονδροειδή παραδείγματα διαφθοράς που εμπλέκουν υψηλά ισταμένους, ακόμη και Υπουργούς.
Οι περιπτώσεις χειρισμού συμβάσεων με τον ιδιωτικό τομέα βρίθουν τέτοιων παραδειγμάτων. Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι αυτό το φαινόμενο είναι διαδεδομένο, ούτε ότι η φήμη της κυβερνήσεως και της διοικήσεως έχει τρωθεί. Οι Έλληνες ψηφοφόροι φαίνεται να αποδέχονται τη διαφθορά -μεγάλη ή μικρή- ως αναπόφευκτο κομμάτι της κοινωνικής και πολιτικής σκηνής. Με μια κάποια δυσπιστία, εκτός από τους αφοσιωμένους υποστηρικτές και τους αφελείς, δεν περιμένουν ότι το ΠΑΣΟΚ θα διαφέρει και πολύ. […] Η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα σίγουρα θα επιφέρει συγκεκριμένα και έντονα προβλήματα προσαρμογής, υπό το βάρος των οποίων τμήματα της ελληνικής βιομηχανίας, ανίκανα να ανταγωνιστούν χωρίς προστασία, θα καταρρεύσουν. […]
Το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία θα ήταν μια δύναμη αστάθειας, διαλύσεως, επιζήμια για τα δυτικά συμφέροντα […] Τέλος, αναρωτιέμαι πού μπορεί να ενυπάρχει στο σύστημα η πιθανότητα αλλαγής και μεταρρυθμίσεως, σε βαθμό μάλιστα που θα μπορέσει να μειώσει την ανικανότητα και να εξαλείψει τη διαφθορά; Είναι δύσκολο να το εντοπίσει κανείς. Διατηρώ αμφιβολίες σχετικώς με τις δυνατότητες του ΠΑΣΟΚ να μεταρρυθμίσει τη διοίκηση και τους κυβερνητικούς μηχανισμούς. […] Ούτε, όμως, είναι εύκολο να δούμε γρήγορες αλλαγές από τη Νέα Δημοκρατία. Τα χρόνια της στην εξουσία αποσάθρωσαν τη θέληση για βελτίωση της υφισταμένης τάξεως, που ήταν τόσο πρόδηλη αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας..."
Επιστολή του Βρετανού πρέσβη στην Αθήνα, Ίαν Σάδερλαντ, προς τον Γιούαν Φέργκιουσον, Φόρεϊν Όφις, 27 Ιανουαρίου 1981.
" Οι στρατηγοί, ναύαρχοι, πτέραρχοι, και ό,τι άλλο τέλος πάντων ήταν τότε, που σχεδίασαν και εκτέλεσαν το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου (ή δεν έκαναν τίποτα για να το εμποδίσουν, αρκούμενοι στο να μιλούν με τους Αμερικανούς και τον ξένο «παράγοντα»), έζησαν – ή ζουν ακόμα – εν τιμή, απολαμβάνοντας τίτλους, συντάξεις και προνόμια. Όσοι ολιγώρησαν μπροστά στον εισβολέα (ενώ ίσως είχαν αποδειχθεί «λιοντάρια» στο πραξικόπημα), δεν ελέγχθηκαν ποτέ."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι΄αν αυτά τα καλόπαιδα απολαμβάνουν τους γεροντικούς τίτλους,συντάξεις και προνόμια, η πολιτεία (τα άλλα καλόπαιδα) για τους τότε υπηρετήσαντες στην κύπρο υπολοχαγούς-λοχαγούς-ταγματάρχες που έλαβαν μέρος στο πραξικόπημα ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΠΕΜΨΕ ΑΛΛΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΠΡΟΗΓΑΓΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΩΤΑΤΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ...ΠΟΙΟΥΣ;;; ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΗΣ ΚΎΠΡΟΥ!!!
ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΑΓΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ...Ο ΜΕΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΑΠΕΦΑΝΘΗ ΟΤΙ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΕΧΕΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΕΜΒΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ,ΚΑΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΑ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΛΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΓΙΑ ΨΗΦΟΘΗΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΛΟΓΟΥΣ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ...ΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΤΙ ΧΑΣΑΜΕ.
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΩ ΟΤΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΓΚΛΗΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΘΑΡΣΗ...ΚΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΩΣ ΜΗ ΥΠΑΡΧΩΝ ΣΤΟ ΝΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ.
ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΙ Ο ΖΟΦΟΣ ΤΗΣ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΤΙΣ ΗΘΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Πρέπει να πάμε λίγο πιο πίσω χρονικά στο πρώτο σχέδιο διχοτομησης της Κύπρου με Ελληνική συμμετοχή
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ακόμα πιο πίσω χρονικά σε μια κυβέρνηση ανδρεικέλων να περιφερέται ανα την υφήλιο
και ακόμα πιο πίσω... χρονικά
Η ηττοπαθεια και εχθρολαγνεια των προοδευτικων ραγιαδων μας, μονο γενοκτονιες προωθει και τιποτα αλλο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν εισαι ανικανος η και ηλιθιος να αντιμετωπισεις πρωτιστως τον αυτοκαταστροφικο σου εαυτο, αλλα και την αποτελεσματικη εξολοθρευση του Τουρκοφασιστα δολοφονο σου, εχεις σοβαρο προβλημα - θανατηφορο!
- Ν. Λυγερος, Η ΑΟΖ ως εθνικό θέμα
http://www.lygeros.org/articles?n=9001&l=gr
- Ianus, "The Turkish massacres of Phocea 12.06.1914"
Reader comment on item: Kastelorizo - Mediterranean Flashpoint?
