ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΣΧΗΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΝΑΤΟ

Η Ελλάδα για πρώτη φορά δεν έλαβε απολύτως τίποτα από την γεωγραφική κατανομή των Στρατηγείων του ΝΑΤΟ, τον Ιούνιο του 2011, σε αντίθεση με την Τουρκία που κέρδισε το μοναδικό και πλέον σημαντικό Στρατηγείο Χερσαίων Δυνάμεων. Η τεράστια προσφορά της Ελλάδας τόσα χρόνια στο ΝΑΤΟ (αφού είναι από τα παλαιότερα μέλη) έμεινε στην κυριολεξία χωρίς αντίκρυσμα. Το «περίεργο» με τον κ. Βενιζέλο και τους συμβούλους του είναι, πέραν των άλλων, ότι δεν διεκδίκησαν τίποτα, και την Αποτυχία την εβάφτισαν Επιτυχία, σε αντίθεση με την Τουρκία που συνεχίζει να διεκδικεί εκμεταλλευόμενη τα πλεονεκτήματα που της προσδίδει η νέα Δομή, το Χερσαίο Στρατηγείο και η γενικότερη διαμορφούμενη κατάσταση.

Παρά το γεγονός ότι τόσο ο Βενιζέλος όσο και οι διπλωματικοί και στρατιωτικοί του σύμβουλοι (Χρονόπουλος, Ζαχαριάδης, Γιάγκος, Βαίτσης, Ζερβάκης) προσπάθησαν να παραπλανήσουν την αντιπολίτευση, δεν υπολόγισαν στα άριστα αντανακλαστικά του Σαμαρά, ειδικά στη διεκδίκηση εθνικών θεμάτων στο διεθνές περιβάλλον, που με επιστολή άμεσα μετά την ενημέρωσή του στη Βουλή τους επεσήμανε το σοβαρό διπλωματικό και επιζήμιο εθνικά λάθος, στο οποίο οδηγούνται.

Η Τουρκία, προφανώς μην αναγνωρίζοντας την «ευέλικτη» στάση της Ελλάδας αναφορικά με την γεωγραφική κατανομή, προσηλωμένη στους στόχους της, συνέχισε να διεκδικεί. Έτσι, συμφώνησε με τις Η.Π.Α.για την εγκατάσταση RADAR  στα πλαίσια του ευρωπαικού σκέλους του αμερικανικού προγράμματος της αντιπυραυλικής άμυνας του ΝΑΤΟ (Eurοpean Phased Adapted Approach) στην ανατολική Τουρκία (αντί του Αζερμπαιτζάν), και προχώρησε στην παραγγελία 13 συστοιχιών PATRIOT. Παράλληλα συνέχισε τις διεκδικήσεις της, προβάλλοντας ότι μέρος της Τουρκίας δεν θα καλύπτεται αποτελεσματικά, αφού τα αντιβαλλιστικά βλήματα θα εγκατασταθούν μακριά, στη Ρουμανία και την Πολωνία, θέτοντας και θέματα ανάπτυξης Διοίκησης στην περιοχή.

Από την άλλη πλευρά, ως προς το θέμα διεκδίκησης μεγαλύτερου αριθμού καίριων θέσεων ανωτάτων αξιωματικών σε θέσεις λήψεων αποφάσεων στο ΝΑΤΟ ως αντιστάθμιση για την ολοκληρωτική απουσία της Ελλάδας από τη Δομή Διοίκησης, που επικαλείτο το Υπουργείο,  επίσης φαίνεται να μην έχει πιθανότητες θετικής έκβασης, αφού ο αριθμός αυτός συνδέεται άμεσα με τον αριθμό του υπηρετούντος προσωπικού και άλλες παραμέτρους της τρέχουσας κατάστασης. Σε κάθε περίπτωση, όλες οι χώρες που έχουν τύχει να τους κατανεμηθεί «Νατοική οντότητα» στο έδαφος  τους δεν διατίθενται να κάνουν καμία παραχώρηση και έχουν μία κοινή και απόλυτα κατανοητή προσέγγιση σε κάθε επόμενη φάση ή διαδικασία υλοποίησης της Δομής «την επιδίωξη ικανοποίησης των εθνικών τους στόχων», μη αντιλαμβανόμενες τις «Ελληνικές διαμαρτυρίες» περί «ευέλικτης» πολιτικής που ακολούθησε κατά την κατανομή των Στρατηγείων.