Το μεγαλύτερο μέρος τού άγους για το Κυπριακό το έφερε επάνω του όσο ζούσε ο Καραμανλής (που επέστρεψε πίσω εν χορδαίς και οργάνοις ως "εθνάρχης"). Συνεχίζει να το φέρει επάνω της η μνήμη του (για πάντα). Εργολαβία δική του ήταν το Κυπριακό τόσο στο ξεκίνημα (Ζυρίχη) όσο και στο τελείωμα (Αττίλας ΙΙ και ατιμωρησία υπευθύνων). Το υπόλοιπο μισό τού άγους τού άρθρου (υπερδανεισμός, γενίκευση διαφθοράς, υπερκατανάλωσης κλπ) το φέρει ο Αντρέας και συνεχίζει να το φέρει επάνω της η μνήμη του (για πάντα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκεφτείτε μόνο ότι αυτοί οι δύο θεωρούνται "ιερά τέρατα" τής νεώτερης πολιτικής ιστορίας τής χώρας και ότι όλοι οι υπόλοιποι μετέπειτα πολιτικοί αρχηγοί στην καλύτερη περίπτωση θεωρούνται κακέκτυπά τους και εύκολα μετά θα συμπεράνετε πώς και γιατί φτάσαμε ως εδώ. Κοινό τους σημείο ότι και οι δύο προωθήθηκαν και τελικά επιβλήθηκαν σ' αυτή την πατρίδα από τον Αμερικανικό παράγοντα.
Αιντε θύμα,άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο,ΑΝ ξυπνήσεις,μονομιάς θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς.Με τέτοια "βοδίλα"(βόδια πολλά,παρα πολλά)που κυκλοφορεί,θα πάμε σίγουρα πολύ κάτω ακόμα.Τα λαμόγια μας κυβερνούν ακόμα,μην το ξεχνάτε.Ο Βενιζέλος είναι αντιπρόεδρος και υπουργός εξωτερικών,χρειάζόμαστε κι άλλα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη μοναδικη χωρα που οι ( εφια-
ΑπάντησηΔιαγραφήλτες) οχι μονο δεν τιμωρηθηκαν αλλα παρασημοφορηθηκαν ειναι παρα τη θεληση μας, μονο στη δικη μας πατριδα !
Γιατι αραγε, μονο για τους παραπανω λογους της αναρτησης;
Οσο ομως και ενας μονο πραγματικος
Ελληνας δεν ενδιδει πως ο αγωνας χαθηκε,μπορει και διακρινει τους εφιαλτες γυρω του και αναμεσα μας και δεν ευησυχαζει στο δε βαριεσε,
ειναι ωρα να ζητησει ευθυνες παντου απο δω και περα, μπας και αλλαξει προς το καλλυτερο σαυτον το ερημο τον τοπο!Πλεον δεν ειμαστε για λογια αλλα για εργα!
Οσο θα περιμενουμε μεσιες να καθαρισουν, τοσο ηπροδοσια θα παραμενει ατιμωρητη!
Η Ελλάδα, από την αρχή της δημιουργίας της, λειτουργεί υπό επιτήρηση και μέσα σε όρια. Τα κρίσιμα χρόνια 1920-1944 η Ελλάδα δεν ένωσε τις δυνάμεις της, και από τότε δεν ακουλούθησε σωστή εξωτερική πολιτική. Η Ελλάδα από το 1916 μέχρι το 1974 έχει πολεμήσει ενάντια σχεδόν με τους πάντες, δίχως να έχει κάνει καμία σε βάθος συμμαχία και ένωση με καμία άλλη χώρα. Οι Αμερικάνοι οι οποίοι ανέλαβαν την κηδεμονία της χώρας μας μετά τον Β πόλεμο, γνωρίζουν ότι λαοί όπως ο Ελληνικός είναι καλύτερο πάντα να λειτουργούν υπό απειλές και ανασφάλεια, διότι είναι απρόβλεπτοι. Η Ελλάδα μπορούσε να είχε γίνει μια πλήρως Δυτική χώρα. Επέλεξε για λόγους ιστορικούς να ακροβατεί ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση. Η θα αναβαθμιστεί ηθικά και πολιτιστικά να να προβληθεί ως χώρος ένωσης της Ανατολής και της Δύσης, ή θα τελειώσει. Η κρίση σήμερα είναι αποτέλεσμα των προσπαθειών των αφεντικών μας να μας έχουν υπό πλήρη έλεγχο. Πληρώνουμε τις στρατηγικές επιλογές Μολυβιάτη, και τις ακροβασίες τύπων Κιτσίκη και Μαρκεζίνη του νεότερου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγνώμη Γιώργο παρα το γεγονός ότι η πολιτική μας σίγουρα ΔΕΝ ήταν η πιο συνετή ΑΛΛΑ α) πολιιτιστικά και γεωγραφικά είμαστε μετάξυ Ανατολής και Δύσης και αυτό ΔΕΝ αλλάζει ειδικά το γεωργαρικό κομμάτι.Επίσης θα ήταν καλό να μην "θεοποιούμε" την Δύση ας θυμηθούμε την Γιουγκοσλαβία ...το Ιράκ για να μην πάμε στις Σταυροφορίες
ΔιαγραφήΠολύς "εξαφανισμένος" κόσμος "εμφανίστηκε" και ζήλεψα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πω και γω δυό λέξεις...
Η άρνηση της πραγματικότητας ως στρατηγική πολιτική επιλογή
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ελληνικός λαός επιλέγει τον πολιτικό που του βρίσκει λύσεις στα προβλήματά του, ανεξαρτήτως εάν αυτές οι λύσεις είναι ασαφείς και έωλες ή αδύνατον να εφαρμοστούν. Ακόμα και μη λύσεις είναι προτιμητέες από λύσεις ξεκάθαρες μεν, όχι τόσο ευχάριστες δε.
Ναι, φταίει ο λαός για τις επιλογές του. Υπάρχει όμως κάτι καλύτερο να επιλέξει;
Το πολιτικό προσωπικό επιλέγει να δώσει λύσεις περιγραφικές, σαν παραμύθια. Τόσο ψεύτικες όσο τα παραμύθια: μόλις αναλάβει την εξουσία, αλλάζει αυτά που έλεγε προεκλογικά και εφαρμόζει ό,τι εξυπηρετεί τον κάθε περαστικό, βουλιμικά και βάσει μικροκομματικών ισορροπιών.
Ναι, φταίει το πολιτικό προσωπικό για τις επιλογές που προσφέρει στους πολίτες. Υπάρχει όμως κάτι καλύτερο να δημιουργήσει ως επιλογή;
Από το '64, εξαιρουμένης της επταετίας, μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Όλα τα υπόλοιπα χρόνια η παραγωγή διαλύεται συστηματικά και ξοδεύουμε περισσότερα απ'όσα παράγουμε. Απλά μαθήματα οικιακής οικονομίας: οι διαχειριστές αποδείχθηκαν ακατάλληλοι. Αν ήταν διοικητικό συμβούλιο σε εταιρία, οι μέτοχοι θα τους είχαν απολύσει προ πολλού.
Το πολιτικό προσωπικό όμως συνεχίζει να καλύπτει “τα δικά του παιδιά” και υπόσχεται ανύπαρκτες παροχές στους υπολοίπους. Απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέσω διαθεσιμότητας μεν, εξαιρουμένων όσων δεν προσφέρουν για ό,τι προσλήφθηκαν δε. Είσαι αποσπασμένος σε κομματικό γραφείο; Δεν απολύεσαι. Διακομματική ομερτά, σαν συμμορία, απροκάλυπτα. Για τους υπολοίπους “έρχεται η ανάπτυξη” με φορολογία 4πλάσια από τις γειτονικές ευρωπαϊκές χώρες, γραφειοκρατία χωρίς τέλος και ντόπια αγοραστική δύναμη μηδέν. Μήπως όμως όλα αυτά είναι μια μικρή παρένθεση;
Το μνημόνιο ήταν και παραμένει ένα πρόγραμμα επιβολής στρατηγικής οικονομικής ατροφίας που οδηγεί στη μετατροπή της Ελλάδας σε αποτυχημένο κράτος προς απορρόφηση από υπερεθνικό μόρφωμα. Παράγει ύφεση τόσο μεγάλη που είναι αρχιτεκτονικά ανέφικτο να πιάσει τους στόχους και, ως εκ τούτου, τα μέτρα που επιβάλλονται δημιουργούν μεγαλύτερη ύφεση – και πάλι από την αρχή.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, το καλοκαίρι του 2011, έφτιαξε ένα άλλο, εθνικό σχέδιο, προφανώς χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά; Όχι. Έφτιαχνε “ισοδύναμα μέτρα εντός του μνημονίου”, συνεπώς ήταν αποφασισμένη να συνεχίσει την υλοποίηση του μνημονίου. Μετά το φιάσκο των Καννών, μέχρι τις εκλογές, έφτιαξε εθνικό σχέδιο; Όχι. Δεσμεύτηκε ενυπόγραφα για την πιστή εφαρμογή του μνημονίου. Ακριβώς η ίδια εικόνα θα επαναληφθεί και με τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση. Γιατί άραγε;
Ο ελληνικός λαός έχει εκπαιδευτεί να πιστεύει ότι αξίζει κάτι πολύ καλύτερο χωρίς να κάνει τίποτα, απλά και μόνο γιατί υπάρχει ως απόγονος του Λεωνίδα και του Αριστοτέλη. Γι'αυτό και το πολιτικό μάρκετινγκ που τον διαχειρίζεται του συμπεριφέρεται σαν καταναλωτή κρέμας προσώπου. Κάτι σαν τις διαφημίσεις προϊόντων για γυναίκες, οι οποίες που τελειώνουν με τη φράση “γιατί σας αξίζει”. “Ναι, όντως μου αξίζει – η τάδε είναι καλύτερη από εμένα, που … ;” – και κάπου εκεί χάνεται η λογική βάση αξιολόγησης και σύγκρισης.
Τα πράγματα όμως δεν πάνε καλά. Ποιά είναι η αντίδραση σε αυτή την κρίση; Συσπείρωση γύρω από κοινές αρχές και αξίες; Συνεργασία ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών με σκοπό τη δημιουργία εθνικά βιώσιμης λύσης; Πανστρατιά της ομογένειας για τη μόχλευση της εθνικής ιδιοσυχνότητας σε παγκόσμια κλίμακα με σκοπό τη βελτίωση της βάσης διαπραγμάτευσης; Όχι. Η αντίδραση είναι “ο δίπλα φταίει που εγώ αυτοδικαίως δεν έχω (ακόμα) κυβερνήσει αυτοδύναμα / δεν έχω τη δύναμη να κάνω ό,τι θέλω, όποτε θέλω, όπως το θέλω”, άρα “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα”. Αντιδράσεις εμφυλιοπολεμικές σε όλο το εύρος του DIMEFIL, αυτοκαταστροφικές και αδιέξοδες. Φταίει ο αγγελιοφόρος, όχι το μήνυμα που δεν θέλω επισήμως να μάθω – γιατί κατά βάθος το ήξερα αλλά είχα επιλέξει να κοιτάω αλλού για να μην το δω, και ο αγγελιοφόρος μου το ανέγνωσε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Ελλάδα ο ένας άνευ περιεχομένου στρέφεται εναντίον κάποιου άλλου, επίσης άνευ περιεχομένου, μόνο και μόνο επειδή φοβάται ότι θα χάσει την αξία του επειδή ο άλλος θα κάτσει στην καρέκλα που δίνει αξία. Όλοι προσπαθούν να πάρουν αξία μέσω της καρέκλας. Αν υπάρξει κάποιος που έχει την ικανότητα να δημιουργήσει, τότε πέφτουν όλοι πάνω του να τον φάνε διότι, συγκριτικά, η αξία της καρέκλας που δίνει αξία στους άνευ περιεχομένου θα μειωθεί. Κανιβαλισμός ελέγχου εις βάρος της δημιουργικότητας, ο οποίος οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη μη βιώσιμη συρρίκνωση. Όλοι θέλουν ένα κομμάτι από τη διαρκώς συρρικνούμενη πίττα, χωρίς να επιτρέπουν σε κάποιον να την αυξήσει για να μην χάσουν τον έλεγχο.