Θα ήταν βέβαια «αστείο» να μπούμε στην επιχειρηματολογία που χρησιμοποίησε ο κ. Βενιζέλος και οι σύμβουλοι του και να βάλουμε στην ίδια ζυγαριά  το 1 και 2 ή 2,5 αστέρια (που σημαίνει θέσεις ταξίαρχου ή υποπτέραρχου ή το μισό σε εναλλαγή με άλλη χώρα) με την εγκατάσταση ενός μοναδικού και υψηλών δυνατοτήτων Χερσαίου Στρατηγείου, με δυνατότητα να εκτελεί μικτές επιχειρήσεις μικρής και μεγάλης κλίμακας στη γείτονα χώρα.

Για την ιστορία και μόνο σας παραθέτω τον παρακάτω πίνακα, όπου φαίνονται οι θέσεις που έχει προταθεί να στελεχώσουν η Ελλάδα και η Τουρκία στη νέα Δομή Διοίκησης και προωθείται για έγκριση, όπου στην Ελλάδα αναλογούν 4,5 αστέρια και στην Τουρκία 8 αστέρια. Οιαδήποτε επιχειρηματολογία όσον αφορά την κατανομή θέσεων, όπως προανέφερα,δεν μπορεί να αντισταθμίσει την επιζήμια στάση της χώρας μας με αποτέλεσμα την οριστική απουσία της για πρώτη φορά από τη Δομή Διοίκησης του ΝΑΤΟ και την εγκατάσταση ενός από τα σημαντικότερα Στρατηγεία (όπως αναφέρει ο Γ.Γ. ΝΑΤΟ) στην Τουρκία.

Τέλος η Τουρκία έρχεται να εκδηλώσει τις πραγματικές της προθέσεις, που είναι η ανάδειξή της σε περιφερειακή δύναμη και αιτείται επίμονα στα πλαίσια της έγκρισης εφαρμογής του νέου επιχειρησιακού δόγματος του ΝΑΤΟ  (MC-400) την ανάθεση της μίας από τις μικτές επιχειρήσεις «Μικρής κλίμακας» αποκλειστικά στο Χερσαίο Στρατηγείο, που εγκαθίσταται στην χώρα της. Η Ελλάδα προσπαθεί να αντιδράσει, διότι θα βρεθεί να χρηματοδοτεί και να υποστηρίζει την ανάπτυξη του Στρατηγείου και ταυτόχρονα την αναβάθμιση της Τουρκίας στην περιοχή. Ο κ. Αβραμόπουλος θα χρειαστεί να διαχειριστεί και αυτό το πρόβλημα που του κληροδότησε ο προκάτοχος του κ. Βενιζέλος. Το ερώτημα είναι, με τους ίδιους συμβούλους που συνέβαλλαν στη παραπάνω κατάσταση; Διότι απ’ όσο γνωρίζουμε πλην του κ. Γιάγκου που αποστρατεύτηκε και του κ. Βαίτση που μετακινήθηκε στο ΑΤΑ, οι άλλοι διπλωματικοί και στρατιωτικοί σύμβουλοι παραμένουν στις θέσεις τους.

Εξετάζοντας αναλυτικότερα τις προτάσεις του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ – αποφάσεις του NAC για τη νέα δομή Διοίκησης έχουμε να παρατηρήσουμε ότι :

Από το 2006 είχε δρομολογηθεί η μεταφορά του Στρατ. Χερσαίων Δυνάμεων στη Τουρκία, αλλά αντιδρούσε η Ισπανία, που έπρεπε να πεισθεί (προτάθηκε να πάρει το DACCC, Deployable Air Command and Control  Centre και κατάφερε τελικά να πάρει το CAOC νοτίου τομέα).

Κανείς δεν αμφέβαλλε ότι το Αεροπορικό Στρατηγείο θα έμενε στο Ramstein και το Ναυτικό Στρατηγείο στο Northwood, που υποστήριζαν με ισχυρά επιχειρήματα η Αμερική και η Αγγλία, αντίστοιχα .

Άρα η πολιτική της Τουρκίας είχε επικεντρωθεί στο Χερσαίο Στρατηγείο (το μοναδικό στο ΝΑΤΟ) και στο κλείσιμο του CAOC Λάρισας. Όπως προαναφέραμε δεν τους ενδιέφερε ο Τούρκος πτέραρχος στη Λάρισα, μόνο ο Βενιζέλος και οι «σύμβουλοι του» δεν το κατάλαβαν ή βρήκαν ευκαιρεία να ασκήσουν κριτική στη προηγούμενη κυβέρνηση. Τους ενδιέφερε να μην υπάρχει η Λάρισα. Επέτυχαν και στους δύο στόχους. Και κλείνει το CAOC της Λάρισας, που έχει αποφασισθεί δύο φορές η διατήρηση του και η ένταξη του στη «common funded» Νατοική Δομή Διοίκησης, το 2003 (οπότε και καταργήθηκε το χερσαίο στρατηγείο του Τυρνάβου) και το 2006. Το πλέον σύγχρονο από όλα τα CAOCs.