Με μαγικό τρόπο δεν γίνεται τίποτα καλό. Οι καταστάσεις εθνικά θα γίνουν ασύγκριτα πιο θλιβερές και αδιέξοδες, φέρνοντας τον κόσμο σε περισσότερη απόγνωση. Η λύση δεν είναι ένα νέο “λεφτά υπάρχουν” μέσω κάποιων άλλων, επίσης αποτυχημένων ή ανέτοιμων διαχειριστών, ούτε το αντίπαλο δέος του εθνομηδενιστικού αδιεξόδου. Μόνη εθνικά βιώσιμη λύση είναι η αύξηση της επίγνωσης της κατάστασης, ο ρεαλισμός στην αντιμετώπισή της και η υπέρβαση των πρακτικών ασφυκτικού ελέγχου: η ανάδειξη των δημιουργικών, των ικανών, που υπάρχουν αλλά συνθλίβονται. Σκοπίμως.
"Μόνη εθνικά βιώσιμη λύση είναι η αύξηση της επίγνωσης της κατάστασης, ο ρεαλισμός στην αντιμετώπισή της και η υπέρβαση των πρακτικών ασφυκτικού ελέγχου: η ανάδειξη των δημιουργικών, των ικανών, που υπάρχουν αλλά συνθλίβονται. Σκοπίμως."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού τους βλέπεις τους δημιουργικούς, τους ικανούς, που υπάρχουν αλλά συνθλίβονται;
Κι αν τους γνωρίζεις εσύ, γιατί δεν τους λες και σ΄εμάς, να τους υποστηρίξουμε και να βοηθήσουμε να πάψει η σύνθλιψή τους;
Ακόμη ένας θεωρητικός με αοριστολογίες...
γ.κ.
Όποιος δεν μπορεί να διακρίνει "τους δημιουργικούς, τους ικανούς, που υπάρχουν αλλά συνθλίβονται", ακόμα και να του υποδειχθούν δεν θα τους στηρίξει διότι έχει εσκεμμένη προσήλωση σε προβεβλημένες εικόνες, ακόμα και αν γνωρίζει ότι είναι σαν τάφοι: ασβεστωμένοι απ'έξω, γεμάτοι σήψη και αποσύνθεση από μέσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πάρω 2 τυπικά παραδείγματα:
1. Πολιτικός αρχηγός, ο οποίος δεσμεύτηκε προεκλογικά να ανακηρύξει ΑΟΖ, ανακοίνωσε στη Βουλή ότι θα καταθέσει το σχετικό σ/ν που έχει αναθέσει σε γνωστό στρατηγικό αναλυτή. ΟΥΔΕΠΟΤΕ το κατέθεσε αλλά κατηγορεί τον ΠΘ για αθέτηση της προεκλογικής του δέσμευσης να ανακηρύξει την ΑΟΖ!
Περιμένει κανείς από κάποιον που υποστηρίζει αυτόν τον πολιτικό αρχηγό να "δει το φως το αληθινό" και να δει τους ικανούς; Όχι. Επιλέγει συνειδητά σάπιες εικόνες με ωραίο περιτύλιγμα.
2. Τρία χρόνια μετά το σ/ν για την ΕΔΕΥ, διάφοροι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ακυρώθηκε στην πράξη ο εθνικός φορέας, ότι αποφάσεις παίρνει μόνο ο υπουργός βάσει του λανθασμένου σχεδίου που εφαρμόζεται επί 5ετία, ότι προετοιμάζεται διαδικασία ανάθεσης της δουλειάς του ανενεργού εθνικού φορέα σε αλλοδαπή εταιρία. Όλα αυτά ήταν γνωστά εδώ και χρόνια.
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/05/blog-post_3416.html
http://olympia.gr/2012/01/24/mου-το-αφησε-ο-πελαργος-στην-πορτα-αποκ/
Περιμένει κανείς από την επιστημονική κοινότητα και τον ειδικό τύπο να "δει το φως το αληθινό" και να δει τους ικανούς; Όχι. Τυρβάζουν αμέρημνοι μέχρι να αναδείξουν "τα δικά τους παιδιά" ή να πάει το καράβι στα βράχια.
Δεν βολεύει η αξιοκρατία.
Συνεργαζόμαστε εκ του ασφαλούς.
Καταλήγουμε να μη συνεργαζόμαστε με αξιοκρατικές βάσεις.
Ο ένας εναντίον του άλλου για να φάει όσο μεγαλύτερο κομμάτι της πίττας μπορεί.
Στο τέλος μένει ζωντανό ένα εξαντλημένο θύμα χωρίς πίττα.
Εύκολη λεία.
""Όποιος δεν μπορεί να διακρίνει "τους δημιουργικούς, τους ικανούς, που υπάρχουν αλλά συνθλίβονται", ακόμα και να του υποδειχθούν δεν θα τους στηρίξει διότι έχει εσκεμμένη προσήλωση σε προβεβλημένες εικόνες""
ΑπάντησηΔιαγραφή...και οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια περνούν και πολλοί, ίσως και αξιόλογοι, από εμάς ασχολούμαστε κριτικάροντας τις, ίσως λανθασμένες, επιλογές ΑΝΤΙ ευθαρσώς να προτείνουν τους ΙΚΑΝΟΥΣ, ΑΝ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ!
Έτσι προκαλείται γκρίνια και κακομοιριά εκεί που θα υπήρχε ΕΛΠΙΔΑ για ένα καλύτερο αύριο ή γιατί οχι και ΤΩΡΑ;
γ.κ.