Έτσι ο κ. Βενιζέλος διαφήμιζε ότι πετύχαμε το αυτονόητο, όπως έχω αναλύσει  (να μην πάρει η Τουρκία Ναυτικό ή Αεροπορικό Στρατηγείο) και σφύριζε αδιάφορα που η Τουρκία αναβαθμίζεται σε περιφερειακή δύναμη με την εγκατάσταση του μοναδικού Χερσαίου Στρατηγείου στο έδαφος της, με στελέχωση 350 άτομα, κοινή χρηματοδότηση (θα συνεισφέρουμε οικονομικά για την προώθηση των επιδιώξεων της και δυνατότητα εκτέλεσης MJO+ Major Plus Joint Operation) , ενώ εμείς θα είμαστε η μόνη παλιά χώρα στο ΝΑΤΟ χωρίς οντότητα της Νατοικής Δομής Διοίκησης στο έδαφος της. (Θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε εν κατακλείδι μία μικρότερη του CAOC οντότητα όπως  το STRIKFORCE NATO που μεταφέρθηκε στην Πορτογαλία από τη Νάπολη).

H πολιτική που ακολουθήθηκε από το ΥΠΕΘΑ για το αντικείμενο θέματος με τα προαναφερόμενα γνωστά δυσμενή αποτελέσματα για τη χώρα μας αποτυπώνεται σε σωρεία εγγράφων μερικά των οποίων θα παραθέσω για την αντικειμενικότητα της ενημέρωσης σας .

Συγκεκριμένα με το έγγραφο Φ. : 900/204623/Σ5/30-5-11, ο Γενικός Διευθυντής του ΥΠΕΘΑ /ΓΔΠΕΑΔΣ (Γενική Δνση Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και Διεθνών Σχέσεων) διατυπώνει σχόλια/κατευθύνσεις προς όλους τους εθνικούς αρμόδιους φορείς του ΥΠΕΘΑ και του ΥΠΕΞ  επί της πρότασης του Γ.Γ. ΝΑΤΟ (ακολουθεί ο πίνακας με την τελική κατανομή), όπου  καταγράφεται σαφώς ότι ο «στρατηγικός στόχος της Ελλάδας» περιοριζόταν στο τι θα επιτύχει η Τουρκία και ουσιαστικά προκύπτει ότι υποστηρίξαμε τη δημιουργία του Χερσαίου Στρατηγείου στη γείτονα χώρα (ένα Στρατηγείο με αυξημένες δυνατότητες μεταξύ των οποίων και την εκτέλεση Μικτών Επιχει-ρήσεων Μεγάλης Κλίμακας) χωρίς να διεκδικήσουμε τίποτα για τη χώρα μας.

Όσον αφορά τη χώρα μας διαπιστώνει απλά ότι δεν αξιοποιείται το προηγμένης υποδομής CAOC 4 (της Λάρισας), αναφέροντας ανακριβώς ότι είναι προιόν Νατοικής χρηματοδότησης (διότι  έχει χρηματοδοτηθεί  με δεκάδες εκατομ. ευρώ και από εθνικά κονδύλια) χωρίς να προτείνει την αξιοποίησή του ή να κάνει άλλες προτάσεις.

Η επιχειρηματολογία που αναφέρεται στο έγγραφο είναι η γνωστή προκλητικά παραπλανητική, άνευ υπόστασης και αποσυνδεδεμένη από κάθε πραγματική – ρεαλιστική εκτίμηση, που χρησιμοποίησε και ο κ. Βενιζέλος.

Ισχυριζόμενοι ότι :

- Δήθεν οι προσπάθειες μας απεμάκρυναν το αεροπορικό και ναυτικό στρατηγείο από τη Σμύρνη, των οποίων η διατήρησή τους στο Ramstein και στο Northwood, αντίστοιχα ήταν δεδομένη, καθώς είχαν τεθεί από το 2006 ανάλογα αιτήματα από Αμερική και Αγγλία με ισχυρά επιχειρήματα (όπου είχε επιβεβαιωθεί και η απόφαση του 2003 για ένταξη του CAOC Λάρισας στη Δομή Διοίκησης) .