Ευγε Κίμωνα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙ. Σουλιώτης
Τάραξες τα λιμνάζοντα, ελώδη, ύδατα της ανοησίας των νεοελλήνων. Ουδέποτε χώρεσα πώς εορτάζετο η εισβολή, μετέπειτα κατοχή, ο ξεριζωμός, οι εκτοπίσεις, οι φόνοι, οιβιασμοί και τα λοιπά ανδραγαθήματα των γειτόνων, από τους "δημοκράτες", ιδίως όταν κατ' επανάληψη ο μακαρίτης πλέον Ετσεβίτ τους ξεφτίλιζε δημοσίως λέγοντας πώς η "δημοκρατία" απεκαταστάθη στη Ελλάδα χάριν της εισβολής της Τουρκίας. Προφανώς εμοιράζοντο την αντίληψή του και γι' αυτό εόρταζαν... Είχε δίκιο ο πατέρας μου: υπάρχουν άνθρωποι που τους φτύνεις και σου λένε ότι βρέχει. Κίμωνα, έχει ο Θεός, η νέμεσις είναι εδώ, παρούσα, ενεργής και παραμένει... Κάποια στιγμή, παντοτε κλείνουν οι λογαριασμοί με τους ψιχαλισμένους της ιστορίας. Έρρωσθε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννης Σουλιώτης
Ένα άρθρο δυστυχώς ακόμα επίκαιρο! Περιγραφει πολύ εύστοχα την κατηφόρα που έχουμε πάρει! Κανένας δεν ξεχνα τίποτα δεν ξεχνιέται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυλογημενη η ωρα της Ελευθερίας της Κυπρου .
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορω να καταλαβω το αρθρο σας. Εφ' οσον το ΝΑΤΟ και οι συμμαχοι ηθελαν να φυγει ο "κομμουνιστης" απο τη μεση (ο Μακαριος) και να μπουν οι Τουρκοι στην Κυπρο, αυτο θα γινοταν. Τζαμπα σκοτωθηκε κοσμος. Ποιος μπορει δηλαδη να παει κοντρα στον Αγγλοσαξωνικο-Εβραικο παραγοντα??? Δεν βλέπετε με ποση ευλαβεια ανηκομεν εις τον ευρωατλαντισμο, ξεχνοντας ολα αυτα (για να μη μας βρουν χειροτερα)??
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή για να καταλάβω, η δίκη των 6 ήταν μια ορθή απόδοση "εθνικής δικαιοσύνης;" Καταρχάς υπήρξε πίεση από ξένους "φίλιους" για δίκη με συνοπτικές διαδικασίες, αλλά και χωρίς εκτελέσεις. Άρα λοιπόν το να ισχυριστεί κανείς ότι η δίκη των 6 ήταν απόσταγμα του εθνικού φρονήματος του ελληνικού λαού ο οποίος κέρδισε την απαιτούμενη κάθαρση είναι τουλάχιστον αστείο. Άμα ήταν τόσο αντικειμενική η δίκη ας εκτελούσαν και το βασιλιά ο οποίος επέστρεψε από τη προδοτική κυβέρνηση του Γούναρη. Αλλά ξέχασα!!! Η επάνοδος του βασιλιά ήταν η τέλεια αφορμή για να μας προδώσουν οι παραδοσιακοί δυτικοί μας σύμμαχοι οι οποίοι ενδιαφέρονταν μόνο για τη στρατηγική περικύκλωση της νεοσύστατης ΕΣΣΔ και την απαγόρευση της εξόδου της στο Αιγαίο. Άρα δικάστηκαν και εκτελέστηκαν και πάλι μόνο αυτοί που δεν ενοχλούσαν τις μεγάλες δυνάμεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως, οι τόσο ανθρωπιστικές μεγάλες δυνάμεις της εποχής θορυβήθηκαν τόσο πολύ που προέβησαν σε !δηλώσεις δυσαρέσκειας! και η Μεγάλη Βρετανία διέκοψε τις διμερείς σχέσεις της με την Ελλάδα όπως και η Ιταλία, η οποία μονίμως τραβούσε το χαλί κάτω τα πόδια του Ελληνικού Στρατού στη Μικρά Ασία αφήνοντας μέχρι και στρατεύματα του Κεμάλ να διέρχονται από το έδαφός της για να πλευροκοπούν τον Ε.Σ.
Σε τελική ανάλυση και λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω ήταν τελείως ανέξοδο για αυτούς που παίρναν τις αποφάσεις να εκτελέσουν αυτά τα ανίκανα (αλλά όχι προδοτικά) δημόσια πρόσωπα. Με τις εκτελέσεις αυτές επετεύχθη άμεση συσπείρωση και γρήγορη λήθη της εθνικής καταστροφής γιατί πολύ απλά εκείνη την εποχή κάθε οικογένεια είχε τουλάχιστον 1 που να πολέμησε στο μέτωπο.
Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την απόδοση ευθυνών μετά τις 2 εθνικές καταστροφές αφού το 1974 δε συμμετείχε το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας στη τραγωδία της Κύπρου και άρα όταν μας δόθηκε η ψευδαίσθηση, γιατί περί ψευδαίσθησης πρόκειται, της δημοκρατίας κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την "απόδοση δικαιοσύνης". Γιατί όμως; Γιατί πολύ απλά με τη μεταπολίτευση η κοινωνία συσπειρώθηκε και μόνο με την ιδέα της παλινόρθωσης της δημοκρατίας, αφού η μέση ελληνική οικογένεια αδυνατούσε να αντιληφθεί το μέγεθος της εθνικής καταστροφής στην Κύπρο μιας και ούτε συμμετείχε τόσο μεγάλος όγκος επιστράτων, ούτε για μεγάλο χρονικό διάστημα συνεχίστηκαν οι εχθροπραξίες και ούτε ακολούθησαν αντίστοιχες τεράστιες οικονομικές πιέσεις με αυτές που προκλήθηκαν από το τεράστιο ρεύμα προσφύγων το 22. Το να επιδιδόμασταν πάλι σε ένα πολιτικό κυνήγι μαγισσών αντίστοιχο με του 22 θα έφερνε μόνο τη διεθνή κατακραυγή και θα έδινε έρεισμα στους Τούρκους να μας χαρακτηρίσουν απολίτιστους και να θεμελιώσουν την ανάγκη ύπαρξης των στρατευμάτων τους για να προστατέψουν τους Τουρκοκυπρίους από τους αιμοσταγείς Έλληνες.
Ατυχές θα το θεωρούσα το άρθρο, λαϊκιστικό, με ανάλυση εξ απαλών ονύχων και τουλάχιστον άτοπη η σύγκριση 2 τελείως ανόμοιων καταστάσεων.
παραείσαι "σκεπτόμενος" αγαπητέ, και φαίνεται πως τα έχεις λίγο μπερδεμένα στο μυαλό σου. Ιδιαίτερα σε σχέση με τη μικρασιατική καταστροφή και τη δίκη των 6. Η δίκη αυτή, σε μεγάλο βαθμό, στηρίχθηκε στο γεγονός πως η κυβέρνηση Γούναρη εξελέγη με σύνθημα τον τερματισμό του "αποικιακού πολέμου" (όπως τον αποκαλούσε προεκλογικά) και αντ' αυτού, έφτασε να εκστρατεύει στην Αγκυρα, με ένα κακό και ατελές σχέδιο και ανεπαρκές ΕΠιτελείο. Το χειρότερο, θεμελιώθηκε τότε η υποψία πως, όταν αντελήφθη την επερχόμενη καταστροφή, άφησε τον μικρασιαστικό ελληνισμό ανυπεράσπιστο, βορά των Τσετών, για να μην έλθουν στην "παλιά Ελλάδα" (όπως τελικά έγινε) και ανατραπούν οι πολιτικές ισορροπίες. Δίκαια ή άδικα, είναι μεγάλη συζήτηση. Αλλά, από τα άναρθρα και ασύντακτα που γράφεις παραπάνω, φαίνεται πως τα έχεις μπερδεμένα. Διάβασε λίγο και θα δείς.
ΔιαγραφήΑυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως δεν αντιλαμβάνεσαι τη σχέση που έχουν τα δύο γεγονότα! Δεν γνωρίζω την ηλικία σου, αλλά από αυτά που γράφεις, πιθανολογώ πως δεν έζησες το κλίμα της εισβολής του 1974 και την επίδραση που είχε στην ελληνική κοινωνία. Αυτό που γράφεις πως "η μέση ελληνική οικογένεια αδυνατούσε να αντιληφθεί το μέγεθος της εθνικής καταστροφής στην Κύπρο" είναι ασχετο με την πραγματικότητα και απορώ πραγματικά πως διανοείσαι να το γράψεις. Σε πληροφορώ πως το αίτημα για άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου υπήρξε ίσως το νο 1 αίτημα της μεταπολιτευτικής περιόδου και μία απο τις κινητήριες δυνάμεις που έφεραν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981 (άσχετα με το τι έκανε μετά). Πως τα γράφεις αυτα τα πραγματα; Είναι δυνατόν;
Αλλά, εδώ, δεν αισχύνεσαι να γράψεις το εξής απίθανο: "Το να επιδιδόμασταν πάλι σε ένα πολιτικό κυνήγι μαγισσών αντίστοιχο με του 22 θα έφερνε μόνο τη διεθνή κατακραυγή και θα έδινε έρεισμα στους Τούρκους να μας χαρακτηρίσουν απολίτιστους και να θεμελιώσουν την ανάγκη ύπαρξης των στρατευμάτων τους για να προστατέψουν τους Τουρκοκυπρίους από τους αιμοσταγείς Έλληνες.". Δηλαδή, καλά κάναμε και δεν τιμωρήσαμε ΚΑΝΕΝΑ για ένα πραξικόπημα που άνοιξε την Κερκόπορτα στην Κύπρο!!!! Θα μας έλεγαν απολίτιστους αν τιμωρούσαμε τους ανθρώπους που έκαναν το Πραξικόπημα και άφξσαν την Κύπρο ανυπεράσπιστη!!!!! Πάλι καλά που δεν πέσαμε σε αυτη την παγίδα ....
Και βγήκαμε και κερδισμένοι! Διότι οι οι Τούρκοι πηραν τα στρατεύματα τους από εκεί και η Κύπρος είναι ελέυθερη. Έτσι δεν είναι; Αλλιώς θα "έδινε έρεισμα στους Τούρκους να μας χαρακτηρίσουν απολίτιστους και να θεμελιώσουν την ανάγκη ύπαρξης των στρατευμάτων τους για να προστατέψουν τους Τουρκοκυπρίους από τους αιμοσταγείς Έλληνες."¨
Τι άλλο θα ακούσουμε σε αυτη τη ζωή;;;;
Eπιπλέον, τι "πολιτικό κυνήγι μαγισσών" θα ήταν αυτό που υπονοείς, όταν μιλάς για την τιμωρία του Ιωαννίδη και των άλλων πρακτόρων που οργάνωσαν και διέταξαν το Πραξικόπημα; Πρώτη φορά έχω δεί τέτοια ατυχή επιλογή λέξεων. "Πολιτικό" δεν θα ήταν, διότι δεν θα ετιμωρούντο "πολιτικές" επιλογές, αλλά μία απόφαση για στρατιωτικό κινημα που αιματοκύλισε την Κύπρο καθ' υποδειξιν μάλλον της CIA. "Κυνήγι" δεν θα ήταν μιάς και δεν υπήρχε τίποτα να κυνηγήσεις - το εγκλημα είναι αυταπόδεικτο και γνωστοί οι αυτουργοί του. "Μαγισσών", γιατί; Μήπως δεν ξέραμε ποιός; Απλά δεν μάθαμε με ακρίβεια το "γιατί";
ΔιαγραφήΤι να πώ; Εδώ αιματοκυλίστηκε η Κύπρος, και τέθηκε σε ομηρία ο Ελληνισμός για πολλές δεκαετίες (και ποιος ξέρει, πόσο ακόμη ...), και φτάσαμε να γράφουμε πως, ευτυχώς που δεν τιμωρήσαμε τους ενόχους για μία τέτοια τραγωδία, επειδή αυτό "θα έφερνε μόνο τη διεθνή κατακραυγή και θα έδινε έρεισμα στους Τούρκους να μας χαρακτηρίσουν απολίτιστους και να θεμελιώσουν την ανάγκη ύπαρξης των στρατευμάτων τους για να προστατέψουν τους Τουρκοκυπρίους από τους αιμοσταγείς Έλληνες.".