-Θα απομακρυνθούν οι εστίες προβλημάτων από το Αιγαίο (αεροπο-ρικό, ναυτικό στρατηγείο, CAOCs) αγνοώντας βασικά ιστορικά, πολιτικά, διπλωματικά και επιχειρησιακά δεδομένα που χαρακτηρίζουν τα προβλήματα αυτά και την Τουρκική πολιτική – πρακτική εντός του ΝΑΤΟ σε όλα τα επί-πεδα διοίκησης, διεθνώς, αλλά και στα πλαίσια των διμερών σχέσεων.

-Επιφυλάσσονται για την «επαύριο» των εν λόγω αποφάσεων για διεκδικήσεις σε άλλα θέματα όπως στελέχωσης, αρμοδιοτήτων στα πλαίσια της αντιπυραυλικής άμυνας κλπ., για τα οποία ακόμη δεν έχει διαμορφωθεί το πλαίσιο και σε κάθε περίπτωση τα αναφέρουν φιλολογικά χωρίς σχέδιο και αγνοώντας τις σοβαρές δυσκολίες, που περικλείουν  αλλά και σημαντικό κόστος που συνεπάγονται ορισμένα εξ αυτών.

Στο από 3-5-11 έγγραφο της Δνσης ΝΑΤΟ του ΥΠΕΞ, αναλύεται η πρόταση του ΓΓ ΝΑΤΟ για τη νέα Δομή Διοίκησης, όπου διαπιστώνεται, η παντελής απουσία της Ελλάδας και χαρακτηρίζεται η δημιουργία του χερσαίου στρατηγείου ως το κυριότερο πλεονέκτημά της.

Όπως φαίνεται στο ίδιο έγγραφο στη σύσκεψη της 31 Μαίου εξέτασης του θέματος στο πλαίσιο του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου διατυπώθηκαν από τις χώρες της νοτίου Ευρώπης επιφυλάξεις και αντιρρήσεις με εντονότε-ρες της Πορτογαλίας, πλήν Ελλάδας, που περιορίσθηκε στις «χλιαρές» κατευθύνσεις του ΥΠΕΘΑ .

Τέλος, από την έκθεση συνομιλίων της σύσκεψης Υπουργών 8-9 Ιουνίου (για τη νέα Δομή, που συντάχθηκε από τον Γενικό Διευθυντή του ΥΠΕΘΑ /ΓΔΠΕΑΔΣ (Γενική Δνση Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και Διεθνών Σχέσεων, Φ.900/60006/Σ.420/16-6-11) προκύπτει ότι ο κ. Βενιζέλος αρκέστηκε να επισημάνει (όχι να διεκδικήσει) «την αδυναμία των σχεδιαστών να εκμεταλλευτούν την προηγμένη υποδομή του CAOC Λάρισας, υποδομή το μείζον της οποίας έχει χρηματοδοτηθεί από την Συμμαχία και να εκφράσει την ελπίδα να ακολουθηθεί (στα επόμενα στάδια) παρόμοια μεθοδολογία, ιδιαίτερα ως προς την τήρηση εσωτερικών ισορροπιών.»

Συνοψίζοντας θεωρούμε ότι η στάση του ΥΠΕΘΑ (συμπαρασύροντας και το ΥΠΕΞ) στο υπόψη σοβαρό θέμα ήταν άκρως υποχωρητική, ενδοτική όχι μόνο έναντι της Τουρκίας, αλλά γενικότερα έναντι των συμφερόντων της χώρας μας εντός του ΝΑΤΟ, σε βαθμό που να χαρακτηρίζεται τουλάχιστον ερασιτεχνική, εάν όχι «ύποπτα μεθοδευμένη». Όπως αναφέραμε στην αρχή, τις συνέπειες είτε αυτό αφορά την αντιπυραυλική άμυνα, είτε την στελέχωση της νέα Δομής, είτε την προσπάθεια της Τουρκίας να ενισχύσει το Χερσαίο Στρατηγείο θα πρέπει να διαχειριστεί στο άμεσο μέλλον ο κ. Αβραμόπουλος, αλλά με πολύ περιορισμένες δυνατότητες «ευελιξίας» αφού όλα τα όρια εξαντλήθηκαν από τον κ. Βενιζέλο και την «παρέα» του.

Μετά βεβαιότητας μπορούμε να πούμε ότι :

ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΗΚΕ “ΠΕΡΙΕΡΓΗ” ΑΠΡΑΞΙΑ ΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΕΠΙΔΙΩΞΕΩΝ, ΜΕ ΑΣΤΟΧΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ- ΓΔΠΕΑΔΣ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΟΝ ΤΟΥ ΥΠΕΞ.
Ο κ. ΣΑΜΑΡΑΣ ΕΠΕΔΕΙΞΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ ΣΤΗ « ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΝΑΤΟ.

ΠΗΓΗ: ''ΑΝΤΙΝΕWS''