Τι να πώ; Μάλλον μεγαλώνω, και το 1974 μοιάζει πλέον πολύ μακρυνό ....
Τελικά, όσο διαβάζω αυτο το βαρύγδουπο σχόλιο, τόσο μου φαίνεται πως μάλλον γράφτηκε "για πλάκα". Δεν εξηγείται αλλιώς.
ΔιαγραφήΔηλαδή, θα φαινόμασταν "απολίτιστοι" αν διερευνούσαμε το πώς (και γιατί) φτάσαμε στο προδοτικό πραξικόπημα και γιατί έμεινε ανυπεράσπιστη η Κύπρος στις ορδές του Αττίλα. Ωστόσο, δεν φανήκαμε "απόλίτιστοι" όταν ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ δικάστηκαν (και καταδικάστηκαν) οι πρωταίτιοι του Απριλιανού Πραξικοπήματος, οι βασανιστές της απριλιανής περιόδου κτλ. "Aπολίτιστοι" θα φαινόμασταν αν διερευνούσαμε τα αίτια της Κυρπιακής Τραγωδίας! Μάλιστα ...
Να σου θυμίσω πως οι Απριλιανοί καταδικάστηκαν σε θάνατο και η ποινή τους μετετράπη σε ισόβια από τον Καραμανλή. Και την Κυπριακή Τραγωδία (και εγω αυτό εκλαμβάνω ως νόημα του άρθρου), Κάθαρση δεν θα σήμαινε απαραίτητα εκτέλεση των υπευθύνων, όπως το 1922 - άλλωστε, ήμασταν μισό αιώνα μετά και σε άλλες συνθήκες. Θα σήμαινε όμως ΤΙΜΩΡΙΑ - είναι αδιανόητο να κυκλοφορεί ελεύθερος και με τον τίτλο του Στρατηγού ο Μπονάνος και να σέρνεται στα ψυχιατρεία ανήμπορος ο βετεράνος της ΕΛΔΥΚ! Αυτό ειναι πραγματικα Υβρις και αν δεν το καταλαβαίνεις δεν πειράζει.
Σταματώ εδώ τα σχόλιά μου, είναι αδύνατον να καταλάβω πως μπορεί να τα έγραψε καποιος αυτά ...
[και ρίξε και μία ματιά στο τι σημαίνει "εξ απαλών ονύχων" για να το χρησιμοποιείς σωστά. Δεν σημαίνει "επιφανειακά" όπως νομίζεις ...]
Σταν μην συγχιζεσαι τοσο πολυ. Δεν ειναι ολοι Ελληνες πατριωτες . Υπαρχουν και βαλτοί .
ΔιαγραφήΣε ευχαριστω για τα σχολια σου.
Λοιπόν, εγώ κατέκρινα το παράδειγνα της δίκης των 6 ως μια διαδικασία που απλά έψαχνε εξιλαστήρια θύματα. Δε νομίζω πως μπορεί κάποιος εδώ να κρίνει αν είμαι πατριώτης ή όχι. Εννοείται πως θα έπρεπε να υπάρξει απόδοση ευθυνών για την καταστροφή του 74, αλλά διαφωνώ με τον επιδερμικό τρόπο που αποδόθηκαν οο ευθύνες το 22. Είναι δεδομένη η διαφορά αξιών στην κοινωνία μας ανάμεσα στις 2 εποχές πράγμα που φαίνεται και στην ταχεία ανασύνταξη της μίας και στην ταχεία σήψη της άλλης.
ΔιαγραφήΥΓ. Το να με χαρακτηρίζει κάποιος βαλτό επειδή διαφωνώ μαζί του, είναι τουλάχιστον άτιμο.
Οποιος εχει τη μυγα ....
ΔιαγραφήΕίναι απαράδεκτο να εθελοτυφλούν ακόμα οι ¨Έλληνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλλαδίτες και Έλληνες της Κύπρου.
ΔΕΙΤΕ:
1. Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ «ΕΘΝΑΡΧΗ» ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΤΟ 1974 ΚΑΤΑ ΣΤΟΦΟΡΟΠΟΥΛΟ ΚΑΤΑ ΣΤΕΪΤ ΝΤΙΠΑΡΤΜΕΝΤ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ.
http://www.triklopodia.gr/o-anti-ethnikistis-anastasiadis-i-prodosia-tou-ethnarchi-karamanli-to-1974-kata-stoforopoulo-kata-steit-ntipartment-ke-kata-neokli-sarri/
2. 1974 ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΡΙ !!
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΜΑΡΙΟΣ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗΣ (ΠΑΛΑΙΟ ΕΝΘΕΤΟ ΑΘΗΝΑΊΚΗΣ ΕΔΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΕΘΝΟΣ)
http://skeftomaste-ellhnikagr.blogspot.gr/2009/07/1974.html
καποιοι σαυτην την χωρα, αρχισαν ή φαινεται οτι αρχισαν να σκεφτονται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλύτερο άρθρο που έχω διαβάσει στον infognomon. Να γράψω και εγώ μερικά σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Πολυτεχνείο έγινε για να αναλάβει ο Ιωαννίδης ενάντια στη μεταβατική κυβέρνηση Μαρκεζινη που δρομολογουσε εκλογές.
Ο Ιωαννίδης ξεγελάστηκε απο τον Κισσιγγερ και ποτέ δεν αφέθηκε μεταπολιτευτικά να δώσει συνέντευξη. Τέλος ο Καραμανλής ήρθε ως Εθναρχης και έφερε νέα προβλήματα, νομιμοποίησε τον Κομμουνισμό
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι πολύ καλό άρθρο. Αναζητά τις βαθύτερες αιτίες χωρίς να αρκείται σε απλές περιγραφές γεγονότων. Πρέπει όμως να ειπωθούν και ονόματα όπως Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου, μοιραίοι άνθρωποι, χωρίς πνευματικό προσανατολισμό, με μόνιμη επιδίωξη την ποικιλότροπη ηδονοθηρία, παντελώς ξένοι με το πνεύμα της θυσίας που συνείχε αγωνιστές όπως ο Πλαστήρας, που αναφέρθηκε στο άρθρο. Όμως τα αίματα των Ελλήνων και ιδίως εκείνα της φοβερής στρατιάς της Μικρασίας δεν θα χαθούν. Είναι σίγουρο πως θα σηκωθεί άλλη γενιά που και θα τιμωρήσει και θα πολεμήσει. Οι συνεργάτες του Κεμάλ στο εξωτερικό ήδη τιμωρούνται τούτες τις μέρες, αρκετά σκληρά (βλέπε Γαλλία) από τις ίδιες τις επιλογές τους. Θάρθει η ώρα που οι ντόπιοι συνοδοιπόροι τους θα τιμωρηθούν κι αυτοί και θα πάψουμε να θεωρούμε τους προδότες για εθνάρχες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια πραγματικά εμπεριστατωμένη ανάλυση από ανώνυμο ο οποίος ολοφάνερα είναι άριστος γνώστης των διαδρομών του νεοελληνικού κράτους των τελευταίων δεκαετιών. Δηλαδή, σπάνιο είδος. Οι επισημάνσεις του και οι συνδέσεις και συναρτήσεις είναι εύστοχες και σωστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ τα βλέπω πιο απλά, από το '74, όσοι μας κυβερνούν προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποφύγουν την οποιαδήποτε εμπλοκή. Ενώ έπρεπε με όλες μας τις δυνάμεις να υπερασπιστούμε την Κύπρο, είπαν ότι αυτή είναι μακριά. Ποιος θα σε πάρει στα σοβαρά μετά; Από εκεί και ύστερα σε ότι διαπραγμάτευση γινόταν εμείς υποχωρούσαμε . Το κυριότερο όμως είναι ότι πείσθηκε η Τουρκία ότι μπορεί να μας πάει στην σύγκρουση. Έτσι συντηρήθηκε για δεκαετίες όλη αυτή η κούρσα των εξοπλισμών. Οπότε και χρεωκοπήσαμε και εξαιτίας αυτού
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέει:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ας συγκρίνει λοιπόν τώρα ο αναγνώστης, το τότε και το σήμερα".
Δηλαδή ο έλεγχος/τιμωρία γιά την Μικρασιατική Τραγωδία επέφερε αποτέλεσμα.
Λέει:
"Αντίθετα, η ευημερούσα Ελλάδα του 1974, «ταϊστηκε» με «δημοκρατία», «σοσιαλισμό» και «οικονομική ανάπτυξη», και αγνόησε την ιστορική αναγκαιότητα".
Δηλαδή το τάϊσμα οικονομικά (και με άλλα) επέφερε το αποτέλεσμα να αγνοηθεί ο έλεγχος/τιμωρία γιά την Κυπριακή Τραγωδία.
Αλλά στον τίτλο λέει, "Οι ρίζες της σημερινής μας οικονομικής χρεοκοπίας βρίσκονται στο μαύρο καλοκαίρι της Κυπριακής Τραγωδίας του 1974".
Δηλαδή το να αγνοηθεί η Κυπριακή τραγωδία επέφερε σαν αποτέλσμα το τάϊσμα οικονομικά (και ίσως με άλλα) με συνεπακόλουθο την χρεωκοπία.
Δηλαδή το τάϊσμα οικονομικά επέφερε να αγνοηθεί η Κυπριακή Τραγωδία και η Κυπριακή τραγωδία επέφερε το σημερινό τάϊσμα οικονομικά και την χρεωκοπία.
Ιλαροτραγωδία! Αυτά είναι τα αποτελέσματα τών συναισθηματικών αναλύσεων. Μπορεί να ήθελε να προσφέρει κάτι γιά την επέτειο τής Κυπριακής τραγωδίας, αλλά . . . μπάχαλο. Καμία λογική, καμία συνοχή, φύκια γιά μεταξωτές κορδέλες.
Ντε και καλά να γράψουμε κάτι ηχηρό. Γι’αυτό δεν βλέπουμε καμία αλλαγή ούτε πρόοδο σε κανένα τομέα. Είπαμε τα κόμματα και η πολιτική κατάσταση είναι ο καθρέφτης τού κόσμου. Οι πολιτικοί, σαν ψεύτες και λαμόγια που είναι, θέλουν να βγουν παντοιοτρόπως και θα προσαρμόζονταν αν ο κόσμος σκεφτόταν καλύτερα. Δεν φταίει ο ψεύτης και ο κλέφτης, φταις εσύ που άφησες την πόρτα σου ανοικτή ή ανασφάλιστη.
ευγε κυριε κιμων
ΑπάντησηΔιαγραφήοφελος μας να διορθωσωμεν
με πραξεις
ας αναλαβει επιτελους τις τα ηνια
ικανοι τπαρχουν
τιμη και δοξα σε ολους τους μαχομενους 1974
ζωντες και θανοντες